Κυριακή Α’ Λουκᾶ: Ἡ μεγάλη ψαριά (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ε’ 1-11)

Δοτήρας κάθε αγαθού είναι ο Κύριος. Κι όλα τα δώρα του Θεού είναι τέλεια. Έχουν τέτοια τελειότητα, που κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν. Το θαύμα δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά ένα δώρο του Θεού, αξιοθαύμαστο. Οι άνθρωποι θαυμάζουν τα δώρα του Θεού, λόγω της τελειότητάς τους.

Αν οι άνθρωποι ζούσαν με την αγνότητα και την αναμαρτησία του παραδείσου, δε θα περίμεναν από το Θεό ν’ αναστήσει νεκρούς, να πολλαπλασιάσει τους άρτους ή να γεμίσει τα δίχτυα με ψάρια, για να πουν ύστερα: «Κοιτάξτε το θαύμα!» Θα το έλεγαν αυτό για κάθε πλάσμα του Θεού, κάθε στιγμή και με κάθε ανάσα της ζωής τους. Καθώς όμως οι άνθρωποι συνήθισαν στην αμαρτία, κάθε θαύμα από τ’ αναρίθμητα που κάνει ο Θεός στον κόσμο, έχει γίνει για τους ανθρώπους συνηθισμένο θέμα. Για να μη μείνουν τα θέματα αυτά όμως τελείως απαρατήρητα, για να μην υποβιβαστούν εντελώς, ο Θεός με την ευσπλαχνία Του προς τον άρρωστο άνθρωπο του δίνει ένα ακόμα θαύμα από τ’ αμέτρητα που του έχει δωρίσει, για να τον ξυπνήσει από τη σκοτεινή και ψυχοφθόρα συνή­θεια να μη βλέπει κάτι υπερφυσικό στα θαύματα.

Με κάθε θαύμα Του ο Θεός θέλει να θυμίσει στους ανθρώπους πρώτο, πως παρακολουθεί τον κόσμο, τον κυβερνά με την παντοδύναμη θέλησή Του και τη σοφία Του· δεύτερο, πως οι άνθρωποι δεν μπορούν χωρίς Εκείνον να κάνουν τίποτα. Καμιά προσπάθεια δεν μπορεί να ευοδοθεί χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Καμιά συγκομιδή που έγινε χωρίς την ευλογία του Θεού δε φέρνει αποτέλεσμα. Κάθε ανθρώπινη σοφία που στρέφεται ενάντια στο Νόμο του Θεού, είναι αδύνατη να κάνει καλό από μόνη της ή να προσφέρει έστω κι ένα κόκκο σινάπεως. Ακόμα κι αν φαίνεται πως κάνει καλό για κάποιο διάστημα, δεν είναι η ανθρώπινη σοφία που το πραγματοποιεί, αλλά το έλεος του Θεού που, έστω για μια φορά, δεν εγκαταλείπει ακόμα και τον σκληρότερο από τους εχθρούς Του.

Τό παράδειγμα τοῦ Ἰώβ.Ἡ ἀποκάλυψις εἰς τόν Μωυσή.Ἡ δεκτικότης τοῦ ἀνθρώπου

Εφόδιον Ορθοδοξίας

Βασική Δογματική Διδασκαλία 

Τού Πρωτοπρ. Αντωνίου Γ. Αλεβιζόπουλου Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1^ο. Η σωτήριος Αλήθεια

2. Το παράδειγμα του Ιώβ

Γνωρίζομεν όλοι την ιστορίαν του Ιώβ. Προσεπάθει με την συζήτησιν και με το λογικόν να εισδύση εις τα μυστήρια του Θεού χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αλλ’ όταν ο ίδιος ο Θεός του απεκαλύφθη, εννόησεν ότι ήτο αδύνατον να επιτύχη μόνος του εκείνο το οποίον επόθει και ησθάνθη βαθυτάτην συντριβήν. «Μέχρι στιγμής ήκουον περί σου μόνον με τα αυτιά μου», λέγει εις τον Θεόν. «Τώρα, όμως, σε είδα με τα μάτια μου. Δια τούτο ελεεινολόγησα τον εαυτόν μου, έλειωσα από συντριβήν, αισθάνομαι, πράγματι, χώμα και στάκτη» (Ιώβ 42,5-6).

Εκείνο, λοιπόν, το οποίον έχει σημασίαν δεν είναι ο λόγος περί του Θεού, αλλά η ταπείνωσις και η καθαρότης της καρδιάς εις την αναζήτησιν του Θεού. «Είναι μεγάλο πράγμα να ομιλή κανείς περί του Θεού», λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, αλλά, προσθέτει, «είναι ακόμη μεγαλύτερον, εάν καθαρίζη κανείς τον εαυτόν του δια τον Θεόν».

Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος – Mελέτημα 34

1. Ὅπως οἱ ἄνθρωποι στὸν κόσμο μαζεύουν τὸν πλοῦτο ἀπὸ διάφορες ἐργασίες, τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στὰ πνευματικά. Ἄλλοι μαζεύουν τὸν ἐπουράνιο πλοῦτο ἀπὸ διάφορα χαρίσματα, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς δόθηκε. Ἄλλοι ἀπὸ διάφορες ἀσκήσεις καὶ διάφορες πνευματικὲς ἐργασίες, ποὺ γίνονται μόνο γιὰ τὸ Θεό.
2. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος καταπάτησε τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ξέπεσε ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Παραδείσου, ἐπακολούθησε τὸ δέσιμό του μὲ δύο ἁλυσίδες. Ἡ μία εἶναι ὁ δεσμὸς τῶν βιοτικῶν φροντίδων καὶ τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν, ὅπως εἶναι ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα, ἡ φιλία, ἡ γυναίκα, τὰ παιδιά, οἱ συγγενείς, ἡ πατρίδα, τὰ κτήματα καὶ γενικά ὅλα τὰ ὁρατά. Ἡ ἄλλη ἁλυσίδα εἶναι ἀόρατη καὶ ἐσωτερική.
Εἶναι δηλαδὴ δεμένη ἡ ψυχὴ μὲ σκοτεινὰ δεσμὰ ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων οὔτε τὸ Θεὸ ν' ἀγαπήσει μπορεῖ, οὔτε νὰ πιστέψει, οὔτε νὰ προσευχηθεῖ, ὅπως θέλει. Γιατὶ μετὰ τὴν παράβαση τοῦ Ἀδὰμ ὅλοι μας συναντᾶμε μέσα μας ἀντίσταση σὲ κάθε καλὸ καὶ θεϊκὸ ἔργο. Αὐτὴ τὴν ἀντίσταση καὶ τὸν πόλεμο μὲ τὴ Χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε νὰ τὴν καταργήσουμε.

Ἀντιμισθία ἐλέους πρός τούς κεκοιμημένους

Μια νοσοκόμα σε μεγάλο Νοσοκομείο των Αθηνών, η Α. , διηγήθηκε στον π. Συμεών τον Αγιορείτη που εγκαταβιώνει στην Καλλιάγρα: «Είχα σκλήρυνση κατά πλάκας και ήμουν στα πρόθυρα της παραλύσεως. Οι γιατροί μου έδωσαν ένα μήνα άδεια. Ενώ ήμουν ξαπλωμένη στο κρεββάτι αλλά ξύπνια, βλέπω την  Παναγία να μου λέγη: «Α, σήκω επάνω, είσαι καλά πλέον.

»Σηκώθηκα και την άλλη μέρα πήγα στην δουλειά μου στο Νοσοκομείο. Οι γιατροί όταν με είδαν τα έχασαν. Με εξέτασαν και με βρήκαν υγιή».

Ο π. Συμεών ρώτησε την Α. , σε ποιο τμήμα εργάζεται.

Ποιοί εἶναι οἱ «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». Νικόλαος Γεωργαντώνης

Ποιοι είναι οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»

Νικόλαος Γεωργαντώνης

Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» είναι μια αιρετική ομάδα, μια εταιρεία που προσπαθεί να πλανέψει και να αποσπάσει τους πιστούς από την «Μια, Αγία και Καθολική Εκκλησία».

Αυτή η αιρετική ομάδα ιδρύθηκε στης Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το 1884 από τον Κάρολο Ρώσελ. Ξεκίνησε να διαδίδεται η αιρετική διδασκαλία με τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα κάτι που συνεχίζεται με αυτό τον τρόπο μέχρι σήμερα. Χρησιμοποίησαν διάφορα ονόματα ανά τις δεκαετίες για να πλανούν τον κόσμο όπως «Μάρτυρες του Ιεχωβά», «Σπουδαστές των Γραφών», «Χιλιαστές», κ.α.  Συνεχώς τροποποιούν το προσωπείο τους για να μπορούν εύκολα να παραπλανούν τους πιστούς όπως για παράδειγμα, τώρα τελευταία αυτοαποκαλούνται και Χριστιανοί! Κάθε άλλο παρά Χριστιανοί είναι. Ένα από τα ονόματα που χρησιμοποιούν, «Χιλιαστές», έχει να κάνει με ότι πιστεύουν ότι θα επιστρέψει στην γη ο Χριστός και θα βασιλέψει για χίλια χρόνια πριν γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Αυτό είναι παρανόηση της Αγίας Γραφής και είναι πλανεμένη άποψη.

            Η εταιρεία χωρίζεται σε δύο τάξεις:

Ἡ ἁπλότητα τοῦ π. Παϊσίου ἦταν σάν μικροῦ παιδιοῦ

Με χαρά επικοινωνούμε, στο ασκητήριό του, με έναν Αγιορείτη Γέροντα, ο οποίος μας εδέσμευσε με την τήρηση της ανωνυμίας. Εγνώρισεν όσον ολίγοι τον Γέροντα Παΐσιον και πρόθυμα απαντά στις πολυποίκιλες ερωτήσεις μας.

-Μ.Μ.: Την Ιεροσύνη, Γέροντα, προφανώς ο π. Παΐσιος δεν τη δέχθηκε από γνήσια ταπείνωση…

-Γέρων Αν.: Ναι, έτσι νομίζω· έν’ αυτό και, δεύτερον, επειδή αγαπούσε πολύ την ησυχία, την απόλυτη αφοσίωση στον Κύριο, την ανεπηρέαστη προσευχή. Σκεπτόταν ότι ως ιερεύς θα δεσμευόταν, γιατι σου λέει; Ως μοναχός, και να μην ανοίξω την πόρτα, δεν έγινε τίποτα· ενώ ο ιερεύς, ο Πνευματικός, οφείλει ανά πάσαν στιγμήν να έχει την πόρτα του ανοικτή… Μάλιστα· αυτοί είναι οι δύο λόγου. Επειδή αγαπούσε πολύ την ησυχία και από ταπείνωση!...

Εἶπε Γέρων

Τά νυχτερινά φαντάσματα

ΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Ἕνας ἀδελφός ἠρώτησεν ἕνα Γέροντα:

-Πάτερ μου, τί εἶναι τά νυχτερινά φαντάσματα;

Ὁ Γέρων τοῦ ἀπεκρίθη:

Ἡ Ρωσία ἐνδιαφέρεται γιά τά προβλήματα τῶν αἱρέσεων ἐνῶ ἡ Ἑλλάδα ὑστερεῖ

Έχομε γράψει και στο παρελθόν ότι εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας δεν εκδηλώνεται δυστυχώς ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούνται από την δραστηριότητα των σεκτών. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος είχε αποστείλει τρεις επιστολές προς τους Υπουργούς Εθνικής Παιδείας, για το θέμα αυτό, επισημαίνοντας ότι η Πολιτεία, στα πλαίσια του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε πολίτη, πρέπει να ασχοληθεί με το πρόβλημα, χωρίς όμως να λάβει καμμία απάντηση. Όμως συχνά αποκαλύπτονται και νέα προβλήματα προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, από την ανεξέλεγκτη δραστηριότητα νεοφανών αιρέσεων, που σε μερικές περιπτώσεις είναι επικίνδυνη.

Η Ελλάδα δεν έλαβε σοβαρά υπόψη στο θέμα αυτό τα τρία Ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (κυρίως της 29.2.1996) και τις Συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης (1178/1992 και 1412/1999) όπως άλλες χώρες, π.χ. η Γαλλία, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Αυστρία κ.ά.

Στη συνέχεια δημοσιεύομε ένα κείμενο που αναφέρεται στη Ρωσία1, και δείχνει τον προβληματισμό που διακατέχει τους ειδικούς μελετητές του φαινομένου αυτού και σε άλλες χώρες και παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους επιδιώκεται η υπεύθυνη αντιμετώπιση του προβλήματος.

Οπτικό Αγιολόγιο 21 Σεπτεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 21ης Σεπτεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Ἱστορικὸν ἐγκώμιον περὶ τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

Κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον ὁ τῆς Αἰλίας ἐπίσκοπος Μακάριος ὁ φερώνυμος ἦν Ἑρμονᾶν διαδεξάμενος.
Ὁ δὲ Μέγας Κωνσταντῖνος μονοκράτωρ γενόμενος πᾶσαν τὴν φροντίδα εἰς τὰ θεῖα μετήνεγκεν.
Ἀνοικοδομῶν τὰς ἐκκλησίας, ἐπεὶ φιλοτίμως πλουτῶν ἦν ἐκ τοῦ δημοσίου λόγου, ἔν τε χρήμασι καὶ ἀναλώμασι, καὶ παντοίοις κειμηλίοις.
Καὶ πρῶτον νόμον ἔγραψεν ἀποδίδοσθαι τοὺς τῶν εἰδώλων ναοὺς τοῖς τῷ Χριστῷ ἀφιερωμένοις, καὶ τοὺς ἕτι εἰδωλολατροῦν τας, κεφαλικαῖς ἐπιτιμᾶσθαι τιμωρίαις.
∆εύτερον νόμον ἔγραψεν, Χριστιανοὺς μόνους ὀρθοδοξοῦντας στρατεύεσθαι, ἐθνῶν τε καὶ στρατοπέδων τούτους ἄρχειν.
Τρίτον νόμον ἔγραψεν, ἀπράκτους εἶναι τὰς πασχαλίας ἑβδομάδας δύο, μίαν πρὸ, καὶ μίαν μετά.
Καὶ ἦν λοιπὸν εἰρήνη βαθεῖα, καὶ χαρὰ ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ, πάντων τῶν ἐθνῶν ὁσημέραι προστρεχόντων τῇ πίστει, καὶ βαπτιζομένων, καὶ ἰδίαις χερσὶ τοὺς πατρῴους θεοὺς συντριβόντων.
Ἀλλὰ ταῦτα οὐκ ἦν φορητὰ τῷ ἀλάστορι δαίμονι, ἀλλὰ πάλιν εἰς ἑαυτὸν ἐδραματούργει, πῶς ἂν ἐκκόψει τὴν τοσαύτην τῶν ἀνθρώπων χαρμονήν.
Καὶ πεῖσαι μὲν τοὺς ἀνθρώπους θεοποιεῖσθαι τὴν κτίσιν οὐκέτι οἷός τε ἦν·
ἐφωράθη γὰρ ἡ ἀπάτη αὐτοῦ.