ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ) ) ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ".Ἀκοῦστε τα αὐτά ὅλοι οἱ πιστοί. Μήν ὑπερεκτιμᾶτε τήν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Τό ἔλεός Του θά τό δώσει καί στούς ἀμετανόητους βλάσφημους μόνο σ’ αὐτή τή ζωή. Στήν τελική Κρίση, τή θέση τοῦ ἐλέους θά τήν καταλάβει η δικαιοσύνη."

Εδώ τώρα έχουμε το σπουδαιότερο λόγο που πρέπει να φοβούνται εκείνοι πού σ’ αυτή τη ζωή δεν έχουν επίγνωση του φόβου της αμαρτίας.

Είπε ο Κύριος: «Ος γάρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη  γενεά ταύτη  τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθει εν τη  δοξη  του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων» (Μάρκ. η/38). Εκείνος πού θα δειλιάσει, θα ντραπεί και θ’ αρνηθεί εμένα και τούς λόγους μου σ’ αυτήν την αποστατημένη κι αμαρτωλή γενιά, αυτόν κι ο υιός του ανθρώπου δέ θα τον λυπηθεί και θα τον αποκηρύξει όταν έρθει με τη δόξα του Πατέρα Του, συνοδευόμενος από τους άγιους αγγέλους Του.

Ακούστε τα αυτά όλοι οι πιστοί. Μην υπερεκτιμάτε την Αγάπη του Θεού. Το έλεος Του θα το δώσει και στους αμετανόητους βλάσφημους μόνο σ’ αυτή τη ζωή. Στην τελική Κρίση, τη θέση του ελέους θα την καταλάβει ή δικαιοσύνη. Ακούστε τα αυτά όλοι εσείς πού πλησιάζετε καθημερινά τον αναπόφευκτο θάνατο. Ακούστε τα και τηρήστε τα στην καρδιά και την ψυχή σας. Τα λόγια αυτά δεν τα είπε εχθρός σας, αλλά ο μεγαλύτερος φίλος σας. Τα ίδια αυτά χείλη πού πάνω στο σταυρό συχώρεσαν τούς εχθρούς Του, διατύπωσαν κι αυτά τα φοβερά αλλά δίκαια λόγια. Εκείνον πού ντρέπεται να ομολογήσει το Χριστό σ’ αυτόν τον κόσμο, θα τον ντρέπεται κι ο Χριστός στο τέλος του κόσμου. Αυτόν πού ντρέπεται να ομολογήσει το Χριστό μπροστά στους αμαρτωλούς, θα τον αγνοήσει κι ο Χριστός μπροστά στους αγγέλους Του. Σέ τί θα υπερηφανεύεσαι, άνθρωπε, αν ο Χριστός σέ αγνοήσει; Αν ντρέπεσαι τη ζωή, σημαίνει πώς υπερηφανεύεσαι στο θάνατο. Αν ντρέπεσαι στην αλήθεια, υπερηφανεύεσαι στα ψέματα.

 Αν ντρέπεσαι στην αγάπη, υπερηφανεύεσαι στην κακία. Αν ντρέπεσαι στη δικαιοσύνη, υπερηφανεύεσαι στην αδικία. Αν ντρέπεσαι να υποφέρεις στο σταυρό, σημαίνει ότι υπερηφανεύεσαι στην ειδωλολατρική ανοσιότητα. Αν ντρέπεσαι την αθανασία, υπερηφανεύεσαι στη φθορά του θανάτου και του τάφου.

Μπροστά σέ ποιόν ντρέπεσαι το Χριστό; Σέ κάποιον καλλίτερο από το Χριστό; ’Όχι, καλλίτερος από το Χριστό δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει πώς θα ντρέπεσαι μπροστά σέ κάποιον πού είναι κατώτερος από το Χριστό. Ντρέπεσαι τον πατέρα σου μπροστά σέ μια αρκούδα; Μήπως κάποια κόρη ντρέπεται για τη μητέρα της μπροστά σέ μια αλεπού; Γιατί τότε ντρέπεσαι τον πανάγαθο μπροστά στον κακό, τον Πάναγνο μπροστά στον αμαρτωλό, τον παντοδύναμο μπροστά στον ανίσχυρο, τον παντογνώστη μπροστά στον ανόητο;

 Γιατί ντρέπεσαι το μεγαλοδύναμο Κύριο μπροστά σε μια αισχρή κι αμαρτωλή γενεά; Μήπως επειδή ή γενεά αυτή χορεύει διαρκώς μπροστά στα μάτια σου, ενώ ο Κύριος είναι αόρατος; Περίμενε λίγο, λίγο ακόμα, κι ο Κύριος θα εμφανιστεί ένδοξος ανάμεσα στα νέφη των αγγέλων, κι η γενεά αυτή θα εξαφανιστεί κάτω από τα πόδια Του, θα σκορπιστεί όπως η σκόνη μπροστά στο δυνατό άνεμο. Τότε θα ντραπείς πραγματικά, όχι για τον ένδοξο Κύριο, μα για σένα. Μα ή ντροπή σου τότε δέ θα ’χει καμιά αξία. Είναι καλύτερα να ντραπείς τώρα, όσο η ντροπή μπορεί ακόμα να βοηθηθεί. Να ντραπείς για όλα μπροστά στο Χριστό, όχι για το Χριστό μπροστά σέ όλα.

Γιατί είπε ο Χριστός εμέ και τούς έμούς λόγους; Όποιος ντρέπεται Εμένα, σημαίνει οποίος αμφιβάλλει για τη θεότητά Μου, για τη θεία Μου ενσάρκωση από την αγία Παρθένο, για τα σταυρικά Μου πάθη και την Ανάστασή Μου, για την πτωχεία Μου σ’ αυτόν τον κόσμο και για την αγάπη μου προς τούς αμαρτωλούς. Όποιος ντρέπεται για τούς λόγους Μου, σημαίνει όποιος αμφιβάλλει για το ευαγγέλιο ή αρνιέται τη διδασκαλία Μου, όποιος διαστρέφει τους λόγους Μου και με την αίρεση προκαλεί σύγχυση ανάμεσα στους πιστούς, όποιος φέρεται αλαζονικά στην αποκάλυψη και τη διδασκαλία Μου και την αντικαθιστά με άλλες, δικές του διδαχές ή όποιος κρύβεται σκόπιμα και δεν ομολογεί τα λόγια Μου μπροστά στους ισχυρούς αυτού του κόσμου. Αυτός θα νιώσει και τη δική Μου ντροπή, και το δικό του φόβο.

Τα λόγια του Χριστού είναι μια ζωντανή διαθήκη στον κόσμο, όπως είναι και τα πάθη Του, το Σώμα και το Αίμα Του. Ο Κύριος δε διαχωρίζει τα λόγια Του από τον Εαυτό Του, δε δίνει μικρότερη αξία σ’ αυτά απ’ ότι στο Πρόσωπό Του. Ο λόγος Του είναι αχώριστος από τον Εαυτό Του. Ο λόγος Του έχει την ίδια δύναμη με το Πρόσωπό Του, γι’ αυτό και είπε στους αποστόλους Του: «Ήδη υμείς καθαροί έστε διά τον λόγον όν λελάληκα υμίν» (Ίωάν. ιε'3). Με το λόγο Του καθάριζε τις ψυχές, θεράπευε τούς αρρώστους, έδιωχνε τα πονηρά πνεύματα και ανάσταινε τούς νεκρούς. Ό λόγος Του είναι δημιουργικός, καθαρτικός και ζωογόνος. Γιατί τότε να ηχεί περίεργο αυτό πού ακούμε στο ευαγγέλιο, «και Θεός ην ο Λόγος» (Ίωάν. α'1);

Ο Κύριος αποκαλεί τη γενεά αυτή μοιχαλίδα με την ευρύτερη έννοια του όρου. Έτσι είχαν αποκαλέσει κι οι παλιοί προφήτες τη λατρεία των ψεύτικων θεών (βλ. Ίεζ. κγ'37). Όποιος αφήνει τη δική του σύζυγο και ακολουθεί άλλη γυναίκα είναι μοιχός. Όποιος ξεχνά τον ζώντα Θεό και προσκυνά τον κτιστό κόσμο, είναι κι αυτός μοιχός. Όποιος εγκαταλείπει την πίστη του στον Κύριο και πιστεύει σέ ανθρώπους κι όποιος απαρνιέται την αγάπη του προς το Θεό και την μεταφέρει σέ ανθρώπους και σέ αντικείμενα, διαπράττει μοιχεία.

 Με λίγα λόγια, όλες οι αμαρτίες πού χωρίζουν την ψυχή σου από το Θεό και την προσκολλούν σέ κάτι ή σέ κάποιον μακριά από το Θεό, μπορούν να χαρακτηριστούν με το γενικό όρο της μοιχείας, γιατί όλες φέρουν τα σημάδια του μοιχού άντρα ή της μοιχαλίδας γυναίκας. Όποιος επομένως ντρέπεται για το Χριστό, τον Κύριο, το Νυμφίο της ψυχής του ανθρώπου, μπροστά σέ μια τέτοια μοιχαλίδα γενεά, μοιάζει πραγματικά με τη νύφη πού ντρέπεται μπροστά σέ ακόλαστους ανθρώπους για το μνηστήρα της. Ο Κύριος δέ μιλάει μόνο για αμαρτωλή γενεά, αλλά για γενεά μοιχαλίδα και αμαρτωλή. Γιατί; Γιά να κάνει ειδική αναφορά και καταγγελία της μοιχείας. Με τη λέξη «μοιχεία» υπονοούνται έδώ οι σοβαρότερες, οι πιο απεχθείς και θανάσιμες αμαρτίες, πού συχνά ξεστρατίζουν τον άνθρωπο από την πίστη του Χριστού, από την αυταπάρνηση, από το σταυρό του και την αναγέννησή του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2014/03/blog-post_8893.html