Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 24-07-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ιε΄ 7 - 16    

ιε΄ 7 - 16
 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ιβ΄ 38 - 45    

Ιβ΄ 38 - 45
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Πῶς θά βιώσουμε καλύτερα τή Θεία Λειτουργία.Εἰσαγωγικά

   ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

ΠΩΣ ΘΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ὁ Χριστός ἀνάμεσά μας καί μέσα μας. Κανείς δέ μπορεῖ νά ἔχει ἐμπειρία τοῦ ἀκτίστου Θεοῦ παρά μόνο ἀκτίστως, δηλαδή ἐν «Πνεύματι Ἁγίῳ»: «Ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς» μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία.

Ἐπίσης κανείς δέν μπορεῖ νά ὁμολογήσει καί νά λατρεύσει ἀληθινά τόν Κύριο παρά μόνο μέ τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Οὐδείς δύναται εἰπεῖν, Κύριον Ἰησοῦν, εἰ μή ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Α΄ Κορ. 12, 3). Ἑπομένως γιά νά ἔχουμε ἐμπειρία τῆς Θ. Λειτουργίας, ἐμπειρία τοῦ Χριστοῦ Μας, θά πρέπει νά ἔχουμε ἐνεργό μέσα μας τό Ἅγιο Πνεῦ­μα, πού λάβαμε κατά τό Ἅγιο Βάπτισμα. Γιά νά συμβαί­νει αὐτό ἀπαιτεῖται ἡ κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά πάθη, πού προϋποθέτει βέβαια τή ζωντανή πίστη. Ὁ ἀγώνας γιά τήν κάθαρση εἶναι δύσκολος, μακρύς καί ἔχει τούς κανόνες του. Ὅσο καθα­ρίζεται κανείς τόσο καί ἔχει γεύση τῆς Θείας Χάρης, πού ἐκχέεται κατά τήν Θ. Λειτουργία, ἀλλά καί κατά τήν τέλεση τῶν ἄλλων μυστηρίων τῆς Ἐκκλη­σίας μας.

Ποιά εἶναι ἡ οὐσία τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς μας

 

Πατερική Θεολογία

Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (+)

Καθηγητού Πανεπιστημίου

 

Επιμέλεια - Σχόλια: Μοναχού Δαμασκηνού Αγιορείτου

Μέρος Πρώτον: Στοιχεία Ορθοδόξου ανθρωπολογίας και Θεολογίας

9. Ποιά εἶναι ἡ οὐσία τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς μας

Το θέμα τώρα είναι ποια είναι η ουσία της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Η Ορθόδοξη παράδοσι προσφέρει μέθοδο θεραπείας του νοός του ανθρώπου, δηλαδή της ψυχής του. Η θεραπεία αυτή έχει δύο φάσεις, όπως είπαμε, τον φωτισμό και την θέωσι. Η θέωσις, δηλαδή η θεοπτία, είναι η εγγύησις της θεραπείας, της πλήρους θεραπείας. Αυτή η θεραπευτική μέθοδος, η θεραπευτική αγωγή, που προσφέρει η Ορθόδοξος παράδοσις, παραδίδεται (εξ ου και παράδοσις) από γενεά σε γενεά με φορείς ανθρώπους, οι οποίοι έφτασαν στον φωτισμό και στην θέωσι και έγιναν θεραπευτές για τους άλλους. Δεν είναι δηλαδή απλή μεταβίβασις γνώσεων από τα βιβλία, αλλά μεταβίβασις και διαδοχή εμπειρίας, της εμπειρίας του φωτισμού και της εμπειρίας της θεώσεως.

Ὁ προφήτης Ἠλίας καί ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς. Ἀρχιμανδρίτου Μάρκου Μανώλη

Ὁ προφήτης  Ἠλίας καί ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς

Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη

Ἕξι μῆνες ὑπῆρξε μιὰ τελεία ἀνομβρία ἐκεῖ ποὺ ζοῦσε ὁ Προφήτης Ἠλίας καὶ πάλι «προσηύξατο» καὶ ἔβρεξε ὁ Οὐρανός. Σήμερα, ἀδελφοί μου, ἑορτάζει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τὴν μνήμη τοῦ πυρίνου Προφήτου Ἠλιού, τοῦ ζηλωτοῦ Προφήτου, τοῦ θαρραλέου Προφήτου, τοῦ ὁμολογητοῦ Προφήτου, ἐκείνου ποὺ δὲν ἐδίστασε μὲ τὴν χάρη καὶ τὴν βοήθεια τοῦ Κυρίου νὰ τὰ βάλλη μὲ τοὺς πιὸ ἰσχυροὺς τῆς ἐποχῆς του, μὲ τοὺς βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες, ποὺ παραπλανοῦσαν τό λαό, μὲ τοὺς ψευδοϊερεῖς τῆς αἰσχύνης, ἀλλὰ καὶ μὲ αὐτὸ τὸ λαὸ ἐφ᾽ ὅσον εὑρίσκετο στὴν ἀποστασία καὶ στὴν ἁμαρτία.
Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ εἶναι πολὺ – πολὺ χαρακτηριστικὸ εἶναι ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς του.
Μολονότι, ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος, ἄνθρωπος εἶναι καὶ ἐκεῖνος, ὁμοιοπαθὴς μὲ ἐμᾶς, ὅμως ἔφθασε σὲ τέτοια μέτρα ἀρετῆς, ἔφθασε σὲ τέτοια ὕψη ἁγιότητος, ὥστε μὲ τὴν προσευχή του καὶ μόνο νὰ ὑπακούη κατὰ κάποιο τρόπο ὁ Κύριός μας καὶ νὰ ἐπέρχεται αὐτὴ ἡ φοβερὴ ἀνοβρία πρὸς συνετισμόν, πρὸς μετάνοια καὶ τῶν ἀρχόντων, ἀλλὰ καὶ τοῦ λαοῦ προκειμένου νὰ εὕρουν τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας τους.

Γέρων Εμμανουήλ Γρηγοριάτης. Μέρος Α'

Γέρων Εμμανουήλ Γρηγοριάτης

Μέρος Α'

 Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἡ ῾Ιερά Μονή τοῦ ῾Οσίου Γρηγορίου, θά εἶναι διά τόν Γέροντα Ἐμμανουήλ, ἡ τελευταία του Μετάνοια, ἡ τελευταία ἐπί τῆς γῆς κατοικία, μετά τήν ὁποίαν θά τόν περιμένῃ ἡ αἰώνια κατοικία τῶν ζώντων ἐν τῷ παραδείσῳ.
Εὑρισκόμενος τώρα, (1995), ἀνάμεσά μας, εἶναι μοναδική χαρά καί εὐλογία νά τρέξωμε κοντά του, ν᾿ ἀκούσωμε πολλά ἀπό τά γεγονότα μιᾶς ὁλοκλήρου ζωῆς ἀφιερωμένης εἰς τόν Θεό καί στόν ἄνθρωπο.
Μέ τό θάρρος λοιπόν τῆς ἐν Χριστῷ φιλαδελφίας καί ἀγάπης, κτύπησα τήν πόρτα τοῦ κελλίου του ἀρκετές φορές, καί δέν βγῆκα ζημιωμένος, οὔτε ἐγώ οὔτε ὅσοι ἐπιθυμήσουν νά ἀναγνώσουν, ὅσα ἀπεκόμισα ἀπό τόν Γέροντα.
Καί πρίν ἀκόμη ἐγγραφῇ ὡς Γρηγοριάτης ἀδελφός στήν Μονή μας, τόν εἶχα ἐπισκεφθεῖ στό κελλίον του, τῶν ῾Αγίων Ἀναργύρων τῆς Νέας Σκήτης. Καί τότε μοῦ εἶχε ὁμιλήσει πολλά. ῞Ολα αὐτά μαζί μέ τήν βιογραφία του, θά προσπαθήσῳ, καί μέ τίς εὐχές τοῦ σεβαστοῦ μου Γέροντος π. Γεωργίου, ῾Ηγουμένου τῆς ῾Ιερᾶς μας Μονῆς, νά τά παρουσσιάσῳ πρός ἰδικό μας ὄφελος καί ἀῒδιον μνημόσυνο τοῦ Γέροντος Ἐμμανουήλ, ὁ ὁποῖος ἑτοιμάζεται γοργά γιά τίς αἰώνιες Μονές.
Γεννήθηκε στό Πλωμάριο τῆς Λέσβου τό 1918. ῏Ητο ἕνας ἀπό τά 13 παιδιά τῶν εὐσεβεστάτων γονέων, Δημητρίου καί Χρυσάνθης. Οἱ συμπατριῶτες του, ὅταν ἤθελον νά εὐχηθοῦν σέ νεονύμφους τοῦ χωριοῦ, τούς ἔλεγον: «Νά ὁμοιάσετε μέ τό ἀνδρόγυνο τοῦ κύρ Δημητροῦ».
Τόσο παροιμιώδης ἦτο ἡ ἀγάπη καί ἀφοσίωσίς τους πρός τόν Θεόν. Κάθε Κυριακή καί μεγάλη ἑορτή, οἱ γονεῖς του ξυπνοῦσαν καί ἑτοίμαζον τά παιδιά τους, μία ὥρα πρίν κτυπήσῃ ἡ καμπάνα γιά τήν ἐκκλησία. ῞Ολα τά παιδιά, πηγαίνοντας εἰς τήν ἐκκλησία, ἐσχημάτιζον εἰς τόν δρόμο μία ἁλυσίδα. διότι περπατοῦσαν πιασμένα χέρι-χέρι, ὅπως τά συμβούλευεν ἡ μητέρα τους.

Πνευματικός ἀγώνας:Ἀποφθέγματα σύγχρονων γερόντων

Ή Γραφή είναι μία και αιώνια και αληθινή. Δεν μπορούμε να παίρνου με κομμάτια και να τη χρησιμοποιούμε όπως μας βολεύει. Έχουμε κάνει τον δικό μας Θεό. Κόβουμε και ράβουμε ότι μας συμφέρει.
Γέροντας Αμβρόσιος μονής Δαδίου

* * * * * * * * *

Ό θεός δεν επιτρέπει σ’ εμάς να βλέπουμε τον κόσμο των αοράτων, γιατί, αν τον βλέπαμε, θα τρελαινόμασταν. Αν βλέπαμε γύρω μας τι υπάρχει και κινείται, θα τρελαινόμασταν.
Γέροντας Αμβρόσιος μονής Δαδίου

* * * * * * * * *

Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.
Γέροντας Πορφύριos

Πίστις, ἡ μεγαλυτέρα δύναμις. Κυριακὴ Δ΄ Ματθαίου. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Πίστις, ἡ μεγαλυτέρα δύναμις

«Οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον» (Ματθ. 8,10

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, βρεθῆτε σὲ ἕνα κύκλο χιλίων ἀνθρώπων, διαφόρων ψυχοσυνθέσεων, διαφόρων ἐπαγγελμάτων, διαφόρων κλίσεων καὶ ῥοπῶν, καὶ τοὺς ὑποβάλετε τὸ ἐρώτημα, Ποιά εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο; δὲν θὰ συμφωνήσουν ἀλλὰ θὰ δώσουν διάφορες ἀπαντήσεις.

 Οἱ μὲν –κι αὐτοὶ εἶνε οἱ περισσότεροι– θὰ φωνάξουν· Ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο εἶνε τὰ λεφτά!… Εἶνε οἱ ἄνθρωποι ποὺ σὰν τὰ στρείδια εἶνε κολλημένοι στὸ μαῦρο βράχο τοῦ μαμωνᾶ. Πέρα ἀπὸ τὰ λεφτὰ δὲν βλέπουν τίποτε ἄλλο.

 Ἄλλοι ὅμως θὰ διαφωνήσουν καὶ θὰ ποῦν, ὅτι ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο εἶνε τὸ ξίφος, τὸ σπαθί. Αὐτοὶ λατρεύουν τὸν Ἄρη, τὸ θεὸ τοῦ πολέμου. Νομίζουν, ὅτι τὸ ξίφος εἶνε ἡ μόνη δύναμι μὲ τὴν ὁποία λύνονται τὰ προβλήματα παγκοσμίως. Νομίζουν, ὅτι τὸ ξίφος τους εἶνε σὰν τὸ ξίφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ποὺ ἔκοψε τὸν γόρδιο δεσμό.

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος: Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ δρόμος πρός τήν Σωτηρία.

Τό νά προσφέρεις στούς ἄλλους φαίνεται βαρύ, ἡ ἀγάπη ὅμως τό κάνει ἐλαφρύ.

Τό νά παίρνεις ἀπό τούς ἄλλους φαίνεται εὐχάριστο, ἡ ἀγάπη ὅμως τό κάνει δυσάρεστο.

Τό νά κακολογεῖς τούς ἄλλους φαίνεται ἀπολαυστικό, ἡ ἀγάπη ὅμως τό κάνει πικρό.

Γιά τήν ἀγάπη ἡ μεγαλύτερη ἀπόλαυση εἶναι ὁ καλός λόγος καί ὁ ἔπαινοςὅλων.

Ὁ θυμός, πάλι, δίνει κάποιαν ἄγρια εὐχαρίστηση, ὄχι ὅμως στόν ἄνθρωπο τῆςἀγάπης, γιατί αὐτός δέν γνωρίζει τόν θυμό.

Ἄν τόν λυπήσει ὁ συνάνθρωπός του, δέν θυμώνει, ἀλλά ξεσπάει σέ δάκρυα, παρακάλια καί ἱκεσίες.

Ἄν δεῖ τόν συνάνθρωπό του νά ἁμαρτάνει, θρηνεῖ καί πονάει ψυχικά· μά ὁπόνος τοῦτος εἶναι γλυκός, γιατί τά δάκρυα καί ἡ λύπη τῆς ἀγάπης εἶναι ἀνώτερα ἀπό κάθε γέλιο καί κάθε χαρά.

Δυσκολίες. Μέρος Α'. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος.

 Δυσκολίες
 Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

                           

Στά χρόνια ἐκεῖνα ἕνας ἀνώτερος κρατικὸς ὑπάλληλος, ὁ νομάρχης, διοικοῦσε κάθε νομό τῆς ἀπέραντης ρωσικῆς ἐπικρατείας. Ἦταν σχεδόν πάντα κάποιος γλοιώδης κόλακας τῶν ἀξιωματούχων τοῦ παραλυμένου τσαρικοῦ κράτους.  Καί δυστυχῶς γιά τήν ταλαίπωρη Καμτσάτκα, στίς μακρινές καί ἀπομονωμένες ἐπαρχίες ξέπεφταν οἱ χειρότεροι ἀπ’ αὐτούς: ἀνίκανοι, μικρόνοες, τεμπέληδες, ἀγροῖκοι, μέθυσοι, δωρολῆπτες, ἐργάτες τῆς ἀδικίας καί τῆς αὐθαιρεσίας.
Μετά ἀπό πολλές ἄκαρπες καί ἀπογοητευτικές προσπάθειες γιά συνεργασία μαζί τους, μέ σκοπό τήν ἀπό κοινοῦ ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων τῶν κατοίκων, τό πῆρα ἀπόφαση πώς ἦταν μάταιο νά ὑπολογίζω στήν κατανόησή τους. Νωχελικά καί ἀδιάφορα μοῦ γύριζαν πάντα τίς πλάτες, δηλώνοντας κακότροπα καί κυνικά:
-Τί τά θέλεις; Κάθε γωνιά τῆς Ρωσίας σήμερα εἶναι καί μιά Καμτσάτκα. Μέ τεράστια καί ἄλυτα προβλήματα. Ἐμεῖς θά σώσουμε τήν κατάσταση; Ἤ μήπως ἐσύ; Τί σ’ ἔπιασε καί σκαλίζεις τό βοῦρκο; Δέν ἔχεις τίποτα ἄλλο νά κάνεις; Ἐμᾶς πάντως μή μᾶς ἀνακατεύεις.

Ὁ δρόμος τῆς ἀρετῆς. Πατερικές διδαχές

 Ὁ δρόμος τῆς  ἀρετῆς

Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος μιλώντας γιὰ τὴν ἀρετὴ ἔλεγε «Πρέπει νὰ μὴ λέμε ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν στὸν ἄνθρωπο νὰ ἐπιτύχη ἐνάρετο βίο, ἀλλὰ μόνο ὅτι δὲν εἶναι εὔκολο.
Οὔτε εἶναι εὔκολο νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν αὐτὸ οἱ τυχόντες ἄνθρωποι. Συμμετέχουν σὲ ἐνάρετη ζωὴ ὅσοι εἶναι εὐσεβεῖς καὶ ἔχουν νοῦν θεοφιλῆ, ποὺ σκέπτονται ὅπως ἀρέσει στὸν Θεό.
Γιατί ὁ κοινὸς νοῦς εἶναι κοσμικὸς, σκέπτεται δηλαδὴ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου καὶ εὐμετάβολος, ποὺ παρέχει νοήματα ἀγαθὰ καὶ κακά, ἀφοῦ ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὰ φυσικὰ πράγματα καὶ ρέπει πρὸς τὴν ὕλη. Ἐνῶ ὁ θεοφιλὴς νοῦς τιμωρεῖ τὴν κακία, τὴν ὁποία ἐγκολπώνονται αὐτοπροαίρετα οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ ραθυμία».

Οπτικό Αγιολόγιο 23 Ιουλίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 23ης Ιουλίου



Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Περί τοῦ γέροντος Δανιήλ...

Είπε ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον Γέροντα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη: << Όταν έφθασα εις τα Καρούλια και στα Κατουνάκια, ενόμισα ότι έφθασα εις τον Θεόν. Όταν όμως συνομίλησα με τον Γέροντα Δανιήλ, τότε αντελήφθην πόσο μακριά είμαι από τον Θεόν >>.

πηγή:ηλεκτρονικό ταχυδρομείο