ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ
Δ΄. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ
Τά δάκρυα
Στόν κανόνα
του ὁ καλός πιστός ἐνορίτης
πρέπει νά ἐμπνευσθεῖ ἀπό τόν Πνευματικό
του πατέρα νά καλλιεργεῖ
μαζί μέ τήν προσευχή του
καί τά δάκρυα.
«Τὰ δάκρυα»
δίδασκε ὁ χαρισματοῦχος π. Ἐφραίμ
«εἶναι μεταξὺ ἐμπαθείας καὶ ἀπαθείας»
καί συνέχιζε: «Τὰ δάκρυα καθαρίζουν.
Εἶναι τὰ ἀρχαρήτικα δάκρυα, δηλαδὴ
τὰ δάκρυα μετανοίας. Ἤτοι
σκέπτεσαι, ἐὰν κολασθῶ; Θὰ εἶμαι μὲ
τὸν Χριστὸν ἢ μὲ τὸν διάβολον; Ἐὰν
θὰ εἶμαι αἰώνια εἰς τὴν κόλασιν; Τότε
τί θὰ κάνω; κ.ο.κ.
Κατόπιν
ἔρχονται τὰ δάκρυα τῆς
χάριτος. Τὰ δάκρυα αὐτὰ εἶναι τόσον
γλυκά, ὥστε ὅταν μοῦ ἤρχοντο ἔλεγα:
Θεέ μου εἰς τὸν Παράδεισον τίποτε ἄλλον
δὲν θέλω, παρὰ νὰ κλαίω ἔτσι. Αὐτὰ τὰ
δάκρυα ἔρχονται ὕστερα.
Τὰ δάκρυα
εἶναι ἡ τροφὴ τῆς ψυχῆς.
Ὅπως τὸ σῶμα (ὅταν) τρέφεται μὲ καλὴν
τροφὴ ζωογονεῖται, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ
τρέφεται μὲ τὰ δάκρυα καὶ ζωογονεῖται.