Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 17-01-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ιγ΄ 17 - 21

ιγ΄ 17 - 21



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Στ΄ 17 - 23

Στ΄ 17 - 23

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

“Peace to you, pillar of light, for you prop up the earth.”Abba Antony

Saint Anthony the Great, the Anchorite of Egypt, and The Father of All Monks

Commemorated on January 17

Abba Hilarion once came from Palestine to Abba Antony on the mountain: and Abba Antony said to him: “Welcome, morning star, for you rise at break of day.” And Abba Hilarion said: “Peace to you, pillar of light, for you prop up the earth.”

Abba Antony said: “Now I do not fear God, but I love him: for love casteth out fear” [cf. 1 John 4:18]

He also said, ‘Whoever has not experienced temptation cannot enter into the Kingdom of Heaven. ‘He even added, ‘Without temptations no-one can be saved.‘

Abba Anthony said, “A time is coming when men will go mad, and when they see someone who is not mad, they will attack him saying, ‘You are mad, you are not like us.’“

Τί εἶναι ἡ ἀπάθεια; Μπορεῖ κάποιος νά τήν κατορθώσει ἄν τό θελήσει; Γέρων Ἰωσήφ Βατοπαιδινός († 2009)

Απάθεια είναι η ελευθερία από κάθε εμπαθή ε­πίδραση και είναι διπλή όπως και η φύση μας. Στη βιολογική μας σύσταση κινούνται οι σωματικές αισθήσεις. Αν σ’ αυτές επιβάλουμε το νόμο της λογι­κής και κινούνται στα όρια της χρείας, τότε κινού­νται φυσιολογικά, χωρίς πάθος, επειδή δεν γίνεται παράχρηση. Εδώ έχουμε μια σχετική απάθεια των εξωτερικών μας αισθητηρίων σαν λογικά πρόσωπα που είμαστε.
Εκείνα όμως, που χαρακτηρίζουν την προσωπι­κότητά μας ως θεοειδή, είναι τα πνευματικά μας αισθητήρια. Η συντριβή που προήλθε από την πτώ­ση έβλαψε περισσότερο τον πνευματικό μας κόσμο. Δίκαια η Γραφή αναφέρει ότι αποκτήσαμε «νουν που παρασύρεται στα πονηρά από τη νεότητά μας» (Γέν. 8,21), άρα εκ γενετής. Απάθεια, λοιπόν, ο­φείλουμε να έχουμε στον πνευματικό μας κόσμο, γιατί και οι αισθήσεις μας από το λογικό ερεθίζονται και κινούνται.

Ὁ Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης (†2014), ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους, γιά τό διάλογο μαρξιστῶν καί Ὀρθοδοξίας

Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα σχετικά με το διάλογο θεολόγων και μαρξιστών, διότι εδώ, στο Αγιον Όρος, δεν έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε όσα γράφονται και λέγονται στον κόσμο και συνεπώς δεν μπορώ να πω πού οφείλεται η τάσις για ένα διερευνητικό διάλογο μεταξύ τους.

Από μερικούς όμως μαρξιστές που περνούν απ’ εδώ, μου δίνεται η εντύπωση ότι ο διάλογος με την Εκκλησία φαίνεται να εκφράζει κάποια βαθυτέρα πνευματική τους αναζήτηση και ανησυχία.

Εάν ο διάλογος δεν εκφράζει κάτι τέτοιο, αλλά απλώς μία πολιτική σκοπιμότητα, νομίζω ότι θα οδηγήσει σ’ ένα νέο αδιέξοδο. Νομίζω ότι οι Έλληνες έχουμε πάθει φοβερή ζημιά. Αγνοούμε την Ορθοδοξία, όπως την εκφράζουν οι πατέρες της Εκκλησίας.

Παϊσίου τοῦ Ὁσίου τό Ἀνάγνωσμα

Λόγοι Οσίου Παϊσίου

" Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να κερδίσουμε τον παράδεισο.
Είναι πολύ στενή η πύλη και μην ακούτε αυτούς που σας λένε ότι όλοι θα σωθούμε".
*
"Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς
ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής
και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του".
*
"Η εμπιστοσύνη στον θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή
που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του θεού εκεί που χρειάζονται
και την ώρα που χρειάζονται"

Θαύματα Ἁγίου Θεοσεβίου: Γιά τούς κλέφτες

Όσιος Θεοσέβιος ο Αρσινοΐτης

Αυτά και άλλα πολλά θαύματα έγιναν από τον άγιο, μερικά παλαιότερα και μερικά πριν λίγα χρόνια. Στις ημέρες μας, κάποιος μοναχός, που ονομαζόταν Λουκάς, αφού ήρθε με μεγάλη πίστη, παρέμεινε περιποιούμενος τον ναό του αγίου. Ξεσήκωσε τότε ο σατανάς από την περιοχή του Ακάμα δύο αγρότες βοσκούς, οι οποίοι αφού ήρθαν, έκλεψαν τα πάντα, όσα βρήκαν, και του μοναχού και του αγίου και ξαναγύρισαν στον τόπο τους.
Η δε θεία δίκη και η χάρις που βρισκόταν μέσα στον άγιο Θεοσέβιο μετά από είκοσι ημέρες, τους φέρνει πίσω με τα μάτια άσπρα σαν το χιόνι, προσπέφτοντας στον άγιο, ζητώντας συγχώρηση και έλεος, χωρίς όμως να ομολογούν την κλοπή, εξαιτίας της οποίας τους βασάνιζε η τύφλωση και ο πόνος των ματιών, αλλά παρέμεναν κάνοντας ανόητη και χωρίς αποτέλεσμα δέηση. Επειδή δε δεν θεραπεύθηκαν, αλλά ο πόνος περισσότερο αυξανόταν και γινόταν οξύτερος, λέει ο ένας στον άλλο:

Ὁ Ἀστέρας τῆς Βηθλεέμ γιά τήν Ἐκκλησία μας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 12η Ιανουαρίου 2015.

 

Ο ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

 

     Στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» (φ.1-12-2014) δημοσιεύτηκε  άρθρο του διευθυντή του «Ευγενίδειου Πλανηταρίου» κ. Διονυσίου Σιμόπουλου, με τίτλο: «Το Άστρο της Βηθλεέμ». Ο διακεκριμένος αυτός επιστήμονας προσπαθεί να δώσει μια επιστημονική απάντηση στο μεγάλο και θαυμαστό γεγονός της εμφανίσεως του μυστηριώδους αστέρα, κατά την Γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Είναι αλήθεια ότι η σχετική βιβλική διήγηση από τον ευαγγελιστή Ματθαίο, αποτέλεσε από τους πρώτους ήδη χριστιανικούς χρόνους αντικείμενο θαυμασμού και μελέτης. Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας και η χριστιανική υμνογραφία, θεολογούν πάνω στο γεγονός αυτό και το εντάσσουν στο όλο θαύμα της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, χωρίς να αρνούνται πολλοί από αυτούς, ότι επρόκειτο για φυσικό μεν γεγονός, αλλά έκτακτο, το οποίο ήρθε να επιβεβαιώσει την υπερφυσική Γέννηση του Σωτήρος.

      Κατά τον κ. Δ. Σιμόπουλο «οι “Μάγοι από Ανατολών”, όπως ανακαλύπτουμε σε ιστορικές πηγές, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά αστρολόγοι, προερχόμενοι από τη Χαλδαία. Όμως οι αστρολόγοι απ’ όλα τα ουράνια σώματα, ή φαινόμενα, ξεχωρίζουν τους πλανήτες από τις κινήσεις τους ανάμεσα στους δώδεκα αστερισμούς της ζωδιακής ζώνης.

Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος ὁ Ρῶσος

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ Ο ΡΩΣΟΣ

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

 

     Η ρωσική Ορθοδοξία εμπλούτισε αρκούντως τις μυριάδες χορείες των αγίων της Εκκλησίας μας, με χιλιάδες Μάρτυρες, Ομολογητές, Οσίους και αληθινούς πιστούς. Ένας από αυτούς αγίους είναι και ο άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος.

     Γεννήθηκε το 1815 στο χωριό Τσερνάφσκα της επαρχίας Ορλόφ. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Βασιλιέβιστς Γοβόρωφ. Ήταν γιός ευλαβούς ιερέα, από τον οποίο κληρονόμησε βαθιά πίστη στο Θεό και ευλάβεια. Τα πρώτα γράμματα τα διδάχτηκε στην πατρίδα του. Κατόπιν, το 1831, εισήχθη στο Σεμινάριο του Ορλόφ. Ακολούθως, το 1837, συνέχισε τις σπουδές του στη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου, ως το 1841. Εκεί είχε την ευκαιρία να επισκέπτεται συχνά την περίφημη Λαύρα του Κιέβου, την κοιτίδα του ρωσικού μοναχισμού, όπου βρίσκονται πλήθος άφθορων Ιερών Λειψάνων, τα οποία μοσχοβολούν και θαυματουργούν. Συνδέθηκε με ονομαστούς πνευματικούς, οι οποίοι του ενέπνευσαν τον πόθο της μοναχικής ζωής. Έτσι, λίγο πριν τελειώσει τις σπουδές του, το 1841, αποφάσισε να γίνει μοναχός.

      Ο φημισμένος στάρετς της Λαύρας Παρθένιος τον υποδέχτηκε με καμάρι και χαρά, διότι ο νεαρός μοναχός συνδύαζε στο πρόσωπό του την πίστη στο Θεό, την αγάπη για τη μοναχική ζωή και την σπουδαία μόρφωση.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ἡ παραδοσιακὴ ἐμφάνισις τῶν κληρικῶν

Ἡ παραδοσιακὴ ἐμφάνισις τῶν κληρικῶν

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

 

     ΠΟΛΛΟΙ νεώτεροι κληρικοί ἔχουν τήν τάση νά ἐμφανίζονται στήν κοινωνία περιποιημένοι καί σύγχρονοι, περιφρονώντας τήν παραδοσιακή ἐμφάνιση πού εἶναι τά ράσα, τό καλυμμαύχι, τά μαλλιά καί τά γένια. Νομίζουν ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό εἶναι πιό κοντά στόν κόσμο καί τό ὅποιο ποιμαντικό τους ἔργο διευκολύνεται καί γίνεται ἀποτελεσματικότερο.

    Πρόκειται περί πλάνης. Οἱ ἰσχυρισμοί τῶν προοδευτικῶν κληρικῶν δέν εὐσταθοῦν. Τό κοσμικό φρόνημα τούς ἐμποδίζει νά προχωρήσουν στήν πνευματική ζωή καί νά ἀποκτήσουν τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ ποιμνίου τους. Μπορεῖ νά κάνουν θόρυβο καί νά ἀκοῦν ἐπαίνους ἀπό μερικούς κοσμικούς καί ἄσχετους, ὅμως δέν βοηθοῦν καθόλου τό ποίμνιό τους πνευματικά. Θά ἔλεγα, χωρίς ὑπερβολή, ὅτι μᾶλλον τό ἀπομακρύνουν ἀπό τήν Ἐκκλησία.

    Ἀλήθεια, πῶς νά ἐμπιστευθεῖς τέτοιους κληρικούς, πού ποτέ δέν γεύτηκαν τήν πνευματική ζωή καί ποτέ δέν ἀπαρνήθηκαν τή νοοτροπία καί τίς ἀδυναμίες τῶν κοσμικῶν;

Ἕνα ἀπό τά θαύματα τοῦ Ἁγ.Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης

...Όταν οι ασθενείς ήταν πάρα πολλοί, έκανε και σύντομη Ακολουθία του Αγιασμού και δέηση συγχωρητική των αμαρτιών του αρρώστου. Μια τέτοια περίπτωση θεραπείας ήταν της πριγκίπισσας Ειρήνης Βλαδιμήροβνα Μπαριατίνσκαγια, που δημοσιεύτηκε το 1892 στην εφημερίδα ''Γραζντανίν'', όπου αναφέρεται:

Ὁ εὐσεβὴς ψάλτης ἐκπέμπει χάρη Θεοῦ

Ἔλεγε ὁ Γέροντας: Ἡ βυζαντινὴ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ εἶναι διδασκαλία.. μαλακώνει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ σιγὰ-σιγὰ τὴ μεταρσιώνει σὲ ἄλλους κόσμους πνευματικούς, μὲ τοὺς φθόγγους αὐτούς, ποὺ σπέρνει ἡδονὴ καὶ τέρψη καὶ εὐχαρίστηση, ταξιδεύοντας σὲ ἄλλο κόσμο πνευματικό. Πράγματι ἔτσι εἶναι παιδιά, μὴν κοιτάζετε ποὺ τοὺς ἀκοῦς νὰ κάνουνε. Ὅταν κανεὶς σιγὰ-σιγὰ μπεῖ σὲ μιὰ τέτοια φόρμα πνευματική, ἔτσι αἰσθάνεται κι ἔτσι πρέπει νὰ κάνει. Μπορεῖ νὰ γίνεις κι ἕνας ἐγωιστὴς ψάλτης καὶ νὰ κουνιέσαι καὶ νὰ αὐτώνεσαι καὶ νὰ εἶσαι κούφιος· μπορεῖ νὰ ἔχεις τὴ φωνή, νὰ συγκινεῖς μὲ τὴ φωνή σου, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ὄντως ἅγιος ποὺ ψάλλει, αὐτὸς ἔχει καὶ κάτι ἄλλο, δὲν ἔχει μόνο τὴ φωνή·

Λαμπρότητα τοῦ νόμου εἶναι ἡ ἐπιστροφή στό Χριστό

Τά ὄνειρα πολλές φορές δημιουργούνται μέ ἀπάτη ἀπό τόν ἐχθρό, γι᾿ αὐτό καί ὁ σοφός ἄνδρας Σειράχ (στήν Παλαιά Διαθήκη) ἀναφέρει:

“Πολλούς ἐπλάνησε τά ἐνύπνια, καί ἐξέπεσαν ἐλπίζοντες ἐπ᾿ αὐτοῖς”.

Γιατί ταράζεσθε πού δέν πιστεύουν οἱ Ἰουδαῖοι στό Χριστό, τή στιγμή πού οὔτε στό νόμο πιστεύουν σωστά;

16 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Προσκύνησις Τιμίας Αλυσίδας του Αγίου και Ενδόξου Αποστόλου Πέτρου, των Αγίων Μαρτύρων Πευσίππου, Ελασίππου, Μεσίππου και Νεονίλλης, Δάνακτος Αναγνώστου, Ρωμύλου Οσίου και των συν αυτώ, Ονωράτου Αρχιεπισκόπου, Μαξίμου της Τόμτα, Δαμασκηνού Ιερομάρτυρα, Νικολάου εν Μυτιλήνη, Γερασίμου Παλλαδά

Η προσκύνησις της Τιμίας αλύσεως του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου Πέτρου

Την ημέρα αυτή τελούμε την προσκύνηση της τιμίας αλυσίδας του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, με την οποία τον έδεσε και τον έριξε στην φυλακή ο τετράρχης Ηρώδης, σύμφωνα με την εξιστόρηση του Ευαγγελιστή Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων.
Ο Ηρώδης έβαλε τους Ιουδαίους και συνέλαβαν τον Απόστολο Πέτρο κατά τις ημέρες της εορτής των αζύμων. Και όταν τον έπιασε, τον έβαλε στην φυλακή. Τη νύκτα, πριν την ημέρα κατά την οποία ο Ηρώδης έμελλε να τον παρουσιάσει στον λαό, ο Απόστολος Πέτρος κοιμόταν μεταξύ δύο στρατιωτών και φρουροί φύλαγαν μπροστά στο κελί του. Ξαφνικά ήλθε Άγγελος Κυρίου και έλαμψε φως στο κελί. Αφού κτύπησε την πλευρά του Πέτρου, τον ξύπνησε και του είπε: «Σήκω γρήγορα». Και έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του.
Κάποιοι Χριστιανοί ευσεβείς διαφύλαξαν αυτή την αλυσίδα διαδοχικά από γενεά σε γενεά, μέχρι που την μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και την εναπέθεσαν στο ναό του Αγίου Πέτρου, που βρίσκεται μέσα στη μεγάλη Εκκλησία, όπου ετελείτο και η Σύναξη του Αποστόλου.