Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Πέμπτης 16-01-14

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ιβ΄ 1 - 11 

ιβ΄ 1 - 11

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. A΄ 18 - 28 

A΄ 18 - 28
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

The Theophany Sanctification Prayer of St. Sophronios of Jerusalem

Priest: O Trinity, transcendent in essence, in goodness and in divinity, O Almighty, invisible and incomprehensible, who watch over all, O Creator of intelligent essences, of natures endowed with speech, O Goodness of utter and unapproachable brilliance, who enlighten every person who comes into the world: enlighten me also, your unworthy servant! Illuminate the eyes of my mind, that I may venture to praise your immeasurable goodness and your might; may the prayer that I offer be acceptable for the people here present. Let not my sins prevent the descent of the Holy spirit upon this place, but permit me now without condemnation to cry out to You, O all-good Lord, and to say: We glorify You, O Master and Lover of Mankind, Almighty King before eternity! We glorify You, Creator and Maker of all! We glorify You, only-begotten Son, who have no father with your Mother, and no mother with your Father.

Νίκος Καζαντζάκης: Ἡ συμβολή τῶν ἰδεῶν του στό «κοινωνικό ὁλοκαύτωμα» ποῦ συντελεῖται στήν σύγχρονη Ἑλλάδα

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Η Συμβολή των Ιδεών του στο «Κοινωνικό Ολοκαύτωμα» που Συντελείται στην Σύγχρονη Ελλάδαⁱ

Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ιστορικός

Πενήντα περίπου χρόνια μετά από τον σάλο, που οι ιδέες και το έργο του είχαν προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία –με αποτέλεσμα τον παρ’ ολίγον αφορισμό του από την Εκκλησία της Ελλάδος– ο Νίκος Καζαντζάκης επανέρχεται δυναμικά στην επικαιρότητά μας, τόσο μέσω ενός θεολογικού χώρου, όσο και μέσω ενός πανελλαδικού φορέα ενημέρωσης.

Και, ο μεν θεολογικός χώρος –σε «στρογγυλή τράπεζα», με θέμα «Πνευματικότητα και Θρησκευτικότητα στο Νίκο Καζαντζάκη»– φαίνεται ότι τον…εξαγιάζειⁱⁱ. Από την πλευρά του, ο φορέας ενημέρωσης τον διαφημίζει πανελλαδικώς ως «διαχρονικό στοχαστή» και ως «μεγάλο Έλληνα»

και τον χαρακτηρίζει ως «οικουμενικό λογοτέχνη» και ως «πιο επίκαιρο από ποτέ»· πληροφορεί δε το ευρύτερο κοινό ότι, το φύλλο της Κυριακής 2.12.2013 συνοδεύεται από το βιβλίο του «Ταξιδεύοντας–Αγγλία»ⁱⁱⁱ.

Γιατί «Επίκαιρος»; Ποιά, άραγε, μπορεί να είναι η συμβολή του Νίκου Καζαντζάκη σ’ αυτήν την κρίσιμη κατάσταση, την οποίαν πολλοί χαρακτηρίζουν ως ανθρωπιστική κρίση, ως κοινωνικό ολοκαύτωμα, ως σιωπηλή γενοκτονία^iv και ως ειρηνική αντικατάσταση πληθυσμού (δηλαδή, εθνοκάθαρση);

Πώς, δηλαδή, θα μπορούσαν οι ιδέες του «μεγάλου Έλληνα» –οι ίδιες που, προ πεντηκονταετίας, είχαν προκαλέσει τόσο σάλο και τον παρ’ ολίγον αφορισμό του– να βοηθήσουν τον σημερινό Έλληνα αναγνώστη να αντιμετωπίσει την εκ βάθρων ανατροπή όλων των δεδομένων, των αξιών και των θεσμών της κοινωνίας του, αλλά και τον φυσικό αφανισμό του, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης;

Ὁ Βασίλειος καλεῖ τό Γρηγόριο στήν Καισάρεια καί τοῦ προσφέρει ἀξιώματα. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ὁ Βασίλειος καλεῖ τό Γρηγόριο στήν Καισάρεια καί τοῦ προσφέρει ἀξιώματα Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ὁ Γρηγόριος ἔνιωσε βαθύτατη ἀνακούφιση μέ τήν ἐκλογή.  Κι ἀκόμη περισσότερο ἔνιωθε ὑπερηφάνεια γιά τόν ἀδελφό Βασίλειο. Ἤξερε ὅτι του πρέπανε καί θρόνοι καί τιμές. Γιά ὅλα ἦταν ἄξιος. Καί ἤθελε νά τρέξει νά τόν ἀγκαλιάσει, νά τόν ἀσπασθεῖ.  Κρατήθηκε ὅμως –πάντα μέσα του φύτρωνε ἡ ἀναστολή, ὅταν εἶχε νά κάνει μέ πράγματα τοῦ κόσμου.
Ἀναστολή δέν εἶχε ποτέ, ὅταν ἐπρόκειτο ν’  ἀναχωρήσει γιά τήν ἔρημο ἤ γιά τήν ἄσκηση. 
Τώρα κρατήθηκε γιατί δέν μποροῦσε ν’ ἀντέξει τίς δολοπλοκίες, τίς ἴντριγκες, πού ἀκόμα ἔδιναν κι ἔπαιρναν στή Ἐκκλησία τῆς Καισάρειας.
Οἱ ἀρειανόφρονες καί οἱ κακότροποι δέν ἤθελαν νά χωνέψουν τήν τρομερή ἐπιτυχία τῶν ὀρθοδόξων στό πρόσωπο τοῦ Βασιλείου.  Καί τοῦ δημιουργοῦσαν χίλια δυό προβλήματα.
Ἀκόμη, τόν κρατοῦσε μακριά καί ἡ ὑπερευαισθησία του.  Πίστευε πώς ἄν τόν ἰδοῦν δίπλα στό φίλο του Μητροπολίτη, θά κατηγορήσουν τόν Βασίλειο γιά μεροληψία. Μάζεψε –θά λέγανε- τούς δικούς του καί κάνει πέρα ἐμᾶς τούς ντόπιους!

«Ὁ δικός μου κανόνας -ἀποκρίθηκε- εἶναι νά σέ ἀναπαύσω καί νά σέ στείλω εἰρηνικό»

● Είπε ο αββάς Απολλώς για την υποδοχή των αδελφών:
«Καθώς έρχονται οι αδελφοί, πρέπει να υποκλινόμαστε με σεβασμό, την ώρα εκείνη στον Θεό υποκλινόμαστε και όχι σ΄αυτούς. Γιατί λέει «είδες τον αδελφό σου, είδες τον Θεό σου». Και αυτό, κατά τη μαρτυρία της Γραφής, το έχουμε παραλάβει από τον Αβραάμ. Ακόμη όταν τους υποδέχεσθε, να σπεύδετε μ΄όλη σας την καλή διάθεση να τους αναπαύσετε. Και αυτό το γνωρίζουμε από το παράδειγμα του Λώτ που με την επιμονή του φιλοξένησε τους αγγέλους».
● Έλεγε ο μακαριστός Επιφάνιος ότι με πάρα πολύ μικρό αντάλλαγμα πουλάει ο Θεός τα αγαθά του σ’ εκείνους πού σπεύδουν να τα αγοράσουν, για ένα κομματάκι ψωμί, ένα τιποτένιο ρούχο, ένα ποτήρι κρύο νερό, έναν οβολό.
Πρόσθετε και τούτο:

Ἐπιστολή τοῦ Μητρ. Πειραιῶς Σεραφείμ πρός τόν Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο γιά τό Πρωτεῖο

 

Πειραιεύς 9 Ἰανουαρίου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε τήν κάτωθι ἐπιστολήν πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας καί πάσης Ρωσίας κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΝ:

Ἀριθμ. Πρωτ. 50                                        Ἐν Πειραιεῖ τῇ 9ῃ Ἰανουαρίου 2014

Τῷ Μακαριωτάτῳ & Ἁγιωτάτῳ

Πατριάρχῃ Μόσχας

καί πάσης Ρωσίας

Κυρίῳ κ. ΚΥΡΙΛΛΩι

καί τῇ περί Αὐτῷ Ἱερᾷ Συνόδῳ

Ε ἰ ς  Μ Ο Σ Χ Α Ν

Μακαριώτατε καί Ἁγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

                                         Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀδελφοί,

Πάνυ εὐλαβῶς, μετά βαθυτάτων αἰσθημάτων εὐγνωμοσύνης ἐκ προσώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως τῆς ναυλόχου πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί πρώτου λιμένος τῆς Ἑλλάδος προάγομαι ὅπως ὑποβάλω θερμάς συγχαρητηρίους προσρήσεις καί εἰλικρινεῖς εὐχαριστίας διά τό υἱοθετηθέν ὑφ’ Ὑμῶν κατά τήν συνεδρίαν τῆς 25-26 Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά Νο157) ἐκπονηθέν κείμενον ὑπό τῆς Συνοδικῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς περί «Πρωτείου ἐπί παγκοσμίου ἐπιπέδου ἐντός τῆς Ἐκκλησίας» καταθέτων ἐν ταὐτῷ καί μίαν οὐσιώδην ἔνστασι ἐν τῷ τέλει.

Αἱ Ὑμέτεραι θέσεις ἐκφράζουν ἀπολύτως τήν ἱστορικοκανονικήν θεώρησιν τοῦ πολιτεύματος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί κατακεραυνώνουν τήν  κακοδοξίαν καί αἵρεσι τοῦ ἐπικαιροποιημένου Ὠριγενισμοῦ καί «ὑποτακτικισμοῦ» πού ὄζουν Μοναρχιανισμό καί πού εἰσάγουν διαβάθμισι τῶν Τριαδικῶν Προσώπων, ἀσυνείδητον ἐνδεχομένως ἀπομείωσι τοῦ ὁμοουσίου Αὐτῶν καί στρέβλωσι τῶν θείων ἰδιωμάτων διά νά ἱκανοποιηθῇ τό κοσμοείδωλον μιᾶς δῆθεν παγκοσμίου «ἱεροκρατικῆς ἐξουσίας» κατ’ ἀντιστοιχίαν πρός τήν «μοναρχίαν καί πρωτεῖον ἐξουσίας» τοῦ Θεοῦ καί Πατρός. Εἶναι κατεγνωσμένη ἡ τοιαύτη κακοδοξία καί αἵρεσις τοῦ Ὠριγένους καταδικασθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας Ε΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί διά τάς ὡς εἴρηται τραγικάς αὐτοῦ θέσεις διά τῶν ὁποίων «ὁ Λόγος εἶναι δεύτερος Θεός» (Εἰς Ἰωάννην τόμ. 5, 39), «αὐτός δέ καί ὁ Πατήρ εἶναι δύο Θεοί, δύναμις μία» (Διαλ. πρός Ἡρακλείδαν Β.Ε.Π ΙΣΤ 367), δέν δύναται νά συγκριθῆ πρός τόν Πατέρα διότι εἶναι μέν εἰκών ἀλλ΄ εἰκών τῆς ἀγαθότητος τοῦ Πατρός καί οὐχί αὐτοαγαθόν (Περί Ἀρχῶν 1,2 καί 13) καί δέν εἶναι φυσικόν καί ἀναγκαῖον γέννημα τοῦ Πατρός ἀλλά προϊόν τῆς θελήσεως αὐτοῦ (Περί ἀρχῶν 4,4,1).

Ὠφέλιμος διάλογος ὀρθοδόξου οἰκοδομῆς

ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ

Ερώτηση: Υπάρχει Θεός;

Απάντηση: Τα Έργα της Δημιουργίας που βλέπεις γύρω σου φωνάζουν «υπάρχει Θεός». Σκέψου ότι δεν υπάρχει οικοδομή χωρίς οικοδόμο. Σκέψου ακόμη ότι αν δεν υπήρχε Θεός δεν θα μπορούσε να στέκεται όρθια επί χιλιάδες χρόνια η Εκκλησία του Χριστού, η οποία συνεχώς πολεμάται με μανία από τους ειδωλολάτρες όλων των εποχών.

Ερώτηση: Αφού υπάρχει Θεός , γιατί γίνονται τόσες αδικίες στον κόσμο;

Απάντηση: Οι αδικίες δεν γίνονται από το Θεό , αλλά είναι αποτέλεσμα του εγωισμού του ανθρώπου και της κακίας του Σατανά...

Ερώτηση: Γιατί ο Θεός που είναι παντοδύναμος δεν εμποδίζει τον εγωισμό του ανθρώπου και την κακία του Σατανά;

Φύτεψε στόν οὐρανό τό θησαυρό σου

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Εσύ, αν κάποιος σου δείξει πάνω στη γη ένα μέρος που δεν παραβιάζεται, και αν σε φέρει στην ίδια την έρημο υποσχόμενος ότι τα χρήματά σου θα βρίσκονται σε ασφάλεια, ούτε διστάζεις, ούτε δείχνεις κάποια επιφύλαξη, αλλά δείχνεις εμπιστοσύνη και μεταφέρεις τα χρήματά σου εκεί.

Όταν, όμως, σου υπόσχεται το ίδιο ο Θεός και όχι κάποιος άνθρωπος, και σου προτείνει όχι την έρημο, αλλά τον ουρανό, κάνεις τα αντίθετα. Και όμως, αν αυτά είναι ασφαλισμένα εδώ κάτω χίλιες φορές, ποτέ δεν θα μπορέσεις να ελευθερωθείς από τη φροντίδα. Και αν ακόμη δεν τα χάσεις, δεν θα ελευθερωθείς ποτέ από την αγωνία, μήπως τα χάσεις. Εκεί, όμως, δεν θα υποφέρεις τίποτε από αυτά. Και επί πλέον θα ωφεληθείς, διότι δεν κρύβεις μόνο το χρυσάφι σου, αλλά το σπέρνεις...

Κοντάκια Χριστουγέννων

ΚΟΝΤΑΚΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

---

ΠΡΟΕΟΡΤΙΟΝ

Ἦχος γ´. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν προαιώνιον Λόγον, ἐν Σπηλαίῳ ἔρχεται, ἀποτεκεῖν ἀποῤῥήτως. Χόρευε ἡ οἰκουμένη ἀκουτισθεῖσα, δόξασον μετὰ Ἀγγέλων καὶ τῶν Ποιμένων, βουληθέντα ἐποφθῆναι, παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.

Ἡ Παρθένος (Μαρία) σήμερα τὸν Λόγο ποὺ πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ἦταν καὶ εἶναι μὲς στὸ σπήλαιο ἔρχεται γιὰ νὰ (Τὸν) γεννήσει μυστικά. Ἡ Οἰκουμένη ἄκουσε (τὸ νέο) καὶ χόρευε, δόξασε μαζὶ μὲ τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς Βοσκούς, τὸν πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες (ζῶντα), Θεὸ ἐπειδὴ θέλησε νὰ μᾶς φανερωθεῖ σὰν Νέο Παιδί.

ΕΟΡΤΙΟΝ

Ἦχος γ´. Αὐτόμελον. Ποίημα Ῥωμανοῦ τοῦ Μελῳδοῦ.

Ἐδέσσης Ἰωήλ: ”Ὅσο ἐμεῖς ἁγιαζόμαστε, τόσο ζοῦμε τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ”

 

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία. (Λουκ. 2,14)

Ο αγγελικός ύμνος τη νύκτα της γεννήσεως του Χριστού μας μιλάει για την ειρήνη που έφερε πάνω στη γη η γέννηση του Θεανθρώπου.
Σύμφωνα με τη θεολογία της Εκκλησίας μας, η ειρήνη δεν είναι ιδεολόγημα, ούτε φανταστική υπόθεση, αλλά το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού. Ο ίδιος άλλωστε είχε πει· «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» (Ιω. 14,27).
Επίσης, ο απόστολος Παύλος θα το φωνάξει· «αυτός γαρ εστιν η ειρήνη υμών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότειχον του φραγμού λύσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού…» (Εφ. 2,14), δηλαδή ο Χριστός είναι η ειρήνη που συνήνωσε τα δύο μέρη και κατέρριψε το μεσότοιχο της έχθρας μεταξύ ανθρώπου και Θεού.
Ο άνθρωπος μετά την πτώση μισούσε τον Θεό και είχε γίνει εχθρός Του. Τώρα ο Χριστός στο πρόσωπό Του συνήνωσε τον Θεό και τον άνθρωπο. Έγινε Θεάνθρωπος και συμφιλίωσε το πλάσμα με τον Πλαστουργό.

Ἡ κλίνη τοῦ Ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτη στό σπήλαιο ἀσκήσεως

Η Κλίνη του Οσίου Ακακίου του Καυσοκαλυβίτη στο Σπηλαιο Ασκήσεως.

El Misterio de la instrucción de Dios por la Χάρις (jaris, gracia energía increada) Metropolita de Nafpactos Ierózeos Vlajos

«ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Αρχιμ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ Σ. ΒΛΑΧΟΥ

El Misterio de la instrucción de Dios por la Χάρις (jaris, gracia energía increada)

Metropolita de Nafpactos Ierózeos Vlajos

Copyright: www.pelagia.org/ Santo Monasterio del Nacimiento de la Zeotocos

Traducido por: χΧ jJ www.logosortodoxo.com (en español).

Contenidos

Introducción y prólogo

La instrucción de Dios por la Χάρις (jaris, gracia) energía increada

1. La primera venida de la Χάρις (jaris)
2. Levantamiento o abandono de la Χάρις (jaris) Camino hacia el desierto
3. La nueva venida de la Χάρις (jaris)

Nipsis, hisijía y Teología ortodoxa. Al final hemos puesto estos tres términos interpretados por el autor en otro libro magnífico con el título “Hisijía y Teología Ortodoxa”, que creo que corresponden a toda esta lectura.

Introducción

La Iglesia de Cristo no es una organización humana sino Θεανθρώπινα (zeanzrópina), Divino-humana, no es una corporación, sino el cuerpo Zeantrópino (divino-humano) de Cristo. Él es la cabeza de la Iglesia y Ella es Su glorioso Cuerpo que recibe la bendición, la vida y la santidad de la Cabeza. Así entendemos que la santidad de la Iglesia no depende de la santidad de sus miembros, sino de la santidad de su Cabeza, es decir, de Cristo. Él santifica también a los miembros de Su Cuerpo. Todo lo que se hace dentro de la Iglesia es misterio, es decir, no se puede interpretar por la razón de nuestra mente o intelecto. La vida en la Iglesia se concibe por los sentidos espirituales. El desarrollo de estos sentidos presupone una muerte.