Ομιλία π. Σάββα με τίτλο «Το Μυστήριο της Εκκλησίας κατά τον γέροντα Πορφύριο»

Π. Σάββας 2013-11-13_Το Μυστήριο της Εκκλησίας κατά τον γέροντα Πορφύριο_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-11-2013 (Ομιλία στο πνευματικό κέντρο της Ι. Μητροπόλεως Κατερίνης "Άγιος Φώτιος").
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Τί σημαίνει ὁ ὅρος Ἐνορία;Ἡ Ἐνορία ἔχει κέντρο τόν ναό.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Γ΄. ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΕΝΟΡΙΑ : ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

Η ΕΝΟΡΙΑ ΩΣ ΚΥΤΤΑΡΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τί σημαίνει ὁ ὅρος Ἐνορία;

«Ὁ ὃρος Ἐνορία παραγόμενος ἐκ τοῦ ἐπιθέτου ἐνόριος, σημαίνει ἱστορικά τόν ἐντός ὁρίων χῶρο, μία καθωρισμένη περιοχή ἢ τοπική περιφέρεια (territorium)⁶¹.

Σήμερα, ὡς Ἐνορία χαρακτηρίζεται κυρίως ἡ ἐκκλησιαστική περιφέρεια ἑνός ναοῦ (ἐνοριακοῦ), ἀπό τόν ὁποῖον ἀντλεῖ καί αὐτή τό ὂνομά της, ὃπως καί τό σύνολο τῶν ὀρθόδοξων πιστῶν πού κατοικοῦν στήν ἲδια περιφέρεια καί συνέρχονται γιά τίς ἐκκλησιαστικές συνάξεις. Ὁ σημερινός τύπος τῶν Ἐνοριῶν εἶναι πολύ νεώτερος καί διαμορφώθηκε μεταξύ τοῦ ιε΄ καί τοῦ ιζ΄ αἰῶνος.

Στήν ἐκκλησιαστική πραγματικότητα ἡ βασική μονάδα ὀργανώσεως, ὁ πυρῆνας τῆς ποιμαντικῆς καί διοικητικῆς δομῆς τῆς Ἐκκλησίας, ὡς «σώματος Χριστοῦ» καί ἐν Χριστῷ κοινωνίας, εἶναι ἡ Ἐνορία.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου:Περί γαστριμαργίας

"Κλίμαξ" 

ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ

Περί γαστριμαργίας

(Διά την ονομαστήν δέσποιναν, την πονηράν κοιλίαν)

1. Προκειμένου τώρα να ομιλήσωμε περί κοιλίας, απεφασίσαμε πάλι, όπως και σε όλα τα άλλα θέματα, να στρέψωμε την φιλοσοφία μας εναντίον μας. Διότι είναι αξιοθαύμαστο εάν απηλλάγη κανείς από αυτήν, πρίν κατοικήση τον τάφο.

2. Γαστριμαργία είναι η υποκριτική συμπεριφορά της κοιλίας, η οποία, ενώ είναι χορτασμένη, φωνάζει πώς είναι ενδεής και ενώ είναι παραφορτωμένη μέχρι διαρρήξεως, ανακράζει ότι πεινά. Γαστριμαργία είναι η δημιουργός των καρυκευμάτων, η πηγή των τέρψεων του λάρυγγος. Εσύ έκλεισες την φλέβα (των ηδονικών απαιτήσεών της), αλλά αυτή ξεπρόβαλε από άλλος μέρος. Την έφραξες και τούτη, αλλά καινούργια ανοίχθηκε. Γαστριμαργία είναι μια απάτη των οφθαλμών. Καθ΄ ήν στιγμήν κάποιος τρώγει το μέτριο σε ποσότητα φαγητό του, η γαστριμαργία τον κάνει να σκέπτεται, πώς να ήταν δυνατό να καταβροχθίση διά μιας τα σύμπαντα.

3. Ο χορτασμός από φαγητά είναι πατήρ της πορνείας η θλίψις δε της κοιλίας είναι πρόξενος της αγνότητος. Εκείνος πού εκολάκευσε τον λέοντα, πολλές φορές τον ημέρωσε. Εκείνος όμως πού περιποιήθηκε την σάρκα, περισσότερο την εξαγρίωσε.

Κυριακή Θ΄ Λουκᾶ

Κυριακή Θ' Λουκᾶ: Ἑρμηνεία τοῦ Εὐαγγελίου καί Ὁμιλία περί αἰφνιδίου θανάτου, καί πῶς δυνάμεθα φυγεῖν αὐτόν. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης
Ἡ Φιλαυτία. Κυριακή Θ΄ Λουκᾶ. Ὁμιλία Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κατερέλου
Ὁμιλίες π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή Θ΄ Λουκά
Η ζωή καί τό έργο τού αγ. Γρηγορίου τού Δεκαπολίτου. (Κυριακή Θ΄ Λουκά). Ομιλία (και κείμενο) π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου

Στούς ἀδελφούς Ράντοσλαβ καί Μίλοσλαβ, πού ρωτοῦν γιά τούς λίθους πού θά φωνάξουν.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ὅταν ὁ Κύριος ἔμπαινε γιά τελευταία φορά στά Ἱεροσόλυμα ὁ λαός βγῆκε νά Τόν προϋπαντήσει. Ἀμέτρητα μάτια ἔκθαμβα Τόν ἔβλεπαν καί ἀμέτρητα στόματα χαρούμενα Τοῦ φώναζαν: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Μάρκ. 11:9). Ἀκούγοντας αὐτό οἱ Φαρισαῖοι, κινούμενοι ἀπό ζηλοφθονία Τοῦ ζήτησαν νά μήν ἐπιτρέπει στόν λαό νά φωνάζει. Τούς ἀπαντᾶ ὁ ταπεινός Κύριος: «Ἐάν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19: 40). Τώρα μετά ἀπό εἴκοσι αἰῶνες ρωτᾶτε τί εἴδους λίθοι εἶναι αὐτοί καί ἄν μποροῦν οἱ λίθοι νά φωνάξουν;
 Δέν ἔχετε διαβάσει πώς οἱ Ἑβραῖοι μετά ἀπό πέντε ἡμέρες σιώπησαν καί πώς οἱ πέτρες φώναξαν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ;

Ἡ παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ

                Τήν παραβολή τού άφρονος πλουσίου τήν είπε ο Κύριος με αφορμή τήν διένεξη μεταξύ δύο αδελφών για τό μοίρασμα τής περιουσίας. Συγκεκριμένα, καθώς ο Κύριος δίδασκε τόν λαό, κάποιος από τό πλήθος τού ζήτησε να μιλήσει στόν αδελφό του, ώστε να μοιραστούν τήν περιουσία τους. Τότε ο Κύριος τού αποκρίθηκε ότι τό έργο του εδώ στήν γή δεν ήταν να δικάζει τούς ανθρώπους και να τούς διαμοιράζει τις περιουσίες τους. Επιπροσθέτως, επέστησε τήν προσοχή και σ’ αυτόν και σε όλο τόν λαό, ώστε να προφυλάσσονται με κάθε τρόπο από τήν πλεονεξία, επειδή τό μάκρος και τό νόημα τής ζωής δεν εξαρτάται από τήν περίσσεια τών υλικών αγαθών. Για να κάνει σαφή αυτόν τόν λόγο του, είπε τήν παραβολή τού άφρονος πλουσίου. Από αυτήν, όπως σημειώνει ο Ευθύμιος ο Ζιγαβηνός, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η πλεονεξία, ενώ προξενεί μέριμνες και λύπες, δεν μπορεί να προσθέσει ζωή, και επίσης ότι όχι μόνον είναι μάταιος κόπος τό να πλεονεκτεί κάποιος, αλλά και τόν ζημιώνει αιώνια.

                Είναι όντως αξιοπρόσεκτη η όλη στάση τού Κυρίου. Ο Χριστός αποφασιστικά αρνήθηκε να αναμιχθεί στήν φιλονικία τών δύο αδελφών για τά περιουσιακά θέματα. Αντίθετα, τούς τόνισε ότι όλη η φροντίδα τους θα πρέπει να στραφεί στο πώς να γίνουν πλούσιοι στα πνευματικά αγαθά τού Θεού και όχι στά υλικά υπάρχοντα τής πρόσκαιρης ζωής. Αν τα δύο αδέλφια τόν άκουγαν και προσανατόλιζαν τήν ζωή και τήν καρδιά τους προς τήν κατεύθυνση που τούς υποδείκνυε, αυτομάτως θα έπαυαν οι μεταξύ τους φιλονικίες, αδικίες και εχθρικές διαθέσεις.

                Με αφορμή τήν παραπάνω διαπίστωση, αξίζει να σημειωθούν οι εξής σπουδαίες παρατηρήσεις τού αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ.

Συμπαράσταση ἀπό τόν Ἅγιο Ἄγγελο

Τό παρακάτω περιστατικό τό ἀφηγήθηκε μέ μεγάλη συγκίνηση μιά εὐσεβέστατη κυρία, ἀρκετά ἡλικιωμένη, ἡ ὁποία ἀξιώθηκε νά δεῖ ἕνα ἀπ᾿ τά παιδιά της ν᾿ ἀφιερώνεται στό Θεό. Συνέβη ὅταν ἦταν νεαρή μητέρα κι εἶχε τά παιδάκια της μικρά.
Ἔπειδή ἡ ζωή ἦταν δύσκολη τότε κι ἐργαζόταν μόνο ὁ σύζυγος, προσπαθοῦσαν μέ οἰκονομία νά ζήσουν, γιά νά μπορέσουν νά χτίσουν κι ἕνα σπιτάκι, μήπως γλυτώσουν ἀπ᾿ τό ἐνοίκιο, πού τούς ἐξαντλοῦσε οἰκονομικά. Τά παιδάκια ὅμως ἦταν ἀδύνατα, καί εἰδικά τό ἕνα. Ὁ γιατρός στόν ὁποῖο τά πῆγαν, συνέστησε καλή διατροφή· καλύτερη ἀπ᾿ ὅση εἶχαν.
Ἡ μητέρα συμφώνησε μαζί του καί προσπαθοῦσε νά πείσει καί τό σύζυγό της, ὁ ὁποῖος, ἄν καί ἦταν κι ἐκεῖνος καλός πατέρας καί τ᾿ ἀγαποῦσε τά παιδιά, ἤθελε νά ἐξακολουθήσει τή μικρή ἀποταμίευση, γιά τό λόγο πού προαναφέρθηκε. Ἔτσι ἔφτασαν νά διαφωνήσουν. Ἥρεμα, βέβαια, ἀλλά δημιουργήθηκε ἕνα στενόχωρο ἀδιέξοδο.

Ἡ συμβουλή μιᾶς Ὁσίας

Ἀποτελεῖ τιμή καί χαρά γιά τήν Πατρίδα μας τό ὅτι σ᾿ αὐτούς τούς ἔσχατους καιρούς, πού "ἐψυχράνθη ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν", ἀναδείχτηκε μιά γυναικεία Ὁσιακή μορφή, ἡ ὁποία ἤθλησε στό δύσκολο πνευματικό ἄθλημα τῆς διά Χριστόν σαλότητας. Πρόκειται γιά τήν Ὁσία Ταρσώ (Ταρασία), ἡ ὁποία ἔζησε στόν εὑρύτερο περιβάλλοντα χῶρο τῆς Ἱ. Μονῆς Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης, στήν Ἀττική, καί μετέστη πρός τόν Κύριο τό Σεπτέμβριο τοῦ 1989.*
Ὑπῆρξε ἕνα πνευματικό Μαργαριτάρι, πού στόλισε τά τελευταία χρόνια τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἄν ἔλεγαν, λοιπόν, σ᾿ αὐτή τήν ἁγία γυναίκα γιά κάποιον ὅτι πέθανε, τούς ἀγριοκοίταζε καί τούς διόρθωνε μέ τά λόγια: "...Μετέστη πρός τήν ζωήν!".
Ἡ ἀνηψιά της διηγεῖται μέ πολύ σεβασμό τά ἑξῆς:

Ἡ παραβολή τοῦ ἄφρονα πλουσίου (Anthony Bloom, Metropolitan of Sourozh)

Σ΄εκείνο τον άνθρωπο, ο οποίος αποφάσισε να αποθηκεύσει όλο τον πλούτο του για να μην μπορεί κανείς να του τον αφαιρέσει, ο Χριστός λέει: Ανόητε! Αυτή τη νύχτα θα παραδώσεις τη ζωή σου! Αυτά, λοιπόν, που ετοίμασες, σε ποιον θα ανήκουν? Μπροστά σε καθέναν από μας στέκεται ο θάνατος. Αυτό μας θυμίζει το Ευαγγέλιο ξανά και ξανά. Δεν το κάνει, όμως, για να μας τρομάξει με το θάνατο, αλλά για να δώσει στη ζωή μας ένα καινούργιο, εντελώς άφταστο βάθος. Ζούμε επιπόλαια, ζούμε με αναρίθμητα πράγματα, τα οποία, όμως, είναι γενικά πολύ ασήμαντα για την καρδιά μας και μάλιστα για το νου ενός ανθρώπου. Πόσες άδειες, ανόητες και άκαρπες σκέψεις περνάνε κάθε μέρα από το μυαλό μας? Πόσα συναισθήματα αλλάζουν στην ψυχή μας, χωρίς να αφήσουν κάποια βαθιά ίχνη? Έρχονται και φεύγουν χωρίς νόημα σαν σύννεφα στον καλοκαιρινό ουρανό. Όλα αυτά είναι αρκετά ασήματα για έναν άνθρωπο, για τον καθέναν από μας. Και ο Κύριος μας θυμίζει συνέχεια στο Ευαγγέλιό Του και μέσω της ίδιας της ζωής, ότι ο θάνατος βρίσκεται με έναν θαυμάσιο τρόπο κοντά σ΄όλους μας και μόνο εκείνος μπορεί να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Θυμάμαι τον καιρό, όταν πέθαινε η μητέρα μου.

Ἐπίλεκτοι μακαριστοί Ἁγιορεῖτες Ἡγούμενοι τοῦ 20οῦ αἰώνα

Μη αναμένετε σημαντική πρωτοτυπία σε όσα θ᾽ ακολουθήσουν, που δημιουργούν συνήθως ηχηρές εντυπώσεις, κολακευτικό θαυμασμό κι επιφανειακή έξαρση. Mεταφέρω τη λιτή απλότητα, που όχι σπάνια εμπεριέχει τη σπουδαία αληθινότητα. Mέσα από τη σιωπή, την ασημότητα και την ταπεινότητα κηρύττεται σ᾽ ένα κόσμο συγχύσεως πνευματικής, κρίσεως και ταραχής η αξία της βαρύτιμης αρετής.
Η αγιορείτικη προσωπογραφία ηγουμένων του αιώνος μας, μαζί με άλλες μορφές οσιωθέντων ανθρώπων, μας προσφέρουν τη μεγάλη χάρη του βιωμένου παραδείγματος, στη σύγχρονη φλυαρούσα υπερκαταναλωτική κοινωνία, τη μη ορθοτομούσα τον λόγο της αληθείας. Mορφές σεμνών Αγιορειτών, με το ταπεινό ύφος και το καθαρό ήθος αποτελούν τη θεία παρεμβολή στο ρεύμα της βίας, της ρευστότητος, της χλιαρότητος κι επιπολαιότητος. Φωτίζουν, νοηματοδοτούν, πληροφορούν τη χαρά της ελπίδος. Δίχως τον επάρατο φανατισμό, την κουραστική βιασύνη, το άηθες ήθος του αδιάκριτου επιτιμητή, τη φοβερή μισαλλοδοξία, τον συμβιβασμό της κακής ποχωρητικότητος και τον ναρκισισμό του παρενθοντολόγου ιεροκήρυκος.
Tό Άγιον Όρος παραμένει ένα σπάνιο καταφύγιο για όσους επιμένουν ν᾽ αγαπούν ιδιαίτερα τον Θεό και τον άνθρωπο, την περισυλλογή και τη θυσία, την ησυχία και τη δράση, την κατάνυξη και την προσφρορά.

Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ ὁ Ὁμολογητής γιά τήν ὑπερηφάνεια

Εγώ αρρώσταινα πολύ σπάνια. Έκανα προσευχή και, με τη βοήθεια του Θεού, γινόμουν καλά. Όμως μια φορά αρρώστησα τόσο βαριά, που βασανίστηκα πάνω από ένα χρόνο. Προσευχόμουν πολύ, έκανα παρακλήσεις, σταυρωνόμουν με άγιο λάδι, αλλά τίποτα δεν με βοήθησε. Πήγα στον π. Γαβριήλ και παραπονέθηκα.
— Δεν με βοηθάει τίποτα. Τι να κάνω; Εξαιτίας ποιας αμαρτίας μου έχω αυτή την αρρώστια;
— Δεν είναι από αμαρτία. Ο Κύριος σου υπενθυμίζει την αδυναμία σου. Ότι εσύ είσαι ένα τίποτα, που νομίζεις πως είσαι πολύ δυνατός! Τι νόμιζες;
Και ύστερα με καθησύχασε:

Ἡ ἁξία τῆς ἐλεημοσύνης κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο. Θ' Λουκᾶ.

205-β
Λουκά Θ, 2007
Γνωστή είναι χριστιανοί μου η σημερινή παραβολή, του άφρονος πλουσίου.
Ψυχή μου, ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά.
Τώρα μπορώ για πολλά χρόνια να αναπαύομαι, να τρώω, να πίνω, να διασκεδάζω, να γλεντώ, και να κάνω ότι θέλω στη ζωή μου.
Και όμως την ίδια βραδιά θα πεθάνει.
Και ο θάνατός του θα είναι σκληρός, διότι του είπεν ο Θεός, «Άφρων», δηλαδή άμυαλε, αμετανόητε, αμαρτωλέ, άπληστε,
αυτή τη νύκτα, θα έρθουν οι δαίμονες και θα απαιτήσουν την ψυχή σου.
Αυτά που ετοίμασες ποιος θα τα πάρει;
Συγγενείς; Ή ξένοι; Φίλοι ή εχθροί; Ή μήπως και το κράτος;
Όποιος στηρίζεται από μας, στα υλικά αγαθά, στο τέλος και αυτά μπορεί να τα χάσει, και την ψυχή του να χάσει.

Οπτικό Αγιολόγιο 17 Νοεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 17ης Νοεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Ἡ Παραβολὴ τοῦ Ἄφρονος Πλουσίου Γιαννακόπουλος Ἰωήλ (Ἀρχιμανδρίτης)

Ἡ Παραβολὴ τοῦ Ἄφρονος πλουσίου, Λουκ. 12,13—21.

Εἶναι ἡ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος δίδει εἰς τοὺς μαθητάς Του τὰς ἀνωτέρω ἀναφερθείσας συμβουλάς, ὅτε «εἶπε τις ἐκ τοῦ ὄχλου αὐτῷ. Διδάσκαλε, εἰπὲ τῷ ἀδελφῷ μου μερίσασθαι μετ' ἐμοῦ τὴν κληρονομίαν». Ὁ παραπονούμενος οὗτος ἀδελφὸς ἦτο προφανῶς ὁ νεώτερος. Παρεπονεῖτο, διότι ὁ πρεσβύτερος ἀδελφός του δὲν ἤθελε νὰ μοιρασθῇ τὴν περιουσίαν μαζί του καὶ τὴν ἐξεμεταλλεύετο. Ὁ νεώτερος οὗτος ἀδελφὸς θέλων νὰ ἐκμεταλλευθῇ τὴν ἠθικὴν ἐπιρροὴν τοῦ Κυρίου, παρακαλεῖ νὰ τὸν βοηθήσῃ εἰς τὴν διανομὴν τῆς πατρικῆς κληρονομιᾶς. Ὁ Κύριος δηλῶν, ὅτι ὁ σκοπὸς διὰ τὸν ὁποῖον ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον, δὲν εἶναι ν' ἀναμιγνύεται εἰς οἰκονομικὰ ζητήματα, λέγει πρὸς αὐτόν: «Ἄνθρωπε, τίς μὲ κατέστησε κριτὴν ἢ μεριστὴν ἐφ' ὑμᾶς;» Ἡ προσφώνησις τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν παραπονούμενον ἀδελφὸν «ἄνθρωπε» δεικνύει ἀποδοκιμασίαν Του πρὸς αὐτόν, διότι μέσα εἰς τόσα πνευματικὰ λόγια τοῦ Κυρίου ὁ νοῦς τούτου ἦτο κολλημένος εἰς ὑλικὰ ζητήματα.