Ἡ ἀσκητική- ἡσυχαστική ζωή

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Γ΄. ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΕΝΟΡΙΑ : ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἡ ἀσκητική- ἡσυχαστική ζωή

Ὅπως ἤδη σημειώσαμε, γιά τήν θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπαιτεῖται, μαζί μέ τήν μυστηριακή ζωή (συνεχής Μετάνοια-Ἐξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία), καί ἡ ζωή τῆς ἄσκησης καί τῆς ἡσυχίας. Ἡ ὁδός τῆς ἄσκησης καί τῆς ἡσυχίας βιώθηκε ἀπό τόν Κύριο, τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί τούς πρώτους Χριστιανούς. Συνεχίζουν νά τήν βιώνουν: οἱ σημερινοί ὀρθόδοξοι Μοναχοί καί ὅσοι ἀπό τούς λαϊκούς –τούς ἐν τῷ κόσμῳ βιοῦντας χριστιανούς– διψοῦν γιά τήν σωτηρία τους καί τούς μιμοῦνται διά τῆς ὑπακοῆς (ἄν καί ζοῦν σέ ἕνα τόσο ἀντιπνευματικό-εἰδωλολατρικό περιβάλλον, ὅπως κατήντησε ὁ σύγχρονος κόσμος).

Συμμετοχή στά Μυστήρια χωρίς ἄσκηση καί ἡσυχαστική ζωή δέν ὠφελεῖ. «Τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι βεβαίως τὸ κέντρο τῆς πνευματικῆς καὶ μυστηριακῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. ... ἀλλά, γιὰ νὰ μπορέσῃ κανεὶς ἀξίως νὰ κοινωνήσῃ τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ἀπαιτεῖται προηγουμένως σχετικὴ προετοιμασία. ...

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου:Περί τοῦ χαροποιοῦ πένθους

"Κλίμαξ"

ΛΟΓΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ
Περί του χαροποιού πένθους

1. Το κατά Θεόν πένθος είναι η σκυθρωπότητα της ψυχής, η διάθεσις της πονεμένης καρδιάς, η οποία δεν παύει να ζητή με πάθος εκείνο για το οποίο είναι διψασμένη. Και όσο δεν το κατορθώνει, τόσο περισσότερο κοπιάζει και το κυνηγά και τρέχει πίσω του με οδυνηρό κλάμα.

2. Ας το χαρακτηρίσωμε και έτσι: Πένθος είναι ένα χρυσό καρφί της ψυχής. Το καρφί αυτό απογυμνώθηκε από κάθε γήϊνη προσήλωσι και σχέσι, και καρφώθηκε από την ευλογημένη λύπη (στην πόρτα) της καρδιάς για να την φρουρή.

3. Κατάνυξις είναι ένας συνεχής βασανισμός της συνειδήσεως, ο οποίος με την νοερά εξομολόγησι κατορθώνει να δροσίζη την φλογισμένη καρδιά.

4. Εξομολόγησις σημαίνει το να λησμονούμε την ίδια την φύσι μας. Κάποιος εξ αιτίας της «ελησμονούσε ακόμη να φάγη τον άρτο του» (Ψαλμ. ρα΄ 5).

5. Μετάνοια είναι το να στερηθής κάθε σωματική παρηγορία, χωρίς καθόλου να λυπηθής.

Ὑπάρχει Θεός;

ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ, ΕΝΘΕΟΙ ΚΑΙ ΑΘΕΟΙ!

Γράφει ο Γιώργος Λεκάτης

Ἕνα ἐρώτημα, πού ἀργά ἤ γρήγορα ἀπασχολεῖ κάθε ἄνθρωπο. Πολιτισμένο, ἀπολίτιστο, πρωτόγονο, μορφωμένο ἤ ἀμόρφωτο. Ἕνα ἐρώτημα, πού σίγουρα ἔχει μία μόνο σωστή ἀπάντηση. Ναί ἤ ὄχι. Ἀπό αὐτή ὅμως τήν ἀπάντηση ἐπηρεάζεται καθοριστικά τό ἄτομο καί ἡ κοινωνία. Ἄν ὑπάρχει δημιουργός, πρέπει νά ἀκολουθήσουμε τίς ἐντολές του, σάν μέρη ἑνός συστήματος πού εὐημεροῦν μόνο ὅταν λειτουργοῦν ὅπως ὁρίζει ὁ κατασκευαστής. Ἄν δέν ὑπάρχει δημιουργός, νά ἐξετάσουμε πῶς ἔγιναν ὅλα αὐτά πού μᾶς περιβάλλουν, καί νά διαμορφώσουμε τή συμπεριφορά πού μᾶς συμφέρει κοινωνικά. 

 
Ὅταν ἤμουν μικρό παιδί, εἶχα μιά βαθιά, ἀπόλυτη πίστη καί ἐμπιστοσύνη στό Θεό πού διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξη ἐκκλησία. Καθώς τά χρόνια περνοῦσαν, μοῦ δημιουργήθηκαν ἀπορίες, ἀμφιβολίες καί ἐρωτηματικά. Στό Πανεπιστήμιο ἦρθα σέ ἐπαφή μέ πολλά πολιτικά καί φιλοσοφικά ρεύματα, πού εἶχαν ὅλα ἀπαντήσεις στό τεράστιο αὐτό ἐρώτημα πού μέ βασάνιζε. Ἀπαντήσεις ὅμως διαφορετικές:
Δέν ὑπάρχει Θεός. Ὑπάρχει Θεός. Ὑπάρχει καί τῶν γνωρίζουμε ἀπό τήν ἁγία γραφή. Ὑπάρχει ἀλλά δέν τόν γνωρίζουμε. Ὑπάρχει καί εἶναι ἕνας. Ὑπάρχει ἀλλά εἶναι ἕνα μέ τή δημιουργία. Δέν ὑπάρχει, ἀλλά ἐμεῖς τόν δημιουργήσαμε, ἀπό ἀδυναμία νά ἐξηγήσουμε τόν κόσμο πού μας περιβάλλει. Ὅλοι, κάτι πίστευαν. Ἐγώ κλονίστηκα, ἔψαχνα, ἀναρωτιόμουν ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια.
Κάποια στιγμή τελείωσα τό Πανεπιστήμιο, ἐργάστηκα, ἀπόκτησα οἰκογένεια. Εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα νά φέρω νέους ἀνθρώπους στόν κόσμο. Τί θά τούς ἔλεγα;

Ἕλληνες βουλευτές ἀρνοῦνται ἐπίσημα τή Χριστιανική πίστη !!!

γινε και αυτό! Η Δημοκρατία της Σλοβακίας μέσα στα πλαίσια των 17

Ἔγινε καὶ αὐτό! Ἡ Δημοκρατία τῆς Σλοβακίας μέσα στὰ πλαίσια τῶν 17 κρατῶν τοῦ εὐρώ (Eurogroup) ἀποφάσισε νὰ ἐκδώσει ἀναμνηστικὸ νόμισμα τῶν 2 εὐρὼ μὲ παράσταση τῶν δύο Θεσσαλονικέων ἀδελφῶν Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, ποὺ τιμῶνται ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς ἅγιοι καὶ μάλιστα ἰσαπόστολοι. Στὴν παράσταση οἱ δύο μορφὲς θὰ εἰκονίζονταν μὲ φωτοστέφανο, σύμβολο τῆς ἁγιότητός τους, κρατώντας τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ σύμβολο τοῦ Σταυροῦ.

Ἡ ἀπόφαση ὑποβλήθηκε, σύμφωνα μὲ τὴ νόμιμη διαδικασία, πρὸς ἔγκριση ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Ὡστόσο ἡ Ἐπιτροπὴ γνωστοποίησε στὴ Σλοβακικὴ Κυβέρνηση ὅτι «ὁρισμένα κράτη ἀντιτίθενται στὸ νόμισμα λόγῳ θρησκευτικῆς οὐδετερότητας» καὶ ζήτησαν νὰ ἀπαλειφθοῦν τὰ φωτοστέφανα τῶν δύο Ἁγίων. Γιὰ τὸν Σταυρὸ μὲ τὶς δύο ὁριζόντιες κεραῖες δὲν ὑπῆρχε ἀντίθεση, διότι ἤδη ὑπάρχει στὰ κοινὰ κέρματα τῆς Σλοβακίας τοῦ ἑνὸς καὶ τῶν δύο εὐρώ.

Ὁ φονιάς τοῦ ἀδελφοῦ

Ο φονιάς του αδελφού

Όταν ο άγιος επίσκοπος Αιγίνης Διονύσιος (1547-1624) ασκήτευε στην Μονή της Παναγίας της Αντιφωνήτριας, δέχτηκε μια νύχτα την επίσκεψη ενός αγνώστου.
Το αγριεμένο του βλέμμα, η κουρασμένη και ταραγμένη μορφή, η σβησμένη φωνή, έδειχναν άνθρωπο που κάτι φοβερό του συνέβαινε. Έτρεμε. Ήταν σαν κυνηγημένο αγρίμι. Τον ρώτησε ο άγιος ποια αφορμή τον έφερε σ΄ εκείνο το μέρος και γιατί ήταν τόσο αναστατωμένος.

Δῶσ' μου τ' ἀγαθά Σου, Κύριε

Κύριε Ιησού Χριστέ, φιλόγαθε Κύριε, μετάβαλε την φιλαμαρτήμονα γνώμη μου σε αγαθή και σπουδαία προαίρεση, σε επιθυμία των μυστικών Σου αγαθών, σε όρεξη μεγάλη για τη βασιλεία Σου, σε φόβο και τρόμο της αιωνίου κολάσεως. 

Βάλε στην ψυχή μου την επιθυμία της απολαύσεως των ουρανίων αγαθών, για να περιφρονήσω τις μάταιες κοσμικές ηδονές, και προγευτώ τα αγαθά της αιώνιας ζωής, και ζω στον κόσμο σαν υπερκόσμιος, καθώς συ, Κύριε, Δημιουργέ θαυμαστέ, έπλασες εξ αρχής τον άνθρωπο και έτσι τον θέλεις πάντοτε να ζει. 

Γέροντας Παΐσιος: «Σταμάτα νὰ πλέκης κομποσχοίνι. Σήμερα εἶναι Κυριακὴ»

Κάποτε, ἦταν Κυριακὴ - αὐτὸ ἔχει σχέση μὲ τὸ ὅτι θέλουν νὰ καταργήσουν τὴν Κυριακὴ ὡς ἀργία - καὶ κάποιος δόκιμος μοναχός, στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἔπλεκε κομποσχοίνι. Ὅποτε τοῦ λέγει ἀπὸ μόνος του, ὁ Γέροντας, ἐπιτακτικά: «Σταμάτα. Μὴ πλέκης, σήμερα εἶναι ἀργία. Δὲν πρέπει». Καὶ ἐκεῖνος ἀθώα, ἀλλὰ καὶ μὲ εἰλικρίνεια, εἶπε:

Γιά τήν εὐγένεια (Ἁγ. Ἰσαάκ ὁ Σῦρος)

Μεγάλο κεφάλαιο η ευγένεια για τον πιστό άνθρωπο.
Συνήθως όμως, η συμπαθητική αυτή αρετή της ευγενείας, μπαίνει από τους πολλούς στο περιθώριο, και θεωρείται μια υπόθεση ξεπερασμένη, που για να σταθής σήμερα, πρέπει να σε διακρίνει το θράσος, η ελευθεροστομία και η αναίδεια.
Η ευγένεια, θεωρείται σήμερα, νόμισμα απηρχαιωμένο, που θέση δεν έχει στην σύγχρονη ζωή.
Ωστόσο, οι αντιλήψεις αυτές προδίδουν παρακμή και εκφυλισμό στις ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις.
Η ευγένεια ποτέ δεν ξεπέφτει, όπως κι' η μάνα που τη γέννησε, η αγάπη, γιατί γνήσιο παιδί της αγάπης είναι.
Η ευγένεια συγκαταλέγεται στο σύνολο των χριστιανικών αρετών και είναι δείκτης της πνευματικής καλλιέργειας.

Ποιούς πολεμάει περισσότερο ὁ διάβολος

Ὅλους τους ἀνθρώπους τούς πολεμάει ὁ διάβολος, γιατί ὅλους θέλει νά τούς κολάσει. Ἀλλά περισσότερο πολεμάει τούς ἐνάρετους, αὐτούς πού ἀγωνίζονται μέ πόθο «τόν καλό ἀγώνα τῆς πίστεως» (βλ. Ἅ΄ Τιμ. ς΄ 12), αὐτούς πού ἔχουν καρπούς πνευματικούς. Ὅπως τά παιδιά πετοῦν πέτρες στίς καρυδιές πού ἔχουν καρύδια, ἔτσι καί ὁ διάβολος πετροβολάει αὐτούς πού ἔχουν καρπούς πνευματικούς. Κι ὅπως ὁ κλέφτης πηγαίνει νά κλέψει ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχουν θησαυροί ὑλικοί, ἔτσι κι ὁ διάβολος πηγαίνει νά κλέψει ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχουν θησαυροί πνευματικοί.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος σημειώνει ὅτι «ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται ὅπου καλάμη, καί χόρτος, καί ξύλον· ἀλλ’ ὅπου κεῖται χρυσός, ἤ ἄργυρος, ἤ μαργαρίτης». Δέν πηγαίνει νά συλήσει ἀχυροκαλύβες ἤ ξύλινες παράγκες. Διότι ἐκεῖ δέν ὑπάρχουν πράγματα ἀξίας. Πηγαίνει στά πλουσιόσπιτα, πού ἔχουν χρήματα πολλά, ἀσημικά, χρυσαφικά ἤ ἄλλα πράγματα μεγάλης ἀξίας. Πηγαίνει στίς τράπεζες καί τίς χρηματαποστολές, ἐκεῖ πού θά γεμίσει σάκο ὁλόκληρο. Ἔτσι κι ὁ διάβολος «οὐκ εἰσέρχεται ὅπου πόρνος, ἤ βέβηλος, ἤ ἅρπαξ, ἤ πλεονέκτης» (ΕΠΕ 33, 406). Δέν πηγαίνει νά πολεμήσει ἀνήθικους ἤ βέβηλους ἤ ἅρπαγες ἤ πλεονέκτες.

Τά βήματα πού μετράει ὁ ἅγιος ἄγγελος…

Κάποτε  τον Ἅγιο Νήφων (Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν) τόν βασάνισε ὁ ἑξῆς λογισμός:

‟Μήπως, ἀντί νά τρέχω στούς ναούς, εἶναι καλύτερα νά κάθομαι σ’ ἕνα μέρος καί νά ζητάω τό ἔλεος τοῦ Θεου;’’.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα K' Κυριακῆς: Ἐρμηνεία εἰς τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν τοῦ Παύλου (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Γαλ. 1, 11-19)

- Πώς αποδεικνύεται ότι ο Απ. Παύλος παρέλαβε και εδιδάχθη το Ευαγγέλιον από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό;

- Από πού γνωρίζουμε το πόσον ζηλωτής ήταν ο Παύλος υπέρ του Ιουδαϊσμού;

- Γιατί λέγει ο Απ. Παύλος ότι: «ουδέ ανήλθον εις Ιεροσόλυμα προς τους προ εμού αποστόλους» ενώ είχε πάει τέσσερις φορές;

Οπτικό Αγιολόγιο 10 Νοεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 10ης Νοεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ΙΘ' Κυριακῆς: Ὁμιλία περί τοῦ, ὅστις πληροφορηθή, ὅτι πᾶσα δυστυχία καί ὀδύνη ἐκ Θεοῦ ἐστίν, αὐτή ἡ πληροφορία γίνεται βάλσαμον θεραπευτικόν πᾶσης ὀδύνης καί θλίψεως (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

- Ποιό είναι το "φάρμακο" στις θλίψεις;

- Ποιός με βεβαιώνει ότι οι θλίψεις μου προέρχονται από τον Θεόν;

- Πώς μπορεί να με παρηγορήσει η πληροφορία ότι οι θλίψεις προέρχονται από τον Θεόν;

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Κυριακής 10-11-13

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2013. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. α΄ 11 - 19

α΄ 11 - 19

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Η΄ 26 - 39    

Η΄ 26 - 39
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.