(Ματθ. ιδ' 22-34)
Ο Θεός μας είναι ο Νικητής. Όλες οι καλές νίκες, μόνιμες ή πρόσκαιρες, από
την αρχή του χρόνου ως το τέλος της ιστορίας, ανήκουν σ’ Εκείνον. Είναι νικητής
όταν αποκαθιστά την τάξη, μέσα στην αταξία που προκαλούν αμαρτωλοί άνθρωποι.
Όταν οι χειρότεροι των ανθρώπων ανέρχονται στην πρώτη θέση και οι καλλίτεροι
πέφτουν στην τελευταία, Εκείνος αναποδογυρίζει την αταξία και βάζει τον
τελευταίο πρώτο και τον πρώτο τελευταίο. Νικά
την κακία και τα τεχνάσματα των πονηρών πνευμάτων που μαίνονται εναντίον των
ανθρώπων και τα διαλύει, όπως σκορπίζει ο ισχυρός άνεμος μια άσχημη δυσοσμία. Είναι νικητής σε κάθε έλλειψη: όπου υπάρχει
λίγο, το αυξάνει· όπου δεν υπάρχει τίποτα, δίνει με αφθονία. Είναι νικητής στην αρρώστια και στα βάσανα.
Λέει ένα μόνο λόγο κι η αρρώστια μαζί με τα βάσανα εξαφανίζονται. Οι τυφλοί
βλέπουν, οι κουφοί ακούνε, οι άλαλοι μιλάνε, οι παράλυτοι σηκώνονται και
περπατάνε, οι λεπροί καθαρίζονται. Είναι
νικητής του θανάτου: διατάζει κι ο θάνατος ελευθερώνει το θύμα από τα
σαγόνια του.