Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Δευτέρας 06-01-14

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τίτον κεφ. β΄ 11 - 14 & γ΄ 4 - 7  

β΄ 11 - 14 & γ΄ 4 - 7 
 

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Γ΄ 13 - 17 

Γ΄ 13 - 17 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τί εἶναι προτιμότερο, ὁ εὐθύς πόλεμος ἑνάντια στά πάθη ἤ ἡ ἀποφυγή τους μέ πλάγιους τρόπους;

Στο Υπόμνημα της Αποκάλυψης του Αγίου Ανδρέα Καισαρείας λέγεται ότι κατά τους εσχάτους καιρούς μερικοί θα αποσυρθούν στην αισθητή έρημο, άλλοι στη νοητή έρημο, ενώ άλλοι θα είναι γενναίοι, δηλαδή θα παλέψουν με την πραγματικότητα που θα υπάρχει γύρω τους και θα νικήσουν. Σίγουρα όσοι θα αποσυρθούν στην αισθητή έρημο ( την τοπική έρημο) αυτό θα το κάνουν για πνευματικούς λόγους, δηλαδή «για το Θεό και τη σωτηρία τους»∙ αυτό θα το κάνουν σύμφωνα με το «επίπεδό τους», έχοντας συναίσθηση των αδυναμιών τους∙ θα αποσυρθούν σε μέρη πιο κατάλληλα για την αδυναμία τους, όπου δε θα τους ζητηθεί μία ομολογία πίστεως πάνω από τις δυνάμεις τους, πάνω από αυτό που οι ίδιοι είναι σε θέση να ομολογήσουν.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τήν Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν: Ὁμιλία περί τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, καί τοῦ νέου, τοῦ κατά Θεόν κτισθέντος (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης) (Γαλ. α' 11-19)

- Πού οφείλεται το παράδοξο, ο απ. Παύλος από την μια να κατέχει της ταπεινοφροσύνης την τελειότητα και από την άλλη να επαινεί και ν' ανυψώνει τον εαυτό του με όσα λέγει στην σημερινή αποστολική περικοπή;
- Απορίας άξιον είναι επίσης το γεγονός ότι ο απ. Παύλος, διά της επιστολής του, θυμίζει στους Γαλάτες ότι η ευαγγελική διδασκαλία δεν είναι κατά άνθρωπον, αλλά υπέρ άνθρωπον. Μα πώς όμως τα υπέρ άνθρωπον, μπορεί να είναι ευπρόσδεκτα στους ανθρώπους; Ποίον εννοεί ως άνθρωπον ο απόστολος Παύλος;

«Ταλιμπὰν βαπτίστηκε Ὀρθόδοξος»!

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. 2070, 01.07.13 

.             Πρὶν ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες διαβάσαμε στὸ διαδίκτυο τὴ συγκλονιστικὴ ἱστορία ἑνὸς Ἀφγανοῦ ποὺ μεταστράφηκε στὴ χριστιανικὴ πίστη. Παραθέτουμε τὰ σημαντικότερα σημεῖα της: «Ὁ Ἀχμὲτ γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε σ’ ἕνα χωριὸ τοῦ Ἀφγανιστὰν μέσα στὸν πόλεμο. Οἱ παιδικές του ἀναμνήσεις εἶναι σκόνη, φτώχεια, ὑποχρεωτικὴ ἰσλαμικὴ ἐκπαίδευση σὲ ἱεροδιδασκαλεῖα καὶ πόλεμος. (…) Γιὰ χρόνια δούλευε γιὰ τοὺς Ταλιμπὰν κάνοντας διάφορα πράγματα… Μουσουλμάνος φανατικός, ἀνῆκε στὸ λεγόμενο ριζοσπαστικὸ ἰσλάμ. Κάποια στιγμὴ ὅμως δὲν ἄντεξε ἄλλο αὐτὴ τὴ ζωή, τὴ μιζέρια, τὴ φτώχεια, τὴ βία, τὸν πόνο, τὸν θάνατο ποὺ τὸν ἔζωνε ἀπὸ παντοῦ. Στὰ 23 του πέρασε ἀπὸ τὰ δύσβατα βουνήσια περάσματα (…) στὸ Πακιστὰν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸ Ἰράν. (…) Δούλεψε δύο χρόνια ἐκεῖ καὶ πάντα ‘‘χωρὶς χαρτιὰ’’ ἔφτασε στὰ παράλια τῆς Μικρασίας στὴν Τουρκία».

Ἀποκρυφιστικαὶ προσεγγίσεις εἰς τὸ θέμα τῆς ἀσθένειας. Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος

Ἀποκρυφιστικαὶ προσεγγίσεις εἰς τὸ θέμα τῆς ἀσθένειας

 Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ 

Ὁ ἀνθρώπινος πόνος καί ἡ ἀσθένεια ὑπῆρξε πάντα ἕνα φαινόμενο στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, πού ἔτυχε πολυμεροῦς προσέγγισης καί ἑρμηνείας μέ κύριο παράγοντα φυσικά ἀντιμετώπισής του τήν ἰατρική ἐπιστήμη. Τό πλῆθος τῶν παραμέτρων, μέ τίς ὁποῖες συσχετίζεται τό πρόβλημα τῆς ἀσθένειας, ὑπῆρξε ἡ ἀφορμή ὥστε νά μή ἀπουσιάσει καί μία, δυστυχῶς, ποικιλόμορφη ἀποκρυφιστική προσέγγιση τοῦ φαινομένου.
Σήμερα πλῆθος ἀποκρυφιστικῶν, ἐσωτεριστικῶν, γκουρουϊστικῶν κ.ἄ. ὁμάδων, πολλές ἐξ αὐτῶν κομμάτια τοῦ παγκόσμιου ἀντιχριστιανικοῦ μωσαϊκοῦ τῆς «Νέας Ἐποχῆς», νά χρησιμοποιοῦν μέσα στίς διδασκαλίες τους θέματα, πού σχετίζονται μέ τήν ὑγεία.

Τά ὑπαρκτά ὅρια τῆς ἐπιστήμης καί ἡ «ἀνύπαρκτος ὕπαρξις» τοῦ Δημιουργοῦ. Βασ. Πετρουλέας, Δρ. Φυσικός, Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος»,

 

Ἀντικείμενο τῆς ἐπιστήμης¹ εἶναι ὡς γνωστόν ἡ ὑλική δημιουργία. Χρησιμοποιώντας σάν ἐργαλεῖα τίς ἀνθρώπινες αἰσθήσεις καί τό μυαλό, ἐπικουρούμενα ἀπό τά ἐπιστημονικά ὄργανα, ἡ ἐπιστήμη προσέφερε πολλά στόν ἄνθρωπο: «προσέθεσε στόν πολιτισμό μας μία ἑνιαία καί μεγαλόπρεπη εἰκόνα τοῦ φυσικοῦ κόσμου, πλούτισε τή γνώση καί τή διανόησή μας καί ἄνοιξε διάπλατα μπροστά μας ἕνα κόσμο ἀπεριόριστης ὀμορφιᾶς καί περιπέτειας»². Συγχρόνως βελτίωσε τίς συνθῆκες τῆς ζωῆς μας.

Οἱ ἐπιτυχίες αὐτές ὁδήγησαν μερικούς στόν ὑπερτονισμό τῆς ἐπιστημονικῆς μεθόδου καί στήν προσπάθεια ἐπέκτασής της καί στά βαθύτερα ὑπαρξιακά προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ «ἀρετές» ὅμως τῆς ἐπιστημονικῆς μεθόδου, δηλ. ἡ ἀντικειμενικότητα τοῦ πειράματος καί ὁ ὀρθολογισμός³, εἶναι καί περιορισμοί, διότι ἀγνοοῦν τόν πλοῦτο τῶν αἰσθημάτων καί ψυχικῶν καταστάσεων. Ποιά μαθηματική ἐξίσωση ἐξ ἄλλου μπορεῖ νά μᾶς μιλήσει γιά τήν ἀξία τῆς ζωῆς ἤ γιά τό τί εἶναι ἠθικό καί τί ἀνήθικο⁴; Ἔπειτα, γεγονότα μοναδικά πού δέν ἐλέγχονται μέ τό πείραμα καί δέν προκύπτουν ἀπό μαθηματικές ἐξισώσεις, π.χ. μία ἐμφάνιση Ἁγίου ἤ ἕνα θαῦμα ἰάσεως ἤ γιά νά ἀναφερθοῦμε στά μέγιστα, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, εἶναι ἀνεξήγητα ἀπό τήν ἐπιστήμη.

Λόγοι περὶ τῆς κατὰ Θεὸν ἐλευθερίας. Πατερικά διδάγματα

Λόγοι περὶ τῆς κατὰ Θεὸν ἐλευθερίας

  Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος μιλώντας περὶ ἐλευθερίας ἔλεγε: «Στὸν ἄνθρωπο, σὰν ὑλοπνευματικὸ ὂν ἐμφανίζονται δύο θελήσεις σὰν ἐνδόμυχες ἑνὸς μὲν προσώπου, ἀλλὰ δύο ὑποστάσεων, ἡ θέληση τοῦ πνεύματος κι ἡ θέληση τῆς σάρκας.
Ὁ ἐσωτερικὸς ἄνθρωπος θέλει κι ἐπιθυμεῖ τὸ καλὸ σὰν οἰκεῖο ἐπιθυμητό, σὰν συμφυὲς ἀγαθό, σὰν δικό του νόμο. Ἀλλὰ ὁ νόμος τῆς σάρκας, τῆς ἁμαρτίας ἀντιστρατεύεται πρὸς τὶς ἐνέργειες τῆς ἀληθινῆς μας ἐλευθερίας κι ἐμποδίζει τὴν ἐμφάνιση τοῦ καλοῦ, ἐνῶ μᾶς ὑπαγορεύει τὴν ἐργασία τοῦ κακοῦ. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τὸ καλὸ ἐργάζεται ἐλεύθερα καὶ σύμφωνα πρὸς τὴ θέληση τοῦ ἐσωτερικοῦ ἀνθρώπου, κι εἶναι ἀληθινὰ ἐλεύθερος.
Κι ὅταν κάνει τὸ κακό, ἐργάζεται δουλικά, γιατί ἔχει ὑποταχθεῖ στὸ νόμο τῆς ἁμαρτίας καὶ εἶναι ἀνελεύθερος καὶ δοῦλος τῆς ἁμαρτίας.

Δίχως Θεὸν ὅλα καταστρέφονται. Πρωτοπρ.Διονύσιος Τάτσης

 Δίχως Θεὸν ὅλα καταστρέφονται

   Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

 Στήν ἐποχή μας ἔχουν αὐξηθεῖ ὅλα τά ἀρνητικά φαινόμενα τῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἔχει γίνει πραγματική ζούγκλα. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἐγκαταλείψει τίς ἠθικές ἀρχές καί ζοῦν μέ τρόπο ἁμαρτωλό καί παράνομο.
Ἡ ἀδικία, ἡ κλοπή, τό συμφέρον, ἡ δολοπλοκία, ἡ διαφθορά, ἀλλά καί ἡ φιληδονία, ἡ σαρκολατρία, ἡ ἀνηθικότητα, ἡ συκοφαντία, ἡ κατεδάφιση τοῦ Ἔθνους, ἡ ἄρνηση τῶν συμβόλων, ἡ περιφρόνηση τῆς ἱστορίας καί τῆς παράδοσης, ἡ περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν κληρικῶν της εἶναι μερικά ἀπό τά χαρακτηριστικά τους.
Πολλοί νομίζουν ὅτι ἡ κακοδαιμονία, πού παρατηροῦμε στήν κοινωνία μπορεῖ νά ἐκλείψει, ἄν ψηφιστοῦν αὐστηροί νόμοι, πού θά ἀναγκάζουν τούς πολίτες νά ἔχουν καλή συμπεριφορά καί νά εἶναι δίκαιοι. Πρόκειται προφανῶς γιά πλάνη. Ἡ κοινωνία θά βελτιωθεῖ, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀποδεχτοῦν τίς ἠθικές ἀρχές καί τίς ἔχουν καθημερινό ὁδηγό στή ζωή τους.Ὅταν θά εἶναι δίκαιοι καί ἔντιμοι ὄχι γιατί τό ζητοῦν οἱ νόμοι, ἀλλά γιατί αὐτό ὑπαγορεύει ἡ ἠθική τους συνείδηση.

Τὰ Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἀφοῦ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐνδύθηκε τὸν παλαιὸ Ἀδάμ, δηλαδὴ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἀφοῦ ἐκτέλεσε ὅλα τὰ ἐπιβαλλόμενα ἀπὸ τὸν ἰουδαϊκὸ Νόμο, πῆγε στον Ἰωάννη, για να βαπτισθεί. Ὄχι γιατὶ ὁ Ἴδιος τὸ εἶχε ἀνάγκη, ἀλλὰ για να ξεπλύνει τὴν ἀνθρωπίνη φύσῃ ἀπὸ τὴν ντροπὴ τῆς ἁμαρτίας τοῦ Ἀδὰμ καὶ να ἐνδύσει τὴν γυμνότητά της μὲ τὴν πρώτη στολή που ἀστραποβολᾶ τὴν Θεϊκὴ λάμψη.

Ὁ Ἰωάννης ἐκήρυττε τὸ βάπτισμα τῆς μετανοίας καὶ ἔτρεχε πρὸς αὐτὸν ὁλόκληρη ἡ Ἰουδαία. Ὁ Κύριος κηρύττει τὸ βάπτισμα τῆς υἱοθεσίας καὶ ποιὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἐλπίσει σὲ Αὐτὸν δεν θὰ ὑπακούσει; Τὸ βάπτισμα ἐκεῖνο (τοῦ Ἰωάννου) ἦταν ἡ εἰσαγωγή, τὸ βάπτισμα αὐτὸ (τοῦ Κυρίου) εἶναι τὸ τελειωτικό. Ἐκεῖνο ἦταν ἡ ἀποχώρηση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, αὐτὸ εἶναι ἡ οἰκείωσῃ μὲ τὸν Θεό. Μὲ τὴν βάπτισή Του ἀπὸ τὸν Ἰωάννη, ὁ Χριστὸς ἔδωσε ἕνα τέλος καὶ στὸ τυπικὸ αὐτὸ βάπτισμα, ὅπως τρώγοντας για τελευταία φορὰ τὸ Ἰουδαϊκὸ Πάσχα τὸ κατάργησε καὶ ἐγκαινίασε τὸ Πάσχα τῆς Καινῆς Διαθήκης.

«Διά τοῦ Βαπτίσματος ἔχουμε ταφεῖ μαζί μέ τόν Χριστό, ὥστε ὅπως ὁ Χριστός ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν μέ τή δόξα τοῦ Πατέρα, ἔτσι κι ἔμεῖς νά ζήσουμε μιά νέα ζωή».

«συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διά τοῦ βαπτίσματος εἰς τόν θάνατον,
ἴνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν διά τῆς δόξης τοῦ πατρός,
οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν».

(Ρωμ. στ΄: 4)

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Κυριακής 05-01-14

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. δ΄ 5 - 8 

δ΄ 5 - 8

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Α΄ 1 - 8 

Α΄ 1 - 8
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.