Ἅγιος Ἀντώνιος

Ὁ χαλκός ὅταν τόν παραμελήσομε, ἐξαιτίας τοῦ χρόνου καί τῆς ἀχρησίας σαπίζει ἀπό τή σκουριά καί γίνεται ἄχρηστος καί ἄσχημος. Κατά τόν ἴδιο τρόπο καί ἡ ψυχή ὅταν μένει ἀργή καί δέν φροντίζει γιά ἐνάρετη ζωή καί ἐπιστροφή στό Θεό, χωρίζεται μέ τίς κακές πράξεις ἀπό τή φυλαξη καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί ἐξαιτίας τῆς κακίας πού προέρχεται ἀπό τήν ἀμέλεια καί τή φροντίδα πού ἔχει μόνο γιά τό σῶμα, σάν τό χαλκό καταστρέφεται ἀπό τή σκουριά καί γίνεται ἄσχημη καί ἄχρηστη καί ἀκατάλληλη γιά σωτηρία.

Ἀπό τό βιβλίο: «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν»

Ἐκδόσεις «Τό Περιβόλι Τῆς Παναγίας»

Συμβουλές... σέ 170 κεφάλαια: τομ. α΄