Θεραπευτικές ἀρχές καί θεραπευτικά μέσα γιά τήν κατάθλιψη σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες

    

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Θεραπευτικές ἀρχές καί θεραπευτικά μέσα γιά τήν κατάθλιψη σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες

Σύμφωνα μέ τόν Γέροντα Πορφύριο ὁ διάβολος κατορθώνει νά πάρει τήν Θεόσδοτη δύναμη τῆς ψυχῆς πού λέγεται πόνος (λύπη) καί νά τήν μεταβάλλει σέ θλίψη καί κατάθλιψη (σατανική ἐνέργεια-ἐπήρεια).

Ὡστόσο, «ὑπάρχει ἕνα μυστικὸ», δίδασκε, γιά «νὰ μεταβάλετε τὴ σατανικὴ ἐνέργεια σὲ καλή. Εἶναι δύσκολο καὶ χρειάζεται καὶ κάποια προετοιμασία. Προετοιμασία εἶναι ἡ ταπείνωση. Μὲ τὴν ταπείνωση ἀποσπᾶτε τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. Δίνεστε (τότε) στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στὴ λατρεία Του, στὴν προσευχή. Ἀλλὰ κι ὅλα ἂν τὰ κάνετε, τίποτα δὲν ἔχετε καταφέρει, ἂν δὲν ἔχετε ἀποκτήσει ταπείνωση»¹.

Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου.

Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου

π. Ἀθανάσιος  Μυτιληναίος

ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου· διότι, ὅταν θὰ γίνη μία ἰσοπέδωσις θρησκευτικὴ καὶ πολιτικὴ – κυβερνητική, θὰ ὑπάρξη ἕνας μόνον, ποὺ θὰ κυβερνήση τὸν κόσμον, αὐτὸς ὁ ἕνας, κατὰ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Πατέρες, θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος.
Παράλληλα ἔρχονται τὰ πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών, ποὺ εἶναι προϊὸν τῶν Ἑβραίων καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὴν θέση τῶν Πατέρων.
Ἔτσι ὁ Οἰκουμενισμός, χωρὶς περιστροφές, χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας, ὅπως ἀπὸ τὸν μακαριστὸν π. Ἰουστῖνο Πόποβιτς (σήμερα Ἅγιος), Σέρβο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλους ἐπιφανεῖς θεολόγους, ἀντίχριστον σύστημα.

Ὁ Τίμιος Σταυρὸς. Κυριακὴ Γ Νηστειῶν. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ὁ Τίμιος Σταυρὸς

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, Τρίτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ἡ Ἐκκλησία μας ὕψωσε τὸν τίμιο σταυρὸ καὶ κάλεσε τὰ τέκνα της νὰ τὸν προσκυνήσουν. Καὶ οἱ ὀρθόδοξοι ἄκουσαν τὸ «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου… » καὶ προσκύνησαν τὸ τίμιο Ξύλο μέσα στοὺς βασιλικούς.
Τιμὴ στὸ σταυρό! Νά ἕνα γνώρισμα τοῦ ὀρθοδόξου. Οἱ αἱρετικοὶ (προτεστάντες καὶ χιλιασταί) περιφρονοῦν καὶ ἀποστρέφονται τὸ σταυρό· ὁ ὀρθόδοξος ὅμως τὸν ἔχει ὅπλο καὶ καύχημα, σημαία καὶ τρόπαιο.
Πὲς στὸν προτεστάν τη νὰ κάνῃ τὸ σταυρό του καὶ θὰ σὲ ὀνομάσῃ εἰδωλολάτρη. Χάραξε σταυρὸ στὴν πόρτα τοῦ χιλια στοῦ καὶ θὰ σηκωθῇ τὴ νύχτα νὰ τὸν σβήσῃ. Ἀλλὰ ὁ ὀρθόδοξος στρέφεται πρὸς ἀνατολάς, ἑνώνει τὰ τρία δάκτυλά του, κάνει τὸ σταυρό του καὶ μὲ θεϊκὴ ἀγαλλίασι ψάλλει· «Τὸν σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου ἀνάστασιν δοξάζομεν ».

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεϊτης: Ὁ πόνος ἐξαγνίζει τήν ψυχή...

* Ο πόνος εξαγνίζει την ψυχή, την κάνει ταπεινή, πονετική, αγαθή, και έτσι καταστρώνεται το έδαφος για την θεία επίσκεψι.
Όλα τα λυπηρά μας αποστέλλονται, χωρίς κάθε αμφιβολία, για την θεραπεία της νοσούσης ψυχής μας, όπως διά των θλίψεων εμέση το φαρμάκι της ηδυπαθείας και κάθε πάθους.

* Οι ασθένειες, οι θλίψεις και τα βάσανα των χριστιανών διευκολύνουν την κάθαρσι της ψυχής και την συγχώρησι των αμαρτιών.

* Καθώς η γη γίνεται γονιμώτερη, όταν το αλέτρι βαθειά την οργώση, έτσι και η ψυχή τότε γίνεται καρποφόρος στην αρετή, όταν ο πόνος, η ασθένεια βαθειά και συχνά την επισκέπτεται!

* Εάν έλειπαν οι πειρασμοί, η υπερηφάνεια θα μας είχε κάνει άλλους εωσφόρους, αλλά ο Ουράνιος Πατέρας μας, ο Θεός, μας αφήνει τις θλίψεις, για να ταπεινωνώμαστε.

Ὁ θρόνος τῆς Χάριτος καί «οἱ ἀσυνείδητοι». Κυριακή Γ΄των Νηστειών. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Ὁ θρόνος τῆς Χάριτος καί «οἱ ἀσυνείδητοι»

Κυριακή Γ΄των Νηστειών

Αποστολικό Ανάγνωσμα (Εβρ. Δ΄ 14 – Ε΄ 6)

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης

Τρίτη Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής!
Μα πότε κι όλας φθάσαμε στο μέσον του Σταδίου; Κι όμως, αδελφοί μου, ο καιρός περνά, μάλλον εμείς περνούμε και δίχως να το αισθανόμαστε, φθάνουμε στην ευλογημένη Ανάσταση.
Να προσθέσουμε δε ότι και χωρίς να το κατανοούμε, βαδίζουμε προς τον ακύμαντο λιμένα της Βασιλείας των Ουρανών, με την χάρη πάντοτε του Θεού!
Κυριακή λοιπόν της Σταυροπροσκυνήσεως. Δηλαδή Κυριακή κατά την οποία προσκυνούμε ιδιαιτέρως τον Τίμιο του Κυρίου μας Σταυρό. Και γιατί αυτό; Διότι επόμενο είναι, στην πορεία την αγωνιστική μας, μέσα στην ευλογημένη Τεσσαρακοστή, κάπου, είτε να κουραστήκαμε, είτε και ενδεχομένως να αισθανθήκαμε  αδυναμία στον αγώνα μας και αφορμή βρήκε ο εχθρός να μας δείξει ότι δεν παύει ποτέ να μας μισεί.

Μέ ἀφορμή τήν ἐκλογή καί τήν ἐνθρόνιση τοῦ νέου Πάπα Ρώμης

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΚΑΙ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ, ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ. ΑΚΟΥΝΕ ΑΠΛΑ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΣΑΦΩΣ ΜΕ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΠΡΟΣΜΙΞΕΙΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ. ΑΝ ΕΦΤΑΝΕ ΟΜΩΣ ΜΟΝΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΑΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΕΟ. ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΛΕΜΕ ΤΙ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΟΜΩΣ.

Ἦταν τό Βυζάντιο κράτος θεοκρατικό;

  ΗΤΑΝ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΟ;

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
Ελληνορθόδοξη παράδοση: ρίζωμα και προοπτική

Για να αποφύγουμε τη σύγχυση την οποία προκαλεί η έλλειψη ορισμού της θεοκρατίας στους περισσότερους συγγραφείς, προτείνουμε τέσσερα κριτήρια με τα όποια μπορεί να ελεγχθεί η ύπαρξη και ο βαθμός θεοκρατίας σε ένα κράτος:

1) Ταύτιση πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας στο ίδιο πρόσωπο.
2) Επιβολή θρησκευτικών κανόνων στο σύνολο της νομοθεσίας.
3) Άσκηση της δημόσιας διοίκησης από θρησκευτικούς λειτουργούς.
4) Έλεγχος της εκπαίδευσης από τη θρησκευτική ιεραρχία.

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το «Βυζάντιο» δεν ικανοποιεί ούτε ένα απ' αυτά τα τέσσερα κριτήρια ενός θεοκρατικού κράτους. Ας τα δούμε με τη σειρά.

Γιατί « Den eklepsa »

 (Από το βιβλίο «Ταχύς εις βοήθειαν…»

του π.Νεκταρίου Αντωνοπούλου

Ο Α.Μ. πού κατάγεται από τήν Θήβα καί εργάζεται στην Αθήνα, μας διηγήθηκε ενα μάλλον χαριτωμένο περιστατικό πού του συνέβη καί είχε σχέση μέ τόν άγιο Λουκά.

«Πρίν από καιρό είχα πάρει καινούργιο αυτοκίνητο καί τό είχα παρ­κάρει έξω από τό σπίτι μου. Πηγαίνοντας ένα πρωινό νά πάρω τό αυτο­κίνητο, είδα πώς τό είχαν διαρρήξει. Είχαν ανοίξει τήν πόρτα καί μέσα όλα ήταν άνω κάτω. Σκέφθηκα αμέσως πώς ό διαρρήκτης θά είχε κλέψει τό ραδιοκασετόφωνο καί ό,τι άλλο μπορούσε. Παρηγορήθηκα όμως, μέ τή σκέψη ότι δέν έκλεψε όλο τό αυτοκίνητο.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος στηλιτεύει τήν ἀπλαχνία καί κοινωνική ἀδικία. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Π. Γεώργιος Καψάνης

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος στηλιτεύει τήν ἀσπλαχνία

καί κοινωνική ἀδικία

Ἡ κοινωνική διδασκαλια τοῦ Ἁγίου εἶναι ἐπίσης σημαντική.  Καυτηριάζει ὄχι μόνο τήν κακή χρῆσι τοῦ πλούτου ἀλλά καί τήν πλουτομανία καί ἐπιθυμία τοῦ πλοῦτου:
«Οὐκοῦν ὁ πρός τόν πλοῦτον ἔρως ἐστί κακόν, ὅν εἰ μή προσέχει καί ὁ πτωχός μάτην καί ὁ πλούσιος πάσχει»13.
Ὁ νηστεύων καί ἑκουσίως πεινῶν ὀφείλει νά χορτάσῃ τόν ἐκουσίως λιμώντα, ὅπως «ὁ Κύριος πτωχεύσας ἡμᾶς ἐπλούτισεν»,  καί ὄχι νά φυλάττῃ διά τήν αὔριον ὅσα ἐνήστευσε.
Πρός ἐκεῖνον πού δέν θέλει νά δίδῃ ἐλεημοσύνη ἐκ τῶν ἰδικῶν τοῦ ὑπαρχόντων συμβουλεύει:

Ἑτέρα ἐπιστολὴ εἰς τὴν ἰδίαν συγγενῆ του

Ἑτέρα ἐπιστολὴ εἰς τὴν ἰδίαν συγγενῆ του

Παιδί μου, ὄχι μόνον νὰ λέγωμεν τὴν εὐχὴ ἀδιάκοπα «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», ἀλλὰ καὶ αὐτοσχεδίους ἁπλᾶς προσευχὰς μποροῦμε νὰ κάνωμε, κατὰ τὴν περίστασι ποὺ βρισκόμαστε, π.χ. «Κύριε φώτισέ με, καὶ βοήθησέ με τί νὰ κάνω», κλπ. Εἶναι πολλὲς ἀρετὲς ποὺ μᾶς κάνουν ἀγαπητοὺς στὸν Θεόν, καὶ μᾶς πλησιάζουν πρὸς Αὐτόν. Ἀλλὰ περισσότερον καὶ εὐκολώτερον ἀπὸ ὅλες εἶναι ἡ προσευχή. Ἡ προσευχὴ μᾶς ἑνώνει νοερῶς μὲ τὸν Θεόν. Ἀλλὰ καὶ ὅτι βῆμα κάνομε μὲ προσευχή, ὁ Θεός μας εὐλογεῖ. Ἐμνήσθην τοῦ Θεοῦ καὶ εὐφράνθην. Τίποτε ἀγαπητό μου παιδὶ δὲν θέλω ἀπὸ σένα, εἰμὴ μόνον νὰ ἀγαπήσης τὸν Θεόν. Αὐτὴν τὴν συμβουλὴ ὁλοψύχως καὶ διαπύρως σοῦ δίνω.

Τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ στὴν καθημερινή μας ζωή

Δὲν εἶναι χωρὶς ἐξήγηση τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Εκκλησία μας καὶ οἱ χριστιανοὶ περιβάλλουμε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ μὲ τὴ μέγιστη τιμὴ καὶ εὐλάβεια· κάνουμε δὲ χρήση του, τόσο συχνὰ κατὰ τὶς διάφορες Ἀκολουθίες, ὅπως καὶ στὴν καθημερινή μας ζωή. Ἀναφέρουμε τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων καὶ σχηματίζουμε τὸ σημεῖο τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Ἀρχίζουμε ἡ τελειώνουμε τὴν ἡμέρα μας μ᾿ αὐτό. Πρὶν καὶ μετὰ τὸ φαγητό μας, στὴν ἔναρξη καὶ λήξη τῆς ἐργασίας μας, καθὼς περνᾶμε ἔξω ἀπὸ ἱερὸ ναό. Καὶ παντοῦ ἀντικρύζουμε τὸ ζωοποιὸ σχῆμα του: Στοὺς τρούλους τῶν ἐκκλησιῶν, στὰ κοιμητήρια, σὲ εἰκονοστάσια κατὰ μῆκος τῶν δρόμων, ἀτὸ λαιμὸ ἄντρων, γυναικῶν καὶ παιδιῶν, στὰ κρεβάτια ὑγιῶν καὶ ἀσθενῶν, στὶς ἐπιγραφὲς τῶν νοσοκομείων, στὶς προσόψεις τῶν φαρμακείων, σὲ κορυφὲς λόφων...

Τό παράπονον τοῦ Χριστοῦ

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
(Τι θα του απαντήσουμε όλοι μας;)

Όποιος αγαπά πονά, αλλά δεν παραπονιέται. Ό,τι κι αν γίνη. Σκύβει μέσα του και υπομένει τα πάντα για χάρη της αγάπης. Από κει αρχίζει και η θυσία. Και αγάπη χωρίς θυσία του εαυτού μας δεν γίνεται. Δεν είναι αληθινή. Είναι σαν την άκοπη ελεημοσύνη του πλουσίου και όχι σαν το «δίλεπτον της χήρας». Γιατί το να υπομένης για την αγάπη είναι να θυσιάζης την δική σου χαρά. Όπως θυσιάζεται η μάνα για το παιδί της. Και τότε η αγάπη ξαναγίνεται χαρά και πολλαπλασιάζεται «τριάντα, εξήντα, εκατόν φορές» πιο πολύ από το τάλαντον της πρώτης αγάπης, που είναι δώρον του Θεού σε όλες τις ψυχές, όταν γεννιούνται σ’ αυτόν τον κόσμο.

7 Απριλίου Συναξαριστής. Γ' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως), Καλλιοπίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἐπιφανίου, Ρουφίνου καὶ Δονάτου καὶ τῶν σὺν αὐτῶν μαρτυρησάντων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ρουφίνου, Ἀκυλίνης καὶ τῶν σὺν αὐτοὶς διακοσίων μαρτυρησάντων, Γεωργίου Ἐπισκόπου Μυτιλήνης, Λευκίου Ὁσίου, Δανιὴλ Ὁσίου, Γερασίμου Βυζαντίου, Ἀγαπητοῦ τοῦ τυφλοῦ, Σάββα τοῦ Νέου ἐκ Καλύμνου.

Γ' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως)
   
Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται «Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης». Μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου, αλλά της νίκης και της χαράς.
Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Σαρακοστής. Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή τη κόπωση και έχουμε αναρριχηθεί στο βουνό μέχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη.

DOMINGO 3º DE CUARESMA, LA VENERACIÓN DE LA CRUZ-Κυριακή Γ' Νηστειῶν (Τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

El tercer Domingo de cuaresma, nuestra Iglesia proyecta a sus creyentes la Cruz del Señor. Según el santoral: “Como con el ayuno de cuarenta días de una manera nos crucificamos y con la mortificación de los pazos nos viene un sentimiento de amargura, tenemos un sentimiento que lo crea la acedia y el agotamiento, entonces se presenta ante nosotros la honorífica y vivificante Cruz, como recreación y sustento nuestro, y como un recuerdo y consuelo de la Pasión de nuestro Señor Jesús Cristo: si nuestro Dios fue crucificado para nosotros,¿cuánto tenemos que hacer nosotros por Su Jaris? Nos aliviamos, pues, por los sufrimientos soberanos y con el recuerdo y esperanza de la doxa (gloria, luz de luces increada) que vino a través de la Cruz”. Y realmente es una oportunidad más que ofrece la Iglesia para que reflexionemos sobre el gran misterio del Sacrificio de nuestro Señor por la Cruz.

Την τριτη Κυριακή των Νηστειών η Εκκλησία μας προβάλλει στους πιστούς της τον Σταυρό του Κυρίου. Κατά το συναξάρι της ημέρας: