Ἡ πενία ὡς μοναχική ἀρετή -Ἀποσπάσματα ἀπό λόγους τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ

Θα σας παρουσιάσω τρία χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο «ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΓΡΑΙΚΟΣ Ο ΦΩΤΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ»[2], που φανερώνουν περίτρανα ποια είναι η παρακαταθήκη της παράδοσης του Βατοπεδίου.
Απόσπασμα 1ο
(ΠΕΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ που θέλουν να προσέλθουν στη μοναχική ζωή[4])
«…Επί πλέον ας μάθει ο άνθρωπος αυτός ότι η μοναχική ζωή, σ’ αυτόν που την επιθυμεί, δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιμελής τήρησις των σωτηρίων εντολών του θείου και προσκυνητού Ευαγγελίου του Χριστού, τουτέστιν κάθε δικαιοσύνη, κάθε έλεος και ευσπλαχνία και ανυπόκριτη αγάπη, ταπείνωσις καρδίας, πραότης, σωφροσύνη,περιφρόνησις του πλούτου του απολυμένου, της κοσμικής δόξης και τιμής και κενοδοξίας και απόρριψις κάθε πλεονεξίας.

Ὁ π. Κλεόπας στάρετς τῆς Μονῆς Σλάτινα. Πνευματικός ὁδηγός πολλῶν Μοναστηριῶν τῆς Μολδαβίας

    'Ο π. Κλεόπας στάρετς τῆς Μονῆς Σλάτινα.

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

Μετά ἀπό ἕνα περίπου χρόνο ἡσυχίας, ἐξέσπασε πάλι ἄλλη δοκιμασία στήν 'Αδελφότητα τῆς  Μονῆς Συχαστρίας. *Ηταν μῆνας Αὔγουστος, τοῦ ἔτιους 1949, ὅταν ὁ π. Κλεόπας προσκλήθηκε στό Πατριαρχεῖο ἀπό τόν πατριάρχη 'Ιουστινιανό. Αὐτός τόν παρεκάλεσε πάρα πολύ καί τόν διέταξε νά πάρη μία ὁμάδα  30 μοναχῶν ἀπό τήν Συχαστρία καί νά ἐγκαταβιώση στήν Μονή Σλάτινα Σουτσεάβας γιά νά ἀναβιώση καί ἐκεῖ ἡ πνευματική ζωή.
'Επιστρέφοντας στήν Συχαστρία ὁ π. Κλεόπας ἐξεχώρισε 30 Πατέρες, Πνευματικούς, ἱερεῖς, μοναχούς καί Δοκίμους, ἀνάμεσά τους καί τόν Πνευματικόν Γέροντα π. Παῒσιο 'Ολάρου. 'Αφήνοντας ὡς ἡγούμενο στήν Συχαστρία τόν ἱερομόναχο π. 'Ιωήλ Γεωργίου, μαθητή τοῦ μεγάλου στάρετς π. 'Ιωαννικίου Μορόϊ, προετοιμάσθηκε γιά τήν ἀναχώρησι στίς 30 Αὐγούστου 1949.
'Η διάσπασις στά δύο τῆς 'Αδελφότητος καί ὁ χωρισμός τους ἦτο κάτι τό λυπηρό γιά ὅλους. 'Ο καθένας ἔκλαιγε καί προσηύχετο, ζητῶντας τήν βοήθεια τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Κατόπιν ὁ π. Κλεόπας μέ τούς 30 'Αδελφούς συνωδεύθηκαν ἀπό τήν ὑπόλοιπη συνοδεία μέχρι κοντά τόν ποταμό ῎Αλμπα καί άποχαιρετίσθηκαν μεταξύ τους μετά δακρύων. 'Εκείνη τήν στιγμή ἀκριβῶς ἦλθε στήν Συχαστρία ὁ Πνευματικός τῆς Μονῆς 'Αγαπία, ἀρχιμανδρίτης π. Μάξιμος, σπουδαῖος πρωτοψάλτης, ἀποφασιστικός καί ἔμπειρος πατήρ.
'Αφοῦ τούς ἐπαρηγόρησε σ' αὐτό τό θλιβερό γεγονός τοῦ χωρισμοῦ τους, στό τέλος τούς εἶπε:

Οἰκογένεια καί Ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη_mp3

Π. Σάββας 2014-01-15_Οικογένεια και Αγωγή των παιδιών κατά τον Άγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 15-01-2014 (Ὁμιλία στήν Κατερίνη).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Γιατί κάποια παιδιά θρησκευόμενων γονέων γίνονται τρομοκράτες;

ΕΝΑ ΘΛΙΒΕΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΝΑ ΦΡΙΞΕΙ

Ήταν καλοκαίρι και οι εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις της Πρώτης του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου έσφυζαν από ζωή. Κάθε καλοκαίρι στις 8 περιόδους κατασκηνωτών φιλοξενούνταν πάνω από 3.000 παιδιά, απ᾽ όλη την Ελλάδα. Υπήρξε κατασκηνωτική περίοδο  που έφτασε στον απίστευτο αριθμό των 600 μαθητριών. Τα παιδιά της Μητροπόλεως είχαν τον πρώτο λόγο. Ομως και κανένα παιδί που έρχονταν στην κατασκήνωση απρόσκλητο από την Ελλάδα και από το εξωτερικό, δεν έμενε παραπονεμένο. Στηνόταν πρόχειρες σκηνές κάτω από τα δένδρα και έμπαινα κρεβάτια ακόμα και στους διαδρόμους των σκηνών.

Τα παιδια καλλιεργούνταν σε βάθος, με το πλούσιο διδακτικό και ψυχαγωγικό πρόγραμμα. Η παρουσία του καλού ποιμένα και επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου ήταν η χαρά των παιδιών.

Ὁ βράχος τοῦ Κύνωπα στήν Πάτμο.

Πρόκειται γιά ἕνα θαυμαστό γεγονός, πού συνέβη κατά θεϊκή παραχώρηση στά χρόνια τῆς ἰταλικῆς κατοχῆς στό ἱερό νησί τῆς Ἀποκαλύψεως, στήν Πάτμο. Τό γνωρίζουν ὅλοι οἱ Πάτμιοι καί κυρίως οἱ γηραιοί.

Ὡς γνωστόν, στά χρόνια πού ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἦταν ἐξόριστος στήν Πάτμο καί ἄρχισε νά διδάσκει τόν χριστιανισμό, στό νησί ὑπῆρχε ἕνας μάγος, ὁ Κύνωψ, ὁ ὁποῖος μαχόταν τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Μέ τίς ἀπάτες καί μέ τή συνεργασία του μέ τό κακό πνεῦμα παρέσυρε στήν ἀπώλεια πολλές ψυχές. Τότε ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης προσευχήθηκε καί ὁ σκοτεινός καί ἀμετανόητος μάγος, ἐνῶ ἔκανε τά τεχνάσματά του καί βουτοῦσε στή θάλασσα. Χάθηκε στόν βυθό! Ἐκεῖ δέ πού χάθηκε, ἔμεινε ἕνας βράχος σέ βάθος ἑπτά μέτρων κάτω ἀπό τή θάλασσα. Αὐτός ὁ βράχος, ὅπως ὁμολόγησαν πολλοί ἀπ᾿ αὐτούς πού τόν εἶδαν, μοιάζει μέ τήν ἀπαίσια σατανική μορφή τοῦ μάγου. Εἶναι ὁ μάγος πού πέτρωσε ἀπό τήν θεία δίκη μέ τίς προσευχές τοῦ ἐπιστήθιου μαθητή τοῦ Κυρίου, τοῦ Ἰωάννη.

Ἱ.Μ.Πειραιῶς:Σχόλιο γιά τήν ἀνέγερση σατανιστικοῦ μνημείου στίς Η.Π.Α

Ι.Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΣΤΙΣ Η.Π.Α.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 

Εν Πειραιεί τη 23η Ιανουαρίου 2014  

Με αισθήματα φρίκης, αποτροπιασμού και ανησυχίας διαβάσαμε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο την φρικιαστική είδηση ότι κατατέθηκε επίσημο αίτημα της λεγομένης «Εκκλησίας του Σατανά» για την ανέγερση μνημείου του Σατανά σε δημόσιο χώρο, μπροστά στο Πολιτειακό Καπιτώλιο της Οκλαχόμα στις Η.Π.Α.

Την αίτηση έκαμε το παράρτημα της «Εκκλησίας του Σατανά», η οποία εδρεύει στη Νέα Υόρκη, επικαλούμενη την «ελευθερία έκφρασης», ζητά «ίσα δικαιώματα» με τις άλλες θρησκείες. Στον προαύλιο χώρο του εν λόγω κυβερνητικού κτηρίου υπάρχει μνημείο, με χαραγμένες τις Δέκα Εντολές της Παλαιάς Διαθήκης. Ζητούν οι σατανιστές να στηθεί δίπλα και το δικό τους μνημείο, του οποίου μάλιστα συνυπέβαλαν και μακέτα. Θα είναι ύψους 2,10 μέτρων και θα παριστάνει τον τραγόμορφο Σατανά, φτερωτό και γενειοφόρο, όπως τον φαντάζονται και τον λατρεύουν οι σατανιστές, να κάθεται σε μεγαλόπρεπο θρόνο, σε στάση, όπως εικονίζεται ο «Μπαφομέτ».

Πῶς θά γίνουν τά σώματά μας μετά τήν Δευτέρα Παρουσία. 3ο μέρος

ΠΩΣ  ΘΑ  ΓΙΝΟΥΝ  ΤΑ  ΣΩΜΑΤΑ  ΜΑΣ

 ΜΕΤΑ  ΤΗΝ   Β΄ΠΑΡΟΥΣΙΑ ;

(Μέρος 3^ον)

 Δείτε εδώ:1ο μέρος

 Δείτε εδώ:2ο μέρος

 Βλέπουμε στο Ευαγγέλιό  μας  την  ανακαίνιση του ανθρωπίνου σώματος αλλά και της κτίσης ολόκληρης να αποδεικνύεται  και στο όρος της Μεταμορφώσεως

 Το πρόσωπο Του Χριστό το σωματικό έλαμψε σαν τον ήλιο ,αλλά και τα άψυχα ιμάτιά του έγιναν λευκά σαν το φώς ,σαν το χιόνι΄ Ελαμψε και η έμψυχη και η άψυχη ύλη.

 Η Ανάσταση των νεκρών όμως προϋποθέτει την διατήρηση της ιδιαίτερης προσωπικότητας, της συνείδησης  και της ξεχωριστής ψυχοσωματικής υπόστασης του ανθρώπου. Εκεί, στην αιωνία ζωή, θα γνωρίζουμε τους ανθρώπους με τους οποίους συμπορευθήκαμε στην εφήμερη ζωή, άντρες ή γυναίκες, φίλους ή ξένους,όπως επίσης όσους γεννήθηκαν σε άλλες εποχές και ποτέ δεν τους συναντήσαμε, και βεβαίως όλους τους τους Αγίους. Βέβαια δεν θα υπάρχει κάποιο ταμπελάκι που θα δείχνει, αλλά με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος θα αναγνωρίζουμε τα διάφορα πρόσωπα(όπως έκαναν οι Αγ.Απόστολοι στο όρος θαβώρ όταν ανεγνώρισαν τους προφήτες Μωύσή και Ηλία παρότι δεν τους είχαν δει ποτέ στην επί γης ζωή τους.)

«Δύο σέ ἕνα» (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Ἁγ. Βλασίου Ἱερόθεος)

Τήν ἐξίσωση «δύο σέ ἕνα» τήν διάβασα σέ μιά ἐφημερίδα καί μοῦ προξένησε ἐντύπωση, γιατί ἀναφερόταν στά Μυστήρια πού γίνονται στήν Ἐκκλησία. Ἐννοοῦσε δύο Μυστήρια σέ ἕνα, δηλαδή γάμος καί βάπτιση μαζί. Βέβαια, δέν εἶναι δύο σέ ἕνα, ἀλλά τρία σέ ἕνα, γιατί τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος συνδέεται μέ τό Μυστήριο τοῦ Χρίσματος.
Μιά συνήθεια πού ἔχει γίνει πιά μόδα σέ μερικούς στήν ἐποχή μας, εἶναι νά γίνεται γάμος μαζί μέ τήν βάπτιση τοῦ πρώτου παιδιοῦ. Αὐτό πρακτικά σημαίνει ὅτι προηγήθηκε ὁ πολιτικός γάμος ἤ ἡ συνοίκηση τῶν δύο γονέων χωρίς γάμο, ἡ γέννηση τοῦ παιδιοῦ ἐκτός ἐκκλησιαστικοῦ γάμου καί ἡ «ἐπίσημη νομιμοποίηση» στήν Ἐκκλησία πανηγυρικῶς, μέ τελετές καί τιμή. Στίς φωτογραφίες θά ἀποτυπωθοῦν οἱ γονεῖς μέ τό γαμπριάτικο κοστούμι καί τό ἄσπρο νυφικό νά βρίσκωνται γύρω ἀπό τήν κολυμβήθρα καί νά ἀναδέχωνται τόν νεοφώτιστο ἀπό αὐτήν. Αὐτό προϋποθέτει, ὅτι μόλις τελειώνει τό Μυστήριο τοῦ γάμου, στό ὁποῖο ἴσως θά παρευρίσκεται τό παιδί πού πρόκειται νά βαπτισθῆ, θά ἀρχίζη ἡ κατήχηση τοῦ παιδιοῦ μέ τήν ἀποταγή τοῦ διαβόλου, τοῦ ἐξορκισμοῦ, τήν βεβαίωση νά ζῆ μέ τόν Χριστό, τήν ὁμολογία τῆς πίστεως, τό βάπτισμα καί τό χρίσμα καί τήν ὅλη λαμπρή τελετή τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος.

Τό πόσιμο νερό τῆς Νεκρᾶς Θάλασσας!

Κι ενώ περπατούσαμε στις όχθες της Νεκράς Θάλασσας ο Γέροντας μου κι εγώ -διηγείτο στους αδελφούς ο άββάς Λουλάς ο μαθητής του οσίου Βησσαρίωνος- κυριεύθηκα από υπερβολική δίψα.

-Διψώ, Άββά, είπα στον Γέροντα μου.

-Πιες από τη θάλασσα, μου είπε.

Τον κοίταξα με απορία. Πινόταν εκείνο το νερό που ήταν όλο αλμύρα και θειάφι; Ο Γέροντας όμως είχε σταθεί σε προσευχή και με το ευλογημένο χέρι του σταύρωνε τα νερά.

-Πιες, μου ξανάπε.

Ἰκανοποίηση θείας δικαιοσύνης; (Ε΄)

Δείτε σχετικά και:

-Ικανοποίηση θείαςδικαιοσύνης; (Δ΄)

-Iκανοποίηση θείας δικαιοσύνης;( Γ )

-Iκανοποίηση θείας δικαιοσύνης;( Β )

-Προσέγγιση στομυστήριο του Σταυρού (Α΄)

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ἱκανοποίηση θείας δικαιοσύνης; Ε΄

Η άναφορά μας στό μυστήριο του Σταυρού και τή θεωρία του Άνσέλμου περί ικανοποιήσεως τής θείας δικαιοσύνης έχει φθάσει τώρα στό πλέ­ον σημαντικό της σημείο. Έρευνα τήν έπίδρασή της στόν Ορθόδοξο χώρο. Στό προηγούμενο άρθρο μας έξετάσαμε ήδη τό πρώτο άπό τά τρία καίρια ζητήματα πού έπισημάναμε ότι χρήζουν έρεύνης, αύτό τής χρονικής περιόδου τής έπιδράσεως. Καί δείξαμε ότι ή έπί­δρασή τής θεωρίας δέν έκδηλώθηκε πρόσφατα, όπως άνακριβώς διεδίδετο, άλλά έχει ιστορία τεσσάρων, πέντε ή καί περισσότερων αιώνων.

Στό παρόν άρθρο θά πραγματευθοϋμε τό έπόμενο ζήτημα. Θά δούμε σέ ποιό βαθμό έφθασε αύτή ή έπίδρασή καί ποιά ύπήρξε ή μορφή της.

"Τό μή κρίνετε ἴνα μή κριθῆτε, περί βίου, οὐ περί πίστεως"

 Αὐτομεμψία (aftomepsía) autoreproche, autocensura

Según los Santos Padres: «la αὐτομεμψία (aftomepsía) autoreproche, autocensura, autocondena con discernimiento, no desesperanza, es “el progreso invisible”, es una de las más grandes virtudes cristianas. ¡Αὐτομεμψία (aftomepsía) es el arte de los artes y la introducción en todas las virtudes! La ascética espiritual es muy rica sobre esta enseñanza. Es muy apreciada en el contexto de la ética cristiana y se proyecta como una escalera para la humildad. La αὐτομεμψία (aftomepsía) es el espíritu de la oración. El Dios derrama Su Jaris (gracia, energía increada) y el hombre se autocritica y se reprocha a sí mismo. Este es el canon o regla de la cooperación con la Divina Jaris (gracia, energía increada), porque el Dios sólo “a los humildes da Jaris”»

A continuación presentamos, sobre este importante término y virtud, cinco textos cortos de Santos Padres:

Yérontas José el Hisijasta, de Athos

Hermandad de teólogos o Σωτηρ el Salvador

San Andrés de Creta

Ieroteo Vlajos

Αὐτομεμψία (aftomepsía) autoreproche, autocensura

Por el Yérontas José el Hisijasta, de Athos

¡Αὐτομεμψία (aftomepsía) autoreproche, autocensura es el arte de los artes y la introducción en todas las virtudes! La ascética espiritual es muy rica sobre esta enseñanza, y el Yérontas José el Hisijasta (athonita) es un maestro especial y aplicador de esta virtud.