Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 09-01-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ιγ΄ 13 - 24  

ιγ΄ 13 - 24



 

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Γ΄ 19 - 22

Γ΄ 19 - 22

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τό ἀλλοιωμένο δυτικό πνεῦμα καί ἡ Ὀρθοδοξία, Πατερική Θεολογία, π. Ἰωάννου Ρωμανίδη.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τό ἀλλοιωμένο δυτικό πνεῦμα καί ἡ Ὀρθοδοξία, Πατερική Θεολογία, π. Ἰωάννου Ρωμανίδη, 2ο Μέρος.Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Ἀγιορείτου στις 06-09-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

«Γέροντα, πές τώρα νά ἔχω προσευχή... Ἄντε, θά ᾿χῃς πλημμύρα προσευχῆς»

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

Τό 1929, πέρασε ἀπό τήν Θεσσαλονίκη, ὅπως ἀνεφέρθῃ προηγουμένως, ὁ Γέροντας Ἰωσήφ, γνώρισε κάποιες ἐνάρετες χῆρες, Μικρασιάτισσες, πού εἶχαν μεγάλο πόθο καί δίψα Θεοῦ. Ἀπό τότε ἀλληλογραφοῦσε μαζί τους καί προσπαθοῦσε νά τίς καθοδηγήσῃ στήν τελειότητα τῆς προσευχῆς, στήν πλήρη ἀφοσίωσι καί στή λατρεία τοῦ Θεοῦ. Κι᾿ ἐκεῖνες, γευόμενες τούς γλυκεῖς καρπούς τῆς προσευχῆς, ἄρχισαν νά ἐπιζητοῦν τό ἅγιο καί ἀγγελικό Σχῆμα.

Τά γράμματα τοῦ Γέροντος ἦσαν ἁπλά καί ἀνεπιτήδευτα, ἀλλά γεμάτα σοφία καί πολλή ἀγάπη. Σέ κάποια ἀπ᾿ αὐτά ἔγραφε:

«Ἐζητήσατε, τέκνον τοῦ ἀγαθοῦ μας Θεοῦ, ἐάν θέλῃ ὁ Κύριος νά λάβῃς τό ἅγιον Σχῆμα. Ἐσύ, ἀδελφή μου, ἀφ᾿ ὅτου εἶδες τόν κόσμον βαδίζεις εἰς τόν δρόμον τοῦ Θεοῦ, καί ποτέ σου ἄλλο δέν ζήτησες ἀπό τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Λοιπόν, μήν ἀμφιβάλλῃς ὅτι εἶναι καιρός νά φορέσῃς καί τό ἅγιον Σχῆμα, ἀφοῦ καί χωρίς Σχῆμα ἤδη εἶσαι καλόγρια, καί τώρα πού ἐγήρασες τί ἔργα ζητεῖς;»¹.

Ἡ ἐξομολόγηση ἑνός μαιευτήρα σέ νοσοκομεῖο περιοχῆς Ἀθήνας

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΜΑΙΕΥΤΗΡΑ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. ΣΕ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΡΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΈΧΟΥΜΕ 20 ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΕΠΙ 365 ΜΕΡΕΣ 7200 ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ. ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.

«Σέ μιά γυναίκα, πού ταλαιπωρεῖται ἀπό βαριά θλίψη»

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Γράφεις ὅτι σέ ταλαιπωρεῖ κάποια ἀκατανίκητη καί ἀνεξήγητη θλίψη. Σωματικά εἶσαι ὑγιής, τό σπίτι γεμάτο, ἀλλά ἡ καρδιά ἄδεια. Γιά τήν ἀκρίβεια ἡ καρδιά σου εἶναι γεμάτη ἀπό σκοτεινή θλίψη. Ἀναγκάζεσαι νά πηγαίνεις σέ χορούς καί σέ γιορτές, ἀλλά αὐτό σοῦ μεγαλώνει τή θλίψη.

   Πρόσεχε καλά γιατί αὐτό εἶναι ἐπικίνδυνη ἀσθένεια τῆς ψυχῆς. Μπορεῖ νά νεκρώσει πλήρως τήν ψυχή. Τέτοια θλίψη ἡ ἐκκλησία μας τήν βλέπει ὡς θανάσιμο ἁμάρτημα. Ἀφοῦ κατά τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου ὑπάρχουν δύο εἴδη θλίψης:

 «Ἡ γάρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμέταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δέ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται»¹.

«Tί νομίζεις ὅτι εἶναι ὁ θάνατος;»

 

 Στενοχωρήθηκες πολύ. Τὸ βλέπω. Ὅμως, ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ στενοχωρούμεθα, οὔτε πρέπει νὰ μᾶς τρομάζει ὁ θάνατος. Γιατὶ τί νομίζεις ὅτι εἶναι ὁ θάνατος; Θάνατος εἶναι τὸ μέσον, εἶναι ἡ πόρτα ποὺ περνᾶμε στὴν αἰωνιότητα! Αὐτὸς εἶναι ὁ θάνατος. Καὶ ἀπὸ τὴν πόρτα αὐτὴ θὰ περάσουμε ὅλοι. Αὐτὸ εἶναι τὸ μόνο βέβαιο. Ἀρκεῖ νὰ εἴμαστε προετοιμασμένοι. Ὁπότε, κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, θὰ βρεθοῦμε στὰ δεξιὰ τοῦ Χριστοῦ μας. Ἐκεῖ θὰ ἀνταμώσουμε ὅλοι καὶ θὰ ἀπολαύσουμε τὰ ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου. Ἐδῶ δὲν ἤρθαμε γιὰ νὰ μείνουμε αἰώνια. Ἤρθαμε νὰ δοκιμαστοῦμε καὶ νὰ φύγουμε γιὰ τὴν αἰώνια ζωή. Μὴ θλίβεσαι, λοιπόν, γιὰ κάτι ποὺ εἶναι προδιαγεγραμμένο. Αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε ὅλοι. Καὶ τὸ περιμένουμε.

Ἡ Μέλλουσα Πανορθόδοξος Σύνοδος

Η Μέλλουσα Πανορθόδοξος Σύνοδος

Του πρωτ. Γεωργίου Μεταλληνού Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών

Οι Σύνοδοι του 14ου αιώνος διατυπώ­νουν την θεολογία περί της Θείας Χά­ριτος. Η Ορθόδοξη Παράδοση δέχεται αυ­τές τις Συνόδους ως 9η Οικουμενική και πανορθόδοξα γίνεται αυτό αποδεκτό από γνω­στούς Θεολόγους. Διότι και η Σύνοδος αυτή, όπως και η 8η το 879, διαφοροποιούν ριζικά την ορθόδοξη Εκκλησία, στην πατερική συνέχειά της, από τον χριστιανισμό της Δύσεως. Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, λοι­πόν, με την θεολογία του, καρπό της πα­ρουσίας του Αγίου Πνεύματος μέσα στην φωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα καρδιά του, είναι ο Πατέρας της 9ης Οι­κουμενικής Συνόδου.

Ένα επίκαιρο ερώτημα είναι: Η μέλλουσα να συνέλθει πανορθόδοξος Σύνοδος τι θα κάνει; Ετοι­μάζεται αυτή η Σύνοδος, για να μας οδηγήσει, όπως διαβάζουμε και όπως βλέπουμε, στην απο­δοχή του παπισμού και του Προ­τεσταντισμού ως αυθεντικών χριστιανισμών.

«Ἐκεῖνοι πού ἁμαρτάνουν μέ τήν ἐλπίδα τῆς κατοπινῆς ἐξομολογήσεως»

"Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου"

Δέν ὑπάρχει πραματευτής τόσο παράλογος, πού νά πέταξε τήν πραμάτεια του στή θάλασσα, καί νά ἐλπίζει πώς θά τήν πάρει πάλι πίσω. Καί ὅμως, ὑπάρχουν χριστιανοί τόσο παράλογοι, ποῦ πετᾶνε θεληματικά τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς τους καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ – τό μεγαλύτερο χάρισμα πού μπορεῖ νά μᾶς δώσει ἐδῶ ὁ Κύριος μας –, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θ᾿ ἀποκτήσουν πάλι τά οὐράνια χαρίσματα καί τήν προηγούμενη καθαρότητα μέ τήν ἐξομολόγηση καί τή μετάνοια. Καί γίνονται, οἱ ταλαίπωροι, ἁλυσοδεμένοι σκλάβοι τοῦ ἅδη, νομίζοντας ὅτι μποροῦν νά κόψουν τίς ἁλυσίδες κατά τήν ὄρεξή τους. Καί πηγαίνουν μπροστά στό διάβολο μέ τά κλειδιά τῆς ψυχῆς τους στά χέρια, θαρρώντας πώς μποροῦν νά τοῦ τά πάρουν πάλι πίσω, ὅταν θελήσουν.

Ὅσιος Νικηφόρος ὁ λεπρός (1890 - + 4.1.1964)

Όσιος Νικηφόρος ο λεπρός (1890 - + 4.1.1964) της καρτερίας αθλητής,  προσευχής ο διδάσκαλος, κανὼν εγκρατείας

 

Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι (1890). Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών έφυγε από το σπίτι του, πήγε στα Χανιά κι άρχισε να εργάζεται εκεί σ’ ένα κουρείο. Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν δηλ. την λέπρα. Εκείνη την εποχή, τους λεπρούς τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα, διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό. Ο Νικόλαος όταν έγινε 16 ετών και όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, για να αποφυγή τον εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα έφυγε με κάποιο καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί έμενε εργαζόμενος στην Αλεξάνδρεια, πάλι σ’ ένα κουρείο, όμως τα σημάδια της νόσου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο. Γι’ αυτό με την μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στην Χίο, όπου υπήρχε τότε ένα λεπροκομείο, στο όποιο ήταν ιερεύς ο πατήρ Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος.

Ὁμιλία γιά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στό Φανάρι, π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης

Ὁμιλία τοῦ π. Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη στήν τηλεοπτική ἐκπομπή τοῦ BeeTV, πού ἔγινε στις 7 Δεκεμβρίου 2014 μέ θέμα τήν πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στό Φανάρι. orthodoxne

http://aktines.blogspot.gr/2014/12/blog-post_69.html

Προσευχή στήν Παναγία - Θεοτόκε Παρθένε

ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΛΕΜΕ  ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΟΥ  Ή ΤΟΥΣ  ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ 

Θεοτόκε Παρθένε,
εὐλογημένη Μαρία κεχαριτωμένη,
Δέσποινα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς,
εὐλο­γημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου,
ὅτι σωτῆρα ἔτεκες,

τόν μονογενῆν Υἱὀν τοῦ Θεοῦ
καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Θλιβομένης κοιλίας ταπεινοῦται καρδία...

Θλιβομένης κοιλίας ταπεινοῦται καρδία·

θεραπευομένης δέ αὐτῆς γαυριᾷ λογισμός: