Πῶς μπορεῖ ὁ προσευχόμενος νὰ ἀρχίσει καὶ νὰ συνηθίσει τὴν εὐχὴ

Τοῦ πατρὸς Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου

 

Ε, εἶναι εὐκολότερο, ἐδῶ λίγο, λίγο νὰ δώσομε ἔτσι αὐτὴ τὴν ἔννοια, αὐτὴ τὴν διάσταση, πῶς ὁ ἐργαζόμενος στὸ γραφεῖο, ὁ καθηγητής, ὁ δάσκαλος, στὸ γιαπὶ ὁ ἐργαζόμενος, στὸ μόχθο καὶ λοιπά, μπορεῖ νὰ λέει τὴν εὐχή;

Μπορεῖ νὰ τὴ λέει τὴν εὐχὴ ἀρκεῖ νὰ κάνει, πῶς νὰ τὸ πεῖ κανείς... καὶ μία προπαίδεια. Ὅπως προετοιμάζεται ὁ καθηγητὴς καὶ ὁ δάσκαλος γιὰ τὸ μάθημα, καὶ κάθε ἄλλος ἐπαγγελματίας καὶ τεχνίτης, ὅπως σπουδάζει αὐτὸς ποὺ θὰ γίνει γιατρὸς καὶ ὁ ἄλλος ποὺ θὰ γίνει δικηγόρος, κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον ὑπάρχει μία περίοδος ἂς τὸ ποῦμε τρόπον τινά, κατὰ τὴν ὁποίαν προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐγκολπωθεῖ ἐσωτερικὰ μέσα του ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο αὐτὴ τὴν εὐχή.

Στό ἀσκητήριο τοῦ Πόντου, μέ τό Βασίλειο. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

   Στό ἀσκητήριο τοῦ Πόντου, μέ τό Βασίλειο

 Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Τό 360 ὁ Βασίλειος πίεζε περισσότερο τό Γρηγόριο γιά νά συμμονάσουν.  Τώρα, στό μικρό ἀσκητήριο, δίπλα στόν Ἴρη ποταμό, στόν Πόντο.  Βρῆκε μιά κάποια λύση γιά τους γονεῖς του ὁ Γρηγόριος κι ἔτρεξε στό ἀσκητήριο.
Τό ’κανε μάλιστα μιά μέρα πού ὁ πατέρας του τοῦ πρότεινε πιεστικά νά τόν χειροτονήσει ἱερέα.  Ζήτησε παρηγοριά στό ἀσκητήριο τοῦ Βασιλείου.
Ἐκεῖ ἔζησε μαζί του ἀσκητικά καί ἡσυχαστικά. Ἐργάστηκε ὅμως καί θεολογικά. Ἐκεῖ ὁ Γρηγόριος ἀποτελείωσε τή «Φιλοκαλία» τοῦ Ὠριγένη καί ὁ Βασίλειος μερικά ἀπό τά «ἀσκητικά»του ἔργα. Ὁ ἕνας ζήταγε τή συμβουλή τοῦ ἄλλου γιά ὅ,τι ἔγραφε.
Ἐργάζονταν ἐπίσης χειρωνακτικά, γιά τ’ ἀναγκαῖα.  Μόνοι τους ἔκοβαν ξύλα, μόνοι τους καλλιεργοῦσαν τά λαχανικά, μόνοι τους πότιζαν, μόνοι τους παρασκεύαζαν τό λίγο φαγητό. Ὧρες καρποφορίας πνευματικῆς καί κοινωνίας καί ὧρες γαλήνιας ἡσυχίας.

Γνωρίσαμε τόν Ἅγιο Φιλούμενο, τόν Κύπριο,τόν Ἱερομάρτυρα

ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟ. ΤΟΝ ΚΥΠΡΙΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ.

Το 1940 ο π.Έλπίδιος χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και υπηρέτησε με ζήλο τα διάφορα διακονήματα πού του ανατέθηκαν. Το 1949 προσελήφθη στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και αναχώρησε από την Αγία Γη, ακολουθώντας μία πορεία πνευματικής διακονίας σε πολλούς τόπους και χώρες. Ο Άγιος Φιλούμενος παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα υπηρετώντας ταπεινά για σαράντα πέντε συνεχή χρόνια μέχρι το μαρτυρικό του τέλος.

Ένα χρόνο μετά την αποφοίτηση του από το Γυμνάσιο ο Άγιος Φιλούμενος, διορίστηκε εργοδηγός στο Πατριαρχείο. Λίγο αργότερα, μετατέθηκε ως διάκονος στην Ιερά Λαύρα του Άγιου Σάββα του Ηγιασμένου. Εκεί υπηρέτησε από τον Ιούνιο του 1940 μέχρι και τον Σεπτέμβριο τού 1941 και συνδέθηκε πνευματικά με τους Άγιοσαββαΐτες πατέρες.

Ἡ ἐλεημοσύνη τοῦ ἀπόδημου ἐργάτη!!!

ΕΛΕΗΜΩΝ ΚΑΡΔΙΑ

Υπάρχουν και ανάμεσα στους αποδήμους αδελφούς μας Έλληνες απλοί και άπλαστοι άνθρωποι, προζύμι ζωντανό της πίστεως και της αγάπης και της ελπίδος. Γνώρισα αρκετούς.

Θα σταθώ με θαυμασμό και σεβασμό εμπρός σε ένα; Είναι εργάτης απόδημος σε μία βαρειά και ανθυγιεινή βιομηχανία. Και όμως. Νηστεύει ευχαρίστως, προσεύχεται, κάνει γονυκλισίες, αγρυπνεί, στάζει αίμα και ιδρώτα επάνω στον αγώνα της προσευχής τις νύκτες, εμπρός στην ακοίμητη κανδήλα της Παναγίας. 

Το σπουδαιότερο, όμως, είναι άνθρωπος αγάπης. Ανυπόκριτης, πηγαίας, αυθόρμητης αγάπης. Δεν υπάρχει συνάνθρωπος πονεμένος, πού να μην βρει πλησίον του παρηγοριά, βοήθεια, συμπαράσταση, ηθική και υλική.

Κάποτε περίσσευσε φαγητό (ψάρι σούπα) στην οικία του. Η γυναίκα του ήθελε να το πετάξει. Εκείνος της είπε:

Ἐάν δέν εἶναι πικρά τά φάρμακα, αἱ πληγαί δέν ἰατρεύονται…

….Δώδεκα ήσαν οι Μαθηταί του Κυ­ρίου, και άκουσον τι λέγει ο Χριστός προς αυτούς μήπως θέλετε και σεις να υπάγετε, διότι εάν διόλου, και πάντοτε σάς καλολογούμεν, πότε να διορθωθήτε; πότε να σάς ωφελήσωμεν;

Αλλά θέλει ειπή τις ότι πολλαίς αιρέσεις είναι, και θέλουν μετατεθή εις εκείναις. Ψυχρός εί­ναι ο λόγος ούτος και ανωφέλευτος˙ διό­τι καλλίτερα είναι ένας, όπου να κάμνη το θέλημα του Θεού, παρά μύριοι παρά­νομοι, και άπιστοι.

Είπε μου συ, ποιον σου φαίνεται καλόν, να έχης πολλούς κλέπτας ανθρώπους, και ανδροφόνους δουλευτάς, ή παρά να έχης ένα δούλον κα­λόν;

Καλή καί εὐλογημένη ἀπό τόν Κύριο Χρονιά!

Καλή καί εὐλογημένη ἀπό τόν Κύριο Χρονιά μέ πολλή ταπείνωση, ἐν Χριστῷ ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, μετάνοια καί πνευματική καρποφορία.

 Ἱερομόναχος Σ.

Ὑπῆρχαν πάντοτε καμπάνες στίς Ἐκκλησίες μας;

Ἔξω ἀπό τόν Ἱερό Ναό βρίσκεται τό κωδωνοστάσιο μέ τίς καμπάνες. Κάθε Ἱερός Ναός ἔχει τίς δικές του καμπάνες, τό δικό του καμπαναριό. Ναός χωρίς καμπάνα εἶναι κάτι πολύ σπάνιο. Ἀκόμα καί γιά κάποια ἀπομακρυσμένα έξωκκλήσια, στίς κορυφές τῶν βουνῶν, ἔρημα καί ἐγκαταλελειμμένα, ὁ λαός ἐκδηλώνει ἐνδιαφέρον. Τό θεωρεῖ ἁμαρτία μία Ἐκκλησία νά μήν ἔχη καμπάνα. Γι᾿ αὐτό καί τοποθετοῦν ἔστω καί μιά μικρή. Ἀρκεῖ νά ὑπάρχει καί πότε-πότε νά χτυπᾶ, ἀκόμα καί ἀπό τόν ἀέρα.
Καί τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι τό ἐξῆς:
Ὑπῆρχαν πάντοτε καμπάνες στίς Ἐκκλησίες μας;

Θέλω νά μιλήσω γιά τόν ἅγιο Bασίλειο

Ένα «διαφορετικό» κείμενο για τον Μέγα Βασίλειο από τον Φώτη Κόντογλου.

Έχει γραφεί και υποστηριχθεί από πολλούς ότι κανείς άλλος νεοέλληνας συγγραφέας δεν προσέγγισε σε τέτοιο βαθμό τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου, όπως ο Φώτης Κόντογλου. Ίσως γιατί είναι από τους λίγους που «πάτησαν» γερά πάνω στην παράδοση του τόπου και συνδέθηκαν στενά με τις ρίζες του. Στο κείμενο που ακολουθεί ο Κόντογλου παίρνει αφορμή από το γεγονός ότι κάποιοι θεολόγοι ορθόδοξοι, επηρεασμένοι όμως από τη θεολογία της Δύσης υπερτονίζουν την κατά κόσμον σοφία του Μεγάλου Βασιλείου, παραθεωρώντας έτσι την αγιότητα του βίου του, για να καταλήξει: «Εμείς κάναμε έναν Χριστιανισμό βολικό και ανθρώπινο». Όμως αυτός είναι παραμορφωμένος Χριστιανισμός.

Κατερίνα Χουζούρη

Ὅποιος ξεκόβεται ἀπό τήν Ὀρθόδοξη ἱερά Παράδοση πού εἶναι ἡ Παράδοση τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Ρωμηοσύνης ἀλλοτριώνει τόν Χριστιανισμό, παραμορφώνει τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ μας καί φτιάχνει ἕναν Θεό «κατ' εἰκόνα καί ὁμοίωσι» τοῦ ἐμπαθοῦς ἑαυτοῦ του. Ἀντικαθιστᾶ τόν Θεάνθρωπο μέ τόν ἀνθρωποθεό.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://HristosPanagia3.blogspot.com

Στάρετς Βαρσανούφιος:Εἶδα τόν κόσμο νά καίγεται μέσα στά πάθη του

ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΒΙΟΣ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ.

Είπε ο Γέροντας: - Κάποτε είδα το έξης όνειρο: Περπατούσα στο δάσος. Και νάσου, μπροστά μου, ένας κορμός δένδρου. Ήσυχα και ήρεμα κάθισα επάνω του. Ξαφνικά αισθάνθηκα τον κορμό να κινείται. Πηδάω επάνω. Και βλέπω ένα τεράστιο φίδι. Το έβαλα στα πόδια. Αφού βγήκα από το δάσος γυρίζω πίσω και βλέπω το δάσος στις φλόγες. Και στην μέση της φωτιάς, κουλουριασμένο το φίδι. Δόξα τω Θεώ, αναφώνησα, πού κατάφερα και έφυγα. Τί με περίμενε, αν έμενα στο δάσος!

Μακαρισμός των Χριστιανών

Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

α. Καλότυχοι εκείνοι, οπού δέχτηκαν το Χριστό, που σαν το φως έλαμψε μέσα στο σκοτάδι τους, γιατί αυτοί έγιναν τέκνα του, φωτός, πραγματικά, και της ημέρας.

 β. Καλότυχοι εκείνοι οπού ντύθηκαν το φως του στη ζωή ετούτη, γιατί φορέσανε το ένδυμα του γάμου από τώρα κιόλας. Αυτοί δε θα δουν ποτέ τα χέρια ή τα πόδια τους δεμένα, κι ούτε θα γνωρίσουνε το πυρ το αιώνιο.

 γ. Μακάριοι εκείνοι που αξιωθήκαν, φορώντας τούτο το κορμί ακόμη, να ιδούνε το Χριστό, μα τρισμακάριστοι εκείνοι που τον είδαν νοερά και τον προσκύνησαν πνευματικά, γιατί δε θα ιδούνε θάνατο εις τον αιώνα. Και μην αμφιβάλλεις καθόλου γι’ αυτό, βλέποντας πως και στα επίγεια πράγματα συμβαίνει το ίδιο: Όποιοι κατάδικοι αξιωθούν να ιδούν προσωπικά το βασιλιά λευτερώνονται απ’ τη θανατική ποινή αμέσως και τους χαρίζεται ή ζωή...

Ἐγκύκλιος Πρωτοχρονιᾶς 2014. (Μητροπολίτου Γόρτυνος Ἱερεμία)

           ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ – ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Ἀριθμ. Πρωτ.

Δημητσάνα – Μεγαλόπολη, Τετάρτη 1 Ἰανουαρίου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2014

1. Νέο ἔτος ἀνέτειλε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τό 2014! Ἀκούονται εὐχές γιά χρόνια πολλά καί χρόνια εὐτυχισμένα. Τίς εἴπαμε καί τίς ἀκούσαμε καί πέρυσι καί πρόπερσι τίς εὐχές αὐτές, ἀλλά δέν μᾶς ἦταν εὐτυχισμένα τά ἔτη. Πολλά τά προβλήματα στήν  πατρίδα μας καί πρό παντός τό οἰκονομικό. Πληθύνονται οἱ ἄνεργοι καί οἱ χρεωμένοι, ἀκόμη δέ καί οἱ ἄστεγοι, πού τουρτουρίζουν τώρα τόν χειμώνα στό δρόμο. Καί ἀκόμη δέν λέει νά γλυκοχαράξει!… Τήν περασμένη ἄνοιξη, σέ κάποια σύσκεψη, στήν ὁποία βρισκόμουν καί ἐγώ, ἀπό ἐπίσημα χείλη πολιτικοῦ ἄρχοντος ἀκούσαμε ὅτι, ἄν τά βγάλουμε πέρα τήν χρονιά αὐτή – τήν παρελθοῦσα δηλαδή χρονιά –, θά πᾶμε καλύτερα τήν νέα χρονιά, τήν φετεινή δηλαδή. Μακάρι, ἀλλά θά δεῖτε ὅτι θά ἀποδειχθεῖ ψεύτικος ὁ λόγος αὐτός τοῦ ὑψηλοῦ πολιτικοῦ καί λέχθηκε γιά παρηγοριά στόν ἄρρωστο!…

2. Τό λέω αὐτό, ἀδελφοί, μέ κάποια σιγουριά, γιατί συντρέχουν ἀκόμη οἱ αἰτίες πού ἔφεραν τήν κρίση καί μάλιστα συντρέχουν μέ μεγάλη δύναμη. Πῶς θέλουμε λοιπόν νά σταματήσει ἡ κρίση, ἀφοῦ οἱ αἰτίες πού τήν προκάλεσαν εἶναι ὁλοζώντανες ἀκόμη;

Εὐχή πρίν ἀπό τήν ἀνάγνωση ἱερῶν κειμένων

 

Ἔλλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν φιλάνθρωπε Δέσποτα τὸ τῆς σῆς θεογνωσίας ἀκήρατον φῶς, καὶ τοὺς τῆς διανοίας ἡμῶν ὀφθαλμοὺς διάνοιξον εἰς τὴν τῶν εὐαγγελικῶν σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ἔνθες ἡμῖν καὶ τὸν τῶν μακαρίων σου ἐντολῶν φόβον, ἵνα πάσας τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας καταπατήσαντες, πνευματικὴν πολιτείαν μετέλθωμεν πάντα τὰ πρὸς εὐαρέστησιν τὴν σὴν καὶ φρονοῦντες καὶ πράττοντες. Σὺ γὰρ εἶ ὁ φωτισμὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν Χριστὲ ὁ Θεὸς καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν.

ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ

http://agathan.wordpress.com/