Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Κυριακής 18-08-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. α΄ 10 - 17    

α΄ 10 - 17
 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ιδ΄ 14 - 22    

Ιδ΄ 14 - 22 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Στήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας.Τό μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν...

   ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

ΠΩΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΝΗΣΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ

 ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ:

ΙΙ. ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

β) Τό μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν...

Πολλές φορές μέσα στό ναό παρασυρόμαστε σέ κατακρίσεις. Κατακρίνουμε τόν ἱερέα ἤ τούς ψάλτες ἤ καί τούς ἀδελφούς λαϊκούς. Κάποιος νέος πού δέν κατέκρινε τίς δύο γυναῖκες πού στάθηκαν μπροστά του(ἐνῶ ἔπρεπε νά πᾶνε στό κλῖτος τῶν γυναικῶν) μέσα στήν ἐκκλησία, εἶδε κατόπιν τήν Ἁγία Τριάδα..

γ) Συγκέντρωση τοῦ νοῦ

Πρέπει νά κάνουμε ἔντονη προσπάθεια ὥστε νά κατευθύνουμε – συμμαζεύουμε τό νοῦ στήν καρδιά μας. Συνεχής ἄς εἶναι ἡ προσπάθεια ὥστε νά ἔχουμε ἀδιάλειπτη ἐσωτερική συνομιλία μέ τό Θεό μέσα μας, στήν καρδιά μας. (Ἄς ἐρευνήσουμε, ὥστε νά βροῦμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά νιώθουμε καλλίτερα, θά «κάνουμε δικές μας» τίς αἰτήσεις. Ἴσως μία προσπάθεια μέσα μας, νά τίς μεταγλωττίζουμε στή νέα ἑλληνική, νά βοηθοῦσε, ὥστε νά τίς ζοῦμε ἐντονώτερα).

Κυριακή Η' Ματθαίου: Ὁμιλία περί ἐλπίδος (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματ. ιδ' 14-22)

- Κάθε ψυχή ανθρώπου έχει από τον Θεόν της ελπίδος την δύναμη.

- Οι άνθρωποι διαστρέφουμε το δώρο της ελπίδος που μας έδωσε ο Θεός και αντί να ελπίζουμε σε Αυτόν, ελπίζουμε στους ανθρώπους, στα χρήματα, τα υλικά πράγματα, τα ασθενή, τα φθαρτά, τα μεταβλητά και πρόσκαιρα. Γιατί οι άνθρωποι το κάνουν αυτό;

- Οι επί τον Θεόν ελπίζοντες, ουδέποτε μένουσιν εστερημένοι των δωρεών Αυτού.

Περί τῆς διαφορᾶς μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί αἱρέσεως

 

Πατερική Θεολογία

Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (+)

Καθηγητού Πανεπιστημίου

 

Επιμέλεια – Σχόλια: Μοναχού Δαμασκηνού Αγιορείτου

 

Μέρος Πρώτον: Στοιχεία Ορθοδόξου ανθρωπολογίας και Θεολογίας

32. Περί τῆς διαφορᾶς μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί αἱρέσεως

Στον Μεσαίωνα ήταν πάρα πολύ γνωστό, στους κυβερνώντες, ποια είναι η διαφορά μεταξύ Ορθοδοξίας και αιρέσεως. Ποια είναι η διαφορά; Η διαφορά είναι απλούστατη, Ότι στην αίρεσι δεν υπάρχει θεραπεία του νου του ανθρώπου. Στην Ορθοδοξία όμως θεραπεύεται ο νους του ανθρώπου. Στην Ορθοδοξία υπάρχει θεραπεία της ανθρώπινης προσωπικότητος και απόδειξις είναι οι άγιοι.

Οι αιρετικοί ήταν κάτι αντίστοιχο με τους κομπογιαννίτες και υπέσχοντο κάποια ζωή μετά θάνατον. Σ’ αυτήν όμως εδώ τη ζωή δεν έδιναν θεραπεία στους πιστούς τους ούτε προσέφεραν τίποτε παραπάνω από μία επί πλέον δεισιδαιμονία. Οι αιρέσεις ήταν και είναι θρησκείες για μετά τον θάνατο. Αιρετικός ήταν εκείνος του οποίου τα δόγματα δεν ήταν Ορθόδοξα· έτσι δεν του επέτρεπαν να φθάση στην κάθαρσι και στον φωτισμό⁶⁶.

Ἡ φοβερή πλάνη τοῦ ἱδίου θελήματος

Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, προς τη θάλασσα έμενε ενάρετος Γέροντας, με έναν επίσης ευλαβέστατο υποτακτικό, ό όποιος στην αρχή έκανε υπακοή, άλλα με μια μικρή δώσει υποκρισίας. Ή υποκρισία του έφερε ψευτοταπείνωσι, και ενώ στην αρχή, όπως είπαμε, πράγματι υποτάζονταν στο θέλημα του Γέροντα του και του Πνευματικού του και ήταν πράος και ήσυχος, με τον καιρό όμως, επειδή δεν είχε ειλικρίνεια, άρχισε να κάνει κρυφά το θέλημα του.

Όπως μου διηγήθηκαν Πατέρες της ερήμου αυτής, το όνομα του Γέροντα του δεν ενθυμούνται, άλλα πολύ καλά ενθυμούνται, πώς ό Μοναχός αυτός, πνευματικό είχε τον ξακουστό και ενάρετο Παπα – Γρηγόρη, ό όποιος ησύχαζε στη Μικρή Άγιάννα, στην Καλύβα «Κοίμησης της Θεοτόκου», πού είναι στο ψηλότερο μέρος.

Στους δοκίμους και αρχαρίους Μοναχούς, από τον Πνευματικό έξομολόγο, σύμφωνα με τη δύναμη του καθενός, δίδεται ανάλογος Κανόνας προσευχής και νηστείας.

Γεγονός τό πρῶτο ἀνθρώπινο ἧπαρ ἐργαστηρίου ἀπό βλαστοκύτταρα

Ἀπό ἰάπωνες ἐπιστήμονες

Ιάπωνες επιστήμονες δημιούργησαν για πρώτη φορά στο εργαστήριο ένα μικρό ανθρώπινο ήπαρ από βλαστικά κύτταρα του δέρματος και του αίματος. Το επίτευγμα στο πεδίο της αναγεννητικής ιατρικής δίνει ελπίδες για τό μέλλον,

Σύμφωνα με ειδησεογραφικά πρακτορεία ειδήσεων, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τακαμόρι Τακέμπε της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Γιοκοχάμα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature, ανακοίνωσαν ότι ανέπτυξαν μέσα σε ένα πειραματόζωο (ποντίκι) ιστό που μοιάζει πολύ με εκείνον του ανθρώπινου ήπατος.

Οι επιστήμονες αρχικά επαναπρογραμμάτισαν πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα, τα οποία στη συνέχεια ανέμιξαν με άλλα είδη κυττάρων, με τελικό αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας ομάδας προδρόμων κυττάρων του ήπατος. Τα κύτταρα αυτά μεταμοσχεύθηκαν σε ένα ποντίκι και σταδιακά μεταμορφώθηκαν σε ένα μικροσκοπικό αλλά πλήρως λειτουργικό ανθρώπινο ήπαρ με όλα τα αιμοφόρα αγγεία του.

Ὅσιος Ραφαήλ τοῦ Βανάτου († ἀρχές 17ου αἱ.). Ἁγιορείτης Ἅγιος Μνήμη 16 Αὐγούστου

 Όσιος Ραφαήλ του Βανάτου († αρχές 17ου αι.).  Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 16 Αυγούστου

 Σέρβος στο γένος, ιερομόναχος της Μονής Χιλιανδαρίου, όπου ασκήθηκε θεάρεστα για αρκετό χρονικό διάστημα. Στάλθηκε από τους αδελφούς του στη σημερινή πόλη Ζρενιανίν της περιοχής του Βανάτου, όπου η Μονή είχε μετόχι.
Εκεί αγωνίσθηκε σκληρά, ΄χι μόνο στο διακόνημα που του δόθηκε, αλλά και σε κάθε μοναχική άσκηση, ιδιαίτερα στην προσευχή και νηστεία. Έζησε σε μια μικρή καλύβα και σε αυτήν κοιμήθηκε εν ειρήνη και ετάφη.

Ὅσιος Νεῖλος ὁ Ἐριχιώτης (†1334) . Ἁγιορείτης Ἅγιος

Όσιος Νείλος ο Εριχιώτης (†1334) .  Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 16 Αυγούστου

Ιδρυτής και πρώτος κτίτωρ της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Γηρομερίου, είναι ο Όσιος Νείλος ο Εριχιώτης (1228-1334) Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή, από την αυτοκρατορική γενιά των Λασκάρεων. Έγινε μοναχός σε πολύ νεαρή ηλικία στην περίφημη Μονή των Ακοιμήτων όπου από Νικόλαος μετονομάσθηκε Νείλος. Μετά από αρκετά χρόνια επισκέφθηκε για προσκύνημα τα Ιεροσόλυμα.
 Επιστρέφοντας συγκρούσθηκε με τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο, για το επίμαχο τότε ζήτημα της ενώσεως Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας.

Τρόφιμα καί παγκόσμια ἐξουσία

ΤΡΟΦΙΜΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ

Ρακοβαλῆ Ἀθανασίου

Καθηγητοῦ

       Στὴν Ξάνθη πρὶν ἀπὸ περίπου εἴκοσι χρόνια συζητώντας σὲ μία παρέα φίλων ἔμαθα τὸ ἑξῆς καταπληκτικό, ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ζοῦσε ἀπὸ τὰ θερμοκήπιά του. Κάθε χρόνο πλήρωνε ἕνα μεγάλο ποσὸ χρημάτων γιὰ νὰ ἀγοράσει σπόρους ντομάτας ποὺ τοὺς ἐφτίαχναν τὰ ἐργοστάσια τῆς Ὀλλανδίας… «Καλὰ γιατί δὲν κρατᾶς κάποια φυτὰ γιὰ νὰ παράγεις ἐσὺ ὁ ἴδιος σπόρο»; ρώτησα γεμάτος ἀπορία. –Δεν γίνεται γιατί εἶναι ὑβρίδια καὶ ὁ σπόρος ποὺ θὰ κρατήσεις, ἂν τὸν σπείρεις γιὰ δεύτερη χρονιὰ δὲν θὰ σοὺ δώσει καθόλου παραγωγή…ἔχουν ἐπέμβει μέσα στὸν πυρήνα τοῦ φυτικοῦ κυττάρου. –Γιατί τότε δὲν σπέρνεις μία ντόπια ποικιλία; -Γιατί δὲν ὑπάρχουν πιὰ ντόπιοι σπόροι…κανεὶς δὲν φρόντισε νὰ κρατήσει, χάθηκαν τὰ τελευταία χρόνια, ὅλοι πιὰ ἀγοράζουμε ὀλλανδικοὺς σπόρους. «Ἂν εἶναι δυνατόν», ἀναφώνησα ἔκπληκτος. Βλέποντας τὴν ἔκπληξή μου συμπλήρωσε :

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα Κυριακής Ζ' Ματθαίου: Ἐρμηνεία εἰς τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Παύλου, τήν ἀναγινωσκομένην τή Ζ' Κυριακή (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης) (Ρωμ. 15, 1-7)

 
- Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Χωρίς της αγάπης πάσαι αι αρεταί εισίν ουδέν. Εκ της αγάπης κρέμανται όλος ο νόμος και οι προφήται. Η αγάπη εστί το πλήρωμα του νόμου. Η αγάπη εστίν ο χαρακτήρ των μαθητών του Χριστού, ήγουν ο χαρακτήρ και το γνώρισμα των σωζομένων. Η αγάπη εστίν αρετή μείζων και αυτής της πίστεως, και της προς θεόν ελπίδος. Όστις ου χωρίζεται από της αγάπης, εκείνος ηνωμένος εστί μετά του Θεού και ο Θεός ου χωρίζεται απ' αυτού. Αλλά πώς άραγε δυνάμεθα ημείς θησαυρίσαι τοιούτον ατίμητον θησαυρόν; Ποία η οδός; Ποίος ο τρόπος; Ποίον το μέσον;

- Πώς ο απ. Παύλος, παραδόξως, επαινεί τον εαυτόν του λέγοντας "Ημείς οι δυνατοί";

Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου καταγγέλλει τήν «Ἑλληνική Ἱεραποστολική Ἔνωση»

 

Με ανακοίνωση του Αντιαιρετικού Γραφείου της Ιεράς Μητρόπολης Σιδηροκάστρου καταγγέλλεται η «Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση» για τις προσηλυτιστικές της ενέργειες , στην περιοχή της Μητρόπολης, ενώ παράλληλα καλεί τους πιστούς να μην δέχονται το υλικό που διανέμουν οι της Ένωσης ή να το παραδίδουν στις ενορίες τους...

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση :

«Σκεφτήκαμε την πονηρή τεχνική του διαβολικού πολέμου, πως δηλαδή , επειδή ο διάβολος είδε ότι με τους διωγμούς εκ μέρους των ειδωλολατρών η Εκκλησία πληθύνεται και ακμάζει περισσότερο, άλλαξε  τη γνώμη και δεν πολεμάει πλέον φανερά , αλλά τοποθετεί για μας κρυφά καρτέρια, σκεπάζοντας τη δολιότητα των αιρετικών με το όνομα του Χριστιανού που περιφέρουν , έτσι ώστε και τα ίδια με τους πατέρες μας να πάθουμε και να μη φανούμε ότι πάσχουμε για το Χριστό, εφόσον και οι διώκτες μας έχουν το όνομα των Χριστιανών…(Μέγας Βασίλειος).

Οπτικό Αγιολόγιο 17 Αυγούστου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 17ης Αυγούστου



Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Εἰς τήν Κοίμησιν...Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα

«Ἥταν ἀνάγκη ἡ ψυχή τῆς Παναγίας νά χωρισθεῖ
ἀπό τό ὑπεράγιο σῶμα Της.
Μέ τήν κοίμησή Της χωρίσθηκε καί ἑνώθηκε μέ
τήν ψυχή τοῦ Υἱοῦ της.
Ἀλλά καί τό σῶμα Της, ἀφοῦ ἔμεινε γιά λίγο στή γῆ,
ἀναχώρησε κι αὐτό μαζί μέ τήν ψυχή.
Διότι ἔπρεπε νά περάσει ἀπό ὅλους τούς δρόμους,
ἀπό τούς ὁποίους πέρασε ὁ Σωτήρας.
Νά λάμψει καί στούς ζωντανούς, διά μέσου ὅλων,
τήν ἀνθρώπινη φύση».

( Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα,
Εἰς τήν Κοίμησιν, Ἡ Θεομήτωρ, σ. 215)