Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 02-12-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Α΄ κεφ. α΄ 8 - 14  

α΄ 8 - 14





Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ιθ΄ 45 - 48

Ιθ΄ 45 - 48 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

«Πρέπει νά θυμόμαστε ἀδιάκοπα τόν θάνατο καί τή μέλλουσα κρίση· γιατί ὅσοι δέν τά περιμένουν καί δέν τά συλλογίζονται αὐτά συνεχῶς, εὐκολά κυριεύονται ἀπό τά πάθη»

«Τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ»

«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

Ἀδελφέ, κάθε μέρα νά περιμένεις τόν θάνατό σου καί νά ἑτοιμάζεσαι γιά ἐκείνη τήν πορεία. Γιατί τό φοβερό πρόσταγμα θά ἔρθει τήν ὥρα πού δέν τό περιμένεις, καί ἀλοίμονο σέ ὅποιον βρεθεῖ ἀπροετοίμαστος. Ἄν μάλιστα εἶσαι νέος, πολλές φορές ὁ ἐχθρός σοῦ ψιθυρίζει:

«Νέος εἶσαι ἀκόμη· ἀπόλαυσε τίς ἡδονές σου, καί στά γεράματα μετανοεῖς. Γνωρίζεις βέβαια πολλούς πού καί ἐδῶ ἀπόλαυσαν τίς ἡδονές καί ἔπειτα μετανόησαν καί κέρδισαν τά οὐράνια ἀγαθά. Τί θέλεις λοιπόν ἀπό αὐτή τήν ἡλικία νά ταλαιπωρεῖς τό σῶμα σου; Δέν σκέφτεσαι μήπως ἀρρωστήσεις;»

Ἐσύ ὅμως νά ἀντισταθεῖς στόν ἐχθρό καί νά πεῖς:

Ἡ πίστη χωρίς τά ἔργα εἶναι νεκρή

 

Η ΠΙΣΤΗ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΕΡΓΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΗ

 

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί που δεν λαμβάνουμε υπόψη καθόλου τις υποχρεώσεις, τις οποίες αναλάβαμε έναντι του Θεού και της Εκκλησίας κατά την ώρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος; Εμείς οι οποίοι “ελαφρά τη καρδία” βρίζουμε τα άγια Ονόματα, που πάμε και ρωτάμε το διάβολο και τα όργανά του και εντάσσουμε τον εαυτό μας σε σχήματα αντίθετα με το Ευαγγέλιο και την Ορθοδοξία;

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι χωρίς σοβαρό λόγο δεν εκκλησιαζόμαστε τακτικά, δεν εξομολογούμαστε και δεν κοινωνούμε ή κοινωνούμε απροετοίμαστοι, χωρίς ευλογία πνευματικού, μια και τις περισσότερες φορές στερούμαστε πνευματικού και αυτοσχεδιάζουμε στην πνευματική ζωή;

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι δεν έχουμε καν την εύλογη περιέργεια να διαβάσουμε έστω και μια φορά το θείο λόγο, ενώ από την άλλη μεριά με τις ώρες παρακολουθούμε “ακοή και βλέμματι” όλα τα αισχρά και σατανικά παίγνια του Εωσφόρου μέσω της τηλεοράσεως;

Ὁ Ἱερομόναχος Κυπριανός γέροντας τῆς ἀδελφότητας τῶν Θωμάδων (+ 30 Νοεμβρίου). Μοναστική Συνοδεία τῶν Θωμάδων

Ο Ιερομόναχος Κυπριανός γέροντας της αδελφότητας των Θωμάδων (1935 /+ 30 Νοεμβρίου 2007)

 Μοναστική Συνοδεία των Θωμάδων

 Περιοδικό Όσιος Γρηγόριος Αρ. 34

Το να μιλήσουμε για τον Γέροντα μας είναι πράγμα πολύ δύσκολο. Για άλλους γράφεις πιο εύκολα, για τον Γέροντα σου όμως πολύ δύσκολα.

Ας πούμε όμως ότι θυμόμαστε.

Ό Γέροντας καταγόταν από τον Πειραιά. Γεννήθηκε το 1935. Ό πατέρας του ελέγετο Αθανάσιος και ή μητέ­ρα του Αθανασία. Στο Άγιον Όρος ήλθε σε ηλικία 14 ετών.

Στο άγιο βάπτισμα του έδωσαν το όνομα Νικόλα­ος, γιατί γεννήθηκε ανήμερα του αγίου Νικολάου. Ό μικρός Νικολάκης ήταν πολύ καλό παιδί. Ήταν υπά­κουος και ήρεμος, όπως και σε όλη του την ζωή. Άλλα και όλοι της οικογενείας του ήσαν ειρηνικοί άνθρωποι.

Ό Νικόλαος βοηθούσε την μητέρα του στην ετοιμασία του φαγητού. Γι' αυτό και ήξερε να μαγειρεύει πολύ κα­λά. Την βοηθούσε ακόμη και στο πλέξιμο και στις άλλες δουλειές, γιατί ήταν πολλά αδελφάκια. Πήγαινε και το φαγητό στις αδελφές του που δούλευαν στο εργοστάσιο «Κεράνης».

«Στούς ἀδύναμους ταιριάζει νά ὁδηγοῦνται σιγά-σιγά στά ἔργα τῆς μετάνοιας»

«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

Ἀπό τό Γεροντικό

Ἕνας ἀδελφός πού ἔπεσε σέ πειρασμό, δηλαδή σέ ἁμαρτία, ἀπό τή θλίψη του παράτησε τόν μοναχικό κανόνα, καί θέλοντας νά τόν ξαναρχίσει, ἐμποδιζόταν ἀπό τή λύπη. Ἔλεγε μέσα του:

«Πότε θά ξαναβρῶ τόν ἑαυτό μου, ὅπως ἤμουν κάποτε;»

καί ἀποθαρρυμένος δέν μποροῦσε νά ἀρχίσει τή μοναχική ἐργασία. Πῆγε λοιπόν σέ κάποιον γέροντα καί τοῦ εἶπε ὅσα τοῦ συνέβαιναν. Ὁ γέροντας, ἀφοῦ ἄκουσε τήν αἰτία τῆς λύπης του, τοῦ ἔφερε ἕνα κατάλληλο παράδειγμα.

«Κάποιος ἄνθρωπος», εἶπε, «εἶχε ἕνα χωράφι καί, ἐπειδή τό ἀμέλησε, ἐκεῖνο χέρσωσε καί γέμισε ἀγριόχορτα καί ἀγκάθια.

Ἀρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος,Ἐφικτὴ ἡ ἕνωση μετὰ τῶν Παπικῶν;

Ἐφικτὴ ἡ ἕνωση μετὰ τῶν Παπικῶν;

Τοῦ Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν Δρος Κανονικοῦ Δικαίου

 

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ ὁ ἄμεσος συνεργάτης αὐτοῦ Μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας κατὰ καιροὺς ὁμιλοῦν γιὰ τὴν ἐπερχομένη ἑνότητα Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ μὲ στόχο τὴν ἐπίτευξη ὁλοκληρωμένης Μυστηριακῆς κοινωνίας.

Ἡ Ἐκκλησία, ὅπως γνωρίζουμε, εἶναι Μία, γιὰ τὸν λόγο ὅτι εἶναι τὸ Μυστικὸ Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου: «Ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ), ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία...» (Κολ. 1, 25). Ἐφόσον, ὅμως, ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἄρα εἶναι Μία - «μεμέρισται ὁ Χριστός;» (Α´ Κορ. 1, 13) - ἡ αἵρεση δὲν διασπᾶ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἀποσπᾶ μέλη ἀπὸ αὐτὸ καὶ ἐκτρέπεται ἀπὸ τὴν διαχρονικότητα καὶ τοιουτοτρόπως χάνει τὴν καθολικότητα.

Ὁ Παπισμὸς ἔχει καταδικασθεῖ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 879 καὶ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τοῦ 1341, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς πρῶτες Οἰκουμενικὲς Συνόδους, γιὰ τὸν λόγο ὅτι οἱ κακοδοξίες του συμπίπτουν μὲ ἐκεῖνες τῶν πρώτων αἰώνων.

Ἀναφέρω τὶς σπουδαιότερες ἀπὸ αὐτές:

Ταπείνωση καί νήψη γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν παγίδων τοῦ πονηροῦ _mp3

Π. Σάββας 2010-03-18_Ταπείνωση καί νήψη γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν παγίδων τοῦ πονηροῦ _mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-03-2010 (Σύναξη σέ νέες).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Περί τῶν ἀγγέλων-Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος κ.κ. Ἱερεμία

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ – ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ.κ. ΙΕΡΕΜΙΑ

– Ἐρ.: Τί νοοῦμε στό «Πιστεύω» μέ τήν λέξη «ἀοράτων»;

Ἀπ.: Νοοῦμε τόν ἀόρατο ἤ πνευματικό κόσμο, στόν ὁποῖο ἀνήκουν οἱ ἄγγελοι.

– Ἐρ.: Τί εἶναι οἱ ἄγγελοι ; (Γενικά περί τῶν ἀγγέλων βλ. Ν. Ματσούκα, Δογματική καί συμβολική Θεολογία Β, σελ.187 ἑξ.).

Ἀπ.: Εἶναι ἀσώματα ὄντα, πού ἔχουν νοῦ, θέληση καί δύναμη. Ἦρθαν στην ὕπαρξη ἀπό τόν Θεό γιά νά Τόν ὑμνοῦν καί Τόν ὑπηρετοῦν. Εἶναι ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ, εἶναι «λειτουργικά, πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα» (Ἑβρ. 1,14), βρίσκονται ἀμέσως πανταχοῦ, εἶναι καί αὐτοί «κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ» πλασμένοι, ἀλλά δέν ἔχουν τό «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ», ὅπως ἀκριβῶς τό ἔχει ὁ ἄνθρωπος. Το «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» στόν ἄνθρωπο εἶναι ἰσχυρότερο ἀπό τό «κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ» στούς ἀγγέλους (Τό θέμα αὐτό, τῆς ὑπεροχῆς τοῦ «κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ» στόν ἄνθρωπο ἔναντι τοῦ «κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ» στούς ἀγγέλους, τό θίγουμε σέ ἄλλη μας παρακάτω ἀπάντηση. Βλ. καί Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου, Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία σ. 98.99. Κατά τόν Δαμασκηνό, ἄγγελος εἶναι «οὐσία νοερά, ἀεικίνητος, αὐτεξούσιος, ἀσώματος,Θεῷ λειτουργοῦσα, κατά χάριν ἐν τῇ φύσει τό ἀθάνατον εἰληφυῖα» (Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Β, 3. MPG 94, 94,865).

– Ἐρ.: Τί σημαίνει τό ὄνομα ἄγγελος;

Ἡ στήλη τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης στήν Μονή τοῦ Ἁγίου Σάββα στήν Ἀλεξάνδρεια

Η στήλη του αποκεφαλισμού της Αγίας Αικατερίνης στην Μονή του Αγίου Σάββα στην Αλεξάνδρεια

«Ἐκεῖνος πού ἐγνώρισε τήν ἀσθένειαν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, αὐτός ἐδοκίμασε τήν θείαν δύναμιν»

Ἐκεῖνος πού ἐγνώρισε τήν ἀσθένειαν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, αὐτός ἐδοκίμασε τήν θείαν δύναμιν. Καί ἐπειδή ἄλλα ἔχει κατορθώσει καί ἄλλα ἐπιδιώκει νά κατορθώσῃ μέ τήν θείαν δύναμιν, δέν ἐξευτελίζει ποτέ κανένα ἄνθρωπον. Διότι γνωρίζει ὅτι ὅπως ἐβοήθησε ὁ Θεός τόν ἴδιον καί τόν ἐλευθέρωσε ἀπό πολλά καί φοβερά πάθη, ἔτσι εἶναι εἰς θέσιν νά βοηθήσῃ καί ὅλους, ὅταν θέλῃ καί μάλιστα ἐκείνους πού ἀγωνίζονται δι᾿ Αὐτόν· ἄν καί γιά λόγους πού μόνος Ἐκεῖνος ἐγνωρίζει, δέ τούς ἐλευθερώνει ὅλους μαζί ἀπό τά πάθη, ἀλλά ξεχωριστά, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος ἰατρός, ἐλευθερώνει τόν καθένα πού προσπαθεῖ.

1 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Ναούμ Προφήτη, Φιλαρέτου του Ελεήμονα, Ανανία του Πέρση, Θεοκλήτου Αρχιεπισκόπου, Αντωνίου του Νέου, Ονησίμου Αρχιεπισκόπου, Ανανία και Σολοχών, Εγκαίνια Ναού Αγίου Τρύφωνα.

Ὁ Προφήτης Ναούμ

Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγομένους προφῆτες.
Ἔζησε τὸν 7ο αἰώνα πρὸ Χριστοῦ καὶ ἦταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Συμεών. Πατρίδα εἶχε τὴν Ἐλκεσέμ, γι’ αὐτὸ ὀνομάστηκε καὶ Ναοὺμ ὁ Ἐλκεσαῖος.
Τὸ βιβλίο τῆς προφητείας του ἀποτελεῖται ἀπὸ τρία μικρὰ κεφάλαια καὶ ἀφορὰ τὴν τύχη τῆς πόλης Νινευῆ.
Στὸ Α’ κεφάλαιο, ὑμνεῖ τὸν Θεό.
Στὸ Β’ κεφάλαιο, προαναγγέλλει τὸν ὄλεθρο τῆς Νινευῆ μὲ τὰ ἅρματά της, τοὺς Ἱππεῖς καὶ τοὺς θησαυρούς της.
Στὸ Γ’ κεφάλαιο, χαρακτηρίζει τὴ Νινευὴ σὰν πόλη τῶν αἱμάτων, τοῦ ψεύδους, τῆς μεγάλης ἀδικίας καὶ πορνείας.
Ἂς δοῦμε, ὅμως, τί λέει γιὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους τέτοιας πόλης, καὶ τί γι’ αὐτοὺς ποὺ εἶναι κοντὰ στὸν Κύριο:
«Χριστὸς Κύριος τοῖς ὑπομένουσιν αὐτὸν ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως καὶ γινώσκων τοὺς εὐλαβουμένους αὐτὸν καὶ ἐν κατακλυσμοὶ πορείας συντέλειαν ποιήσεται τοὺς ἐπεγειρομένους, καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ διώξεται σκότος». Ναούμ, Α’ 7 – 8.