Ποιά ἡ αἰτία τῶν πειρασμῶν.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

)

 ΠΟΙΑ Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ- ΠΟΙΑ Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ

 Πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

hristospanagia3.blogspot.gr

Για τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

Δεῖτε ἐδῶ:Γονεῖς καί παιδιά.

 Για τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Νά πῶς συμβούλευε τούς γονεῖς γιά τήν διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν: «Δέν πρέπει νά πολεμᾶτε τά παιδιά σας, ἀλλά τό σατανᾶ πού πολεμᾶ τά παιδιά σας. Νά τούς λέτε λίγα λόγια καί νά κάνετε πολλή προσευχή. Ἡ προσευχή κάνει θαύματα. Δέν πρέπει ἡ μητέρα νά ἀρκεῖται στό αἰσθητό χάδι στό παιδί της, ἀλλά νά ἀσκεῖται στό πνευματικό χάδι τῆς προσευχῆς. Ἡ σωτηρία τοῦ παιδιοῦ σας περνάει μέσα ἀπό τόν ἐξαγιασμό τό δικό σας. Ὁ ἁγιασμός δέν εἶναι ἀκατόρθωτο πράγμα, εἶναι μάλιστα εὔκολος, φθάνει ἐσεῖς νά ἀποκτήσετε ταπείνωση καί ἀγάπη. Ἂν θέλεις μπορεῖς νά ἁγιάσεις καί μέσα στήν Ὁμόνοια»²⁰.

Ἄν τίποτε σχεδόν δέν διορθώνεται στήν κοινωνία ἀπό γενιά σέ γενιά, εἶναι διότι οἱ γονεῖς δίνουν λανθασμένη ἀγωγή στά παιδιά.

Τούς τρέφουν τήν κενοδοξία ἀπό τήν πρώτη στιγμή, μέ τά καλοπιάσματα καί τούς ἐπαίνους. Ἔτσι, τό παιδί γίνεται ἕνας ἐγωιστικό καί ἀπροσάρμοστο ἄτομο²¹.

Νά πῶς δίδασκε καί συμβούλευε σχετικά ὁ Γέροντας: ««Ἔρχονται ἐδῶ ἑκατοντάδες γονεῖς καί μέ κλάματα στά μάτια μέ παρακαλοῦν νά βοηθήσω τά παιδιά τους, γιατί ἄλλα ἔμπλεξαν μέ ναρκωτικά, ἄλλα μέ κακές παρέες, ἄλλα τούς βρίζουν, τούς ζητοῦν χρήματα, γιά νά τά χρησιμοποιήσουν στίς χαρτοπαιχτικές λέσχες καί στά ἄλλα τυχερά παιχνίδια, καί ὅταν δέν ἔχουν νά τούς δώσουν, τούς ἀπειλοῦν καί ἀκόμη καί τούς χτυποῦν! Ἔτσι φτάνουν οἱ γονεῖς νά καταριῶνται καί αὐτά καί τήν ὥρα καί τήν στιγμή πού τά ἔφεραν στήν ζωή!

"Ἕνας καί μόνο Ἕνας μᾶς μίλησε καθαρά καί μέ σαφήνεια γιά ὅλα ὅσα θά γίνουν στό τέλος τοῦ χρόνου:Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός."(Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Ευαγγέλιο: Ματθ. χε' 31-46)

Οι στατιστικολόγοι εκτιμούν ότι πάνω στη γη ζουν ενάμιση δισεκατομμύριο άνθρωποι ( ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ). 

Απ' αυτό το ενάμιση δισεκατομμύριο ούτε ένας άνθρωπος δεν μπορεί να σας πει, με τις διανοητικές του δυνατότητες, τί θα γίνει όταν έρθει το τέλος του κόσμου και τί θα γίνουμε εμείς όταν πεθάνουμε. Κι όλες αυτές οι χιλιάδες εκατομμύρια άνθρωποι πού έζησαν πριν από μας στη γη, δέ θα μπορούσαν ούτε κι αυτοί με τη διαδικασία των νοητικών λειτουργιών τους να μας απαντήσουν με σιγουριά και σαφήνεια για το τέλος του κόσμου και τί μας περιμένει μετά το θάνατο μας, να μας πουν οτιδήποτε πού θα μπορούσαμε να το αποδεχτούμε σαν αληθινό με την καρδιά και το νου μας.

Ή ζωή μας είναι σύντομη, οι μέρες μας μετρημένες. Ο χρόνος όμως είναι μεγάλος, μετριέται σέ εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια. Ποιος από μας μπορεί να ξεπεράσει τα όριά του και να φτάσει στο τέλος του χρόνου, να δει τα έσχατα γεγονότα και να πληροφορήσει όλους εμάς λέγοντας:

Νηπτικός Αὐξέντιος Γρηγοριάτης. Ἀπό τήν ἀσκητική καί ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη παράδοση

Νηπτικός Αυξέντιος Γρηγοριάτης.

Γεννήθηκε το έτος 1893 στην Μάνδρα (Κούντουρα) Ελευσίνος από τον Κωνσταντίνο Κωσταντώνη και την Ευαγγελία. Ήταν Αρβανίτης. Η μακρινή καταγωγή των προγόνων του ήταν από τη μαρτυρική Βόρειο Ήπειρο. Στη βάπτιση τον ονόμασαν Αθανάσιο.
Ήταν πρωτότοκος από άλλα δύο αδέλφια και δύο αδελφές, εκ των οποίων η Αντιγόνη έγινε και αυτή μοναχή με το όνομα Ανυσία. Όταν ο Αθανάσιος ήταν βρέφος, δε θήλαζε τις Τετάρτες και τις Παρασκευές, σαν τον άγιο Νικόλαο, προοιμιάζοντας την μετέπειτα ισόβια εγκράτειά του.
   Αγαπούσε την Εκκλησία και την προσευχή. Τα μικρότερα παιδιά τον θαύμαζαν για την καλοσύνη του. Μεγαλώνοντας βοηθούσε τον πατέρα του στις αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Εκεί κοντά στο χωριό τους υπήρχε μια σπηλιά που τη νύχτα φαινόταν φως, γι' αυτό ολόκληρη την περιοχή ονόμαζαν "Καντήλι". Ήταν σε απόκρημνα βράχια, πολύ ψηλά και κανείς δεν κατάφερε ν' ανεβεί.
Ο Αθανάσιος κατόρθωσε να ανεβεί και έμεινε δύο μερόνυχτα στη σπηλιά. Του συνέβη ένα θεϊκό γεγονός που τον επηρέασε.

Διάλογος ἑνός ζητιάνου καί ἑνός διάσημου θεολόγου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη Μαξίμοβιτς

Ἡ ἀποδοχή μέ εὐχαριστία τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.

ΕΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΗΜΩΝ ΧΡΙΣΤῼ Τῼ ΘΕῼ ΠΑΡΑΘΩΜΕΘΑ

  «Στο βιβλίο του αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς υπάρχει ένας διάλογος ενός ζητιάνου μέ ένα διάσημο θεολόγο. Ο θεολόγος επί οκτώ έτη ακατάπαυστα παρακαλούσε το Θεό να του φανερώσει κάποιον άνθρωπο, που θα μπορούσε να του δείξει τον πιό σίγουρο δρόμο για τη Βασιλεία των Ουρανών. Κάποια μέρα που έφθασε στο αποκορύφωμα της προσευχής άκουσε μιά φωνή «Πήγαινε και στην έξοδο της Εκκλησίας θα βρεις τον άνθρωπο που ζητάς». Πηγαίνει βιαστικά στην Εκκλησία, όπου βρίσκει ένα γέρο ζητιάνο μέ κουρελιασμένα ρούχα και πληγωμένα γόνατα και τον χαιρετά

 - «Καλό καί ευτυχισμένο πρωινό, γέροντα».

Ἡ Δικτυο-κατάθλιψη καί ἡ ὀμορφιά τῆς φυσικῆς ζωῆς (Θανάσης Κ. Τσακαλίδης, Καθηγητής τοῦ Τμήματος Μηχανικῶν Η/Υ καί Πληροφορικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν)

 Από καταβολής του ανθρώπου μέχρι σήμερα οι διαμάχες των ανθρώπων περιστρέφονταν κυρίως σε χωρικές διαφορές, όπου κάθε ομάδα, φυλή ή κράτος επεδίωκε να εδραιώσει και να αυξήσει την χωρική του επικράτεια σε σχέση με τις φυσικές διαστάσεις του γεωγραφικού του χώρου.

Τώρα με την Παγκοσμοιοποίηση, δηλαδή με την ομογενοποίηση του χώρου δράσης, των υπηρεσιών, των συναλλαγών και της επεξεργασίας δεδομένων ο νέος χώρος διαμάχης και ανταγωνισμού αναφέρεται πλέον στον Πληροφοριακό χώρο και όποιος προηγείται στην Πληροφόρηση και την Τεχνολογία θα έχει και το βασικό προβάδισμα στην ανάπτυξη και γενικά στην επικράτηση μέσα από τον διαρκή ανταγωνισμό.
Ο άνθρωπος αναπτύσσει σιγά-σιγά και την Τηλε-διάστασή του και προσπαθεί να αμυνθεί μπροστά στο νέο φυσικό φαινόμενο το  Internet. Το όγδοο θαύμα άργησε μερικές δεκάδες αιώνων αλλά έχει ήδη συντελεσθεί  στο τέλος του εικοστού αιώνα μετά από δουλειά αναρίθμητων ανθρωποετών και δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πρωτόκολλο επικοινωνίας (TCP/IP), που προέκυψε μετά από κοινές προδιαγραφές μεταξύ των κρατών.

Μικρά περιστατικά Κεφ. 8 : (μέρος γ΄)

Ὁσίου Ἀμβροσίου

Τά περιστατικά πού θά διηγηθοῦμε στό ἑξῆς θά ἀναφέρωνται στήν μεταβατική περίοδο πού μεσολάβησε ἀπό τόν θάνατο τοῦ στάρετς Μακαρίου μέχρι τήν ὁριστική ἀνάληψι τοῦ στάρτσεστβο ἀπό τόν π. Ἀμβρόσιο.

Δύο χρόνια μετά τήν ἀπώλεια τοῦ ἑνός μεγάλου σημειώθηκε ἡ ἀπώλεια καί τοῦ ἄλλου. Ὁ Ἡγούμενος Μωϋσῆς φορτωμένος τό βάρος τῶν ὀγδόντα ἐτῶν, γεμᾶτος κόπο καί μόχθο μετέστη στήν χώρα τῆς αἰωνίου ἀναπαύσεως. Ὁ Ἐπίσκοπος ἦρθε ἀπό τήν Καλούγα νά τελέση τήν κηδεία καί νά ρυθμίση τά τῆς ἐκλογῆς τοῦ διαδόχου. Μέ τήν ἐποπτεία τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Γερασίμου – ἐχρημάτιζε Ἐπόπτης τῶν Ἱερῶν Μονῶν ὅλης τῆς Ἐπαρχίας – ἐξελέγη Ἡγούμενος ὁ Ἱερομόναχος Παφνούτιος· ἔλαβε περισσότερους ψήφους ἀπό τόν Ἱερομόναχο Ἰσαάκιο.

Περί ἐλεημοσύνης (Ἅγ. Ἰωάννης Κρονστάνδης)

Ἀτένισε τόν ἀδελφόν σου μέ ἀγάπη καί οἰκτιρμούς καί βοήθησέ τον πρόθυμα. Εἶναι μέλος τοῦ Χριστοῦ καί δικό σου ‒«ἀλλήλων μέλη ἐσμέν» (Ἐφ. 4, 25)‒, εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Θεός τόν ἀγαπᾶ καί τόν ὑπολήπτεται ὅπως καί σένα.

Δέν δίνεις τίποτε τό ἀληθινά δικό σου. Δίνεις ὅ,τι ἀνήκει στόν Θεόν, στά πενόμενα παιδιά τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶσαι τίποτε ἄλλο παρά οἰκονόμος καί διαχειριστής τῆς θείας περιουσίας. Νά θεωρῆς τόν ἑαυτό σου ταπεινό ὑπηρέτη τῶν «ἐλαχίστων» ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου…

Νά μή δίδης στούς ἄλλους ἀνάλογα μέ τήν ἀξία τους, ἀλλά ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες τους.

Ἡ ἐλεημοσύνη κάνει καλό, πρίν ἀπ᾽ ὅλα, στόν ἴδιο τόν ἐλεήμονα.

Ἀδελφοί, μή ξεχνᾶτε …

  Όταν προσκυνείτε τις εικόνες των Αγίων, δεν υποκλίνεστε στο ξύλο και στο χρώμα του ξύλου αλλά σε ζώντες Αγίους, οι οποίοι λάμπουν ως ο ήλιος στη Βασιλεία του Θεού.

Όταν ασπάζεσθε τις εικόνες των Μαρτύρων του Χριστού, ασπάζεστε τις πληγές και τα παθήματά τους για χάρη του Βασιλέως Χριστού.

Όταν αγγίζετε με το χέρι σας τις Εικόνες των Οσίων ασκητών και εγκρατευτών, δεν αγγίζετε το σανίδι αλλά τους κόπους και τις αρετές τους.

Όταν κλαίετε ενώπιον της Εικόνας της Αγίας Θεοτόκου, δεν θρηνείτε μπροστά σε ένα νεκρό κομμάτι ξύλου αλλά κλαίετε ενώπιον της ζωντανής και σπλαχνικής Μητέρας του Θεού, η οποία βλέπει από τη Βασιλεία του Υιού της τα δάκρυά σας και σπεύδει σε βοήθεια.

Ποιός ὁ λόγος γιά τήν ἀτεκνία; (Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος)

Αν και η φύσις εργάζεται, δεν εργάζεται με τη δική της δύναμη, αλλά υπακούοντας στο πρόσταγμα του δημιουργού, και ποτέ να μη στεναχωριούνται οι γυναίκες όταν δεν γεννούν, αλλά ας καταφεύγουν στο δημιουργό της φύσεως, αποδεικνύοντας αγαθή διάθεση  και ας ζητούν από εκείνον, που είναι ο Κύριος της φύσεως, και ας μη αποδίδουν τη γέννηση των παιδιών, ούτε στη συνουσία των συζύγων, ούτε σε κάποιον άλλο, αλλά στο δημιουργό όλων, που από το μηδέν έφερε τη ζωή στο ανθρώπινο γένος και μπορεί να το διορθώσει πάλι, όταν παρουσιάζει κάποια αδυναμία.
Αξίζει να εξετάσουμε πρώτα το εξής: Για ποιο λόγο αυτή ήταν στείρα, ενώ η ζωή τους ήταν θαυμαστή και αυτή και ο άνδρας της φρόντιζαν πολύ για τη σωφροσύνη. Δεν μπορούμε να πάρουμε σαν αιτία τη ζωή τους και να πούμε ότι η στείρωσις ήταν αποτέλεσμα των αμαρτημάτων τους. Και για να καταλάβης το παράξενο αυτό, λέγω ότι δεν ήταν μόνο αυτή στείρα, αλλά και η Σάρα, η μητέρα του δικαίου, και όχι μόνο η μητέρα του, αλλά και η νύφη του, η γυναίκα του Ιακώβ, η Ραχήλ εννοώ.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκουν...