El Evangelio de San Juan Capítulo 21

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

El Evangelio de San Juan

Capítulo 21

(En letra normal traducción más literal del texto original en griego clásico y en letra cursiva en griego moderno ampliando un poco el sentido de cada frase, por memorable Panagiotis Trémpelas, teólogo y catedrático, cualquier error por favor avisarnos).

1-3 Los discípulos otra vez a la pesca. 4-14 La aparición del Señor en la ribera del lago Tiberiades. 15-16 El restablecimiento de Pedro. 20-25 Logos sobre Juan.

1 Después de esto Jesús se apareció de nuevo a los discípulos en el mar de Tiberiades; y se manifestó de esta manera:

2 Estaban juntos Simón Pedro y Tomás, el llamado Mellizo; Natanael, el de Caná de Galilea, y los hijos de Zebedeo y otros dos discípulos.

3 Les dijo Simón Pedro: “Voy a pescar”. Le contestaron: “Nosotros también vamos contigo”. Salieron y subieron a la barca. Pero aquella noche no pescaron nada.

4 Al amanecer, estaba Jesús en la playa; pero los discípulos no se dieron cuenta de que era Jesús.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 29-12-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. β΄ 11 - 18  

β΄ 11 - 18



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ιβ΄ 1 - 12

Ιβ΄ 1 - 12

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὁ αἱρετικός ἀπολλιναρισμός

Τα στοιχεία ελήφθησαν από τον δεύτερο τόμο της Πατρολογίας του καθηγητή Στυλιανού Παπαδόπουλου, σελ. 530-541.

Ο απολλιναρισμός αναπτύχθηκε στα πλαίσια απόπειρας απάντησης του Απολλινάριου κυρίως στους οπαδούς του Αρείου και των Ανομοίων, στο «πως» έγινε η ενανθρώπιση του Θεού Λόγου. Προσπάθησε δηλαδή, θεολογικά, να ερμηνεύσει το«μυστήριο της ευσεβείας» κατά τον απόστολο Παύλο (Ά Τιμοθέου, 3:16). Όμως, η απάντησή του όχι μόνο θεολογική δεν ήταν, αλλά αντίθετη από αυτά που περιγράφονται τόσο στην Παλαιά Διαθήκη όσο και στην Καινή, σχετικά με την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου. Και τούτο, διότι δεν θεολόγησε βάση της εμπειρίας του δοξασμού, αλλά στοχάστηκε ανθρωπίνως βάση της φιλοσοφίας, που άκριτα δέχονταν. Αυτά που δίδασκε δεν συμφωνούσαν με την εν Αγίω Πνεύματι εμπειρία των θεούμενων, τόσο στην εποχή της Παλαιάς Οικονομίας όσο και της Νέας. Αποτέλεσμα ήταν να νοθεύσει την Πίστη που «άπαξ παραδόθηκε», ξεφεύγοντας από τα ορθόδοξα οροθέσια.

Τά δῶρα τῶν Μάγων (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

«Και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν» (Ματθ. β’ 11).

Τρία δώρα έφεραν στο νεογέννητο Βασιλιά. Και χωρίς να το θέλουν συμβόλισαν την αγία και ζωοποιό Τριάδα, στο όνομα της οποίας ήρθε στον κόσμο το παιδί Ιησούς, αλλά και την τριπλή διακονία του Κυρίου: τη βασιλική, την ιερατική και την προφητική, γιατί ο χρυσός συμβολίζει την αυτοκρατορική, το λιβάνι την ιερατική και η σμύρνα την προφητική ή τη θυσιαστική. Το νεογέννητο βρέφος θα γινόταν ο Βασιλιάς του αθάνατου βασιλείου, ο αναμάρτητος ιερέας και προφήτης και, όπως οι περισσότεροι προφήτες πριν απ’ Αυτόν, θα θανατωνόταν.
Όλοι το γνωρίζουν πως ο χρυσός μαρτυρεί κάποιον βασιλιά και τη βασιλεία του. Όλοι γνωρίζουν πως το λιβάνι μαρτυρεί ιερωσύνη και προσευχή. Κι επίσης όλοι γνωρίζουν από την Αγία Γραφή πως το λιβάνι μαρτυρεί τη θνητότητα.

Ἡ διαχείριση τῶν ἀγαθῶν μας

Τῶν ἀγαθῶν μας ἔχουμε μόνο τὴ διαχείριση

 

Ὁ Γέροντας ἔβλεπε τὴν οὐσία καὶ δὲν ἐπηρεαζόταν ἀπὸ ἐξωτερικοὺς τύπους καὶ ἐπιφανειακὰ οἰκονομικὰ συστήματα. Μιὰ μέρα μοῦ ἔλεγε: «Ξέρεις ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχει κανεὶς μέγαρο καὶ νὰ πάει στὸν Παράδεισο ἢ στὴν κόλαση; Δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ἐὰν ἔχουμε λίγα ἢ πολλὰ χρήματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ θὰ χρησιμοποιήσουμε αὐτὰ ποὺ ἔχουμε. Τὰ χρήματα, τὰ κτήματα καὶ ὅλα τα ὑλικὰ ἀγαθά μας δὲν εἶναι δικά μας· τοῦ Θεοῦ εἶναι. Ἐμεῖς ἔχουμε μόνο τὴ διαχείρισή τους. Πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ζητήσει λογαριασμὸ καὶ γιὰ τὴν τελευταία δραχμή μας, ἂν τὴ διαθέσαμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του ἢ ὄχι».

Σέ παπικό ναό θέλει νά μετατρέψει τό Πατριαρχεῖο τόν Ἅγιο Φωκά στήν Πάτμο

Σε Καθολική εκκλησία θέλει να μετατρέψει το Πατριαρχείο τον Άγιο Φωκά.

Γράφτηκε από τον Nίκο Μελιανό

ΜΩΡΑΙΝΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΟΥΣ ΒΟΥΛΕΤΑΙ ΑΠΩΛΕΣΑΙ"

Αυτό αναφέρει μια εκκλησιαστική ρήση και φαίνεται ότι βρίσκει την πιστή εφαρμογή της, μετά τις έντονες φήμες που κυκλοφορούν ότι γίνεται προσπάθεια και μάλιστα από το Πατριαρχείο να αλωθεί το κέντρο της Ορθοδοξίας που είναι η Πάτμος, με τη δημιουργία ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ στο νησί μας και μάλιστα να στεγαστεί στον υφιστάμενο ναό του Αγίου Φωκά στο λιμάνι.

Ίσως γίνεται μια προσπάθεια όχι μόνο άλωσης του νησιού αλλά και της ορθοδοξίας γενικότερα αφού όπως αναφέρεται ο Κολοκοτρώνης για να καταλάβει την Τριπολιτσά κατέλαβε πρώτα τα περίχωρα και απέκοψε τον ανεφοδιασμό.

Ναός λοιπόν για τους Καθολικούς στην Πάτμο και μάλιστα έτοιμος θέλει να χαριστεί το Πατριαρχείο στον Πάπα - άραγε έναντι ποιου ανταλλάγματος; - και τώρα ίσως εξηγούνται οι προ ημερών εναγκαλισμοί των δύο στο Πατριαρχείο. Άραγε θα δεχτεί ο Πάπας αν αύριο , λέμε αν, που δεν, του ζητηθεί να φτιαχτεί ναός ορθόδοξος στο Βατικανό ή στην πλατεία του Αγίου Πέτρου ή Μάρκου; Τί σκοπός εξυπηρετείται; Μάλλον ίσως δεν μάθουμε ποτέ αφού τα πάντα κινούνται στα καλοκουρδισμένα γρανάζια, μιας σκόπιμης και βραδυκίνητης φαναριώτικης διπλωματίας, που όμως εγκυμονούν κινδύνους για την ορθοδοξία και το έθνος γενικότερα.

Ἡ πνευματική διάσταση τῶν ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν

Ομιλητής του Αντιαιρετικού σεμιναρίου της Ιεράς Μητρόπολης Γλυφάδας για τον Μάρτιο του 2014, ήταν ο Οσιολογιώτατος Μοναχός π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Διδάκτωρ Θεολογίας -- Πτυχιούχος Φιλοσοφίας, ο οποίος ανέπτυξε με εμβρίθεια και τεκμηρίωση το ενδιαφέρον θέμα «Η πνευματική διάσταση των εναλλακτικών "θεραπειών"».
https://www.youtube.com/watch?v=mfArl_EHdnU#t=84

Ματαιότης ματαιοτήτων_2ο Μέρος, Ἐκκλησιαστής_Παλαιά Διαθήκη_mp3.

Π. Σάββας 2008-08-24_Ματαιότης ματαιοτήτων_2ο Μέρος, Ἐκκλησιαστής_Παλαιά Διαθήκη_mp3.

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-08-2008 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Ἡ κατάθλιψη εἶναι κακή διαχείρηση τῆς λύπης λόγῳ δαιμονικῆς ἐπήρρειας.

 

Ἡ λύπη, ὅπως ἀναφέρθηκε, εἶναι μία δύναμη πού μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Θεό μετά τήν πτώση, γιά νά βοηθηθοῦμε στήν μετάνοια. Ἐμεῖς ὅμως (λόγῳ τῶν παθῶν μας καί μέ τήν ὑποβολή-ἐπήρρεια τοῦ πονηροῦ) τήν χρησιμοποιοῦμε κακῶς καί πέφτουμε στήν κατάσταση τῆς κατάθλιψης.
«Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ζοῦσε στόν Παράδεισο», γράφει ὁ Jean Claude Larchet, «δέν γνώριζε τήν λύπη, πού ἐμφανίστηκε μετά τό ἀδαμικό παράπτωμα...
Ὀφείλουμε νά διακρίνουμε δύο μορφές λύπης. Ἡ πρώτη ἀποτελεῖ τμῆμα αὐτοῦ πού οἱ Πατέρες ὀνομάζουν «ἀδιάβλητα καί φυσικά πάθη», δηλαδή ὅσα ἔχουν ἐνσωματωθεῖ στήν φύση τοῦ ἀνθρώπου μετά τό προπατορικό ἁμάρτημα καί τά ὁποῖα δέν εἶναι κακά, μολονότι παρέχουν μαρτυρία τῆς πτώσης του ἀπό τήν προηγούμενη κατάσταση τελειότητας.

Ἡ μνηστεία τῆς Ἀειπαρθένου

Απόσπασμα «Χριστιανικής Σπίθας» Απρίλιος 1958, αρ. φυλ. 204 Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

  Η «Σπίθα» εκδόθηκε για να αντιμετωπίση ενα βλάσφημο βιβλίο

Η ΜΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ

Ζητήματα πίστεως

«—-Ἐκ τοῦ ὅλου περιεχομένου τοῦ βιβλίου εἰς τὸ παρὸν φύλλον διʼ ἔλλειψιν χώρου θὰ ἐξετάσωμεν μόνον τὸ μέρος ἐκεῖνο τοῦ βιβλίου, ποῦ ὁμιλεῖ περὶ τοῦ προοιμίου τοῦ θείου μυστηρίου τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως τοῦ Σωτῆρος, περὶ τῆς μνηστείας δηλ. τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας μετὰ τοῦ δικαίου Ἰωσήφ. Διὰ νὰ σχηματίσουν δὲ οἱ Ὀρθόδοξοι ἀναγνῶσται ἀληθινὴν κρίσιν περὶ τῆς ἀξίας τοῦ βιβλίου, ἐὰν καὶ κατὰ πόσον συμβιβάζηται μὲ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, πρὶν ἤ ἀνοίξωμεν τὸ βιβλίον καὶ ἴδωμεν τὰ ἐν αὐτῶ γεγραμμένα, θὰ ἴδωμεν ὁποία ἐπʼ αὐτοῦ τοῦ θέματος εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος διδασκαλία, ἵνα ταύτην ἔχοντες ὡς κριτήριον κρίνουν τοῦ βιβλίου τὴν ἀξίαν ἤ ἀπαξίαν ἐξ ἐπόψεως τοῦ Ὀρθοδόξου.

* * *

Κατὰ τὰ ἐπίσημα βιβλία τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας ἡ Μαρία, ἡ σεπτὴ Μήτηρ τοῦ Κυρίου, ἧς τὴν καρδίαν ρομφαία δίστομος ἔπληξε κατὰ τὰ Πάθη τοῦ Υἱοῦ Της, ἡπῆρξε τὸ ἀκηλίδωτον κάτοπτρον, ὁ καθαρώτατος ναός, ἡ κιβωτὸς ἡ ἁγία, ἡ ἄσπιλος, ἡ ἀμόλυντος, ἡ ἄφθορος, ἡ ἄχραντος, ἡ ἀγνή, ἡ πανάμωμος, κατὰ τὸν προφήτην Ἡσαΐαν Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ, ἡ μόνη δηλαδή, ἡ μοναδικὴ Παρθένος, ἡ ἐνσαρκώνουσα τὸ ἰδεῶδες τῆς παρθενίας, ἡ πρὸ τοῦ τόκου, ἠ ἐν τῶ τόκω καὶ μετὰ τόκον Παρθένος, ἥν ἐκ τοῦ προπατορικοῦ ρύπου ἐκαθάρισεν, ἐλάμπρυνε καὶ ἐξωράισεν ἔτι μᾶλλον ἡ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ φωνή˙ «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ, καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι» (Λουκ. 1, 35).

Γιατί γεννήθηκε ὁ Χριστός; Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν

 

Γιατί γεννήθηκε ὁ Χριστός; Γιὰ μᾶς, ἀγαπητοί μου, γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ γιὰ τὴ σωτηρία τὴ δική μας ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ κατέβηκε ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, «ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου», καὶ ἐνανθρώπησε. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπάντησι τοῦ πιστοῦ στὸ ἐρώτημα, καὶ αὐτὸ βροντοφωνεῖ ἡ Ἐκκλησία διὰ τοῦ Συμβόλου τῆς πίστεως (ἄρθρ. 3).
Μέγα τὸ μυστήριο! Ποιός ποτὲ θὰ μπορέσῃ νὰ καταλάβῃ σὲ ὅλο τὸ βάθος καὶ τὸ πλάτος τὸ ὑπερφυέστατο γεγονὸς ὅτι ἕνας Θεὸς σαρκώνεται, γίνεται ἄνθρωπος, γιὰ νὰ σώσῃ τὴν ἀνθρωπότητα; Ἐδῶ καὶ οἱ μεγαλύτερες διάνοιες,
χωρὶς τὴ βοήθεια τῆς πίστεως, συντρίβονται. Μικρὸς ἐμπρὸς στὸ Θεὸ ὁ ἄνθρωπος,ἂς εἶναι κ᾽ ἕνας Σωκράτης. Θὰ ὁμολογήσῃ τὴν ἄγνοια καὶ τὴν ἀδυναμία του ἐμπρὸς στὸ μυστήριο. Μικρὸς ὁ ἄνθρωπος, μεγάλος ὁ Θεός! Μόνο ἡ πίστι ῥίχνει φῶς στὸ μυστήριο.

Πνευματικοί λόγοι...Ἅγιος Ἰσίδωρος Πηλουσιώτης

α΄. Ἄν θέλεις ἀληθινά νά προσφέρεις δῶρα στό Θεό, μήν ἀτιμάζεις τόν Ἱερέα, πού εἶναι μεσίτης τῶν δῶρων. Τά χέρια τοῦ ἱερέως ὁ Θεός τά ἀξίωσε νά χρησιμοποιοῦνται ὡς ὑπηρέτες του. Διότι ὁ ἱερέας εἶναι ἄγγελος τοῦ Παντοκράτορα Κυρίου καί γιά τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀλλά καί γιά τή διακονία τῆς σωτηρίας τῶν πολλῶν.

28 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Των εν Νικομήδεια Δισμυρίων Μαρτύρων, Μνήμη των Αγίων Συγκλητικών, Δόμνας, Σεκούνδου, Βάβυλα Οσίου, Πλουτοδώρου, Σίμωνος του Μυροβλήτου, Στεφάνου Θαυματουργού.

Η Αγία Δόμνα

Η Αγία Δόμνα ήταν Ιέρεια των ειδώλων επί Μαξιμιανού στη Νικομήδεια και συγκεκριμένα στον ναό του Δωδεκάθεου. Οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου, άνοιξαν τα πνευματικά της μάτια και βαπτίστηκε χριστιανή, μαζί με τον υπηρέτη της Ινδή, από τον επίσκοπο Νικομήδειας Κύριλλο. Από τότε έκανε συνειδητή χριστιανική ζωή, μοιράζοντας στους φτωχούς ότι είχε από την περιουσία της, αλλά και ότι έπαιρνε από το παλάτι.Κάποτε όμως, το έμαθε αυτό ο αρχιυπηρέτης του παλατιού και όταν ήταν να τιμωρήσει τη Δόμνα, αυτή έκανε την τρελή και στάλθηκε στον επίσκοπο για θεραπεία.