Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Πέμπτης 05-09-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Β΄ κεφ. δ΄ 6 - 15    

δ΄ 6 - 15
 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Κγ΄ 29 - 39  

Κγ΄ 29 - 39 
 

 Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη
ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ ἀλλοίωση τοῦ ὀρθόδοξου πνεύματος καί ὁ μοναχισμός

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ Α΄.

ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

 Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ

Ἡ ἀλλοίωση τοῦ ὀρθόδοξου πνεύματος καί ὁ μοναχισμός.

Στήν ἀρχαία Ἐκκλησία καθώς καί κατά τούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες οἱ θεραπευμένοι ἐκκλησιαστικῶς ἄνδρες ἐκλέγονταν ἀπό τό ἐκκλησιαστικό σῶμα καί χειροτονοῦνταν πρεσβύτεροι καί Ἐπίσκοποι.

«Μεταξύ τῶν προφητῶν τῆς Ἐνορίας ὁ ἕνας προήδρευε. Ἔτσι ἐμφανίζεται ὁ προεστώς πρεσβύτερος μεταξύ πρεσβυτέρων μιᾶς Ἐνορίας ἤ ὁ Ἐπίσκοπος προεστώς μεταξύ πρεσβυτέρων μιᾶς Ἐνορίας. Τό θεμέλιο τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως καί διαδοχῆς δέν ἦταν αὐτή καθ’ ἑαυτὴν ἡ ἐπίθεση τῶν χειρῶν (αὐτό πού καλοῦμε σήμερα χειροτονία), ἀλλά ἡ μετάδοση ἀπό γενεάν εἰς γενεάν τῆς παραδόσεως τῆς θεραπείας ποὺ συνόδευε τὴν χειροτονία, δηλ. τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς θεώσεως...»¹.

Μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου, ἰδιαίτερα ἀπό τόν 4^ο αἰῶνα καί μετά, ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή καί ἡ πνευματική ἀσκητική ζωή τῶν πρώτων χριστιανῶν ἀτόνησε στίς κοσμικές Ἐνορίες. Ἔτσι δέν βρίσκονταν εὔκολα ἄνθρωποι κατάλληλοι γιά Ἐπίσκοποι.

Περί Ὑπαρξισμοῦ

Πατερική Θεολογία

Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (+)

Καθηγητού Πανεπιστημίου

 

Επιμέλεια – Σχόλια: Μοναχού Δαμασκηνού Αγιορείτου

 

Μέρος Πρώτον: Στοιχεία Ορθοδόξου ανθρωπολογίας και Θεολογίας

50. Περί Υπαρξισμού

Ένας οπαδός του υπαρξισμού δεν πιστεύει στην οντολογία. Για τον υπαρξιστή δεν υπάρχει οντολογία. Υπάρχει φαινομενολογία. Υπάρχει η φιλοσοφική φαινομενολογία, δηλαδή το φαινομενικό, ό,τι φαίνεται, εν αντιθέσει προς το οντολογικό, προς εκείνο δηλαδή που κατά την οντολογία υπάρχει. Η οντολογική πραγματικότητα είναι εκείνη που υπάρχει για τον μεταφυσικό, ενώ το φαινομενικό είναι εκείνο που φαίνεται ότι υπάρχει.

Και η μεν οντολογία προσπαθεί δια της μεταφυσικής να εισέλθη στην ουσία του όντος (εκείνου που υπάρχει) και γι’ αυτό λέγεται οντολογία και είναι ταυτόσημη με την μεταφυσική. Οπότε για τους οπαδούς της η οντολογία είναι η επιστήμη που ερευνά την ουσία των πραγμάτων, αλλά δια της φιλοσοφία και του στοχασμού.

Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος – Mελέτημα 17

 

1. Παίρνει σῶμα ἀνθρώπινο ὁ ἀσώματος Κύριος ἀπὸ ἄπειρη ἀγαθότητα καὶ μικραίνει -μπορεῖ νὰ πεῖ κανεὶς- τὸν ἑαυτό Του ὁ μέγας καὶ ὑπερούσιος, γιά νὰ μπορέσει νὰ ἐνωθεῖ μὲ τὶς ψυχὲς τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Ἀγγέλων, ὥστε να μπορέσουν καὶ αὐτὲς νὰ γίνουν μέτοχοι τῆς ἀθάνατης ζωῆς τῆς Θεότητάς Του. Καὶ ὅπως ἡ ψυχὴ πῆρε καὶ φόρεσε τὰ μέλη τοῦ σώματος, μάτια, αὐτιὰ κ.λ.π., κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ἡ ἀγαθότητα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ παίρνει σῶμα κι' ἑνώνεται μὲ τὶς πιστὲς καὶ ἀγαπητὲς σ' Αὐτὸν ψυχὲς καὶ γίνεται ἕνα Πνεῦμα μ' αὐτές, κατὰ τὸν Θεῖο Παῦλο. Ἔτσι γίνεται ψυχὴ στὴν ψυχή, ὑπόσταση στὴν ὑπόσταση, ὥστε μιὰ τέτοια ψυχὴ νὰ ζήσει καὶ νὰ ὑπάρξει μέσα στήν Θεὸτητά Του, νὰ φτάσει στὴν ἀθάνατη ζωὴ καὶ ν' ἀπολαύσει ἄφθαρτη ἡδονὴ καὶ ἀνέκφραστη δόξα!...

Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος διώχνει τά τσακάλια. Π.Διονύσιος Ταμπάκης

Ο Άγιος Αρσένιος διώχνει τα τσακάλια

 π.Διονύσιος Ταμπάκης-Ι.Ναός Παναγίας Ναυπλίου

Εχθές το απόγευμα ήρθε να προσκυνήσει στον Ι.Ναό μας ο κ.Παναγιώτης Κλημεντίδης - Παιδοδοντίατρος , καταγώμενος (1961 γενν.)από την πλευρά του πατέρα του,από τα Φάρασα της Καππαδοκίας.
 Με συγκίνηση μας αποκάλυψε το ταξίδι που έκανε κατά την δεκαετία του 80 στα Φάρασα για να προσκυνήσει τα χώματα όπου πατούσε ο Άγιος Αρσένιος.
Εκεί μάλιστα συνάντησε και τον γιό του τότε χότζα όπου είχε προλάβει τον Άγιο Αρσένιο ,ρωτώντας χαρακτηριστικά με την Φαρασιώτικη γλώσσα
 -Ποιον μου λές; Αυτόν τον Ψηλόν γαλανομάτην Τρανόν Παππά;
 Αφού με πολύ κόπο κατάφερε φτάσει στην Καισάρεια, βρήκε εκεί και κανόνισε με έναν Τούρκο για να τον οδηγήσει με το αυτοκίνητό του στα Φάρασα.
Αφού τον προπλήρωσε ξεκίνησαν για ένα δύσκολο δρομολόγιο μέσα σε παλιούς λακουβιασμένους χωματόδρομους όπου και έφτασαν πολύ πιο έξω από τα Φάρασα.
 Κατόπιν συνέχισαν με τα πόδια, μέσα στην ερημιά και μετά από πολύ ιδρώτα έφθασαν στον τόπο όπου έζησε και θαυματουργούσε ΄Όσιος Αρσένιός μας.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ἄλλο κατάκριση καί ἱεροκατηγορία καί ἄλλο αὐστηρός ἔλεγχος τῆς αἵρεσης καί τοῦ αἱρετικοῦ

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης

Πολύ σοφά τα λόγια του Αγίων που μας ομιλούν για το βαρύτατο αμάρτημα της Κατάκρισης. Όμως παρεξηγούνται από τους αιρετικούς Οικουμενιστές.

Είναι γνώρισμα, όλων των αιρετικών και των σημερινών οικουμενιστών, να μετονομάζουν τον αυστηρό έλεγχο για την πλάνη και την αίρεσή τους σε κατάκριση και ιεροκατηγορία. Πρέπει να κάνουμε σαφές πως είναι άλλο η κατάκριση και η ιεροκατηγορία και άλλο ο αυστηρός έλεγχος και η ομολογιακή και απολογητική αντιπαράθεση με την αίρεση και τον αιρετικό.

Δεν ασχολούμαστε με τα κρύφια της ψυχής και της ζωής κανενός. Δεν καταγγέλλουμε τον ιερέα ως κλέφτη, ως αμαρτωλό, πόρνο, απατεώνα και κανέναν άλλον. Αυτό είναι κατάκριση και ιεροκατηγορία. Να ασχολείσαι με τις ποικίλες αμαρτίες του συνανθρώπου σου και να τις καταμαρτυρείς ή και να συκοφαντείς λέγοντας οικτρά ψέματα, προσβάλλοντας την ιερότητα του προσώπου του αδελφού σου.

Λόγος ἐν χάριτι, ἁλάτι ἡρτυμένος (Ἀναμνήσεις ἀπό τόν Γέροντα Παϊσιο)

ΛΟΓΟΣ ΕΝ ΧΑΡΙΤΙ, ΑΛΑΤΙ ΗΡΤΥΜΕΝΟΣ (ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ)

Φεβρουάριος τοῦ 1988. Στίς Καρυές κάνει ἀρκετό κρύο. Ἔχει σημαντικό ὑψόμετρο· ἔχει καί ὑγρασία πού δυσκολεύει τά πράγματα. Σήμερα ὅμως εἶναι ξερός ὁ καιρός. Ἔχει κι ἕνα ἀεράκι πού ἄν εἶσαι καλά ντυμένος τό ἀπολαμβάνεις. Εἶναι ἀπόγευμα. Μόλις ἔπεσε ὁ ἥλιος πίσω ἀπό τό βουνό. Προχωροῦμε στό μονοπάτι μαζί μέ τόν π. Παΐσιο. Στόν δρόμο συναντοῦμε τόν π. Καλλίνικο ἀπό τή Σκήτη τοῦ Κουτλουμουσίου.
Φθάνουμε στό ξύλινο γεφυράκι του. Γύρω μας φουντουκιές γυμνές χωρίς φύλλα. Μόνο κλαδιά.
«Μπά, ποιός ἔφερε μανταρίνια;», ρωτᾶ ἔκπληκτος ὁ π. Παΐσιος.

Στό βάθος, σέ ἀπόσταση μεγαλύτερη ἀπό ἑξήντα μέτρα, διακρίνεται ἡ πόρτα τῆς αὐλῆς του καί κάτι πού ροδίζει στή βάση της, ἴσως νά ‘ναί χρώματος πορτοκαλί. Ἡ ἀπόσταση δέν ἀφήνει περιθώρια γιά περισσότερες λεπτομέρειες.

Σέ λίγη ὥρα πλησιάζουμε. Πράγματι,

Λόγος γιά τήν προσευχή στήν ἐκκλησία (Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ)

Ἀπό τό βιβλίο “ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ”


Τόμος γ΄.

Ἀναμφίβολα τά πιό πολύτιμα κτίρια τῆς γῆς εἶναι οἱ ἐκκλησίες, οἱ ναοί ἤ οἵκοι τοῦ Θεοῦ. Μολονότι ὁ Κύριος εἶναι «πανταχοῦ παρῶν», στήν ἐκκλησία ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας Του εἶναι πιό ἔντονη καί, ἑπομένως, πιό ὠφέλιμη γιά τόν ἄνθρωπο. Ἀκόμα πιό αἰσθητά, ὡστόσο, ἐμφανίζεται ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο, ὅταν αὐτός ὁ ἴδιος γίνει ναός τοῦ Θεοῦ, ὅταν αὐτός ὁ ἴδιος γίνει κατοικία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος¹, ὅπως ἔγιναν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ ἄλλοι Ἅγιοι. Σ᾿ αὐτή τήν κατάσταση, ὅμως πολύ σπάνια φτάνουν οἱ χριστιανοί. Γι᾿ αὐτό καί δέν θ᾿ ἀναφερθοῦμε, γιά τήν ὥρα, στόν ἀχειροποίητο, τόν θεόπλαστο, τόν λογικό ναό τοῦ Θεοῦ, τόν ἄνθρωπο, καί τήν λατρεία πού πρέπει νά ἐπιτελεῖται σ᾿ αὐτόν. Θ᾿ ἀναφερθοῦμε στόν ὑλικό καί χειροποίητο ναό τοῦ Θεοῦ, στίς ἱερές ἀκολουθίες πού τελοῦνται στόν χῶρο του, στήν ὑποχρέωση τοῦ χριστιανοῦ νά τόν ἐπισκέπτεται τακτικά καί στήν ὠφέλεια του ἀπό κάθε τέτοια ἐπίσκεψη.

Ὁ θεολογικὸς διάλογος Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ

Ο ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

Η «Ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα» μὲ θέμα  «Ὁ Θεολογικὸς Διάλογος μεταξὺ τῆς Ὀρθοδόξου καὶ Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας», ποὺ ὀργάνωσε ὁ Τομέας Δογματικῆς Θεολογίας (τοῦ Τμήματος Θεολογίας) τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. στὶς 20.5.2009 στὴν Αἴθουσα τελετῶν τοῦ ἐν λόγῳ Πανεπιστημίου, ἀπεκάλυψε «πολλῶν καρδιῶν διαλογισμούς». Καὶ ἀπὸ αὐτῆς τῆς πλευρᾶς ἡ Ἡμερίδα ἔκανε καλό. Θὰ ἐρωτήσει ὅμως ὁ ἀναγνώστης: Τί ἀκριβῶς ἀπεκάλυψε;

1. Διαπιστώσαμε τὴ θλιβερὴ ἄμβλυνση τοῦ δογματικοῦ αἰσθητηρίου ὁρισμένων Ὀρθοδόξων Καθηγητῶν, καὶ μάλιστα τῆς Δογματικῆς! Ἀπορήσαμε γιὰ τὶς ἰδέες καὶ τὶς τοποθετήσεις τους στὰ θέματα τοῦ Διαλόγου, τὶς ὁποῖες οἱ ἴδιοι θεωροῦν Ὀρθόδοξες! Ἑνὸς Διαλόγου πού, ἀντὶ νὰ ἀποβλέπει στὴν ἐπαναφορὰ τῶν ἑτεροδόξων στὴν ἀλήθεια, ἐκτρέπεται ὁλο ένα καὶ περισσότερο σὲ ἐπικίνδυνες ἀτραποὺς ἐκτὸς τῆς ἀληθείας πιστοποιώντας ἔτσι  αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Ἁγιορείτης Γέροντας π. Παΐσιος:  «Γιὰ ἀλλοῦ ξεκινήσαμε καὶ  ἀλλοῦ πηγαίνουμε, χωρὶς  νὰ τὸ καταλαβαίνουμε, ὅταν δὲν ἀκολουθοῦμε τὰ χνάρια τῶν Ἁγίων Πατέρων».

Οπτικό Αγιολόγιο 4 Σεπτεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 4ης Σεπτεμβρίου



Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Τά λείψανα τοῦ Ὁσίου Συμεών τοῦ Στυλίτου

Τα λείψανα του Οσίου Συμεών του Στυλίτου

Ο άγιος Συμεών ο Στυλίτης καταγόταν από ένα χωριό πού ονομαζόταν Σισάν και βρισκόταν ανάμεσα στη Συρία και την Κιλικία.
Εζησε τον 5ο μ.Χ. αιώνα, επί αυτοκράτορος Μεγάλου Λέοντος και Πατριάρχη Αντιοχείας του Μαρτύριου.
Αγάπησε την προσευχή και την άσκηση από τη νεαρή του ηλικία και με τη βοήθεια των πνευματικών του διδασκάλων έφθασε στα υψηλότερα μέτρα της πνευματικής ζωής.
Αφού έζησε στην αρχή την κοινοβιακή ζωή, στη συνέχεια πήγε σε ησυχαστικά μέρη και εγκαταστάθηκε σε έναν άνυδρο λάκκο και εκεί ησύχαζε, δηλαδή ζούσε με άσκηση και προσευχή.
Κατόπιν εγκαταστάθηκε σε ένα μοναχικό κελλί και στη συνέχεια, επειδή απέκτησε μεγάλη φήμη και πήγαιναν πολλοί να τον δουν, με αποτέλεσμα να μη βρίσκει ησυχία, έπηξε στην γη ένα ψηλό στύλο, με ύψος τριανταέξι πήχεις, όπου έμενε όρθιος ημέρα και νύκτα.