Ο
φόβος, η σύγχυση, η αδυναμία, η ασθένεια και ο σκοτισμός του νου
γεννώνται από την αμαρτία. Με την αμαρτία ο άνθρωπος προκαλεί άλλους
εναντίον του, προξενεί σύγχυση στη συνείδηση του, έλκει επάνω του τους
δαίμονες και τους δίνει όπλα να στραφούν εναντίον του. Με την αμαρτία ο
άνθρωπος διαχωρίζει τον εαυτό του από τον Θεό, υψώνει τείχος ανάμεσα σ'
αυτόν και την πηγή κάθε καλού, αποξενώνεται απ' τον φύλακα άγγελό του.
Η
διάπραξη της αμαρτίας σηματοδοτεί μια κήρυξη πολέμου εναντίον του Θεού
και όλων των θεϊκών δυνάμεων. Αυτό είναι πιο παράλογο και απ' το αν ένα
ξεραμένο φθινοπωρινό φύλλο κήρυττε πόλεμο εναντίον του ανέμου!
Πράγματι,
εδώ συμβαίνει το πιο παράλογο απ' όλα: