Σελίδες

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 06-01-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τίτον κεφ. β΄ 11 - 14 & γ΄ 4 - 7  

β΄ 11 - 14 & γ΄ 4 - 7



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Γ΄ 13 - 17

Γ΄ 13 - 17



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Στήν Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως

Ὁμιλία στὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως.Ἀρχ.Σάββας Ἁγιορείτης.Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτου στίς 21-12-2013 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἡ Θεοπνευστία τῆς Ἀγίας Γραφῆς

Łaska światła..
  Η Αγία Γραφή δεν γράφθηκε ως Επιστημονικό εγχειρίδιο
 
του π. Ι. Ρωμανίδη
Ο Απόστολος Παύλος στον μαθητή του Τιμόθεο γράφει: «πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη» (Β΄ Τιμόθεον Γ’, 16).
Γύρω από το θέμα της θεοπνευστίας της Αγίας Γραφής ελέχθησαν και εγράφησαν πολλά, τα περισσότερα δε δημιούργησαν ιδιαίτερα προβλήματα στην Δύση. Δηλαδή, το ερώτημα είναι: η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη, επειδή είναι λόγος περί της αποκαλύψεως ή θεόπνευστες είναι και οι λέξεις και οι επί μέρους επιστημονικές και ιστορικές γνώσεις; Πώς νοείται η θεοπνευστία;
Κατ’ αρχάς, όπως έχει παρατηρηθή προηγουμένως, θεόπνευστοι είναι οι Άγιοι που βρίσκονται σε κατάσταση φωτισμού και Θεώσεως και γράφουν θεοπνεύστως σε θέματα που σχετίζονται με την αποκάλυψη του Θεού, την ενσάρκωση, την φανέρωση της δόξης του Θεού, την Εκκλησία και την εμπειρία της δόξης του Θεού στην Εκκλησία.

Πόσο εὐεργέτησε ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου τὴν ἀνθρώπινη φύση_Ἁγίου Νικόδημου_Πνευματικὰ Γυμνάσματα_mp3


Π. Σάββας 2013-12-28_Πόσο εὐεργέτησε ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου τὴν ἀνθρώπινη φύση_Ἁγίου Νικόδημου_Πνευματικὰ Γυμνάσματα_mp3


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-12-2013 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Ἐλπίδα καὶ στήριξη στὸν ἁμαρτωλό

Ἕνας μοναχὸς ἐξομολογήθηκε στὸν ἀββὰ Σισώη:
«Ἔπεσα πάτερ. Τί νὰ κάνω;»
«Σήκω», τοῦ εἶπε, μὲ τὴν χαρακτηριστική του ἁπλότητα ὁ ἅγιος Γέροντας.
«Σηκώθηκα ἀββᾶ, μὰ πάλι ἔπεσα στὴν καταραμένη ἁμαρτία», ὁμολόγησε μὲ θλίψη ὁ ἀδελφός.
«Καὶ τί σὲ ἐμποδίζει νὰ ξανασηκωθεῖς;»
«Ὡς πότε ἀββᾶ;», ρώτησε ὁ ἀδελφός.
«Ἕως ὅτου νὰ σὲ βρῇ ὁ θάνατος, ἢ στὴν πτώση, ἢ στὴν ἔγερση. Δὲν εἶναι γραμμένο ὅπου εὕρω σε ἐκεῖ καὶ κρινῶ σε; Μόνο εὔχου στὸν Θεὸ νὰ βρεθεῖς τὴν τελευταία σου στιγμή, σηκωμένος μὲ τὴν ἁγία μετάνοια», τοῦ ἐξήγησε ὁ ἀββὰς Σισώης.

Στά ἴχνη τῶν βημάτων τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ στό Ντιβέγεβο

Ιερή Τάφρος Παναγίας Ντιβεεβο_ Holy Ditch -Canal Diveyevo St. Seraphim of Sarov_ Святая Канавка Серафи́мо-Диве́евский монасты́рь6

«Η Παναγία είναι η χαρά, η μεγαλύτερη απ᾿ όλες τις χαρές».

«Απόκτησε την ειρήνη και τότε χιλιάδες ψυχές ολόγυρά σου θα βρούν τη λύτρωση».

H Αγία Τάφρος της Θεοτόκου στο Ντιβέγεβο του οσίου Σεραφείμ!

Η χρονιά χαράχτηκε από δύο γεγονότα -το ένα χαρμόσυνο , το άλλο λυπηρό.

Το χαρμόσυνο γεγονός ήταν ότι ήλθαν τα χαρτιά που από τόσο καιρό περίμεναν και που επικύρωναν  την δωρεά από την οικογένεια Μπατάσεφ των 30000τ.μ γής αντί των 10000 που είχαν υποσχεθή, προς το μοναστήρι του Ντιβέγεβο.Ο πατήρ Bασίλειος Σαντόφσκη λέγει πως ο στάρετς είχε μια τέτοια χαρά που δεν ήξερε πώς να την εκφράση.

Έδωσε ένα μικρό κάδο με υδρομέλι στον Mιχαήλ Μαντούρωφ για να το πάη στο Ντιβέγεβο.Ήθελε να το πιούν οι αδελφές , αφού θάκαναν τον γύρο του κτήματος τους, τρώγοντας μαζί άσπρο ψωμί.

Ήταν Μεγάλη Τεσσαρακοστή.Η γη ήταν ακόμη σκεπασμένη μ΄ένα παχύ στρώμα χιόνι.Οι αδελφές έπρεπε να εφοδιασθούν με χαλίκια που θα τα έβαζαν μέσα στο χιόνι μεταξύ των πασσάλων , προσδιορίζοντας έτσι τα σύνορα της καινούριας τους κατοικίας.

Ποιὰ εἶναι τὰ σημεῖα τῆς συγχώρησης τῶν ἁμαρτιῶν μας ἀπὸ τὸν Θεὸ_mp3

Π. Σάββας 2010-07-25_Ποιὰ εἶναι τὰ σημεῖα τῆς συγχώρησης τῶν ἁμαρτιῶν μας ἀπὸ τὸν Θεὸ_mp3

 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-07-2010 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Τό ἀρχαιότερο κείμενο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου καί ὅλης τῆς Καινῆς Διαθήκης: Α΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή.

Α' ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
ΜΕΛΕΤΗ Α΄
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ἐπισκέφθηκε γιά πρώτη φορά τή Θεσσαλονίκη γύρω στά 52 μ.Χ. Τότε πραγματοποιοῦσε τήν δεύτερη Ἀποστολική περιοδεία του. Εἶχε πρίν λίγες ἡμέρες φύγει ἀπό τούς Φιλίππους ὅπου εἶχε κακοπαθήσει πολύ καί τήν τελευταία νύκτα τήν εἶχε φυλακιστεῖ. Συνοδεύεται στό ταξίδι του πρός τήν Θεσσαλονίκη ἀπό δύο συνεργάτες του Ἀποστόλους τόν Ἅγιο Σίλαν καί τόν Ἅγιο Τιμόθεον. ­
­Ὅπως διαβάζουμε στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (κεφ. ιζ΄ 1-10) ὁ θεῖος Ἀπόστολος ὅταν ἦλθε στήν Θεσσαλονίκη κατ' ἀρχάς ἀπευθύνθηκε στούς Ἰουδαίους. Σ΄ αὐτούς μίλησε γιά τρία συνεχῆ Σάββατα. Ὁ λόγος του πού σάν περιεχόμενο εἶχε τήν σάρκωση, τήν σταύρωση καί τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου βασίστηκε στίς προφητεῖες τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Τό ἀποτέλεσμα τοῦ κηρύγματος καί τῆς ὅλης ἱεραποστολικῆς προσπάθειας ἦταν νά ἱδρυθεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Θεσσαλονίκης. Τά μέλη της, οἱ πρῶτοι χριστιανοί τῆς Θεσσαλονίκης προερχόνταν:

Γιά τόν Μεγάλο Ἁγιασμό καί τήν χρήση του

baptish.jpg
Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός τελεῖται κάθε χρόνο τήν 5η καί 6η Ἰανου­α­ρίου. Πολλοί εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ρωτοῦν ἄν ὁ Ἁγιασμός αὐτός πίνεται, χρησιμοποιεῖται γιά ραντισμό, φυλάσσεται στά σπίτια καί ἄν ἀντι­καθιστᾶ τήν θεία Κοινωνία.

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ, μεταγλωττισμένο στήν νεοελληνική, ἀποτελεῖ «εἰδική γνωμοδότηση περί τοῦ θέματος τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, δηλ. πῶς λαμβάνεται αὐτός παρά τῶν χριστιανῶν, ἐάν φυλάσσεται καί ἐάν ἀπ' αὐτόν μεταλαμβάνουν» οἱ πιστοί, συν­τα­χθέν ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικο­δή­μου. Ἀρχικῶς αὐτή δημοσιεύθηκε στά ΔΙΠΤΥΧΑ τοῦ ἔτους 1999 (σσ. οη΄-π΄), πρός ἐνημέρωση τῶν εὐλαβέστατων Ἐφημερίων καί πληρο­φόρη­ση τῶν πιστῶν.

1. Ὑπάρχει διαφορά ἀνάμεσα στόν Μεγάλο Ἁγιασμό πού τελεῖται τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων καί ἐκεῖνον τῆς κύριας ἡμέρας τῆς ἑορτῆς;

Νά μήν ζητᾶμε νά δοῦμε τόν Θεό, ἀπροετοίμαστοι!


Ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος, Δεν έρχεται πρόωρα, παράκαιρα. Μας δίνει την ευκαιρία να κρίνουμε τον εαυτό μας, να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα και να μην επιζητούμε να μας εμφανιστεί σε στιγμές που η παρουσία Του θα σήμαινε καταδίκη για μας.
  Θα ήθελα να σας πω ένα παράδειγμα πάνω σ’ αυτό. Πριν πολλά χρόνια ήρθε κάποιος να με δει. Μου ζήτησε να του δείξω το Θεό, του είπα δεν μπορούσα να το κάνω, αλλά πρόσθεσα ότι, ακόμα και να μπορούσα, αυτός δεν θα ήταν δυνατόν να ατενίσει τον Θεό, σκέφτηκα πως για να συναντήσει κανείς το Θεό πρέπει να έχει κάτι κοινό μαζί Του, κάτι που δίνει μάτια να δει και νου να κατανοήσει.

Σ᾿ Ἐκείνην !

( Τοιχογραφία ἀπό Τήν Παναγία Μακεδονίτισσα )
« Μερικὲς φορὲς ἡ ψυχή μου κρύβει μέσα της πολλὴ ἀγάπη καὶ θέλω νὰ τὴν στείλω καὶ δὲν γνωρίζω ποὺ νὰ τὴν στείλω. Καὶ τότε τὴν ἀπευθύνω εἰς τὴν Μανούλα μου, τὴν Παναγία καὶ τὴν παρακαλῶ αὐτὴ νὰ παρηγορήσει ὅποιον ὑποφέρει καὶ βασανίζεται, ὅποιον τὸν πικραίνουν οἱ αὐταρχικοὶ χαρακτῆρες, ὅποιον φλέγουν τὰ πάθη.
Ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν Παναγία μᾶς εἶναι κάτι τὸ πολὺ τρυφερὸ καὶ ἅγιο.

Πρωτοχρονιάτικη Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Κοσμᾶ


Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 
ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Κ Ο Σ Μ Α Σ
Προς  τους Παν/τους Ιεροκήρυκας, Ευλαβεστάτους Ιερείς, Οσιωτάτους Μοναχούς και Μοναχάς και το  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα της  καθ’ ημάς  Ιεράς  Μητροπόλεως.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά.
Ένα νέο έτος μας χαρίζει η αγάπη του Τριαδικού Θεού μας. Ένα νέο έτος το οποίο γίνεται σταθμός στην επίγεια ζωή μας. Όλοι μας υποδεχθήκαμε το έτος 2015 με χαρά, προσδοκίες και ελπίδες. Λάμπουν τα πρόσωπα από χαρά, οι όψεις φαιδρύνονται, οι καρδιές σκιρτούν.
Και η χαρά μας, οι πόθοι μας, οι ελπίδες μας γίνονται ευχή, η οποία εκφράζεται και γεμίζει όλους τους τόπους: «Αίσιο και ευτυχές το νέο έτος! Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος» λέμε.

Θέλουμε την αληθινή ευτυχία. Πως όμως θα έλθη και θα στερεωθή στη ζωή μας; Πως και αυτός ο νέος χρόνος θα γίνη ευτυχισμένος;
Η μητέρα μας Εκκλησία, η οποία γνωρίζει την ανθρώπινη ψυχή με ακρίβεια και κατέχει την πλήρη αλήθεια, μας δίνει την απάντησι: «Θέλετε» μας λέει η Εκκλησία «την αληθινή ευτυχία; Θέλετε τον χορτασμό της ψυχής σας με την ολοκληρωμένη χαρά της ευτυχισμένης ζωής;

Ρήματα Ζωῆς: Μή λυπᾶσαι ὑπέρμετρα γιά τίποτε

Μη λυπάσαι υπέρμετρα για τίποτε. Άφηνέ τα όλα στον Θεό και εκείνος γνωρίζει καλύτερα από εμάς το συμφέρον της ψυχής.
Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής
https://iliaxtida.wordpress.com/page/2/

5 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Θεοπέμπτου καὶ Θεωνᾶ, Συγκλητικῆς, Γρηγορίου τοῦ ἐν Ἀκρίτᾳ, Φωστηρίου, Σαΐς, Θεοείδου, Δομνίνας Ὁσίας, Τατιανῆς Ὁσίας, Δωροθέου Ὁσίου, Ρωμανοῦ Ὁσιομάρτυρα, Θεοφάνους Ἐγκλείστου.

Οἱ Ἅγιοι Θεόπεμπτος καὶ Θεωνᾶς

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θεόπεμπτος ἦταν Ἐπίσκοπος κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας κίνησε διωγμὸ ἐναντίων τῶν Χριστιανῶν, ὁ Θεόπεμπτος, ἀφοῦ ὁμολόγησε μὲ παρρησία ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Θεός, ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ Μαρτυρίου. Τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ὁδήγησαν ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορα.
Ὁ Ἅγιος δεν δείλιασε καθόλου καὶ στηλίτευσε τὴν πλάνη τοῦ αὐτοκράτορα. Ἔτσι ἄρχισαν τὰ βασανιστήρια. Τὸν ἔριξαν σὲ πυρακτωμένο κλίβανο. Ὅμως βγῆκε ἀπὸ ἐκεῖ χωρὶς να πάθει τίποτε.
Ἔπειτα τοῦ ἔδωσαν καὶ ἤπιε δηλητήριο. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ δηλητήριο δεν τοῦ προξένησε κανένα κακό, προσείλκυσε στην χριστιανικὴ πιστὴ τὸν μάγο που τοῦ ἔδωσε να πιεῖ τὸ δηλητήριο καὶ ὁ ὁποῖος, ἐξαιτίας τοῦ γεγονότος αὐτοῦ, ὀνομάστηκε Θεωνᾶς. Στο τέλος, οἱ εἰδωλολάτρες ἀπέκοψαν τὴν τίμια κεφαλὴ τοῦ Ἁγίου Θεοπέμπτου.
Τὸν Ἅγιο Θεωνᾶ τὸν ἔριξαν μέσα σὲ ἔνα λάκο καὶ τὸν σκέπασαν μὲ χῶμα μέχρι τὸ κεφάλι. Ἔτσι καὶ αὐτὸς παρέδωσε, ὕστερα ἀπὸ  μαρτυρικὸ
θάνατο, τὴν ψυχὴ του στον Κύριο.