TWO RECENT MIRACLES PERFORMED by Saint Paisios

TWO RECENT MIRACLES PERFORMED

by Saint Paisios

ANGELS OF LIGHT & DEMONS OF DARKNESS

            Six years ago, a young man went to confession many times.  He was an anarchist; he wore earrings and took many drugs.  One of his friends had a book about the life of Elder Paisios.  In December of 1996, two years after the death of the Elder, this friend of mine was visiting the bookstore of the Convent at Soureti, Greece.  At the bookstore there was a couple with their little daughter, and their father, two middle-aged women and a young man.  Suddenly they all heard a loud cry.  One of the middle-aged women collapsed on the floor and began hitting herself and crying out wildly.  She was twisting her head around violently.  It was truly a terrible sight to watch.  The woman with the little girl left the bookstore while the other people there attempted to help the woman who was on the floor.  The woman on the floor bellowed out with a wild, unbelievable male voice: “I will take over you guys who don’t follow me, I will show you.  It won’t be long now and I will place my mark 666 on the hands of all of you.  You will all worship me, you losers and idiots.”  The voice also said many other insults against human beings.

Νά μήν στηρίζουμε τήν ἐλπίδα μας στόν ἑαυτό μας. Ἀόρατος πόλεμος,Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 10/05/2009

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Μετανοίας ὁ καιρός καί δεήσεως ὥρα…»

Ένας ύμνος των ημερών αυτών αρχίζει με τη φράση «Μετανοίας ο καιρός και δεήσεως ώρα…» και δίνει κατά κάποιο τρόπο το στίγμα της όλης περιόδου του Τριωδίου. Είναι καιρός μετανοίας και δεήσεως, προσευχής.

Και πράγματι· από τον Όρθρο, από το πρωί της πρώτης Κυριακής του Τριωδίου ακούμε να ψάλλεται στους Ναούς μας ο συγκινητικός εκείνος ύμνος «Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα…» και κατανύσσεται η καρδιά μας. Μας παρακινεί ο ύμνος να καταφεύγουμε εν μετανοία στη Χάρη του πολυελέου και ζωοδότου Θεού.

Μας εγγίζει όλους ο ιερός αυτός ύμνος, καθώς τον ακούμε να ψάλλεται μελωδικά. Γιατί όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, έχουμε ανάγκη μετανοίας.

Γιά νά χτιστεῖ ὁ νοητός οἶκος τῆς ψυχῆς. Τριώδιο καί πάλι.

 

Κι ο άνθρωπος περισσότερο πληγωμένος, μετέωρος, ανέστιος. Ανάγλυφη η ρευστότητα, η ματαιότητα, το γκρέμισμα.

Συνάμα, όμως, σταθερή και αιώνια η πνευματική οικοδομή. Έργο ισόβιο και πολύμοχθο αυτή. Έργο μαρτυρίου και μαρτυρίας. Κατάθεση ψυχής και πλουτισμός ψυχής.

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης από την προσωπική του εμπειρία μας δίδει τα «υλικά» με τα οποία οικοδομείται ο νοητός αυτός οίκος:

«Καθώς ο αισθητός οίκος για να κατασκευαστεί χρειάζεται γη στερεή, θεμέλιο, λίθους, πηλό, τοίχους, σκεπή και οικοδόμο, έτσι παρόμοια όλα αυτά τα χρειάζεται και ο οίκος ο νοητός.

Και αντί για στερεή γη, χρειάζεται κάποιος να έχει τέλεια υπομονή σε κάθε πειρασμό, που θα προέλθει είτε εξ ανθρώπων, είτε εκ δαιμόνων, είτε εκ της διεφθαρμένης φύσης μας.

Ψεύτικη χαρά

 

Τριῴδιο

Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου

Τὶς ἡμέρες αὐτὲς τοῦ Τριῳδίου, ἀγαπητοί μου, οἱ ἄνθρωποι ἐπινοοῦν τρόπους νὰ χα­­ροῦν. Αὐτὸ ὅμως ποὺ δοκιμάζουν δὲν εἶναι ἀ­ληθινὴ χαρά· εἶναι κάτι ψεύτικο, ἕνα κίβδηλο νόμισμα, ποὺ κακῶς λέγεται χαρά. Ἂν ἀφαιρέ­σῃ κανεὶς τὴ μάσκα, πίσω ἀπ᾽ αὐτὴν ἀποκαλύπτεται κάτι ποὺ σκοτώνει τὸν ἄνθρωπο, κάτι σὰν τὸ μέλι ποὺ καλύ­πτει θανατηφόρο φαρμάκι. Ὁ σατανᾶς φτειά­­χνει τέτοια «γλυκύσμα­τα», πολὺ εὐχάριστα στὸ λαρύγγι, καὶ τὰ προσ­φέρει, ἀλλὰ μέσα ἔ­χει κρύψει τὸ δηλητήριο. εἶναι χαρὰ δηλητηρι­ώδης. Μακριά ἀπ᾽ αὐτήν!

* * *

⃝Σᾶς ἐρωτῶ. εἶναι χαρὰ τὸ μεθύσι; Πᾶνε στὶς ταβέρνες καὶ πίνουν χωρὶς μέτρο, ἔρχονται στὸ κέφι, νιώθουν εὐφορία. Καὶ μετά;… Ἕνα βράδυ ἐπέστρεφα ἀπὸ μακριὰ κ᾽ εἶχα ἀργήσει, ἦταν 1 μετὰ τὰ μεσάνυχτα. Καθὼς περνοῦ­σα μέ­σα ἀπὸ ἕνα χωριὸ τῆς ἐπαρχίας μου, βλέπω τέσσερις νὰ σηκώνουν ἕναν. Φοβήθηκα· νεκρὸς θά ᾽νε, σκέφθηκα. Σταματῶ, κατεβαίνω, καὶ τί νὰ δῶ; Τοὺς ἀκολουθοῦσε μιὰ νέα γυναίκα. ―Τί συνέβη; ρωτῶ· πέθανε; ―Ἄχ, δέσποτα, μακάρι νά ᾽ταν πεθαμένος· μεθυσμένος εἶναι! Ὅταν ἔρχεται στὸ σπίτι, κάνει τὰ πάντα γυαλιὰ – καρφιά· κι ὅταν ξυπνάει τὴν ἄλλη μέρα ζαλισμένος, δὲν ἔχει ὄρεξι γιὰ δουλειά.

Γιά ὅσους κοινωνοῦν ἀνεξομολόγητοι. (Ἕνα θαῦμα τοῦ Ἁγίου Ευγενίου)

Στα χρόνια του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του νέου, πλήθος από Σκύθες με δική του διαταγή ξεκίνησαν για την Ανατολή. Κάποτε έφτασαν και στην Τραπεζούντα.
Ανάμεσά τους ήταν και κάποιος δεμένος με αλυσίδες, γιατί είχε μέσα του ολόκληρη λεγεώνα πονηρών πνευμάτων.
Οι άλλοι Σκύθες τον πρόσεχαν νύχτα-μέρα, από φόβο μήπως οι δαίμονες τον ρίξουν στη φωτιά και τον κάψουν ή τον πνίξουν στο νερό ή τον γκρεμίσουν σε κανένα βάραθρο…
Πριν δαιμονιστεί ο Σκύθης αυτός, από νέος ακόμα, έκανε τα θελήματα των δαιμόνων και ζούσε ζωή ακόλαστη.
Κάποτε όμως έκανε και μία φρικτή ασέβεια:

Οἱ τρεῖς ἀντιπαπικοί Ἅγιοι - (π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ)

Μέγας Φώτιος - Άγιος Γρηγόριος παλαμάς - Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

Ἂν ὅμως ὁ Μ. Φώτιος διέγνωσε πρῶτος τὴν ἀλλοτρίωση τῆς “χριστιανικῆς” Δύσεως, ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς εἶναι ἴσως ἐκεῖνος, ποὺ εἶχε ἐναργέστερη τὴν ἐπίγνωση, ὅτι στὴν περίπτωση τῶν καινοτομιῶν τῆς δυτικῆς ἐκκλησίας δὲν ἔχουμε ἁπλῶς μιὰ νέα “αἵρεση” τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλά ριζικὴ ἀλλοτρίωση τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως.

Οἱ αἰῶνες, ποὺ ἀκολούθησαν, συνέθεσαν μία τραγικὴ ἐμπειρία, ποὺ ἐπιβεβαίωσε τὶς ἐπισημάνσεις τοῦ ἁγίου Γρηγορίου. Ὁ Ντοστογιέφσκυ, λ.χ. ἔχοντας σαφέστατη πλέον ἐντύπωση γιὰ τὴν ἀλλοτριωμένη Δύση, θὰ καταλήξει ἀβίαστα στὸ συμπέρασμα, ὅτι «ὁ ρωμαϊκὸς καθολικισμὸς δὲν εἶναι πιὰ χριστιανισμός: «Ὁ καθολικισμὸς τῆς Ρώμης –παρατηρεῖ– εἶναι χειρότερος καὶ ἀπὸ τὸν ἀθεϊσμὸ (...). Ὁ ἀθεϊσμὸς κηρύττει μονάχα τὸ μηδέν, ὁ καθολικισμὸς ὅμως προχωράει πιὸ πέρα ἀκόμα: κηρύττει ἕνα διαστρεβλωμένο Χριστό, ἕνα Χριστὸ ἀντίθετο τοῦ Χριστοῦ. Κηρύττει τὸν Ἀντίχριστο[10]»....

Ὁ προφήτης Ζαχαρίας (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

   IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ. 

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ 

1. Μπήκαμε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, στό ἱερό καί κατανυκτικό Τριώδιο καί ἡ σημερινή Κυριακή λέγεται «Κυριακή τοῦ Ἀσώτου». Τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς αὐτῆς εἶναι ὅτι δέν εἶναι καθόλου ὡραία ἡ ζωή μακρυά ἀπό τό Θεό. Ὡραῖα εἶναι στό σπίτι τοῦ πατέρα μας Θεοῦ, πού εἶναι ἡ ἁγία Του Ἐκκλησία. Ὅσοι λοιπόν, ἄλλος πολύ καί ἄλλος λίγο, ἀποστατήσαμε σάν τόν ἄσωτο καί φύγαμε ἀπό τήν ἀγκαλιά τοῦ Πατέρα μας Θεοῦ, ἄς μετανοήσουμε, ἄς ποῦμε καί ἐμεῖς σάν τόν ἄσωτο τό «ἥμαρτον», καί ἄς ἀρχίσουμε μία ὄμορφη ζωή κατά τίς ἐντολές καί τά προστάγματα τοῦ Θεοῦ μας. – Ἀλλά σήμερα, ἀδελφοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη ἑνός μεγάλου προφήτου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοῦ προφήτου Ζαχαρίου. Ἐπειδή λοιπόν τό Εὐαγγέλιο σᾶς εἶναι γνωστό, θά ἤθελα νά σᾶς μιλήσω μέ λίγα λόγια γιά τόν σημερινό ἑορταζόμενο προφήτη Ζαχαρία. Τό ὄνομα «Ζαχαρίας» σημαίνει «ὁ Θεός θυμᾶται». Καί μόνο τό ὄνομα αὐτό εἶναι ἕνα δυνατό κήρυγμα. Θυμᾶται ὁ Θεός, χριστιανοί μου, καί δέν ξεχνάει ποτέ! Ἄς ἔχουμε λοιπόν ἐμπιστοσύνη σ᾽ Αὐτόν καί κανένας ἄς μή λέει «μέ ξέχασε ἐμένα ὁ Θεός»!

Τό καρναβάλι* (μία θεολογική θεώρηση). Τί λέει ἡ ἐκκλησία.Εἶναι συνέχεια εἰδωλολατρικῶν ἑορτῶν

Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Πατρών

Η Αγία μας Εκκλησία, όπως γνωρίζουμε, είναι ο θεματοφύλακας της θείας αποκεκαλυμμένης αληθείας. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να προσφεύγουμε σ' αυτή, για να διδασκώμαστε την αλήθεια πάνω σε όλα τα υπαρξιακά, οικογενειακά και κοινωνικά μας προβλήματα. Και αυτό γιατί η Εκκλησία, κατά τον Χομιακόφ «είναι η ζωή του Θεού μέσ' στους ανθρώπους»1. Οι άνθρωποι δέχονται την Εκκλησία -όπως και είναι- σαν «κιβωτό σωτηρίας». Η σωτηρία του ανθρώπου πραγματοποιείται με την ένωσή του με το σώμα του Χριστού, τον εγκεντρισμό και ενοφθαλμισμό του δηλαδή στον δεύτερο ή νέο Παράδεισο, το Κυριακόν σώμα. Τότε γίνεται ο άνθρωπος «σύμφυτος τω Χριστώ (Ρωμ. 6, 5)» «και κοινωνεί στην ζωή και χάρη του Χριστού που χορηγούνται μέσα στην ζωή της Εκκλησίας»2. Έτσι με την χάρη της, τον φωτισμό της και την διδασκαλία της, οι πιστοί όλων των γενεών νικούν ό,τι σκοτεινό, φθαρτό και αμαρτωλό υπάρχει στον κόσμο και γεμίζουν από αγιασμό και χαρά αναστάσιμη.

Γι' αυτό και στο θέμα που διαπραγματευόμαστε, η αγία μας Εκκλησία θα ρίξη άπλετο φως για να ξεχωρίση το γερό από το σάπιο, την αλήθεια από το ψέμα. Και η αλήθεια για τις καρναβαλικές εκδηλώσεις εμπεριέχεται σ' αυτά που μας λέει στις Κατηχήσεις του ο ιερός Χρυσόστομος:

Διορθώσεις τοῦ πρώτου ἀπολυτικίου καί τῆς Ἱ. Ἀκολουθίας τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτη

Ανακοινώνεται ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ προέβη σε διορθώσεις του πρώτου απολυτικίου καθώς και άλλων σημείων της Ιεράς Ακολουθίας του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, την οποία έχει συνθέσει ο ίδιος.

Προκειμένου οι διορθώσεις αυτές να γίνουν εγκαίρως γνωστές σε όλους τους ενδιαφερομένους, η πλήρης διορθωμένη Ακολουθία του Οσίου Παϊσίου είναι ήδη διαθέσιμη σε ηλεκτρονική μορφή για λήψη στον δικτυακό τόπο της Ιεράς Μητροπόλεως: www.imepa.gr.

Παραθέτουμε το διορθωμένο Απολυτίκιο του Οσίου:

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα: Ἑρμηνεία εἰς τήν δευτέραν πρός Τιμόθεον ἐπιστολήν τοῦ Παύλου, τήν ἀναγινωσκομένην τήν Κυριακή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(β´ Τιμ. γ´ 10-15)

- Γιατί ο απ. Παύλος προφητεύει ότι όποιος θέλει να ζει με ευσέβεια εν Χριστώ Ιησού θα διωχθεί;
- Με ποιόν τρόπο οι πονηροί άνθρωποι προκόπτουν;
- Με ποιόν τρόπο ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί στον δρόμο της σωτηρίας;

Στήν παραβολή τοῦ Κυρίου περί τοῦ ἀσώτου (Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς)

«Θα γίνη κάποτε λιμός», είπε o προφήτης θρηνώντας την Ιερουσαλήμ, «όχι πείνα άρτου και ύδατος, αλλά πείνα για τον λόγο τού Κυρίου». Είναι δε ο λιμός στέρησις και συγχρόνως όρεξις της αναγκαίας τροφής. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο και αθλιώτερο από αυτήν την πείνα· όταν δηλαδή κάποιος, ενώ στερείται τ' αναγκαία για την σωτηρία, δεν έχει συναίσθησι της συμφοράς, επειδή δεν έχει όρεξι για τη σωτηρία. Όποιος πεινά και δεν διαθέτει τ' αναγκαία, τριγυρίζει αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμιού οπουδήποτε· κι' αν εύρει μουχλιασμένο ζυμάρι, ή του προσφέρει κάποιος άρτο από κεχρί ή από πίτουρα ή κάτι άλλο από τα ευτελέστατα είδη τροφής, χαίρεται τόσο πολύ, όσο επονούσε προηγουμένως που δεν εύρισκε. Όποιος επίσης έχει πνευματική πείνα, δηλαδή στέρηση και συγχρόνως όρεξη για πνευματικές τροφές, τριγυρίζει αναζητώντας αυτόν που έχει από τον Θεό το χάρισμα της διδασκαλίας· κι' αν εύρει, τρέφεται ευφρόσυνα με τον άρτο της ζωής της ψυχής, δηλαδή με τον σωτήριο λόγο, που όποιος τον αναζητεί έως το τέλος δεν πρόκειται να μη τον εύρει· «διότι όποιος αιτεί λαμβάνει και όποιος αναζητεί ευρίσκει, και στον κρούοντα θ' ανοιγεί η θύρα», είπε ο Χριστός.

Τό ὄνομά σου Κύριε... (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης)

Το Όνομα Σου είναι Αγάπη; μη με αποδοκιμάσεις για τις αμαρτίες μου.
Το Όνομα Σου είναι Δύναμη; ενίσχυσε με για να μην πέφτω στο κακό.
Το Όνομα Σου είναι Ειρήνη; πράυνε την ταραγμένη μου ψυχή.
Το Όνομα Σου είναι Έλεος; μην παύσεις να με συγχωρείς.
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

 

Πηγή: agapienxristou.blogspot.ca 

 

http://www.diakonima.gr/2015/02/03/%CF%84%CE%BF-%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AC-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA/

8 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Θεοδώρου Στρατηλάτου, Ζαχαρίου Προφήτου, Μάρθας καὶ Μαρίας αὐταδέλφων, Λυκαρίωνος Ὁσιομάρτυρα, Νικηφόρου καὶ Στεφάνου Μαρτύρων, Περγέτου Μάρτυρος, Ἀγαθαγγέλου, Φιλαδέλφου καὶ Πολυκάρπου, Σάββα Ἀρχιεπισκόπου, Μακαρίου Ἐπισκόπου.

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στρατηλάτης ὁ Μεγαλομάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος καταγόταν ἀπὸ τὰ Εὐχάιτα καὶ ἔζησε στὴν Ἡράκλεια τοῦ Πόντου, στὴν ἀρχαία χώρα τῆς Βιθυνίας, ἐπὶ Λικινίου (307-323 μ.Χ.). Κατεῖχε ἀνώτερο βαθμὸ στὸ στρατὸ τῆς Ἀνατολῆς. Στὸ Συναξάρι ἀναφέρεται, ὅτι ἦταν «στρατιωτικὸς ἔνδοξος, ὡραῖος τὴν παράστασιν, εἴλκυεν εἰς φιλίαν τοὺς πάντας καὶ διὰ τῆς λαμπρότητος τοῦ λόγου σαγήνευε τοὺς ἀκούοντας».
Ὅταν ὁ Λικίνιος διέτριβε στὴ Νικομήδεια, ἄκουσε περὶ τοῦ Θεοδώρου ὅτι εἶναι Χριστιανὸς καὶ βδελύσσεται τὰ εἴδωλα. Ἀμέσως ἀπέστειλε στὴν Ἡράκλεια ἀνώτερους ἀξιωματούχους, γιὰ νὰ τὸν συνοδεύσουν μὲ τιμὴ στὴ Νικομήδεια.
 Ἀλλὰ ὁ Θεόδωρος διεμήνυσε διὰ τῶν ἰδίων ἀπεσταλμένων στὸν Λικίνιο, ὅτι γιὰ πολλοὺς λόγους ἡ παρουσία του στὴν Ἡράκλεια ἦταν συμφέρουσα καὶ τὸν προέτρεπε νὰ μεταβεῖ ἐκεῖ.
Ἀποδεχθεῖς τὴν πρόταση ὁ Λικίνιος μετέβη στὴν Ἡράκλεια, ὅπου τὸν προϋπάντησε μὲ λαμπρότητα ὁ Θεόδωρος, πρὸς τὸν ὁποῖο ὁ Λικίνιος ἅπλωσε τὸ χέρι, ἐλπίζοντας ὅτι διὰ τοῦ Θεοδώρου θὰ προσείλκυε τοὺς Χριστιανοὺς στὴ θρησκεία τῶν εἰδώλων.