Εἰδικά θεραπευτικά μέσα γιά τήν κατάθλιψη

     

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Εἰδικά θεραπευτικά μέσα γιά τήν κατάθλιψη

1. Ὀρθή πίστη (Ὀρθοδοξία)
2. Ἐμπιστοσύνη στήν Θεία Ἀγάπη καί στήν Θεία Πρόνοια
3. Ἐφαρμογή τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν.
4. Ἀγάπη πρός τόν Θεό (Θεῖος Ἔρωτας).
5. Ἡσυχία
6. Προσευχή
7. Ταπεινοφροσύνη-ταπείνωση
8. Ὑπακοή
9. Ἀποβολή τῆς ἀθυμίας καί πνευματική χαρά
10. Ἐργασία
11. Πνευματική μελέτη
12. Ἐνασχόληση μέ τόν κῆπο, τά λουλούδια, τήν τέχνη.
13. Βυζαντινή μουσική
14. Περίπατος καί ὡραῖες ἀναμνήσεις
    

Περί ταπεινώσεως, Γέροντος Ἰωσήφ Βατοπαιδινοῦ (†2009)

Περάσαμε το ήμισυ της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, το στάδιο δηλαδή αυτό της άγωνιστικότητος, και τώρα βαδίζομε προς το τέρμα, οπόταν και θα συναντήσωμε την πραγματική προσκύνηση των Αγίων εορτών, πού τόση σημασία έχουν για ‘μάς.

Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω τον ώραίον εκείνον στίχο από τους οίκους της Δεσποίνης μας Θεοτόκου, πού λέει το έξης: «Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς, χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων όφθαλμοίς». Αν θυμάστε, το θέμα της αναγνώσεως της τράπεζας το μεσημέρι, ήτο περί ταπεινοφροσύνης.

Ἅγιος Καλλίνικος τῆς Τσερνίκα (+1868)

Αγιορείτης Άγιος

Μνήμη 11 Απριλίου

Ο άγιος Καλλίνικος γεννήθηκε στο Βουκουρέστι το 1787, σε οικογένεια ιδιαιτέρως ευλαβή. Φοίτησε στην ελληνο-ρουμανική σχολή της πόλεως και σε ηλικία είκοσι ετών εισήλθε στην Μονή Τσερνίκα. Εκάρη μοναχός μετά από έναν χρόνο και γρήγορα διακρίθηκε για τον ασκητικό του ζήλο. Κοιμόταν μόνο τρεις ώρες, την νύχτα, καθισμένος σε σκαμνί, και την ημέρα αναλάμβανε τα πλέον βαριά διακονήματα. Όταν ό γέροντας του έφυγε και πήγε στο Άγιον Όρος, ο Καλλίνικος αποφάσισε να τρέφεται μόνο με ψωμί και νερό, μετά την δύση του ηλίου, και πολλές φορές παρέτεινε την ξηροφαγία επί σαράντα ημέρες. Καθώς ο ηγούμενος της μονής είχε απαγορεύσει τέτοιους ασκητικούς άθλους, ο Καλλίνικος συμμετείχε στην κοινή τράπεζα αλλά έτρωγε μικρή ποσότητα, ενώ τα Σάββατα και τις Κυριακές έτρωγε τυρί και γάλα, ώστε να κατανικήσει κάθε πειρασμό υπερηφάνειας.

Ἡ προσωπική θέωσις προϋπόθεσις τῆς ἀσκουμένης ὑπ’ αὐτοῦ ποιμαντικῆς τῆς θεώσεως. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Π. Γεώργιος Καψάνης

Ἡ προσωπική θέωσις προϋπόθεσις τῆς ἀσκουμένης ὑπ’ αὐτοῦ ποιμαντικῆς τῆς θεώσεως

                                                                     

Ὁ κήρυξ, διδάσκαλος καί χειραγωγός στήν ἀπόρρητο ἕνωσι μέ τόν Θεό, τήν θέωσι, ἦτο ὁ ἴδιος φορεύς αὐτῆς τῆς χάριτος.
Ὡς μοναχός, ἀσκητής καί ἡσυχαστής στό Ἅγιον Ὄρος, ἔπαθε καί ἔμαθε τήν θέωσι.
Διήνυσε ἐν ὑπομονῇ, ὑπακοῇ καί προσευχῇ τά στάδια τῆς καθάρσεως, ἐλλάμψεως καί φωτισμοῦ, καί ἔτσι διά τῆς πράξεως ἀνῆλθε στήν θεωρία.
Δέν ἐπεζήτησε τήν ἱερωσύνη καί ἀριχερωσύνη. Ὑπῆρξε θεόκλητος καί ὄχι αὐτόκλητος33.
Ἐξῆλθε τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιά τήν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἔμεινα πάντα ἡσυχαστής ἐν μέσῳ ὅλων τῶν θορύβων τοῦ κόσμου, τῶν ἐκκλησιαστικῶν του ἀγώνων καί δοκιμασιῶν.
Οὔτε στήν φυλακή, ἤ στήν αἰχμαλωσία, ἤ στήν ἐξορία ἄφησε τήν νῆψι καί τήν προσευχή.

Πῶς παίρνουμε τό ἀντίδωρο-Ἕνα ἀληθινό πραγματικό περιστατικό

 ΠΩΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ-ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Διηγείται ο πατηρ Στέφανος Αναγνωστόπουλος (7 Δεκεμβρίου 2002 για το αντίδωρο καθώς και μια ακόμα αληθινή ιστορία περί Θειας Κοινωνίας ενός αγνού ανθρώπου, του Κυρ – Γιάννη, που συνέβη τον Φεβρουάριο του 1968. Παράλληλα κάνει και κάποιες διαπιστώσεις και συμβουλεύει… Για το αντίδωρο.
“…Δεν το παίρνομε το αντίδωρο με ένα χέρι όπως κάνετε οι περισσότεροι, με δυο χέρια το παίρνομε το αντίδωρο, έτσι, το δεξί πάνω στο αριστερό. Και όταν μπαίνει το αντίδωρο στη χούφτα, φιλούμε το χέρι. Αν δείτε τους Ρώσους, όταν θέλουν να χαιρετήσουν έναν ιερέα κάνουν έτσι, να τον χαιρετήσουν, να πάρουν την ευχή του, και βάζει εκείνος σταυροειδώς τα δάχτυλα μεσ’ τη χούφτα και την ασπάζονται…”
Ο Κυρ- Γιάννης
“…Χριστιανοί μου, κάποτε μια Κυριακή σαν τη σημερινή, πριν από σαράντα περίπου χρόνια, το 1968, σ’ αυτόν εδώ το Ναό, και μπροστά από τον παλιό Θρόνο, βέβαια είχαμε έναν παμπάλαιο Θρόνο εδώ.

Περί τῆς ἀποκλίσεως τῆς δυτικῆς Χριστιανοσύνης ἀπό τό Ὀρθόδοξο ἦθος

Τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη
Σ΄ αὐτά ὅμως τά θέματα οἱ σημερινοί Ὀρθόδοξοι δυσκολεύονται νά ἀπαντήσουν, διότι ἔχουν σήμερα ἀπομακρυνθεῖ τόσο πολύ ἀπό αὐτήν τήν παράδοση, πού δέν σκέπτονται πλέον τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική ἀγωγή μέσα στά πλαίσια τῆς νόσου καί τῆς θεραπείας. Δέν τήν θεωροῦν τήν Ὀρθοδοξία σάν μία θεραπευτική ἀγωγή, ἄν καί ὅλες οἱ εὐχές τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ξεκάθαρες πάνω στό θέμα αὐτό. Διότι ὁ Χριστός ποιός εἶναι γιά τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς; Δέν ἀποκαλεῖται ἐπανειλημμένως μέσα στίς εὐχές καί στά τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας ὡς «ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἠμῶν»;
Αν ψάξετε στήν Παπική ἤ στήν Προτεσταντική παράδοση, αὐτή ἡ ἐπωνυμία γιά τόν Χριστό, ὡς ἰατρό, δέν ὑπάρχει πουθενά! Ὁ Χριστός μόνο στήν Ὀρθόδοξη παράδοση ἀποκαλεῖται ἰατρός.

Τί πρέπει νά κάνει ὁ χριστιανός γιά νά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

 

 Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ , για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, πρέπει:

1.  Μ’ όλη  του την ψυχή ν’ αγαπάει το Θεό και να τηρεί τις εντολές Του. Ν’ αγαπάει, επίσης, το συνάνθρωπό του όπως και τον εαυτό του. Γιατί ο Κύριος είπε: «Θα μείνετε πιστοί στη αγάπη μου, αν τηρήσετε όλες τις εντολές μου» ( Ιω. 15:10 ). Και : «Έτσι, θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο» (Ιω. 13:35).

2.  Να ταπεινώνει την ψυχή του μπροστά στον Θεό και ποτέ να μην ταπεινώνει τον πλησίον του. Γιατί «καρδιά συντετριμμένη και ταπεινωμένη ο  Θεός δεν  θα την καταφρονήσει» ( Ψαλμ. 50:19 ). Να πενθεί για τις αμαρτίες του. Να θλίβεται πικρά για τις αμαρτίες του πλησίον του. Να χαίρεται, όταν ο πλησίον του είναι ευτυχισμένος , και να μην τον φθονεί για την ευτυχία του. Να δέχεται με υπομονή και να συμβουλεύει με καλοσύνη όσους του εναντιώνονται. Να επιδιώκει πάντα τη εκτέλεση δικαίων και θεάρεστων έργων, που συντελούν στη διατήρηση της καθαρότητος της ψυχής.

Πότε θά "γονατίσει' ἡ Ἀμερική;

ΠΟΤΕ ΘΑ "ΓΟΝΑΤΙΣΕΙ" Η ΑΜΕΡΙΚΗ;

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν μεταξύ ΗΠΑ και Β. Κορέας να αναφέρουμε ότι στο βιβλίο για τον μακαριστό παπά-Γιάννη Καλαΐδη υπάρχουν δύο σημαντικότατες μαρτυρίες που αναφέρονται στο «γονάτισμα» της Αμερικής οι οποίες μεταξύ τους δείχνουν να διαφέρουν ως προς τον χρόνο πραγματοποίησης.
Στην πρώτη μαρτυρία του κ. Απ. Σίμογλου, Αλεξανδρούπολη, αναφέρεται :
Σε μια επίσκεψή μας στον Παππούλη και χωρίς να τον ρωτήσουμε ξαφνικά μας είπε : «Έφθασε ο καιρός να πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούπολη, θα γίνει πάλι ελληνική!» Όταν τον ρώτησα πότε θα γίνει αυτό, μου απάντησε : «Σύντομα. Πολύ σύντομα στις μέρες μας». Τον ξαναρώτησα : «Δηλαδή πότε; Πες μας κάποια ημερομηνία». Τότε η απάντησή του ήταν :

Τί συμβολίζουν τά σήμαντρα καί τά τάλαντα.

 

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΟΥΝ

ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΛΑΝΤΑ

Πριν τη διάδοση της καμπάνας ήταν σε χρήση τα σήμαντρα, τόσο στα Μοναστήρια όσο και στους ενοριακούς Ναούς.Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, επανήλθε η χρήση τους, καθώς απαγορεύτηκε ο χτύπος της καμπάνας.Σήμερα είναι σε χρήση μόνον στα Μοναστήρια. Ανάλογα με την Ακολουθία του νυχθημέρου, είναι σε χρήση και το αντίστοιχο σήμαντρο.
Με αυτή την ονομασία αναφέρονται:

Περί Ψυχῆς. Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος

 Περί Ψυχῆς

Ἑσπερινή ὁμιλία Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου Κατερέλου  καθηγουμένου τῆς Ι. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος, στήν Ι. Μονή.
Πραγματοποιήθηκε στίς 3-3-2013

Οὐσία – Δυνάμεις ἤ ἐνέργειες τῆς ψυχῆς. Τό λογικό καί τό ἄλογο μέρος τῆς ψυχῆς.
Σχέσεις ψυχῆς καί σώματος. Οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς ὑπάρχουν ἀκόμη καί ὅταν ἔχουν ὑποστεῖ βλάβη τά ἀντίστοιχα ὄργανα.

Ἀγναντεύοντας τόν χιονισμένο Ἄθωνα ἀπό τήν ἀκριτική Λῆμνο:Μιά ἐκπληκτική φωτογραφία!

ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟ ΑΘΩΝΑ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΙΤΙΚΗ ΛΗΜΝΟ:ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2010/12/blog-post_9308.html 

Ὁ Γέρων Θεόφιλος, ἡ «ἁγία ψυχή» (†1870)

 Από το βιβλίο «Αγιορείτες Πατέρες του 

 ΙΘ΄ αιώνος» του Ιερομονάχου Αντωνίου

Ο π. Θεόφιλος, κατά κόσμον Θεοδώρητος, γεννήθηκε το έτος 1777. Ασκούσε το επάγγελμα του επιπλοποιού, αφιέρωνε όμως πολύ χρόνο στο να εξυπηρετεί τους χριστιανούς, όταν προέκυπταν διαφορές με τους Τούρκους στο δικαστήριο, επειδή γνώριζε τέλεια την τουρκική γλώσσα.

Ο Θεοδώρητος, βλέποντας τη ματαιότητα όλων των επιγείων, ανεχώρησε για το Άγιον Όρος. Εισήλθε στην Μονή του Αγίου Παντελεήμονος (Ρωσικό) περί το 1800, επί ηγουμενίας Σάββα, όταν εσκόπευαν να αρχίσουν το άνοιγμα των θεμελίων για το κτίσιμο του νέου μοναστηριού στην παραλία.

Από το Ρωσικό ο Θεοδώρητος πήγε στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων, όπου έζησε έξι χρόνια, ενώ κατά τον καιρό της ελληνικής επαναστάσεως έμενε στην Νέα Σκήτη· εκεί έγινε ρασοφόρος με το όνομα Θεοδόσιος. Το Σχήμα του το έδωσε ο πνευματικός του π. Ιωάσαφ από την Σκήτη της Αγίας Άννης, μετονομάζοντάς τον Θεόφιλο.

Τον τίτλο «αγία ψυχή» του τον έδωσαν όσοι έμεναν στην σκήτη, για την εξαιρετική καλοσύνη και ολοκληρωτική αγάπη του προς πάντας.

El camino de San Gregorio Palamás para la santificación

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ

SANTO MONASTΕRIO SAN GREGORIO DE ATHOS

El camino de San Gregorio Palamás para la santificación

Queridos en Cristo hermanos, en esta venerable asamblea de esta noche se nos presenta la ocasión de comentar algunos sucesos, tal como se citan por San Filoteo Kókinos, Patriarca de Konstantinúpolis quien escribió la vida de este gran Padre de nuestra Iglesia Ortodoxa, San Gregorio Palamás, ¡que grandeza! ¡Santo biógrafo de otro Santo. Para confrontarlo con la realidad contemporánea, para poner a pensar y localizar sobre todo aquellos elementos que hicieron del Palamás el camino hacía su santificación.

Nació el 1296 en Kostantinúpolis de padres devotos.