Σελίδες

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

El Evangelio de San Juan Capítulo 2

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
El Evangelio de San Juan
Capítulo 2
(En letra normal traducción más literal del texto original en griego clásico y en letra cursiva en griego moderno ampliando un poco el sentido de cada frase, por memorable Panagiotis Trémpelas, teólogo y catedrático, cualquier error por favor nos avise).
1-12 El milagro de la boda de Caná,
13-25 Jesús en Jerusalén echa los vendedores del templo.
1 Al tercer día después de estos acontecimientos se celebró una boda en Caná de Galilea y estaba allí la madre de Jesús.
2 Y fueron invitados también a la boda Jesús y sus discípulos.
3 Y faltando el vino, la madre de Jesús le dijo: No tienen vino.
4 Jesús le contestó: ¿Hay mujer, qué hay de común entre yo y tú? Aún no ha llegado mi hora.
4 Jesús le contestó: ¿Hay mujer, qué hay de común entre yo que soy el Mesías y tú, que me has dado la luz como hombre? Aún no ha llegado mi hora de hacer milagros delante de los hombres y revelarme públicamente como Mesías.
5 Dijo la madre a los servidores: Haced todo lo que él os diga.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Πέμπτης 04-12-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. γ΄ 23 - δ΄ 5  
 
γ΄ 23 - δ΄ 5



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ε΄ 24 - 34

Ε΄ 24 - 34 
 


Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Our aim must be to become holy…Saint Porphyrios (Bairaktaris) the Kapsokalyvite


Άγ. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης_ Порфирий (Баирактарис )Кавсокаливит_ St Porphyrios (Bairaktaris) the Kapsokalyvite  890016

Saint Porphyrios (Bairaktaris) the Kapsokalyvite

Commemorated on  2 December

There is one thing we must do, and that is turn to Him and love Him with our soul. Love for Christ: this is the best and sole remedy for the passions. 

“The flood of divine love fills the soul with joy and exultation.”

Prayer should not be seen as a chore or an obligation but rather an act of love.

The object is not to sit and afflict and constrict yourself in order to improve. The object is to live, study, to pray and to advance in love––in love for Christ and for the Church.

The Elder tells us,

Simplicity and gentleness are a very saintly mode of spiritual life, but you cannot learn this in an external way. It must suffuse itself mystically within you so that your soul embraces this mode of life through the grace of God.

«Ὁ παπισμός εἶναι ἡ μεγάλη διαστροφή τοῦ Εὐαγγελίου», Ὅσιος Γέρων Ἀναστάσιος Κουδουμιανός (+2 Δεκεμβρίου 2013)

 Διδαχές του γέροντος Αναστασίου της Ι. Μ. Κουδουμά,
ένα χρόνο μετά την κοίμησή του!

Σχόλιο δικό μας: Ἄς προσέξουμε ἀδελφοί μου τίς κατωτέρω διδαχές τοῦ ὁσίου χαρισματούχου Γέροντος Ἀναστασίου. Ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακές καί ἐπίκαιρες εἶναι οἱ ἑξῆς:
«Ο παπισμός είναι η μεγάλη διαστροφή του Ευαγγελίου. Όσοι επιδιώκουν ένωση μαζί του, ματαιοπονούν. Δεν θα αφήσει ο Χριστός την Ορθόδοξη Εκκλησία να πλανηθεί, γιατί ταυτίζεται μαζί της. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το σώμα του. Πλανώνται όμως στοχαστές θεολόγοι και εκκλησιαστικοί άρχοντες. Όμως θα παραδοθούν στην μήνιν της ιστορίας και στην αυστηρά κρίση του Θεού».
«Έρχονται δεινά… Φοβερά δεινά.. Πυρηνικός όλεθρος… Όλα αυτά θα τα φέρουν τα παρά φύσιν αμαρτήματα που κατήργησαν το κατ΄ εικόνα Θεού στον άνθρωπο».

Ἡ σιωπὴ τοῦ Γέροντα


Γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει στὸν πόλεμο αὐτό, προσέφευγε στὴ χρήση τῶν χαρισμάτων του, ποὺ γέμιζαν τὴν ψυχὴ τῶν ἐπισκεπτῶν μὲ ἔκπληξη καὶ δέος. Μερικὲς φορὲς ἱκανοποιοῦσε, μὲ τρόπο θαυματουργικό, αἰτήματα τῶν προσκυνητῶν, ἀλλὰ ποτὲ χωρὶς βαθύτερη πνευματικὴ ἀναφορά. Δὲν ἀπέβλεπε νὰ γίνει προσωρινὰ ἀρεστός, ἀλλὰ μονίμως χρήσιμος. Καὶ ὄντως, θὰ ἀδικοῦσε τοὺς προσκυνητές, ἂν περιοριζόταν στὸ νὰ τοὺς λύσει τὰ πρόσκαιρα προβλήματά τους, κρατώντας γι’ αὐτοὺς κλειστὴ τὴν πόρτα τοῦ παραδείσου, ὅπου δὲν ὑπάρχουν πλέον προβλήματα. Ὅταν ὅμως ἔβλεπε, ὅτι δὲν ὑπάρχουν δυνατότητες γι’ αὐτὴ τὴν πνευματικὴ ἀναφορὰ στὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς, ἐξαιτίας ἐγωιστικῶν ἀντιστάσεων, δὲ χρησιμοποιοῦσε τὰ χαρίσματά του, γιὰ νὰ μὴν ἐπιβαρύνει τὴ θέση τῶν ἐπισκεπτῶν μὲ δωρεές, ποὺ τοὺς προσφέρθηκαν καὶ τὶς ἄφησαν ἀναξιοποίητες. Περίμενε νὰ καμφθοῦν οἱ ἀντιστάσεις. Σιωποῦσε τότε, ἀλλὰ δὲν ἀδιαφοροῦσε γι’ αὐτούς.

Τό ἐξουσιαστικό Παπικό Πρωτεῖο, προκαθορίζει τήν ἀποτυχία τῶν διαλόγων καί τῶν συζητήσεων μέ τούς Παπικούς

ΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΤΙΚΟ ΠΑΠΙΚΟ ΠΡΩΤΕΙΟ, ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ
 
Του  Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
 
Στην Ιστοσελίδα του Βατικανού Vatican.va, είναι αναρτημένη η καλούμενη από τους Παπικούς «Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας » (Catechismo della Chiessa Cattolica).  Ενώ θα ανέμενε κανείς ότι  το μακροσκελέστατο αυτό κείμενο θα ασχολείτο με τα Παπικά δόγματα, η κατ’ εξοχή  έγνοια του κειμένου, είναι να ‘’αποδείξει’’ δια μέσου της διαδοχής που απώλεσαν, ότι είναι η ‘’μόνη Εκκλησία’’.  Πουθενά δεν γίνεται αναφορά για το filioque και τις άλλες παπικές κακοδοξίες.  Αναφέρεται μόνο η προεξάρχουσα Παπική εμμονή, το εξουσιαστικό δηλαδή πρωτείο.
Το εδάφιο 816 αναφέρεται στη «μόνη Εκκλησία του Χριστού» ‘’L’ unica Chiessa di Cristo’’  (εννοώντας) την Παπική ‘’εκκλησία’’.  Σημειώνει εμφαντικά ότι αυτή η ‘’εκκλησία’’ ενυπάρχει στην Καθολική Εκκλησία» που διέπεται από τον διάδοχο του Πέτρου και τους επισκόπους που είναι σε κοινωνία μαζί του.   Σημειώνοντας το ‘’ενυπάρχει’’ (sussiste) και χρησιμοποιώντας το συνώνυμο ‘’ενυπάρχει σε’’ (subsistit in) για να τονιστεί  ότι η Παπική ‘’εκκλησία είναι «Η μόνη Εκκλησία του Χριστού».  Η θέση τούτη «Η μόνη Εκκλησία του Χριστού», δεν έλκει την καταγωγή της από το ότι πιστεύουν οι Παπικοί ότι κατέχουν την αλήθεια (γιατί είναι αρκετοί οι Παπικοί θεολόγοι που αμφισβητούν το Παπικό ‘’αλάθητο’’ καθώς και άλλα Παπικά δογματικά ατοπήματα), αλλά από την αιτία όλων τούτων, την Παπική εξουσιαστική μάνητα.

Ἀκηδία καί λιποψυχία

Διδαχές Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ
Αχώριστος σύντροφος του πνεύματος της λύπης είναι η ακηδία. Όπως παρατηρούν οι πατέρες, η ακηδία προ­σβάλλει το μοναχό περίπου το καταμεσήμερο και του προκαλεί τέτοια ακαταστασία, ώστε τόσο ο τόπος όπου ζει όσο και οι αδελφοί πού ζουν μαζί του, του γίνονται ανυπόφοροι. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης εγείρεται μέσα του ένα είδος αηδίας και μεγάλης πείνας και χα­σμουριέται πολύ συχνά. Μόλις ή κοιλιά του ικανοποιη­θεί, ο δαίμονας της ακηδίας προτείνει στο μοναχό την ιδέα να βγει από το κελί του και να μιλήσει σε κάποιον αδελφό, υποστηρίζοντας ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς να σωθεί από την ακηδία είναι η συνεχής συζή­τηση με τους άλλους. Ό μοναχός πού έχει κυριευθεί από την ακηδία είναι σαν ένα λεπτό ζιζάνιο πού δε σταματά ούτε λε­πτό, άλλα βρίσκεται πάντα στη διάθεση του άνεμου. Είναι σαν ένα μικρό σύννεφο πού καταδιώκεται από τον άνεμο.

«Θρονική ἑορτή μέ τόν Ἁγιώτατο»





«εν τοις Πατριαρχείοις» …
«Θρονική εορτή με τον Αγιώτατο»
ή 
όταν  το υπερφυές μυστήριο χρησιμοποιείται για να υπηρετήσει σκοπιμότητες …

Για μια ακόμα φορά γίναμε μάρτυρες των όσων διεπράχθησαν στον Πατριαρχικό Ναό του Αγ. Γεωργίου στη Κωνσταντινούπολη κατά την εορτή του Αγ. Ανδρέου (29-30.11.2014). Το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί και απ’ ότι φαίνεται θα το βλέπουμε όλο και συχνότερα για να το συνηθίζουμε καλύτερα και έτσι αγάλια-αγάλια να προχωρήσουμε χωρίς αντιδράσεις και αμφισβητήσεις σε αποκατάσταση – όπως μας είπε ο Παναγιώτατος – της «πλήρους κοινωνίας» με την «πρωτόθρονη αδελφή εκκλησία της Ρώμης», την «προκαθημένη της αγάπης» - για να έχουμε και λίγο από Πατέρες. Το ότι διαφέρουμε και θα διαφέρουμε σε καίριας σημασίας ζητήματα πίστεως είναι μικρής και επουσιώδους, μάλλον, σημασίας. Το ότι κάποιοι Ορθόδοξοι αδελφοί μας σκανδαλίζονται δεν μας νοιάζει και πολύ . εύκολα τους βάζουμε την ταμπέλα του “φανατικού” και “φονταμενταλιστή” και “επαρχιώτη”, τους ειρωνευόμαστε και ησυχάζουμε .  άλλωστε στο έργο αυτό έχουμε συναντιλήπτορες τα ΜΜΕ και συμπαραστάτες τους κάθε λογής πολιτικούς, που αδιαμφισβήτητα ενδιαφέρονται για τη φροντίδα που καταβάλουν οι Βαρθολομαίος και Φραγκίσκος για την «αποκατάσταση του Ναού του Θεού, δηλ. της Εκκλησίας», όπως μας αποκάλυψε ο «αδελφός, επίσκοπος Ρώμης» Φραγκίσκος !

Ἀποφθέγματα...Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυστοστόμου

α΄. Τό μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί Πίστεως.
β΄. Ὁ μή λέγων τήν Θείαν ἀλήθειαν ὑπεύθυνος ἐστι τοῦ αἵματος τουτέστι τῆς σφαγῆς τῶν ψυχῶν τῶν πλανωμένων.
γ΄. Τίποτε δέν ὑπάρχει ἀσφαλέστερο ἀπό τό σπλαχνιζόμαστε τούς ἐχθρούς μας, οὔτε πιό μεγάλο σφάλμα ἀπό τό νά θέλουμε νά ἐκδικούμαστε καί νά ἀποκρούουμε τούς ἐχθρούς μας.
δ΄. Τυχαίνει νά βλέπουμε πολλές φορές κάποιους νά πλουτίζουν, νά ζοῦν μέσα στήν τρυφή, νά φοροῦν πανάκριβα ἀρώματα, νά μεθάνε καθημερινά, νά καταδυναστεύουν τούς συνανθρώπους τους, νά βρίσκονται σέ κατάσταση δόξας πολλής καί μεγάλης ὑπερηφάνειας, νά ἁμαρτάνουν καί κανένα κακό νά μήν παθαίνουν.

«Δέν εἶναι δυνατόν νά κερδίσει κανείς τήν ψυχή τοῦ καί νά βρεῖ τήν ἀγάπη τοῦ ἐπουρανίου Πνεύματος, ἄν δέν...»

Δέν εἶναι δυνατόν νά κερδίσει κανείς τήν ψυχή τοῦ καί νά βρεῖ τήν ἀγάπη τοῦ ἐπουρανίου Πνεύματος, ἄν δέν ἀποξενώσει τόν ἑαυτό τοῦ ἀπό ὅλα τά πράγματα αὐτοῦ τοῦ αἰώνα, δέ δοθεῖ στήν ἀγάπη του Χριστοῦ, καί δέν ἀπομακρυνθεῖ ὁ νοῦς του ἀπό ὅλα τά ὑλικά ἀγαθά καί τούς γήινους περισπασμούς.

Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος


3 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Σοφονίου Προφήτου, Θεοδώρου Ιερομονάχου, Θεοδούλου του Σαλού, Θεοδούλου Οσίου, Ιωάννου του Ησυχαστού, των Αγίων Αγαπίου, Σελεύκου, Μάμα, Ίνδη, Δόμνας Γλυκερίου και των συν αυτών 40 Μαρτύρων, Γαβριήλ Ιερομάρτυρα, Αγγελή Νεομάρτυρα, Μωυσή Οικονόμου, Birinus.

Ὁ Προφήτης Σοφονίας

Ἔζησε τὸν 7ο αἰώνα π.Χ., ἐπὶ βασιλέως Ἰωσίου.  Εἶναι ὁ ἔνατος ἀπὸ τοὺς μικροὺς λεγόμενους προφῆτες καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Συμεὼν ἢ κατ’ ἄλλους τοῦ Λευΐ. Τὸ ὄνομά του σημαίνει «ὁ Γιάχβε κρύπτει», δηλαδὴ περιφρουρεῖ, προστατεύει.
Τὸ προφητικό του βιβλίο διαιρεῖται σὲ τρία μικρὰ κεφάλαια. Στὸ πρῶτο ἀπειλεῖ τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ παρεξέκλιναν ἀπὸ τὸν Κύριο στὴν εἰδωλολατρία. Στὸ δεύτερο προλέγει τὴν καταστροφὴ τῆς Γάζας, τῆς Ἀσκαλῶνος, τῆς Ἀζώτου, τῆς Δαμασκοῦ, τῆς Αἰθιοπίας, τῆς Ἀσσυρίας καὶ ἄλλων ἀκόμα χωρῶν. Στὸ τρίτο ἐλέγχει τὴν Ἱερουσαλὴμ γιὰ τὴ διαφθορά της, ἀλλὰ καὶ τὴν ὀνομάζει ἐπιφανή, σὰν κοιτίδα λυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Τέλος, χαιρετίζει μὲ ἀγαλλίαση τὴν μέλλουσα ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου στὴ Σιῶν. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς μίλησε μὲ τὸ Στόμα τοῦ προφήτη καὶ νὰ τί εἶπε γιὰ τοὺς ἄνομους ἀνθρώπους: «Ἐξάρω τοὺς ἀνόμους ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, λέγει Κύριος... Καὶ τοὺς ἐκκλίνοντας ἀπὸ τοῦ Κυρίου καὶ τοὺς μὴ ζητοῦντας τὸν Κύριον καὶ τοὺς μὴ ἀντεχομένους τοῦ Κυρίου. Θὰ ξεριζώσω, λέει ὁ Κύριος, τους ἀνόμους ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Καὶ θὰ τιμωρήσω αὐτοὺς ποὺ παρεκκλίνουν ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, αὐτοὺς ποὺ δὲν ζητοῦν μὲ τὴν προσευχή τους τὸν Κύριο καὶ δὲν κρατοῦν Αὐτὸν σὰν στήριγμά τους».
Ὁ προφήτης Σοφονίας πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τάφηκε στὸν τόπο τῶν πατέρων του.