Ἀπό τά θαύματα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ἀπό  τά θαύματα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος.

  Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων γεννήθηκε στήν νῆσο Κύπρο. Οἱ γονεῖς του ἦταν ἁπλοϊκοί ἄνθρωποι, ἐνῶ αὐτός ἦταν ταπεινός καί ἀγαθός στήν καρδιά.
Ἀπό τήν παιδική του ἡλικία ἦταν τσοπάνης προβάτων καί ἔκαμε μία τιμημένη ζωή καί μέ φόβο Θεοῦ.
Τόσο πολύ ἀγάπησε τόν Θεό, ὥστε τόν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος τῆς ἐπιτελέσεως θαυμάτων, διότι ἐθεράπευε κάθε εἴδους ἀρρώστειες καί ἔδιωχνε ἀκάθαρτα πνεύματα ἀπό τούς ἀνθρώπους μόνο μέ τόν λόγο του.
Γι᾿ αὐτό καί τόν ἐξέλεξαν ἐπίσκοπο στήν ὀνομαστή πόλι Τριμυθοῦντα τῆς Κύπρου, τήν ἐποχή τῆς βασιλείας στήν Κωνσταντινούπολι τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ἐκεῖ ἔκανε πολλά θαύματα, ἀπό τά ὁποῖα θά μνημονεύσουμε μερικά.
Ὁ ἅγιος Σπυρίδων ἦταν τόσο ταπεινός, ὥστε, ἀκόμη καί ὅταν ἦταν ἀρχιερεύς καί θαυματουργός, δέν θεωροῦσε ἐντροπή του νά ἔχη καί τήν στάνη τῶν ζώων του καί ἐκοπίαζε ὁ ἴδιος γιά τούς ἄλλους.
Μία φορά ἐπήδησαν ληστές μέσα στήν μάνδρα πού ἦταν τά πρόβατά του γιά νά κλέψουν  μερικά ἀπ᾿ αὐτά.
Ὁ Θεός, ἐπειδή ἀγαποῦσε τόν φίλο Του Σπυρίδωνα καί τόν βοηθοῦσε νά ἔχη κάτι ἀπό τήν περιουσία του, ἔδεσε τούς ληστές μέ δυνατά καί ἀόρατα δεσμά, ὥστε δέν ἦταν δυνατόν νά γλυτώσουν. Ἔτσι παρέμειναν δεμένοι μέχρι τό πρωΐ.

Ο ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΚΑΡΟΥΛΙΑ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑΜΕ «Τί νά κάνουμε γιά νά σωθοῦμε;»

Στα ιερά, τα ασκητικά Καρούλια, έζησε ο Γέρων Φιλάρετος. Ασκητής, ανυπόδητος περπατούσε στους δρόμους. Τον ρωτήσαμε: «Τι να κάνουμε για να σωθούμε;» Εκείνος ταπεινά και σεμνά έβαλε την παλάμη του, το χέρι του πάνω απ' το κεφάλι του και είπε: «Να τους έχουμε όλους εδώ, πάνω από μας»! δηλαδή να μην καταφρονούμε κανέναν άνθρωπο και να μην έχουμε τον εαυτό μας ανώτερο από κανέναν άλλο άνθρωπο. Έλεγε επίσης: «Οι φίλοι σας και οι άνθρωποι τους οποίους συναναστρέφεσαι να είναι καλύτεροι από  σένα, έτσι ώστε να ακούσεις κάτι καλό, κάτι πνευματικό, κάτι ωφέλιμο»! Ακριβώς αυτό που έλεγε ο Άγιος Απόστολος Παύλος: 

«Ομιλίαι κακαί φθειρουσι ήθη χρηστά». Δηλαδή, οι κακές συναναστροφές φθείρουν τα καλά στοιχεία ενός ανθρώπου. Και κατά το γραφικόν που βρίσκεται εις την Παλαιοθήκη: «Ανήρ ασύμβουλος, καθ' εαυτού πολέμιος». Αυτός δηλαδή ο οποίος  δεν συμβουλεύεται' έχει έχει εχθρό  τον εαυτό του• «Όταν τρώμε το φαγητό μας», έλεγε ο  Γέρων, «αρκεί να χορτάσουμε ανθρώπινα.

Σωριάσθηκε κάτω βγάζοντας ἀφρούς ἀπό τό στόμα

Όταν το αγοράκι μου ο Γιώργος ήταν ηλικίας 10 χρονών του συνέβη το εξής περιστατικό. Ήταν τότε μαθητής στο δημοτικό σχολείο. Μια ημέρα γυρίζοντας από το σχολείο δε βρήκε της αρεσκείας του το φαγητό που είχε ετοιμαστεί.
Θύμωσε και πήρε να κόψει για να φάει πορτοκάλι, συγχρόνως όμως είπε στο θυμό του και μία βλαστήμια.Δε πρόλαβε όμως να κόψει το πορτοκάλι και σωριάσθηκε κάτω βγάζοντας αφρούς από το στόμα και χτυπώντας με τα πόδια του το πάτωμα. Βλέποντας εγώ το παιδί μου σ’ αυτή την κατάσταση κάλεσα το γιατρό.
Ο γιατρός μετά την εξέταση του παιδιού είπε: -Αυτή δεν είναι αρρώστια για μας, εμείς δεν έχουμε δουλειά εδώ. Θα καλέσεις παπά. Κάλεσα τότε τον εφημέριο της ενορίας μας, ο οποίος διάβασε διάφορες ευχές. Μετά από το  διάβασμα το παιδί ηρέμησε και τότε μπόρεσε να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του και να μιλήσει. Διηγήθηκε τότε τα εξής:

Τί καταγγέλλει στή «δημοκρατία» ὁ καθηγητής τοῦ ΑΠΘ Δημήτριος Τσελεγγίδης γιά τό Τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στή Θεολογικὴ σχολὴ τοῦ ΑΠΘ

Ένας περίεργος θόρυβος (με ενδείξεις πολιτικής παρέμβασης,  ενδεχομένως και σιωπηρής συμφωνίας με την Τουρκία) έχει ξεκινήσει από κάποιους κύκλους τις τελευταίες εβδομάδες στη Θεσσαλονίκη σχετικά με το ενδεχόμενο οι ισλαμικές σπουδές να εισαχθούν σε κάποια ή κάποιες θεολογικές σχολές στην Ελλάδα. Ολα αυτά τη στιγμή που οι γείτονες Τούρκοι κρατάνε επί δεκαετίες κλειστή τη Χάλκη και τον τελευταίο καιρό, με δηλώσεις του ίδιου του Ερντογάν, θέτουν ανοιχτά θέμα μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Στις 18 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη μια εκδήλωση με θέμα «ισλαμικές σπουδές στη θεολογική πραγματική ανάγκη ή πολιτικός σχεδιασμός παίγνιο»; Κάποιες εβδομάδες νωρίτερα, και πιο συγκεκριμένα στις 28 Ιανουαρίου 2014 στη μηνιαία σύναξη των εφημερίων της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης δημοσιοποιήθηκε ένα ψήφισμα των ιερέων της μητρόπολης οι οποίοι εξέφρασαν την αντίθεσή τους στο θέμα.

Η «δημοκρατία» επικοινώνησε με τον καθηγητή στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ Δημήτρη Τσελεγγίδη, ο οποίος συμμετείχε ως ομιλητής στην παραπάνω συζήτηση και παρακολουθεί στενά το ζήτημα. Ο κ. Τσελεγγίδης αναφέρθηκε αρχικά στο πώς ξεκίνησε η υπόθεση, λέγοντας:

Εὐχή, νῆψις καί ἡσυχία. Μέρος β'

 Δεῖτε ἐδῶ:Εὐχή, νῆψις καί ἡσυχία. Μέρος α'

Εἶναι ἄραγε ἁμαρτωλή αὐτή ἡ προσβολή;Ὄχι! ἀλλά «ἔλεγχος τοῦ αὐτεξουσίου θελήματός μας». Ἀμέσως μετά τήν προσβολή ἀρχίζει ἡ πάλη τῆς θελήσεώς μας, ἡ ὁποία ἤ θά διώξη τήν παράσιτη καί σιχαμερή εἰκόνα μέ τήν ἐπίκλησι τοῦ Ὀνόματος τοῦ Κυρίου «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», μέ τήν καταφρόνησι ἤ μέ τόν ἀντιρρητικό λόγο καί τήν αὐτομεμψία ἤ θά τήν ἀποδεχθῆ καί θ᾿ ἀρχίση νά συνδιαλέγεται μαζί της μέ ἐμπάθεια. Ἡ πάλη αὐτή λέγεται καί συνδυασμός, ἡ ἁμαρτία ὅμως ἀρχίζει ἀπό τό σημεῖον τῆς συγκαταθέσεως, τῆς παραχωρήσεως τοῦ πνεύματός μας στήν θεομίσητη εἰκόνα καί λογισμό, ὁπότε δείχνουμε ἐνδιαφέρον, προσοχή καί εὐχαρίστησι. Ἤδη ἔχουμε δηλαδή μέσα μας τήν ἁμαρτία σάν πρᾶξι (πβ. Ματθ. ε΄: 28). Ἡ παραμονή τῶν ματαίων καί ἀργῶν λογισμῶν μέσα στόν νοῦ πιστοποιεῖ ὅτι ἡ ψυχή εἶναι ράθυμος καί ἀργή. Καί ἡ ράθυμος ψυχή, πού δέν μεριμνᾶ γία τήν πνευματική της τροφή, σύντομα πεθαίνει πνευματικά.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ." «Ἐγώ ἐφύτευσα, Ἀπολλώς ἐπότισεν, ἄλλ' ὁ Θεός ηὔξανεν ὥστε οὔτε φυτεύων ἐστί τί οὔτε ὁ ποτίζων, ἀλλ' ὁ αὐξάνων Θεός» (Α'Κορ. γ'6-7). Ὅλα ἑπομένως ἐξαρτιῶνται ἀπό τό Θεό, ἀπό τή δύναμη, τή σοφία καί τό ἔλεός Του. "

Ας δούμε τώρα πόσες θαυμαστές δυνάμεις φανερώνει διά μιας ό Κύριος:

Διαβάζει τις καρδιές των ανθρώπων και σέ μερικές διακρίνει την πίστη, ενώ σέ άλλες το δόλο.

Συγχωρεί στην ψυχή τις αμαρτίες και την χάνει υγιή, καθαρή από την πηγή της αρρώστιας και τις αναπηρίας.

Αποκαθιστά την υγεία στο άρρωστο και παραλυτικό σώμα με τη δύναμη του λόγου Του.

Πόσο μεγάλη, πόσο φοβερή και πόσο θαυμαστή και ζωοδότρα είναι ή παρουσία του ζώντος Κυρίου!

Ας έρθουμε όμως κι ας σταθούμε μπροστά, στην παρουσία του ζώντος Κυρίου. Το πιο σπουδαία πράγμα στο δρόμο της σωτηρίας είναι να προσεγγίσουμε με πίστη την παρουσία του Κυρίου, να τη νιώσουμε. Μερικές φορές έρχεται και μας αποκαλύπτεται ό Ἰδιος ό Κύριος. Έτσι πήγε στη Μάρθα και τη Μαρία στη Βηθανία, έτσι ξαφνικά εμφανίστηκε στον απόστολο Παύλο στο δρόμο προς τη Δαμασκό, σέ άλλους αποστόλους στη θάλασσα της Γαλιλαίας και στο δρόμο προς τούς Εμμαούς, στην οικία όπου μπήκε «κεκλεισμένων των θυρών», στη Μαρία τη Μαγδαληνή στον κόπο και σέ πολλούς αγίους σέ όνειρα ή οράματα. Μερικές φορές παρουσίασαν οι απόστολοι ανθρώπους στον Κύριο, όπως ό Ανδρέας έφερε τον Πέτρο κι ό Φίλιππος το Ναθαναήλ.

Ἡ ἀποπλάνηση τῶν ζωδίων

Η ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΔΙΩΝ

Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν και να υποταχθούν στην αλήθεια του Ευαγγελίου. Τους αρέσουν τα παραμύθια και οι φαντασίες. Ονοματίζουν παραμύθια και θρύλους το Ευαγγέλιο και ανεβάζουν σε επιστήμη την πλάνη. Μετά την πτώση και την έξωση από τον Παράδεισο επήλθε η ζόφωση και ο σκοτασμός του νοός και «ελάτρευσαν την κτίση παρά τον Κτίσαντα». Απέδωσαν θεϊκές, μαγικές, προφητικές ιδιότητες και ικανότητες στα όνειρα, στα πουλιά, στους μάγους, στην τύχη, και κυρίως, στα αστέρια. Αυτό συνέβαινε παλιά, αλλά συμβαίνει και σήμερα στον αιώνα της επιστήμης και της Τεχνολογίας.

Η αστρολογία όμως είναι ψευδοεπιστημονική απάτη. Άλλο αστρονομία και άλλο αστρολογία. Η αστρονομία είναι επιστήμη. Η αστρολογία είναι μαγεία. Ο Μ. Βασίλειος μας λέγει ότι τα αστέρια δεν μπορούν να μας επηρεάσουν γιατί δεν έχουν θέληση. Τα πρόσωπα επηρεάζουν πρόσωπα. Οι φυσικές δυνάμεις δεν διαμορφώνουν χαρακτήρες. Δεν μπορούν χώματα και πέτρες να φτιάχνουν προσωπικότητες και να χαράζουν το μέλλον. Παράδειγμα:

Συνέντευξη τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ στήν Πειραϊκή Ἐκκλησία γιά τήν αἱρετική ἀπεικόνιση τῆς «ἁγίας οἰκογενείας» (mp3)

Συνέντευξη του Μοναχού Σεραφείμ στην Πειραϊκή Εκκλησία για την αιρετική απεικόνιση της «αγίας οικογενείας» (mp3)

Συνέντευξη του κ. Λυκούργου Μαρκούδη, Διευθυντού και Παραγωγού του Ρ/Σ της "Πειραϊκής Εκκλησίας", από τον Μοναχό π. Σεραφείμ, για το θέμα της αιρετικής, κακόδοξης απεικονίσεως της "αγίας οικογενείας".
Η απεικόνιση αυτή, σχετικώς νέα στην Ελλάδα, εμφανίζει συνήθως την Κυρία Θεοτόκο σε στάση πολλής οικειότητος και εναγκαλισμού με τον Μνήστορα άγιο Ιωσήφ και τον μικρό Χριστό στη μέση, δίνοντας ένα μήνυμα οικογενειακής σχέσεως των τριών απεικονιζομένων ιερών Προσώπων· με τον τρόπο αυτό ανατρέπει πολύ εντέχνως την Πίστη της Εκκλησίας μας στη Θεότητα του Χριστού και την μοναδικότητα της εκ Παρθένου Γεννήσεώς Του, ευνοώντας μια ολόκληρη σειρά αρχαίων (όπως λ.χ. οι "αντιδικομαριανίτες") και νέων (ως οι Προτεστάντες) αιρέσεων, που θεωρούν ότι η Παναγία μας δεν παρέμεινε Αειπάρθενος, ή ακόμη εκείνων που διδάσκουν ότι ο Ιησούς Χριστός υπήρξε φυσικό παιδί του Μνήστορος Ιωσήφ (Γνωστικοί, Μασόνοι, Θεοσοφιστές).

Η συνέντευξη, μεταδοθείσα την Κυριακή, 23 Φεβρουαρίου 2013, από την "Πειραϊκή Εκκλησία" είχε ως αφορμή την πολύ διευκρινιστική σχετική μελέτη του π. Σεραφείμ "Η αιρετική απεικόνιση της "αγίας οικογενείας". Γιατί είναι ξένη και απόβλητη" (Σπουδή Ορθοδοξίας 6), Θεσσαλονίκη 2013 (σελίδες 78)".

http://impantokratoros.gr

http://katanixis.blogspot.gr/2014/03/mp3.html#more

Πατερικές διδαχές περί πραότητος

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΑΟΤΗΤΟΣ

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος σχετικά μέ τήν ἀρετή τῆς πραότητος στο Γνῶθι σαυτόν, λέγει: «Ἡ πραότητα εἶναι ἠρεμία ψυχῆς, πού ἀγαπά- ει τόν Θεό καί τόν πλησίον της. Ἡ πραότητα εἶναι ἀρετή ἀγαπητή στον Θεό, πού εὐχαριστεῖ ὅσους βλέπουν τήν εἰκόνα της. Ἡ ἡμερότητα τοῦ χαρακτῆρος της ξεχύνεται σάν ὀμορφιά, πού διανθίζει μέ χάρη ὅλο το ἦθος του καί φέρνει εὐχαρίστηση σέ ὅσους τήν βλέπουν. Ἡ πραότητα εἶναι πλοῦτος ἀνεκτίμητος, εἶναι θεϊκό ὄνομα, εἶναι οὐράνιο χάρισμα, εἶναι σκάλα, πού ἀνεβάζει τόν ἄνθρωπο στόν οὐρανό. Ἡ πραότητα κάνει τόν ἄνθρωπο εἰκόνα τοῦ πράου Ἰησοῦ, πού θερμαίνει τήν καρδιά του. Ἡ πραότητα ἀκολουθεῖται ἀπό τήν ταπεινοφροσύνη, τήν ἀνεξικακία καί τήν ὑπομονή. Ὁ πρᾶος εἶναι εὐμενής καί εὐγενικός προς ὅλους, καί σέ ὅσους ἁμαρτάνουν μέ ἐπιείκεια φέρεται. Δέν μαλώνει, δέν βλαστημάει, δέν βρίζει, ἀλλά μέ ἀγάπη διορθώνει ὅσους φταῖνε»1.

Ὁ Μέγας Βασίλειος στίς Ἀσκητικές διατάξεις, ἀναφέρει: «Ἡ ἀγανάκτηση τόν κατάλληλο χρόνο ἁρμόζει καί σέ αὐτούς, πού ἔχουν περί πολλοῦ τήν πραότητα.

«Τότε ὁ Ἰησοῦς ἀνήχθη εἰς τήν ἔρημον ὑπό τοῦ Πνεύματος πειρασθῆναι ὑπό τοῦ διαβόλου, καί νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα ὕστερον ἐπείνασε. Ματθ. δ΄: 1-2

«Ὁ Ἰησοῦς ἐνήστεψε σαράντα ἡμέρες καί σαράντα νύχτες».

«Ἡ νηστεία σιγά-σιγά ἀραιώνει καί διώχνει τό νοητό σκότος καί κάλυμμα τῆς ἁμαρτίας, πού ἁπλώνεται πάνω στήν ψυχή, ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἥλιος τήν ὀμίχλη. Ἡ νηστεία, λαμβάνοντας συνεργό τήν ἀγρυπνία, μαλακώνει τή σκληράδα τῆς καρδιᾶς καί κάνει νά ἀναβλύζουν πηγές κατάνυξης ἀντί τῆς μέχρι τότε κραιπάλης».

 Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου,
Κατήχηση ΙΑ΄, ΕΠΕ-Φ 19Δ, 79