Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Πέμπτης 06-11-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Προς Κολασσαείς κεφ. δ΄ 2 - 9  

δ΄ 2 - 9



 

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ιβ΄ 2 - 12

Ιβ΄ 2 - 12 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Le désir de plaire à Dieu rencontre beaucoup d’obstacles -St Macaire l’Egyptien

Ceux qui ont aimé Dieu en vérité n’ont pas décidé de le servir en vue du Royaume, comme s’ils cherchaient à faire un marché et un bénéfice, ni non plus pour échapper au châtiment réservé aux pécheurs. Mais ils l’ont aimé comme le seul Dieu et comme leur propre Créateur.
Ils ont reconnu par conséquent que les serviteurs doivent plaire à leur Maître qui les a créés. Et ils font preuve d’un grand discernement devant ce qui leur arrive. Car le désir de plaire à Dieu rencontre beaucoup d’obstacles dès lors que ce ne sont pas seulement l’indigence et le discrédit, mais aussi la richesse et l’honneur qui sont des tentations pour l’âme. Et en un certain sens, même la consolation et le réconfort que l’âme reçoit de la grâce peuvent très facilement se transformer en épreuve et en empêchement, si l’âme qui en a été jugée digne ne les ressent pas et n’en use pas avec beaucoup de mesure et de discernement. Car le mal, sous le couvert d’une telle grâce, s’ingénie à relâcher la tension dans l’âme, et à y faire entrer la mollesse et la négligence.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, ΙΒ' μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, ΙΒ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-08-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Ὑπερηφάνεια, τό μεγάλο ἐμπόδιο τῆς σωτηρίας μας»

"Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου"

Ὅπως ἀπ᾿ ὅλες τίς ἀρρώστιες τοῦ σώματος πιό ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ κρυφή καί ἄγνωστη στόν ἄρρωστο, ἔτσι καί ἀπ᾿ ὅλες τίς κακίες, πού εἶναι ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς, ἡ πιό ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Γιατί ὅσο καταστρεπτική εἶναι, ἄλλο τόσο εἶναι ἀπόκρυφη στόν ἄρρωστο. Καί μάλιστα πολλοί ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ὄχι μόνο δέν ἐλέγχονται ἀπό τή συνείδησή τους πού εἶναι ὑπερήφανοι, ἀλλά κυριολεκτικά μεθᾶνε ἀπό τήν ὑπερηφάνεια, σέ σημεῖο πού καταντᾶνε νά τήν ἔχουν γιά στόλισμα καί στεφάνωμα! Γι᾿ αὐτό καί ὁ Προφήτης τούς ἐλεεινολογεῖ, λέγοντας:
«Οὐαί τῷ στεφάνῳ τῆς ὑπερηφανείας... οἱ μεθύοντες ἄνευ οἴνου»¹.
Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι μιά ἄτακτη ἐπιθυμία ὑπεροχῆς τοῦ ἀνθρώπου, μέ τήν ὁποία μετράει τόν ἑαυτό του περισσότερο ἀπ᾿ ὅσο ἀξίζει στήν πραγματικότητα, καί θέλει οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι νά τόν ὑπολογίζουν ἔτσι. Γι᾿ αὐτό ἕνας ὑπερήφανος δέν λογαριάζει κανέναν ἄλλον ἐκτός ἀπό τόν ἴδιο.

«Oὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι» Προσεγγίζοντας τήν κατ’ οἰκονομία πράξη τῆς Ἐκκλησίας,Μέρος 2ο

 

Δεῖτε ἐδῶ: τό 1ο μέρος

Τι  σημαίνει «συνεύχεσθαι»;  Γιατί «ου δει συνεύχεσθαι»;

 π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών.

 Στις προηγούμενες παραγράφους¹ είδαμε ότι σύμφωνα με την κατ’ ακρίβεια πράξη της Εκκλησίας μας η συμπροσευχή με αιρετικούς ή σχισματικούς είναι εντελώς ανεπίτρεπτη, τα δε επιτίμια που ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες για τους παραβάτες είναι πολύ βαριά: καθαίρεση για τους κληρικούς, αφορισμός για τους λαϊκούς.

Όμως «τα εκκλησιαστικά πράγματα θεωρούνται κατά δύο τρόπους, κατ’ ακρίβεια και κατ’ οικονομία, και όταν δεν μπορούν να γένουν τα κατά ακρίβειαν, γίνονται τα κατά οικονομίαν» τονίζει χαρακτηριστικά ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεοςⁱ συγκεφαλαιώνοντας την μακραίωνη ποιμαντική παράδοση της Εκκλησίας μας.

 Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: μήπως κάποιες φορές «κατ’ οικονομία»ⁱⁱ επιτρέπεται η συμπροσευχή, χωρίς να έχουμε παράβαση των Ι. Κανόνων και χωρίς να επικρέμανται οι κανονικές συνέπειες;

Ἡ Αὐτοβιογραφία μου. Ὅσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκι (1722-1794).Μέρος 7ο. Συγκρίνοντας τόν Ὅσιο Παΐσιο Βελιτσκόφσκι μέ τόν Ἅγιο Ἀντώνιο τόν Σπηλαιώτη

ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΑΪΣΙΟ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΝΤΩΝΙΟ ΤΟΝ ΣΠΗΛΑΙΩΤΗ.
Αυτός ο αείμνηστος μακαριστός πατέρας μας Παΐσιος ήταν όμοιος με τον όσιο πατέρα μας Αντώνιο τον Σπηλαιώτη, ως γνήσιος δισέγγονος του, διότι έστω και αν έλαμψε ύστερα από πολλούς αιώνες, ωστόσο και τούς δύο τούς ανέδειξε η Ουκρανία . Εκείνος στάλθηκε από το Αγιον Όρος στη Ρωσία για να τη φωτίσει, και να οικοδομήσει αληθινό μοναχικό βίο. Αφού συνέλεξε μοναχούς και τούς κατάρτισε, έλαμψε σέ όλα τά άκρα της Ρωσίας, και κατέστη ο πρώτιστος όλων των Ρώσων μοναχών. Ο γέροντάς μας, όχι από αλλού, άλλα από το ίδιο Αγιον Όρος ανέλαμψε και ανανέωσε το βρισκόμενο σε παρακμή κοινόβιο και φύτεψε σ’ αυτό το δέντρο της ζωής την τρισευλογημένη υπακοή.

Συγκλονιστικό θαῦμα τῆς "Παναγίας" καί οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι "Κοσμᾶς καί Δαμιανός"

Διηγείται μια γυναίκα:

 "Το όνομα μου είναι Αθηνά Παππά. Στις 24-10-08 ο υιός μου Σπυρίδων είχε ένα σοβαρότατο τροχαίο. Είχε χτυπήσει στο κεφάλι και είχα αιματώματα στον εγκέφαλο, νεκρά κύτταρα τα οποία δεν αναπλάθονται ποτέ ξανά και θλάση στο κέντρο του εγκεφάλου.Ήταν στην εντατική του Ν.Ν.Α επί 29 πραγματικά πολύ δύσκολες μέρες διότι ήταν σε κώμα, διασωληνωμένος γιατί δεν μπορούσε ν’ αναπνεύσει και επιπλέον είχε αρχίσει η εσωτερική σήψη στα όργανά του. Το αποκορύφωμα ήταν η 45-λεπτη ανακοπή που έκανε 3 ημέρες πριν την γιορτή της Παναγίας (τα εισόδια της Θεοτόκου). Απ’ την ανακοπή του έμεινε ανεπάρκεια στην καρδούλα του, που θα την είχε για όλη του την ζωή.
Ο γιός μου ήταν 16 χρονών όταν συνέβη το τροχαίο. Εμείς πλέον δεν ξέραμε τι να παρακαλέσουμε τον Θεό. Οι γιατροί είπαν ότι αν ζήσει θα μείνει φυτό γιατί το χτύπημα στον εγκέφαλο είναι σ’ ένα σημείο όπου απ’ εκεί φεύγουν όλες οι πληροφορίες.Μετά την ανακοπή και ενώ ήταν σε κώμα συνέχισε να βαραίνει.

Ὁ Οἰκουμενισμός ἐν τῇ πράξει

Ο Οικουμενισμός εν τη πράξει

 

Σεβ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιεροθέου

 

Απομαγνητοφώνηση εισηγήσεως στο Διορθόδοξο Συνέδριο της Θεσσαλονίκης: «Οικουμενισμός: Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις» (20-24 Σεπτεμβρίου 2004).

Η εισήγηση την οποία ανέλαβα να αναπτύξω στην αγάπη σας, είναι «Ο Οικουμενισμός εν τη πράξει». Και την προσδιόρισα «εν τη πράξει», ήτοι στην θεολογία και στην άσκηση.

  Είναι γνωστό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι και λέγεται «Οικουμενική» διότι απλώνεται σε ολόκληρη την οικουμένη και έχει όλη την καθολική αλήθεια. Ο όρος «Οικουμενική» συνδέεται με τον όρο «Καθολική» αφού, όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, η Εκκλησία είναι «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική». Ο όρος, όμως, «Οικουμενική» δεν ταυτίζεται με τον όρο «Οικουμενιστική» και επομένως υφίσταται μεγάλη διαφορά μεταξύ «Οικουμενικής Εκκλησίας» και λεγόμενης «Οικουμενιστικής Εκκλησίας» αφού η τελευταία διακρίνεται από τις λεγόμενες και γνωστές αρχές του Οικουμενισμού.

  Δηλαδή γύρω από το θέμα αυτό υπάρχουν, εν συντομία, μερικές θεωρίες που χαρακτηρίζουν το τι είναι Οικουμενισμός, όπως είναι η πρώτη θεωρία, η λεγομένη «θεωρία των κλάδων», μια άλλη είναι η θεωρία του Οικουμενισμού που λέγεται «βαπτισματική θεολογία», μια άλλη θεωρία που εκφράζει τον Οικουμενισμό είναι η λεγόμενη «περιεκτικότητα», είναι ακόμη ο «διαχριστιανικός δογματικός συγκρητισμός» και επίσης είναι και ο λεγόμενος «διαθρησκευτικός συγκρητισμός».

Περί πλούτου και πλεονεξίας (τροφή για σκέψη).

Ο απ. Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο κάτι που συμπυκνώνει την σκέψη πολλών όσων έχουν διατυπωθεί σχετικά με το θέμα του πλούτου και της πλεονεξίας, τόσο στον φιλοσοφικό όσο και στον θεολογικό λόγο· «εστίν δε πορισμός μέγας η ευσέβεια μετά αυταρκείας» (Ά Τιμοθέου, 6:6). Δηλαδή, είναι μεγάλος πλούτος όταν ο άνθρωπος είναι ευσεβής και αρκείται σε όσα έχει. Αυτό είναι το κλειδί και η βάση των όλων συλλογισμών· η αυτάρκεια. Δεν κατακρίνεται ο πλούτος αυτός καθ’ αυτός, αλλά το δόσιμο του ανθρώπου στο να πλουτίσει άπληστα, που κατά κανόνα γίνεται σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Πολλά αποσπάσματα θα ήταν δυνατόν να παρατεθούν, αλλά για να μην γίνει το άρθρο υπερβολικά μεγάλο, έχουν επιλεγεί ορισμένα από αυτά και ενδεικτικά. Ας τα μελετήσουμε και ας σκεφτούμε πάνω σε αυτά, ειδικά στην σημερινή δύσκολη κατάσταση που περνά η πατρίδα μας. Είναι επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε.

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΔΑΝΙΗΛ ΣΙΣΟΕΒ- «Γιατί νά πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στήν ἐκκλησία;»

 ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΔΑΝΙΗΛ ΣΙΣΟΕΒ

Στον ιερέα συχνά, κάνουν αυτήν την ερώτηση, πού αναφέρεται στον τίτλο, και αρχίζουν να δικαιολογούνται.
-Πρέπει να χορτάσουμε ύπνο, να περάσουμε χρόνο με την οικογένεια, να κάνουμε δουλειές στο σπίτι, κι εγώ πρέπει να σηκωθώ και να πάω στην εκκλησία.

Για ποιό λόγο;
Η απαίτηση αυτή δεν έχει εφευρεθεί από τούς ανθρώπους, αλλά έχει δοθεί από τις Δέκα Εντολές: «εξ ημέρας εργάζου και κάμνε πάντα τα έργα σου' η ήμερα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Κυρίου του Θεού σου» (Εξ. 20, 8)... Στην Καινή Διαθήκη, μια μεγάλη γιορτή έγινε η Κυριακή, γιατί ο Χριστός, αναστήθηκε από τούς νεκρούς, άγιασε αυτή την ήμερα. Σύμφωνα με τούς κανόνες της Εκκλησίας ο παραβάτης της εντολής αυτής υπόκειται σέ αφορισμό (80ος κανόνας ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου). Είναι απίθανο ο Δημιουργός να μας έδινε παράλογες εντολές, και οι κανόνες της Εκκλησίας δεν είναι γραμμένες για να παιδεύουν τούς ανθρώπους. 

Ποιό είναι τελικά το νόημα αυτής της εντολής; 

Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Τό κίνημα τοῦ Ἰησοῦ

Το κίνημα του Ιησού

 

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

 

Το κίνημα του Ιησού (Jesus Movement) εμφανίστηκε στον προτεσταντικό χώρο των Η.Π.Α. τη δεκαετία του 1960 και κατάφερε να αναπτυχθεί και να δραστηριοποιηθεί με ιδιαιτέρως έντονο τρόπο τις δεκαετίες 1970 και 1980. Επιπλέον, κατάφερε να εισχωρήσει ως υπερομολογιακή κίνηση σε διαφορετικούς προτεσταντικούς κλάδους και να επεκταθεί εντός και εκτός των Η.Π.Α.

Πρόκειται για μία ακόμα μορφή προτεσταντικής αναζωπύρωσης, ένα ξεχωριστό είδος αφύπνισης και ενεργούς μαρτυρίας για τον Ιησού, όπως αυτοπροσδιορίζονταν. Επίκεντρό του δεν είχε κάποια προσωπικότητα, που επέδρασε καθοριστικά στη διαμόρφωση της ταυτότητάς του, αλλά σε αντίθεση με το παρελθόν, το εύρος των θέσεών του και των δράσεών του και ο συμμετοχικός χαρακτήρας του, συνέβαλαν καθοριστικά στη γρήγορη διάδοση και αποδοχή του.

Ὁ πρῶτος καί ὁ κυριότερος ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἑαυτός του

Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης

Ο άνθρωπος, εφόσον ζει, πρέπει πάντοτε να αγωνίζεται. Και ο πρώτος αγώνας είναι να νικήσει τον εαυτό του. Ο πρώτος και ο κυριότερος εχθρός του ανθρώπου δεν είναι ο διάβολος, όχι. Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος εις τον εαυτό του επίβουλος. 

Και τούτο διότι δεν ακούει τον άλλον, ακούει τι τον λέει ο λογισμός του. Ενώ έχουμε τόσους αγίους Πατέρες να τους μιμηθούμε διαβάζοντας τα συγγράματά τους, εντούτοις όμως το εγώ μας κυριεύει πολλές φορές. 

«Ἂν χρειαστεῖ νὰ πεῖτε σὲ κάποιον ὅτι ψεύδεται…» Άγιος Πορφύριος

Συμβούλευε ὁ Γέροντας νὰ διαλέγουμε ἤπια λόγια γιὰ νὰ ποῦμε κάτι σὲ κάποιον, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει τὸ στοιχεῖο τῆς ἀντιπαλότητας. Κι ἔφερνε τὸ ἑξῆς παράδειγμα:

5 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Γαλακτίωνος και Επιστήμης, των Αγίων Ερμά, Πατρόβα, Λινού, Γαΐου, Θεοτίμου, Δωριθέου Πρεσβυτέρου, Ευψυχίου, Καρτερίου, Σιλβάνου, Παμφίλου, Φιλοθέου, Νεάρχου και οι συν αυτών Μάρτυρες, Γρηγορίου Ομολογητή, Κάστορα και Αγαθαγγέλου, Δομεντίου και Παύλου, Ιωνά Θαυματουργού.

Οἱ Ἅγιοι Γαλακτίων καὶ Ἐπιστήμη

Ἔζησαν τὸν 3ο αἰῶνα μ.Χ., ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος. Οἱ γονεῖς τοῦ Γαλακτίωνα, Κλειτοφῶν καὶ Λευκίππη, ἦταν πρῶτα εἰδωλολάτρες. Κάποιος, ὅμως, ἱερομόναχος, ποὺ ὀνομαζόταν Οὐνούφριος, τοὺς προσείλκυσε στὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἀπὸ τότε διέθεταν τὰ πλούτη τους σὲ κάθε ἀγαθοεργία.
Τὸν δὲ γιό τους Γαλακτίωνα ἀνέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Δηλαδή, μὲ παιδαγωγία καὶ νουθεσία, σύμφωνη μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Καὶ ἡ παιδαγωγία αὐτὴ δὲν ἄργησε νὰ φέρει τοὺς θαυμαστοὺς καρπούς της.
Ὁ Γαλακτίων ὅταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε μία ὡραῖα κόρη, τὴν Ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ὁ ἴδιος εἵλκυσε στὸν Χριστό. Ἡ ζωή τους κυλοῦσε ἀφιερωμένη στὴν ὑπηρεσία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν διακονία τοῦ πλησίον, ὥσπου ξέσπασε ὁ διωγμὸς τοῦ Δεκίου. Τότε, ὁ μὲν Γαλακτίων πῆγε σὲ μοναστῆρι τοῦ ὄρους Σινᾶ, ἡ δὲ Ἐπιστήμη σὲ γυναικεῖο κοινόβιο.
Ἀλλὰ ἡ λαίλαπα τοῦ διωγμοῦ ἔφθασε καὶ στὰ μέρη ἐκεῖνα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ συλληφθεῖ ὁ Γαλακτίων. Ὅταν πληροφορήθηκε αὐτὸ ἡ Ἐπιστήμη, ἔτρεξε καὶ παρακάλεσε τοὺς διῶκτες νὰ συλλάβουν καὶ αὐτὴν πρὸς ἐνίσχυση τοῦ συζύγου της.
Ὁ ἄρχοντας Οὖρσος, μὴ μπορώντας νὰ τοὺς πείσει νὰ ἀλλαξοπιστήσουν, τοὺς ἀποκεφάλισε (250 μ.Χ.).