Άλλη φορά ήρθε κάποιος εδώ πέρα και με την ομιλία προβήκαμε σε κατάκριση. Έπειτα πάω να λειτουργήσω και δεν μπορώ να πώ τις ευχές. Βρε, τι
έκανα; λέω. Μπρος! Ήρθε ο τάδε ο γείτονας και κατακρίναμε κάτι
δεσποτάδες και το αυτό. Απάνω στη Λειτουργία, λειτουργώντας, λέω: «Θεέ μου, συγχώρεσε με. Συγχώρεσε με, Θεέ μου. Έσφαλα, Θεέ μου. Για ποιόν είναι το “έσφαλα”, Θεέ μου; Υπάρχει και
για μένα συγχωρητική ευχή», λέω. Ε, καλά, Θεέ μου, ευλόγησον». Και στο
τέλος ειρήνευσα και λέω: «Άμα θέλεις άλλη φορά, κατάκρινε!» Μεγάλο πράγμα είναι, μεγάλο κακό είναι η κατάκρισις. Ε, ως άνθρωποι θα σφάλλουμε, παιδί μου. Αλλά τι; Και η έξομολόγησις είναι μυστήριο, παιδί μου. Πηγή: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου