Ἡ ἀπάντηση τῆς σαλότητας στόν πειρασμό τῆς ὑπερηφάνειας

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Στην αντίληψη των κοσμικών ανθρώπων είναι αδιανόητο και άξιο περιφρόνησης να απαρνηθεί κανείς το συμφέρον του και την κοινωνική του επιφάνεια για την ελπίδα των αιωνίων αγαθών[1]. Εάν η ίδια η κατά Χριστόν ζωή και περισσότερο η αποταγή των μοναχών για τους κοσμικούς αποτελεί αφροσύνη, πόσο μάλλον η σαλότητα είναι γι’ αυτούς αφροσύνη, η οποία αποτελεί μια ακόμα πιο ακραία μορφή άσκησης από αυτή των μοναχών. Όσο η άσκηση προχωρεί σε ανώτερα στάδια και ο αγώνας του μοναχού γίνεται τραχύτερος, τόσο ενισχύεται η εντύπωση και εδραιώνεται η βεβαιότητα για την τρέλα τους.

Αυτού του είδους η πνευματική άσκηση ήταν πολύ δύσκολη και μάλιστα επικίνδυνη, καθώς οδηγούσε το μοναχό έξω από τα μοναχικά και ασκητικά του αιτήματα. Η Εκκλησία απέναντι σ’ αυτούς που την ασκούσαν, έπαιρνε επιφυλακτική ή ακόμη και αυστηρή στάση. Η στάση της αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι, πολλοί μοναχοί  υποκρίνονται τη σαλότητα για δικό τους έπαινο[2].

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 16-08-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Α΄ κεφ. γ΄ 13 - 16 & δ΄ 1 - 5 

γ΄ 13 - 16 & δ΄ 1 - 5

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Θ΄ 51 - 57 & Ι΄ 22 - 24 & Ιγ΄ 22  

Θ΄ 51 - 57 & Ι΄ 22 -24 & Ιγ΄ 22 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου_Ἄγ. Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητοῦ_mp3

Π. Σάββας 2012-08-11_Ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου_Ἄγ. Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητοῦ_mp3  

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-08-2012 (Σύναξη στό Ι.Ν. Ἄγ.Κων/νου καί Ἑλένης Ἱπποδρομίου).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία  πατῆστε ἐδῶ  (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ἡ χώρα τῶν ζώντων

Και καλά είπε: «Στην χώρα των ζώντων». Διότι εκείνη είναι η πραγματική ζωή, που είναι απαλλαγμένη από τον θάνατο και έχει καθαρά τα αγαθά. 

Διότι λέει∙ «Όταν θα καταργήση κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμι, σαν τελευταίος εχθρός θα καταργηθή ο θάνατος» (Α΄ Κορ. 15,26) . 

Όταν όμως αυτά καταργηθούν, δεν μένει κανένα από τα λυπηρά, ούτε φροντίδα, ούτε πόνος∙ ώστε όλα εκείνα είναι γεμάτα από χαρά, όλα γεμάτα από ειρήνη, όλα γεμάτα από ευφροσύνη, όλα αληθινά και ειλικρινά και σταθερά∙ διότι εκεί δεν υπάρχει κανένα από τα αμαρτήματα, ούτε θυμός, ούτε λύπη, ούτε έρωτας χρημάτων, ούτε πόθος χρημάτων, ούτε πόθος σωμάτων, ούτε φτώχεια, ούτε πλούτος, ούτε ατιμία, ούτε κανένα άλλο παρόμοιο με αυτά.

Αυτή λοιπόν την ζωή και εμείς ας επιθυμούμε και όλα να τα κάμνουμε με αυτό τον σκοπό.

Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ_mp3

Π. Σάββας 2013-08-14_Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ_mp3  

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 15-08-2013 (Κήρυγμα στήν Ἀγρυπνία στόν Ι.Ν. Ἁγ. Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία  πατῆστε ἐδῶ  (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ἡ εὐωδία τῆς Παναγίας.

Του Φώτη Κόντογλου

 Σαν την καταστολισμένη νύφη, έτσι είναι η Ελλάδα μας γεμάτη από εκκλησίες, μοναστήρια και ερημοκκλήσια της Παναγίας, πνευματικά παλάτια της ταπεινής αυτής Βασίλισσας. Στο καθένα απ΄ αυτά βρίσκεται το σεβάσμιο εικόνισμά της, δεξιά από την Ωραία Πύλη, με το γυρτό κεφάλι της για ν’ ακούσει τον κάθε πόνο μας, την κάθε χαρά μας.

Πόσα δάκρυα στ’ άχραντα χέρια της, δάκρυα του βασανισμένου λαού μας! Το γλυκό, μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπο της δίνει ελπίδα στους απελπισμένους, χαρά στους θλιμμένους, ανάπαυση στους κουρασμένους, ειρήνη στους ταραγμένους. Το κάλλος του δεν είναι σαρκικό, αλλά κάλος πνευματικό, που φέρνει κατάνυξη σεβασμό και αγάπη.

Λάμπρος Σκόντζος, «ΝΕΝΙΚΗΝΤΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΟΙ ΟΡΟΙ»

«ΝΕΝΙΚΗΝΤΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΟΙ ΟΡΟΙ»

(ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

       Μέσα στην σωματική και πνευματική νωχέλεια του καλοκαιριού η Εκκλησία μας προβάλει, ως μια δροσερή νοητή όαση και πνευματική ανάταση, τη μεγάλη εορτή της Παναγίας μας. Το δεκαπενταύγουστο, ή όπως το ονομάζουν πολλοί «το Πάσχα του καλοκαιριού», αποτελεί έναν σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού ενιαυτού. Η κορυφαία αυτή εορτή είναι  για ολόκληρη την Ορθοδοξία και ιδιαίτερα για μας του Έλληνες, που ευλαβούμαστε τη Θεοτόκο κατά τρόπο ξεχωριστό, μια ευκαιρία να εκφράσουμε ολόθυμα την τιμή μας προς το ιερό Της πρόσωπο, κι αυτό διότι η προσωπική και εθνική μας ζωή είναι συνυφασμένη με την υψηλή σκέπη και προστασία της Μεγάλης Μάνας, του κόσμου. Μεγάλα προσκυνηματικά κέντρα της χάρης Της (Τήνος, Πάρος, Βέρμιο, κ.α.) θα γίνουν και φέτος πόλοι έλξης χιλιάδων πιστών. Ακόμα πλήθος άλλων ναών αφιερωμένοι στην σεπτή Της Κοίμηση θα πανηγυρίσουν λαμπρά και θα τιμήσουν όπως πρέπει την έξοδό Της από τον κόσμο και την είσοδό Της στην ατέρμονη αιωνιότητα και την περίλαμπρη δόξα.  

Διδάγματα ἀπό τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου

† Επίσκοπος Αυγουστίνος
Ποιά διδάγματα, αγαπητοί μου, αποκομίζουμε από την εορτή της Kοιμήσεως; Όσα θα σας πω, τα αντλούμε όχι από την Kαινή Διαθήκη, αλλά από την άλλη πηγή της Oρθοδοξίας, την ιερά παράδοση. Tι λέει λοιπόν η ιερά παράδοσης για την κοίμηση της Θεοτόκου;
Mετά την ανάληψη του Xριστού η Παναγία ζούσε με τις αναμνήσεις του μονογενούς Yιού της, και είχε συνήθεια να επισκέπτεται τον τόπο της προσευχής του, τη Γεθσημανή.
Πολλές φορές πήγε εκεί. Αλλά κάποια μέρα πήγε για τελευταία φορά. Tότε συνέβη κάτι έκτακτο. Ας μην πιστεύουν οι άπιστοι, εμείς πιστεύουμε. στο πέρασμα της Θεοτόκου, και μάλιστα όταν γονάτισε να προσευχηθεί, τα δέντρα έγειραν, λύγισαν τις κορυφές των προς τα κάτω. Σαν να έκαναν μετάνοια να την προσκυνήσουν. Kαι, όπως στον Eυαγγελισμό, ήρθε πάλι ο αρχάγγελος Γαβριήλ.

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Ἡ Παναγία τό περιεχόμενο ὅλης τῆς Ἁγίας Γραφῆς

  

          ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

    ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

 

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Παρασκευή 15 Αὐγούστου 2014

 

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

1. Σήμερα, ἀδελφοί μου φιλέορτοι χριστιανοί, γιορτάζουμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, γιατί εἶναι ἑορτή τῆς Μάνας μας Παναγίας. Σήμερα εἶναι ἡ μεγαλύτερη Θεομητορική ἑορτή, ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας μας. Σέ προηγούμενα χρόνια σᾶς εἶπα τά σχετικά μέ τήν γιορτή, γι᾽ αὐτό σήμερα θά σᾶς πῶ λίγα λόγια γενικά γιά τήν Παναγία μας. Ὁ λόγος γιά τήν Παναγία, χριστιανοί μου, εἶναι μία ὁλόκληρη θεολογία, πού λέγεται «Θεοτοκολογία». Ὅποιος χριστιανός γνωρίζει τήν «Θεοτοκολογία», γνωρίζει ὅλη τήν Πίστη μας, γνωρίζει ὅλη τήν Θεολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Γι᾽ αὐτό καί ἕνας στίχος τῶν Χαιρετισμῶν λέει στήν Παναγία: «Χαῖρε τῶν δογμάτων Αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ)τό κεφάλαιον». Ἀπ᾽ ὅλα τά δόγματα τῆς Πίστης μας τό «κεφάλαιον», δηλαδή τό ἀνώτερο δόγμα, πού τά περιλαμβάνει ὅλα, εἶναι ὁ λόγος γιά τήν Παναγία.

Ναί, χριστιανοί μου! Καί τῆς πίστης μας καί τῆς Ἁγίας Γραφῆς γενικά τό περιεχόμενο εἶναι ἡ Παναγία. Ἄν θά ἤθελα μέ μία λέξη νά ἐκφράσω τό περιεχόμενο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, θά ἔγραφα τό ὄνομα ΠΑΝΑΓΙΑ!

Ποιμαντορική ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ, ἐπί τῇ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου 2014

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Ἀτενίζοντας τὴν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἔτσι ὅπως ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση ἐξιστορεῖ καὶ φιλοτεχνεῖ, αἰσθανόμαστε πὼς εἴμαστε παρόντες, ὄχι ἁπλὰ σὲ μία ἐξόδιο ἀκολουθία, ἀλλὰ σὲ μία μεγάλη Ἑορτὴ καὶ Πανήγυρη. Δυνάμεις ἀγγελικές, ὁ χορὸς τῶν ἐνδόξων Ἀποστόλων, Πατέρες ἀποστολικοί, Ὑμνογράφοι ἐκκλησιαστικοί, πιστοί, μὰ καὶ δύσπιστοι, πλαισιώνουν τὸ σεπτὸ σκήνωμα τῆς Παναγίας Παρθένου. Καὶ στὸ κέντρο τῆς ἱερᾶς εἰκόνος ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, κρατώντας στὰ χέρια του τὴν ψυχὴ τῆς Μητρός Του. Ναί, βρισκόμαστε ἐνώπιον μίας σπουδαίας Ἑορτῆς, τῆς Ἑορτῆς τῆς «ἑνότητος».

Τὸ ἀνθρώπινο γένος μετὰ τὴν πτώση, μετὰ τὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸν Δημιουργό του, ἀπώλεσε πολλὰ ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ δωρήματα ποὺ ὁ Θεὸς τοῦ προσέφερε. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, ἦταν καὶ ἐκεῖνο τῆς «ἑνότητος». Ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὕα, τὰ δύο πρῶτα ἀνθρώπινα πρόσωπα, στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν τὸν ἕναν ἄνθρωπο. Δημιουργήθηκαν γιὰ νὰ ὑπάρχουν μὲ τὸν τρόπο τῆς Τριάδος. Ἕνας Θεός, τρεῖς ὑποστάσεις. Ἕνας  ἄνθρωπος, δύο πρόσωπα ἀρχικά, καὶ μετὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ κατακυριεύσατε τὴ γῆ», μύρια στὴν ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.