La raison contre la foi-Père Serge Chévitch (1903-1987)

La foi chez beaucoup de chrétiens en Occident a cessé d’être un état pour devenir une idée qu’on a sur Dieu.
 Quand on fait un travail théologique d’ordre intellectuel, il faut le faire dans un esprit de prière, car c’est la seule garantie de ne pas tomber dans des erreurs. Si quelqu’un veut nous contredire au sujet de la foi, nous adresse des objections dans un esprit de malignité, il faut faire intérieurement une prière au Saint-Esprit afin qu’il nous éclaire et nous indique ce qu’il faut répondre.
 Il ne faut pas se laisser accabler par les pensées des choses matérielles, et ne pas se crisper sur elles, mais garder au contraire vis-à-vis d’elles un certain détachement. En ayant ce détachement nous pourrons d’ailleurs mener plus facilement à bien toutes nos entreprises.

Ἡ μυστική ἐργασία τοῦ Γεωργίου

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Η μυστική εργασία του Γεωργίου

ΑΔΕΛΦΟΙ και πατέρες, είναι καλό να διακηρύττουμε σε όλους το έλεος του Θεού και να γνωστοποιούμε στους πλησίον μας την ευσπλαγχνία και την άφατη αγαθότητά του σε μας. Ο θείος Δαβίδ λέει: «Εγώ δεν νήστεψα, δεν αγρύπνησα, δεν κοιμήθηκα καταγής, αλλά απλώς ταπεινώθηκα και μ' έσωσε ο Κύριος» (Ψαλμ. 116:6) Και για να πω συντομότερα: «Μόνο πίστεψα και με δέχθηκε ο Κύριος» (Ψαλμ.26:10). Διότι ενώ για την απόκτηση της ταπεινώσεως παρεμβάλλονται πολλά εμπόδια, για την απόκτηση της πίστεως κανένα. Εάν θελήσουμε με την ψυχή μας η πίστη ενεργεί αμέσως, επειδή είναι θείο δώρο και φυσικό χάρισμα -αφού οι Σκύθες και οι βάρβαροι πιστεύουν ο ένας στα λόγια του άλλου- εξαρτάται όμως και από την αυτεξούσια προαίρεσή μας. Αλλά για να σας αποδείξω την ενέργεια της ενδιάθετης πίστεως, θα σας διηγηθώ προς επιβεβαίωση των λόγων μου μια ιστορία που άκουσα από στόμα αληθινό.

Κυριακή Ε΄ Λουκᾶ - Ἀνθρώπινα «ἐγώ» (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Ἀνθρώπινα «ἐγώ»

«Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2,20) 

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ὁ κόσμος, ἀγαπητοί μου, διψάει γιὰ γνῶσι κ᾽ ἐπιστήμη. Γι᾿ αὐτὸ λειτουργοῦν σχολεῖα καὶ πανεπιστήμια, γι᾿ αὐτὸ βγαίνουν τόσα βιβλία καὶ περιοδικά. Ἀλλ᾿ ἐὰν ὑπῆρχε μιὰ ζυγαριὰ καὶ στὸ ἕνα μέρος της βάζαμε ὅλα τὰ ἑκατομμύρια τῶν βιβλίων καὶ στὸ ἄλλο βάζαμε ἕνα μικρὸ βιβλίο, τὸ Εὐαγγέλιο - τὴν ἁγία Γραφή, θὰ βλέπαμε ὅτι ἡ ζυγαριὰ θὰ ἔγερνε πρὸς τὸ μέρος τοῦ μικροῦ αὐτοῦ βιβλίου.

Πῶς νά φυλάγονται οἱ Χριστιανοί ἀπό τά μαγικά...

Γιά νά φυλάγεσθε ἀπό τά μαγικά καί τήν ἐνέργεια τῶν δαιμόνων, νά ἔχετε ὅλοι - μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες - κρεμασμένο στό λαιμό σας τόν τίμιο Σταυρό.

Τρέμουν οἱ δαίμονες τόν τύπο τοῦ Σταυροῦ καί φεύγουν μακριά ὅταν τόν βλέπουν.
῎Αλλωστε, ὅπως ὁμολόγησαν οἱ ἴδιοι στόν ἅγιο ᾿Ιωάννη τόν Βοστρινό, πού εἶχε ἐξουσία κατά τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων, τρία πράγματα φοβοῦνται περισσότερο· τό Σταυρό, τό ἅγιο Βάπτισμα καί τή θεία Κοινωνία.

Νά ἔχετε ἐπίσης στό σπίτι σας, ἀλλά καί μαζί σας, τό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Καί φυσικά νά τό μελετᾶτε. Σ᾿ ὅποιο σπίτι ὑπάρχει Εὐαγγέλιο δέν μπαίνει ὁ διάβολος.

Ὁμιλία στό φτωχό Λάζαρο καί τόν πλούσιο_Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσσοστόμου_mp3

Π. Σάββας 2013-11-03_Ὁμιλία στό φτωχό Λάζαρο καί τόν πλούσιο_Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσσοστόμου_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 03-11-2013 (Σύναξη στὸ ἀρχονταρίκι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

«ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ» (Ἅγ. Νικόλαος ἐπ. Ἀχρίδος)

Πρέπει νὰ φοβόμαστε τὸν θάνατο;

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται», ἐκδ. «Ἐν πλῷ»,
δ´ ἔκδ.,  Ἀθῆναι 2010, σελ. 269- 272

.             Ἔχεις ἀκούσει γιὰ τὸν μακάριο διάκο Ἀββακούμ; Ὅταν τὸν ὁδηγοῦσαν οἱ Τοῦρκοι μέσῳ τοῦ Βελιγραδίου, στὰ δεσμά, γιὰ νὰ τὸν καρφώσουν στὸν πάσσαλο, αὐτὸς ὁ ἰπποτικὸς Βόσνιος τραγουδοῦσε: «Ὁ Σέρβος εἶναι τοῦ Χριστοῦ, χαίρεται τὸν θάνατο»! Αὐτὰ τὰ λόγια ἀκούγονται ἐντελῶς σύμφωνα μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος γράφει στοὺς Φιλιππησίους: «Συνέχομαι δὲ ἐκ τῶν δύο, τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλύσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι· πολλῷ γὰρ μᾶλλον κρεῖσσον τὸ δὲ ἐπιμένειν ἐν τῇ σαρκὶ ἀναγκαιότερον δι’ ὑμᾶς» (Φιλιπ. α´ 23-24). Ὁ ἀπόστολος δὲν μιλᾶ κἂν περὶ τοῦ θανάτου ἀλλὰ μόνο περὶ τῆς μετάβασης ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν ζωὴ στὴν ἄλλη ζωή. Καὶ χαίρεται περισσότερο ἐκείνη τὴν ζωὴ παρὰ αὐτήν.
.             Ρώτησα πρόσφατα ἕναν ὑγιῆ γέρο: «Τί θὰ ἐπιθυμοῦσες ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σοῦ δώσει περισσότερο στὸν κόσμο;» Ἔβαλε τὸ χέρι στὴν καρδιὰ καὶ ἀπάντησε: «Τὸν θάνατο καὶ μόνο τὸν θάνατο»!

Ἡ γυναίκα τῆς ἁμαρτίας καί ὁ Ἐρημίτης............

Έβαλε κάποτε στο νου της μια γυναίκα της αμαρτίας καί στοιχημάτισε με τους φίλους της, πως θα το πετύχαινε να παρασύρει στα δίχτυα της τον Ερημίτη, που ζούσε στο βουνό, μακριά από την πόλη καί που όλοι έλεγαν γι’ αυτόν πως ήταν άγιος άνθρωπος.
Φόρεσε ένα πυκνό πέπλο, που έκρυβε την ομορφιά της κι’ ανέβηκε στο βουνό. Οι φίλοι της την περίμεναν στα μισά του δρόμου. Όταν βράδιασε, χτύπησε την πόρτα της σπηλιάς του Ερημίτη. Εκείνος όταν την είδε, ταράχτηκε…
Πώς βρέθηκε τάχα γυναίκα τέτοια ώρα σ’ αυτή την έρημο;
Πλάνη σου είναι τούτη, διάβολε, συλλογίστηκε.
Τη ρώτησε ποια ήταν καί τί γύρευε. Εκείνη έβαλε τα κλάματα.

Ἀπάντηση σέ Μάρτυρα τοῦ Ἰεχωβᾶ . Μέρος Β΄: Περί ἀποστασίας τῆς Ἐκκλησίας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ. ΜΕΡΟΣ Β΄ : ΠΕΡΙ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

Του Παναγιώτη Μακρή

 

Αναφέρατε στο διάλογο μας τα εξής: «Αντιθέτως ο απόστολος Παύλος είπε ότι μετά τον θάνατο των αποστόλων  θα ερχόταν η αποστασία και η νόθευση της γνήσιας χριστιανικής αλήθειας (η οποία θα αποκαθίστατο πολύ αργότερα ξανά).

“Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών “ (Πράξεις 20:29  - 30)

“Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία” (2 Θεσ/νικείς 2:3).

Συνεπώς αν μας λέτε ότι είστε αμέσως μετά τους αποστόλους αυτό σημαίνει ότι είστε (όχι εσείς προσωπικά αλλά οι εκπρόσωποι της θρησκείας σας) οι ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ! Γιατί μετά τους αποστόλους θα ερχόταν η αποστασία όπως προείπε ο Παύλος! Οι αληθινοί Χριστιανοί θα ήταν στην αφάνεια και θα κατηγορούνταν εσφαλμένως ως αιρετικοί από αυτούς που ήταν στην αλήθεια αιρετικοί!»

Κάνοντας αυτό ανοίξατε ένα άλλο μείζων θέμα, εάν η Εκκλησία πράγματι αποστάτησε. Ας το δούμε:

Ὁ βαθύς συμβολισμός τῶν λαμπάδων τοῦ γάμου

Το άναμμα κεριών ή λαμπάδων μέσα στο πλαίσιο της προσευχής στην Ορθόδοξη παράδοση, συμβολίζει το φως του Χριστού, που φωτίζει και αγιάζει κάθε «άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιωάν.α’,9).
Συμβολίζει επίσης και τις φλόγες της Πεντηκοστής που ήταν στην ουσία η παρουσία του Αγίου Πνεύματος.Έτσι και οι μελλόνυμφοι προσκαρτερούν την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος και την δική τους Πεντηκοστή.

Ἡ ἁγιότητα καί ἡ καταπολέμηση τῆς φιλαργυρίας_mp3

Π. Σάββας 2014-11-01_Ἡ ἁγιότητα καί ἡ καταπολέμηση τῆς φιλαργυρίας_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-11-2014 (Σύναξη στὸ ἀρχονταρίκι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

«Oὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι». Προσεγγίζοντας τήν κατ’ ἀκρίβεια πράξη τῆς Ἐκκλησίας

Τι σημαίνει «συνεύχεσθαι»;  Γιατί «ου δει συνεύχεσθαι»;

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

 

Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, από τους Αποστολικούς ακόμα χρόνους, η αίρεση έχει καταστρεπτικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Τον απομακρύνει από τον Θεό και τον οδηγεί στην απώλεια. Γι’ αυτό και ο ίδιος ο Κύριος και οι Απόστολοι είναι ιδιαίτερα αυστηροί με τις «αιρέσεις απωλείας»[1].

Οι Πατέρες της Εκκλησίας επισημαίνουν το μεγάλο κίνδυνο και ακολουθώντας τις Αποστολικές συστάσεις[2] καλούν τους χριστιανούς και μάλιστα τους ακατάρτιστους στην πίστη να μην έχουν καμία σχέση με αιρετικούς, διότι ο κίνδυνος για τη σωτηρία τους είναι βέβαιος.[3]

Δυστυχώς όμως πολλοί, μη έχοντας ουσιαστική σχέση με το πνεύμα των Πατέρων και με τη ζωή της Εκκλησίας μας, βλέπουν πίσω από τις απαγορεύσεις αυτές μίσος και εχθρότητα της Εκκλησίας προς τους αιρετικούς. Ο Αγ. Νεκτάριος όμως πολύ περιεκτικά συγκεφαλαιώνοντας την Ορθόδοξη διδασκαλία μας προτρέπει: «Αποτρέπου την απιστίαν και την αίρεσιν και το σχίσμα, όχι τον άπιστον και τον αιρετικόν και τον σχίστην, όχι τον άνθρωπον. Αποστρέφου την γνώμην, όχι την φύσιν. Δι’  εκείνην είναι αλλότριος και διάφορος, είναι αποστροφής και μίσους υπόδικος. Δια τοιαύτην είναι οικείος και πλησίον, είναι ελέους και συμπαθείας, πολλάκις δε και κηδεμονίας και περιθάλψεως άξιος»[4]. «Οι απαγορεύσεις περί πολυποίκιλης επικοινωνίας με αιρετικούς πήγαζαν ουσιαστικά από την αγάπη της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δηλαδή προσπαθούσε αφ’ ενός να διαφυλάξει τα υγιά μέλη της από την ψυχοκτόνο ασθένεια των κακοδόξων, αφ’ ετέρου δε να προβληματίσει τους τελευταίους με τη στάση της και να τους κάνει να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε εσφαλμένο δρόμο. Η αποχή δηλαδή από την κοινωνία μαζί τους είχε ταυτόχρονα και παιδαγωγικό χαρακτήρα»[5].

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας, Ὁ ΣΤ ΄ Ἀποστολικός Κανόνας. Οἱ ἱερωμένοι νά μήν ἔχουν κοσμικές φροντίδες.

          IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

 

Ο ΕΚΤΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ
OI IEΡΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΦΡΟΝΤΙΔΕΣ

1. Ἐπιμένω, ἀδελφοί χριστιανοί, στήν νέα σειρά τῶν κηρυγμάτων μας «Ἑρμηνεία στούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας» καί εὐχαριστῶ τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, γιατί μέ φώτισε νά ἀρχίσω μία τέτοια σοβαρή κατηχητική διδασκαλία, πού ἔχει ὅλη τήν ὀρθόδοξη πίστη μας. Παρακαλῶ νά προσέχετε τίς ἑρμηνεῖες ἐπί τῶν Ἱερῶν Κανόνων πού σᾶς δίδω, γιατί δέν εἶναι δικές μου. Εἶναι τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, μεγάλου πατέρα τῆς Ὀρθόδοξης θεολογίας μας, γιατί εἶναι «ἡ συνισταμένη ὅλων τῶν ἁγίων Πατέρων» τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅσοι διαβάζουν τά βιβλία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου, πού ἐκτείνονται σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς θεολογίας μας, μαθητεύονται σέ σωστή θεολογία, σέ διδασκαλία καθαρή ἀπό τά καυσαέρια τῆς παπικῆς καί προτεσταντικῆς Δύσης.

Τούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, λοιπόν, σᾶς ἑρμηνεύω στά Κυριακάτικα κηρύγματά μου, ἀδελφοί χριστιανοί.

Ἡ σημαντικότητα τοῦ ἐκκλησιασμοῦ.

Ἐγώ ἐπιμένω σέ ὅλους, νά πηγαίνουν, ἄν ὄχι σέ ὅλες τίς ἀκολουθίες, τουλάχιστον στήν θεία λειτουργία. Καί ἄν συμβεῖ κάποιος νά μήν πηγαίνει στή θεία λειτουργία, οὔτε πού κάθομαι νά συνομιλήσω μαζί του! Γιατί δέν ἔχω νά τοῦ πῶ τίποτε! Γιά παράδειγμα:
Κάποιος, ὅταν τόν ρώτησα τί κάνει τήν ὥρα πού θά ἔπρεπε νά βρίσκεται στήν ἐκκλησία, μοῦ ἀπάντησε: «Βλέπω τηλεόραση»! Καί τότε τοῦ εἶπα: «Πρόσεξε, αὐτό σημαίνει ὅτι μπροστά σου ἔχεις τήν τηλεόραση, ἐνῶ στό Θεό ἔχεις γυρίσει τήν πλάτη σου. Ἄλλαξε λοιπόν. Πήγαινε στήν ἐκκλησία, ὥστε νά ἔχεις μπροστά σου τό Θεό, καί πίσω σου τήν τηλεόραση».
Οἱ ἄνθρωποι πολλές φορές κάνουν ἀπρόσεκτα κάποια πράγματα. Ἄν ρωτήσεις κάποιον, γιατί δέν πηγαίνει στήν ἐκκλησία, σπάνια θά ἀκούσεις ὅτι δέν πιστεύει καί γι᾿ αὐτό δέν πηγαίνει στήν ἐκκλησία. Στήν πραγματικότητα ὅμως, αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού δέν πηγαίνει στήν ἐκκλησία.
Δέν πηγαίνει, γιατί:

Μήν σκανδαλίζεστε ὅταν ἀκοῦτε αὐτά πού λένε κατά τῆς Πίστεως. Ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας.

…. Μην σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της Πίστεως. Αφού αυτοί, που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της… Ε­σείς να θυμάστε πάντα την βασική αρχή που γνώριζαν πολύ καλά οι πρώτοι Xριστιανοί. Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο που γνωρίζει όλες τις επιστήμες, δεν γνωρίζει όμως τον Θεό.

2 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Των Αγίων Ακινδύνου, Αφθονίου, Πηγασίου, Ελπιδοφόρου και Ανεμποδίστου, των Αγίων Συγκλητικών, των Αγίων Ευδοξίου, Αγαπίου και των οκτώ συν αυτώ Μαρτύρων, των Αγίων Κυριακής, Δομνίνης και Δόμνας, Μαρκιανού Οσίου, Ιακώβου Οσίου.

Οἱ Ἅγιοι Ἀκίνδυνος, Ἀφθόνιος, Πηγάσιος, Ἐλπιδοφόρος (ἢ Ἐλπιδηφόρος) καὶ Ἀνεμπόδιστος

Ἦταν ἀξιωματοῦχοι τοῦ Πέρσου βασιλιὰ Σαπὼρ τοῦ Β’. Ἐπειδή, ὅμως, ὁμολόγησαν ὅτι εἶναι χριστιανοί, συνελήφθησαν καὶ μαστιγώθηκαν σκληρά. Ἔπειτα, τοὺς ἔριξαν στὶς φλόγες μιᾶς μεγάλης φωτιᾶς. Ἀλλὰ οἱ θερμὲς δεήσεις τους πρὸς τὸν Θεὸ προκάλεσαν φοβερὴ θύελλα μὲ βροχή, ποὺ ἔσβησε τὴν φωτιά.
Αὐτὸ προκάλεσε φόβο στοὺς Πέρσες , καὶ τὸν ἴδιο τὸ Σαπώρ, μὲ ἀποτέλεσμα να’ ἀναβάλει, τὸν θάνατο τῶν γενναίων χριστιανῶν.
Ἀλλὰ μετὰ μερικὲς μέρες, τοὺς ἔφερε καὶ πάλι στὸ κριτήριο. Ἀφοῦ εἶδε ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ ἀλλάξει τὸ χριστιανικό τους φρόνημα, ἀποκεφάλισε πρῶτο τὸν Ἀφθόνιο.
Ἔπειτα, ἀπευθυνόμενος στὸν Ἐλπιδοφόρο, τοῦ εἶπε νὰ φανεῖ λογικός, σὰν ἐγγράμματος ποὺ ἦταν καὶ μποροῦσε νὰ διακρίνει τὸ ψέμα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Ὁ Ἐλπιδοφόρος του ἀποκρίθηκε ὅτι γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς πιστεύει στὸν Χριστό, διότι Αὐτὸς εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Δηλαδὴ ὁ σωστὸς δρόμος, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀπόλυτη ἀλήθεια καὶ στὴν πραγματικὴ καὶ πηγαία ζωή, ποὺ ἀξίζει κανεὶς νὰ πεθάνει γι’ αὐτή.