Le Père Serge Chévitch (1903-1987), un Starets Russe en Île de France.Biographie – 4

Photo prise le 30 Novembre 1957 devant l’entrée de l’église des Trois Saints Hiérarques, à l’occasion de la consécration de Monseigneur Antoine Bloom (quatrième à partir de la droite, imberbe). Le Père Sophrony et le Père Serge sont en deuxième et quatrième position à partir de la gauche.

Ordonné diacre le 11 et prêtre le 12 septembre 1945 en la cathédrale Alexandre-Nevsky, rue Daru à Paris, le Père Serge fut désigné comme recteur de l’église de la Sainte-Trinité à Vanves. À cette charge vint très peu de temps après s’ajouter celle d’higoumène du skit du Saint-Esprit au Mesnil-Saint-Denis près de Trappes (Yvelines).
Pendant cette période, le Père Serge était en relation épistolaire suivie avec le célèbre Starets Chariton, higoumène du monastère de Valaam, qui lui donna maints conseils utiles pour sa vie spirituelle.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 24-10-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Προς Φιλιππησίους κεφ. γ΄ 1 - 8  

γ΄ 1 - 8



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ια΄ 14 - 23

Iα΄ 14 - 23 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Θ' μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Θ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-05-2012 (Συνάξεις Νέων στο Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ἀπέναντι εἰς τὴν δυστυχίαν τῶν ἀδελφῶν

Ἀπέναντι εἰς τὴν δυστυχίαν τῶν ἀδελφῶν

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

 

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ πολύ συχνά ἀντιμετωπίζουν δυσάρεστες καταστάσεις, ἐσωτερικές καί ἐξωτερικές, οἱ ὁποῖες τούς πικραίνουν καί τούς ὁδηγοῦν στήν κατάθλιψη, κάτι πού εἶναι πολύ ἀνησυχητικό. Πολλές φορές καταφεύγουν καί σέ εἰδικούς ἐπιστήμονες, ἀλλά καί σέ ἀνθρώπους ἀμφιβόλου καταρτίσεως καί ἱκανότητος. Τά ἀποτελέσματα εἶναι συνήθως πενιχρά καί διαρκοῦν λίγο. Τά πράγματα θά ἦταν καλύτερα, ἐάν ὑπῆρχε ἀναφορά στό Θεό.

Ἡ δυστυχία στίς μέρες μας εἶναι εὐρέως διαδεδομένη καί δέν ὀφείλεται μόνο στήν ἔλλειψη ὑλικῶν ἀγαθῶν. Δυστυχεῖς δέν εἶναι μόνο οἱ φτωχοί. Εἶναι καί οἱ πλούσιοι. Θά ἔλεγα ὅτι οἱ δεύτεροι σέ μεγαλύτερο βαθμό. Οἱ χριστιανοί πρέπει νά δείχνουν ἐνδιαφέρον καί ἔμπρακτη ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς τους μέ διάκριση, ἀποφεύγοντας ἐπιπόλαιες κρίσεις καί ἐξηγήσεις γιά τή δυστυχία τους. Τό παράδειγμα μᾶς τό ἔχουν δώσει οἱ μεγάλοι Γέροντες, οἱ ὁποῖοι κυριολεκτικά θυσιάστηκαν προσφέροντας στούς δυστυχεῖς ἀδελφούς ὅ,τι εἶχαν καί δέν εἶχαν. Καί ἦταν πολλοί αὐτοί.

Οἱ τρεῖς ἁπλές ἀρχές τῆς ζωῆς τοῦ π. Σεραφείμ Ρόουζ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΠΛΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ.

Ο π. Αλέξιος θυμάται τρεις απλές αρχές ζωής πού έμαθε από τον π. Σεραφείμ. «Τις έμαθα,» λέει, «όχι τόσο πολύ από τα βιβλία του π. Σεραφείμ όσο από αυτά πού μου είπε σε διάφορες ομιλίες κατά τα χρόνια πού πέρασαν. Η πρώτη από αυτές τις αρχές είναι: "Είμαστε προσκυνητές αυτήν τη γη και δεν υπάρχει τίποτα μόνιμο για μας εδώ", πρέπει συνεχώς να τον θυμόμαστε αυτό. Είμαστε απλώς παρεπίδημοι. Αύτη η ζωή είναι μόνο η αρχή μιας συνέχειας πού δεν θα τελειώσει ποτέ. Τείνουμε να τη μεταχειριστούμε σαν να είναι μόνιμη και απαίσια σημαντική από την άποψη των σταυροδρομιών και της εκπαίδευσης και της προόδου και όλων εκείνων των πραγμάτων. Αλλά όλα θα πεθάνουν μαζί μας θα πεθάνει το σώμα μας• τίποτα από αυτά δεν θα πάει μαζί μας στον άλλο κόσμο.

Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, πρῶτος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων (23 Ὀκτωβρίου)

Άγιος Απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων (23 Οκτωβρίου)

Ο άγιος Ιάκωβος ήταν υιός του Ιωσήφ του Μνήστορος από τον πρώτο του γάμο. Ευλογήθηκε παρά Θεού όταν ήταν ακόμη στην κοιλία της μητρός του, και υπήρξε τόσο δίκαιος στον βίο του ώστε όλοι οι Εβραίοι τον αποκαλούσαν «Δίκαιο» και «Ωβλία», που στα εβραϊκά σημαίνει «προμαχών λαού» και «δικαιοσύνη». Από την παι­δική ήδη ηλικία, ο Ιάκωβος έζησε με την πιο αυστηρή άσκηση. Δεν έπινε κρασί ούτε άλλα δυνατά ποτά. Μιμούμενος τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, δεν έτρωγε ποτέ τίποτε από όσα έχουν πνοή ζωής μέσα τους. Ξυράφι ποτέ δεν πέρασε επί της κεφαλής του, όπως ορίζει ο Νό­μος για όσους αφιερώνονται στον Θεό (Αριθ. 6, 5). Ποτέ του δεν λου­ζόταν και δεν χριόταν με έλαιο, προκρίνοντας τη μέριμνα της ψυχής έναντι εκείνης του σώματος.

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, οι Απόστολοι ομοφώνως εξέλεξαν τον δίκαιο Ιάκωβο πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων.

Τό παιδί ἐγχειρίστηκε γιά ὄγκο στόν ἐγκέφαλο. Ἔκλεισαν τό κρανίο. Λανθασμένη διάγνωση εἶπαν. Κάτω ἀπό τό φέρετρο τοῦ Γέροντος Σωφρονίου ἔγινε τό θαῦμα...

Οἱ τελευταῖες μέρες του γέροντος Σοφρωνίου τοῦ Ἁγιορείτου, τῆς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ Ἀγγλίας (+11 Ἰουλίου 1993)

  Τέσσερις μέρες πριν πεθάνει έκλεισε τα μάτια του και δεν ήθελε να μας μιλήσει περαιτέρω. Το πρόσωπό του ήταν φωτεινό κι όχι θλιμμένο, αλλά γεμάτο ένταση. Είχε την ίδια έκφραση, όπως όταν θα τελούσε τη λειτουργία. Δεν άνοιγε τα μάτια του, ούτε πρόφερε λέξεις αλλά σήκωνε το χέρι του ευλογώντας μας.

Μας ευλογούσε χωρίς λόγια κι εγώ κατάλαβαινα ότι θα έφευγε. Έτσι δεν ήθελα να τον απασχολώ. Προηγουμένως συνήθιζα να προσεύχομαι ώστε ο Θεός να επεκτείνει το γήρας του, όπως λέμε στη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου «το γήρας περικράτησον». Αλλά κατά τη διάρκεια εκείνων των ημερών είδα ότι έφευγε κι έτσι άρχισα να λέγω: «Κύριε δώρισε στο δούλο σου πλουσίαν είσοδον στη βασιλεία σου». Προσευχόμουν χρησιμοποιώντας τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, όπως διαβάζουμε στη Β’ Επιστολή του (Β’ Πέτρου α’ 11).

Έτσι έλεγα επιμόνως :«Θεέ μου, δώρισε πλουσίαν είσοδον στο δούλο σου και τοποθέτησε την ψυχή του μαζί με τους Πατέρες του» και ονόμαζα όλους τους συντρόφους του ασκητές πού ήξερα ότι είχε στο Αγιον Όρος, αρχίζοντας από τον Άγιο Σιλουανό και μετά όλους τους άλλους.

Την τελευταία μέρα πήγα να τον δω στις έξι το πρωΐ.

Πρωτοπρ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Βιβλική βαπτιστική Ἐκκλησία

Βιβλική βαπτιστική Εκκλησία

 

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

 

Πρόκειται για νεοφανή προτεσταντική κίνηση που εμφανίστηκε στον ελληνικό χώρο στα τέλη της δεκαετίας του 1990 με πολύ μικρό αριθμό οπαδών. Ο πρώτος ποιμένας της υπήρξε αλλοδαπός (Αμερικανός), όπως και κάποια από τα αρχικά ιδρυτικά μέλη της.

Η Ομολογία Πίστεώς της, ο καταστατικός δογματικός χάρτης της, δηλαδή, κινείται μέσα στον ευρύτερο προτεσταντικό χώρο και με αφορμή αυτό το γεγονός θα αναφερθούμε αντιπροσωπευτικά σε ορισμένες δογματικές αντιλήψεις της, που δείχνουν την πολύ μεγάλη απόκλισή τους από την Ορθόδοξη πίστη.

1) Αγία Γραφή: Σχετικά με την Αγία Γραφή πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι ταυτίζουν το κείμενο της Αγίας Γραφής με τη Θεία Αποκάλυψη. Η Βίβλος θεωρείται αληθινή, αλάθητη και αναλλοίωτη. Είναι κατά γράμμα θεόπνευστη και ως εκ τούτου απορρίπτεται η αλληγορική σημασία των γεγονότων. Από την Παλαιά Διαθήκη απορρίπτουν τα λεγόμενα Δευτεροκανονικά βιβλία.

"Ὁ θρίαμβος",ΚΕΦ. Θ΄ μέρος α΄

ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Μέσα στό ἐρημικό σπήλαιο τοῦ ὄρους Ταύρου ὁ Θεοφιλής Πατριάρχης ἔζησε τήν τελείωσή του. Ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία ἑνός σαρκίου τόσο ταλαιπωρημένου καί ἀσκητικοῦ σάν τό δικό του ξεπήδησε ἡ Θεοδώρητη δύναμη. Καί ἀπό τήν ψυχή του ἀκατάβλητο σθένος μέ τή μορφή μιᾶς ἀκύμαντης γαλήνης καί βαθειᾶς καρτερικότητας. Ἦταν ἐντελῶς δοσμένος στό θέλημα καί στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ.

Τό σπήλαιο ἦταν τυφλό μέ μόνη ἐξαίρεση κάποια μικρή τρύπα στό πάνω μέρος πού εἶχε σχηματιστεῖ ἀπό τίς ἀναδιπλώσεις τῶν πετρωμάτων. Γιά τό Μάρτυρα ὅμως εἶχε ἀνοίξει παράθυρο πρός τόν Οὐρανό.

Βρισκόταν στό ὁριακό ἐκεῖνο σημεῖο, ὅπου ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ τά ἔχει δώσει ὅλα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, προγεύεται τίς ἄρρητες δωρεές Του καί ἀρχίζει νά διακρίνη τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ. Ὅλα τότε τά γήινα γεγονότα, καταστάσεις, ἀνθρώπινες σχέσεις σμικρύνονται καί συρρικνώνονται τόσο, ὥστε ὁ ἄνθρωπος πού βρίσκεται σ᾿ αὐτή τήν κατάσταση, ἀρχίζει καί τά νοιώθει ὅλα μακρυά ἀπό τόν ἑαυτό του, ξένα καί ἀδιάφορα.

«Σὲ βλέπω ποὺ ὑποφέρεις!»

  Ἕνα πνευματικοπαίδι τοῦ Γέροντα, ποὺ τὸν βοηθοῦσε πάντα, μὲ μεγάλη προθυμία, στὶς ἐργασίες τοῦ Μοναστηριοῦ, εἶχε μιὰ ἀδυναμία, ποὺ δὲν κατάφερνε νὰ τὴ χαλιναγωγήσει. Ἀγαποῦσε τὸ καλὸ φαΐ καὶ τὸ καλὸ κρασί. Μοῦ διηγήθηκε τὸ ἀκόλουθο περιστατικό: «Κάποιο βράδυ, βρέθηκα σὲ φιλικὸ σπίτι, μὲ οἰκογενειακὴ συντροφιά. Στὰ τραπέζι ποὺ μᾶς ἔκαναν, εἶχε νόστιμο κουνέλι, ἄλλα ὡραῖα φαγητὰ καὶ πολὺ καλὸ κρασί. Φάγαμε, ἤπιαμε μὲ τὸ παραπάνω, καὶ ἀργά, λίγο πρὶν ἀπὸ τὰ μεσάνυχτα, φύγαμε. Φθάσαμε στὸ σπίτι, ἔπεσα νὰ κοιμηθῶ. Ποῦ νὰ κλείσω μάτι! Γύριζα στὸ στρῶμα ἀπ᾿ἐδῶ, γύριζα ἀπ᾿ἐκεῖ, τίποτα. Τὸ στομάχι ἦταν βαρύ, τὸ κεφάλι βούιζε. Παιδευόμουν ἔτσι ἀρκετὲς ὧρες καὶ στενοχωριόμουν. Κατὰ τὶς τρεῖς μετὰ τὰ μεσάνυχτα, ἀκούω νὰ χτυπᾶ τὸ τηλέφωνο.

Δεῖτε το μέχρι τό τέλος

http://agiotokos-kappadokia.gr/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CF%87%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82/

Πῶς κλείνετε τό ρῆμα “EΓΩ” (Γέροντας Παΐσιος )

Προσωπική μου εμπειρία με τον γέροντα Παίσιο, αρχές της δεκαετίας του 80…
– Βρε παιδί μου μού λέει, δεν πάμε καλά γιατί κλείνουμε λάθος το ρήμα ΕΓΩ.
– Δηλαδή γέροντα;

Ἀπολύτως ἀνεύθυνη καί ψευδής ἡ εἴδηση περί ἐπιθέσεως ἰσλαμιστῶν στήν Μονή τοῦ Σινᾶ

ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

 

Απολύτως ανεύθυνη και ψευδής η είδηση περί επιθέσεως ισλαμιστών στήν Μονή του Σινά

Η Ιερά Μονή αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά δηλώνει κατηγορηματικά ότι ουδέποτε πραγματοποιήθηκε επίθεση ισλαμιστών στο μοναστήρι και πολύ περισσότερο απαγωγή Μοναχών. Η Αιγυπτιακή Κυβέρνηση λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας της Μονής και μέχρι σήμερα ουδέποτε υπήρξε σοβαρός κίνδυνος για τους Μοναχούς.

Δυστυχώς, τέτοιου είδους παραπλανητικά δημοσιεύματα κάθε άλλο παρά ενισχύουν και βοηθούν την Ιερά Μονή.

Εν Θ.Ο.Σινά 22/10/2014
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ»

 EG: c/o 18 Midan el Daher, Cairo, EGYPT, Tel +20693470348 GR: Δορυλαίου 26, 115 21 ΑΘΗΝΑ, Τηλ. 210 6461401

 http://aktines.blogspot.gr/2014/10/blog-post_532.html

Ἅγιο Ὄρος. Φωτογραφίες προσκυνητή

23 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Ιακώβου Αδελφοθέου, Ιγνατίου Αρχιεπισκόπου, Νικηφόρου Οσίου, Μακαρίου Ρωμαίου, Πετρωνίου Οσίου, Ανακομιδή Λειψάνων Ιακώβου Βοροβίας.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος καὶ Ἀδελφόθεος

Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς γιοὺς τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ ἄλλη γυναίκα, γι’ αὐτὸ ὀνομαζόταν ἀδελφὸς τοῦ Κυρίου. Ἡ συγγενική του ὅμως σχέση μὲ τὸν Κύριο δὲν εἶναι ὁμόφωνα καθορισμένη. Ἀλλὰ τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι ὁ Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων καὶ εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔγραψε τὴν πρώτη Θεία Λειτουργία τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἰάκωβος, λοιπόν, ποίμανε τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μὲ δικαιοσύνη, μὲ γενναία στοργὴ καὶ στερεότητα στὴν πίστη. Αὐτὸ ὅμως, ἐξήγειρε τὴ μοχθηρία καὶ τὴν κακουργία τῶν Ἰουδαίων. Ἀφοῦ τὸν ἔπιασαν, τὸν ἔριξαν πάνω ἀπὸ τὸ πτερύγιο τοῦ Ναοῦ, καὶ ἐνῷ ἀκόμα ἦταν ζωντανός, τὸν ἀποτελείωσαν μὲ ἄγριο κτύπημα ροπάλου στὸ κεφάλι.
Ἔργο τοῦ Ἰακώβου εἶναι καὶ ἡ Καθολικὴ Ἐπιστολή του στὴν Καινὴ Διαθήκη, στὴν ὁποία νὰ τί μας συμβουλεύει, σχετικὰ μὲ τὸ πὼς πρέπει νὰ χειριζόμαστε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ: «Γίνεσθε ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταί, παραλογιζόμενοι ἑαυτούς».
Δηλαδὴ νὰ γίνεσθε ἐκτελεστὲς καὶ τηρητὲς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι μόνο ἀκροατές. Καὶ νὰ μὴ ξεγελᾶτε τὸν ἑαυτό σας, μὲ τὴν ἰδέα ὅτι εἶναι ἀρκετὸ καὶ μόνον νὰ ἀκούει κανεὶς τὸ λόγο.