LOS PAZOS Y LA DEPRESIÓN QUÉ SON Y CÓMO SE “PSICOTERAPIAN”, SANAN

 ΤA ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

LOS PAZOS Y LA DEPRESIÓN QUÉ SON

Y CÓMO SE “PSICOTERAPIAN”, SANAN

Por hieromonje Sabas el Aghiorita http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Prólogo e introducción

A´ PARTE: LOS PAZOS

A1) Qué son los pazos

A2) Cómo se crean los pazos

A3) Cómo se sanan, “psicoterapian” los pazos

B´ PARTE: LA DEPRESIÓN

B1) Qué es la depresión

B2) Cómo se crea la depresión

B3) Cómo se sana la depresión según los Santos Padres

Añadido: ΑΓΧΟΣ (anjos ansiedad, angustia y estrés) y cómo se afronta

Ἀγρυπνίες στήν ἐνορία, Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

Αγρυπνίες στην ενορία.Ευλάβεια στα Άγια Λείψανα και τις ιερές εικόνες-ΙερομονάχουΣάββα Αγιορείτου 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

 

Χριστιανός ἀληθινός ἤ... περίπου χριστιανός.

 Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ.

Ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό μᾶς τά πάντα.

1) Μᾶς ζητάει νά ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας, λέγοντάς μας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Δηλ. «Ὅποιος θέλει νά γίνει δικός Μου, πρέπει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό του, νά σηκώσει τόν Σταυρό του, πού σημαίνει νά νεκρωθεῖ ὡς πρός τήν ἁμαρτία, ὡς πρός τόν κόσμο (νά ἀποβάλει τό κοσμικό φρόνημα), νά ἀπαρνηθεῖ τόν διάβολο καί νά μέ ἀκολουθήσει τηρώντας ὅλα ὅσα λέω». Ἄν ἀληθινά θέλουμε νά εἴμαστε μαθητές Ἐκείνου, πρέπει νά ξεχάσουμε τελείως τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό μας, νά ἀπορρίψουμε καί νά μισήσουμε κάθε ἁμαρτία· ἀκόμη, θά πρέπει νά κάμνουμε καί τό καλό, νά τηροῦμε ὅλες τίς ἐντολές καί νά νεκρωθοῦμε ὡς πρός τό κοσμικό φρόνημα, τήν ἁμαρτία καί κάθε πάθος. Δέν πρέπει νά ἀφήσουμε ἀνεξάλειπτη καμμία ἁμαρτία, ἀκόμη καί ἄν εἶναι πολύ μικρή, διότι μπορεῖ αὐτή νά μᾶς παρασύρει κατόπιν σέ μεγαλύτερο κακό.

Ἡ σχέση Ἁγίας Γραφῆς καί ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ, Σεβ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου

 

 Από το βιβλίο: «Η Αποκάλυψη του Θεού» Β΄ Έκδοση 1991. Εκδόσεις Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας) σελ.  20-29.

Πολλοί Χριστιανοί, επηρεασμένοι από τον Προτεσταντισμό, συνηθίζουν να ονομάζουν μερικές φορές την Αγία Γραφή: "λόγο του Θεού", "Θεία αποκάλυψη", "πηγή της πίστεως", κλπ. Το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο "Η Αποκάλυψη του Θεού", με εκτενείς παραθέσεις από τους μεγαλύτερους συγχρόνους θεολόγους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και από αγίους, δίνουν την Ορθόδοξη θεώρηση τόσο της Αγίας Γραφής, όσο και της Θείας Αποκάλυψης.

 

Όταν λέμε Αγία Γραφή εννοούμε τα κείμενα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης που εγράφησαν από τους Προφήτες, Ευαγγελιστές και Αποστόλους. Όπως γνωρίζουμε η δημιουργία του Κανόνος της Καινής Διαθήκης, που ιδιαίτερα μας απασχολεί, έχει μια μακρά ιστορία. Τα κείμενα της Καινής Διαθήκης είναι κείμενα περιστασιακά, εγράφησαν σε διαφόρους καιρούς και για έναν ορισμένο σκοπό. Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο προοριζόταν για τους τελείους Χριστιανούς, τους βαπτισμένους, ενώ τα τρία αλλά Ευαγγέλια προορίζονταν κυρίως για τους κατηχουμένους.

Γράφει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, καθηγητής Πανεπιστημίου: «Εις την Εκκλησίαν ο πιστός ως κατηχούμενος διέβαινε πρώτον το στάδιον της καθάρσεως καθ' ό εδιδάσκετο να διακρίνη μεταξύ τών ενεργειών τού Θεού και των κτισμάτων και δη τού διαβόλου και να συνεργάζεται ούτω με τον Θεόν διά την κατατρόπωσιν της ατελείας και επίτευξιν της τελειότητος βάσει της Παλαιάς Διαθήκης και τών ευαγγελίων τού Μάρκου, Λουκά και Ματθαίου κυρίως.

Ἡ αὐτοβιογραφία μου. Ὅσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκι (1722-1794), μέρος 12ο. 'Δόκιμος στή μονή τοῦ Λιουμπετς'

ΔΟΚΙΜΟΣ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΛΙΟΥΜΠΕΤΣ
Καθώς πλησίαζα στο μοναστήρι, βλέπω σιδερένια οδοφράγματα τοποθετημένα έως τον Δνείπερο ποταμό και φρουρά να στέκεται εκεί. Το μοναστήρι βρισκόταν πίσω από τη φρουρά. Με κατέλαβε φόβος και δεν ήξερα τί να κάνω. Μην έχοντας επάνω μου καμία γραπτή μαρτυρία για το ποιος είμαι, φοβόμουν ότι ή φρουρά θα με συλλάβει. Παρακάλεσα από όλη μου την ψυχή τον Θεό, όπως Αυτός γνωρίζει, να με φυλάξει από τούτο τον πειρασμό. Προχώρησα προς τη φρουρά. Και τότε, χάρη στη θεία Πρόνοια, πέρα από κάθε ελπίδα, είδα έναν μοναχό πού από την πόλη πήγαινε προς το μοναστήρι από την άλλη μεριά τού οδοφράγματος, ό όποιος, μόλις πλησίασε τη φρουρά, στάθηκε και με κοίταζε. "Όταν πλησίασα οι φρουροί με ρώτησαν: «Από που είσαι;» Αυτός αμέσως, προτού απαντήσω, τούς απάντησε τάχα με έκπληξη:

«Ἀδελφέ, νά μή σέ φοβίσουν οἱ πειρασμοί πού σοῦ συμβαίνουν»

Ἀπό τό Γεροντικό 

Ἕνας ἀδελφός πού πειραζόταν ἀπό τούς δαίμονες πῆγε σέ κάποιον γέροντα καί τοῦ εἶπε τούς πειρασμούς πού ἀντιμετώπιζε. Καί ὁ γέροντας τοῦ ἀποκρίθηκε:

«Ἀδελφέ, νά μή σέ φοβίσουν οἱ πειρασμοί πού σοῦ συμβαίνουν. Γιατί ὅσο βλέπουν οἱ ἐχθροί τήν ψυχή νά ἀνεβαίνει καί νά ἑνώνεται μέ τόν Θεό, θυμώνουν καί λιώνουν ἀπό φθόνο. Εἶναι ὅμως ἀδύνατο, ὅταν ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σέ πειρασμό, νά μήν εἶναι κοντά ὁ Θεός καί οἱ ἄγγελοί του καί νά μήν τοῦ ἁπλώνουν χέρι βοήθειας.

Τό Βαβέλειο συνοθύλευμα τοῦ Bose, εἶναι ἁπλά «ἰδιωτική ἔνωση πιστῶν» καί ὄχι μοναστική κοινότητα

ΤΟ ΒΑΒΕΛΕΙΟ ΣΥΝΟΘΥΛΕΥΜΑ  ΤΟΥ  BOSE, ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΙΣΤΩΝ » ΚΑΙ  ΟΧΙ  ΜΟΝΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

 

Του Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

 

Η  αυτοκαλούμενη ‘’μοναστική’’ κοινότητα του Bose  (Monastero di Bose), είναι μια οικουμενιστική κοινότητα, την οποία έχει ιδρύσει ο παπικός Enzo Bianchi το 1965.  Η οικουμενιστική  αυτή κοινότητα  αριθμεί πάνω από 80 μέλη διαφόρων δογμάτων, με ότι αυτό συνεπάγεται, από πλευράς οικουμενιστικών ατοπημάτων.

  Πέραν των άλλων απαραδέκτων στην ιδιωτική αυτή ένωση, είναι και το επίσης λυπηρό γεγονός, ότι αποτελεί μια μεικτή κοινότητα, από άνδρες και γυναίκες.  Έχει δολίως αποκληθεί ‘’μοναστική’’ και έτσι παρουσιάζεται στην ‘’ομώνυμη’’ ιστοσελίδα της Monasterodibose.it. 

Στην ουσία με βάση το Βατικάνειο «Κώδικα  Κανονικού Δικαίου» (Codise di Diritto Canonico), είναι μια «Ιδιωτική ένωση πιστών» (Associazone private di fedeli).  Όπως αναφέρει ο (Βατικάνειος) Κώδικας Κανονικού Δικαίου (Codise di Diritto Canonico) στα άρθρα 114, 116, 117 και 322 με τα οποία έχει συσταθεί η κοινότητα του Bose, είναι ξεκάθαρα «Ιδιωτική ένωση πιστών» (Associazone private di fedeli).  Όμως προς τα έξω παρουσιάζεται ως ‘’μοναστική’’ κοινότητα.  Γιατί ‘’μοναστήρι’’ λοιπόν καλούν την βαβέλειο αυτή κοινότητα; 

Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή (Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Με άλλο τρόπο δεν μπορεί ο άνθρωπος να φυλάξει την πρώτη και μεγάλη εντολή, δηλαδή το «να αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη τη ψυχή σου και με όλη τη δύναμή σου και με όλη τη διάνοιά σου», καθώς μας προστάξει ο Κύριος (Λουκ. 3, 27), παρά με το μέσον της νοεράς προσευχής.
Νοερά και καρδιακή προσευχή, κατά τους Αγίους Πατέρες που ονομάζονται Νηπτικοί, είναι κυρίως το να συμμαζεύει ο άνθρωπος το νου του μέσα στην καρδιά του, και χωρίς να λαλεί με το στόμα, αλλά μόνο με τον «ενδιάθετο λόγο», ο οποίος λαλείται μέσα στην καρδιά, να λέγει τη σύντομη αυτή και μονολόγιστη προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», κρατώντας και λίγο την αναπνοή.

Νεώτερα στοιχεῖα περί τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Καρσλίδη

Η οσιακή μορφή του Γέροντα και μετά την μακάρια κοίμησή του συνεχίζει να μιλά στις καρδιές πολλών πιστών και μάλιστα με σημεία δυνατά, να παρηγορεί κι ενισχύει ψυχές διψώντων. Η ευλάβεια όλων, που φανερώνεται με διαφόρους τρόπους και με την διήγηση της ωφέλειας, που έλαβαν από την ανάγνωση της ευρύτατα κυκλοφορούσης βιογραφίας του, είναι η καλύτερη μαρτυρία της και μετά θάνατον μυστικής προσφοράς του. Όσοι τον επικαλούνται θερμά δεν απογοητεύονται εύκολα. Απλοί, φτωχοί και άσημοι, μοναχοί και λαϊκοί, αλλά συνήθως ευσεβείς και ταπεινοί άνθρωποι, όπως ο Γέροντας, είναι οι αναγνώστες του θαυμαστού βίου του, που συγκινεί και κατανύσσει. Η δίχως έμμονη εκζήτηση ονείρων, οραμάτων και θαυμάτων, αλλά η ειρηνική και ευφρόσυνη παρουσία αυτών στους επικαλουμένους το όνομά του φανερώνει την γνησιότητα και την αξία τους.

Δέν μοῦ λές ἐσύ, παπα-Ἐφραίμ, τώρα πού βρίσκεσαι;

Όταν ξυπνήσουμε το βράδυ και βολιδοσκοπήσουμε την ψυχή μας ότι ρέπει προς τη λύπη, τότες θα φέρουμε θεωρίες θλιβερές.
Εγώ στο κελλάκι μου όταν βρίσκομαι και ξυπνάω, φέρνω μία θεωρία ότι πέθανα, μου έκαναν ανακομιδή οι πατέρες και φέραν ένα καλάθι μπροστά στο τραπέζι.
Εκεί είναι τα κόκκαλά μου, εκεί είναι και η νεκροκεφαλή, η κάρα που λέμε.
Δεν μου λες εσύ, παπα-Εφραίμ, τώρα που βρίσκεσαι;

Σοφή συμβουλή τῶν γερόντων τῆς Ὄπτινα, Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ

 

Σοφή συμβουλή των έμπειρων και σεβάσμιων γερόντων της Όπτινα

 

Θεωρώ ιερό καθήκον μου να σάς μεταφέρω μια σοφή συμβουλή των έμπειρων και σεβάσμιων γερόντων της Όπτινα, συμβουλή πού έδιναν σ’ όσους μοναχούς και κοσμικούς ειλικρινά επιζητούσαν τη σωτηρία τους:

«Στην εποχή μας, πού τόσο αυξήθηκαν τα σκάνδαλα, πρέπει να προσέχει κανείς αποκλειστικά τον εαυτό του, μη δίνοντας σημασία στη ζωή και τις πράξεις του πλησίον και μην κρίνοντας τούς σκανδαλοποιούς.

Γιατί η ψυχοφθόρα ενέργεια του πειρασμού εύκολα περνά από τούς πεσμένους στην αμαρτία σ’ εκείνους πού τούς κρίνουν». Οι γέροντες συμβούλευαν τούς κοσμικούς να χειραγωγούνται πνευματικά από το Ευαγγέλιο και από τα έργα των αγίων πατέρων πού έγραψαν νουθεσίες για όλους γενικά τούς χριστιανούς, όπως λ. χ. ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ.

Γέροντα Παΐσιου Αγιορείτη, Χαριτωμένες διδαχές

 Το κονσερβοκούτι που βλέπει τον Ήλιο

— Αισθάνομαι σαν ένα κονσερβοκούτι άχρηστο,πεταμένο σε έναν σκουπιδοτενεκέ, που όμως -οικονομία Θεού-είναι στραμμένο το καπάκι του προς τον Ήλιο.

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου «Χαριτωμένες Διδαχές, με παραβολές και παραδείγματα», εκδόσεις «Βρυέννιος», Θεσσαλονίκη 2003

 http://www.diakonima.gr/2014/08/31/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%90%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD/

11 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Μηνά Μεγαλομάρτυρα, Βίκτωρος Μεγαλομάρτυρα, Βικεντίου Διακόνου, Στεφανίδας, Δράκωνα, Θεοδώρου Ομολογητή, Μαξίμου, Αβίβου Επισκόπου.

Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς ὁ Μεγαλομάρτυρας «ὁ ἐν τῷ Κοτυαείῳ»

Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο στὰ μέσα περίπου τοῦ 3ου αἰώνα μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς εἰδωλολάτρες. Ὡστόσο, τὸ εἰδωλολατρικὸ περιβάλλον στὸ ὁποῖο μεγάλωνε, δὲν κατάφερε νὰ σκληρύνει τὴν καρδιά του ἡ ὁποία, ὅταν ἦλθε ἡ στιγμή, σκίρτησε ἀκούγοντας τὴν φωνὴ τοῦ «ἐτάζοντος καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψλμ.7, 10) Θεοῦ καὶ ἔτσι ὁ ἔφηβος ἀκόμη, Μηνᾶς, ἔγινε χριστιανός.
Μεγαλώνοντας, ἐπέλεξε νὰ σταδιοδρομήσει στὸν Ρωμαϊκὸ στρατό, στὸ ἱππικὸ τάγμα τῶν Ρουταλικῶν, ὑπὸ τὴν διοίκηση τοῦ Ἀργυρίσκου. Ἡ ἕδρα τῆς μονάδας του ἦταν στὸ Κοτυάειον (σημερινὴ Κιουτάχεια) τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἐκεῖ ὁ Μηνὰς διακρίθηκε καὶ γιὰ τὴν φρόνησή του ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ ἀνδρεῖο του φρόνημα καὶ γι’ αὐτὸ ἔχαιρε ἐκτιμήσεως στὸ κύκλο τῶν στρατιωτικῶν.
Δυστυχῶς ὅμως, τρεῖς αἰῶνες μετὰ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ παλαιὸς κόσμος ἀκόμη δὲν ἤθελε νὰ δεχθεῖ τὸ λυτρωτικὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, παραμένοντας αὐτάρεσκα, ἐγωιστικὰ καὶ αὐτοκαταστροφικὰ προσκολλημένος στὴν φθορὰ καὶ τὸ σκοτάδι. Οἱ αὐτοκράτορες τῆς Ρώμης ἄρχισαν καὶ πάλι «πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξεις 26, 14).