Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Πέμπτης 19-02-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Επιστολαί Καθολικαί Ιούδα κεφ. α΄ 11 - 25

 
α΄ 11 - 25



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Κγ΄ 1 - 31 & 33 & 44 - 56

Κγ΄ 1 - 31 & 33 & 44 - 56

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν, Ἀόρατος Πόλεμος Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ, ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 18/10/2009

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἁμαρτωλούς

Η αγάπη του Θεού προς τους αμαρτωλούς ανθρώπους, είναι το πιο μεγάλο θαύμα της ελεημοσύνης Του, επειδή μόνο τούτη η αγάπη μπορούσε να στείλει τον Υιό του Θεού στον θεομαχόμενο ανθρώπινο κόσμο, για να σώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία με τον απέραντο φιλάνθρωπο άθλο της.

Με ολόκληρη την προσωπικότητά του, ο Κύριος Χριστός εκπροσωπεί την μόνη αληθινή φιλανθρωπία, γι’ αυτό και ονομάζεται Μόνος Φιλάνθρωπος και Θεός της φιλανθρωπίας. Επειδή η αγάπη συνίσταται σε τούτο: ευσπλαχνία για τον αμαρτωλό, καταδίκη για την αμαρτία. Επιδιώκει την σωτηρία του αμαρτωλού και την καταστροφή της αμαρτίας, τον αποχωρισμό της αμαρτίας από τον άνθρωπο, καθώς και την συγχώρηση του ανθρώπου. Σ’ αυτά συνίσταται η μόνη πραγματική φιλανθρωπία.

Τὰ ἱερὰ λείψανα μιλᾶνε

Εἶναι ἀπὸ τὰ ἱερότερα κειμήλια τῆς πίστεώς μας: τὰ ἱερὰ λείψανα. Κείτονται μὲς στὶς λειψανοθῆκες ἀκίνητα καὶ σιωπηλά· καὶ ὅμως μᾶς μιλᾶνε. Πῶς; Μᾶς μιλᾶνε ὅταν εὐωδιάζουν· ὅταν μυροβλύζουν· μᾶς μιλᾶνε μὲ τὴν ἀφθαρσία τους ἢ μὲ τὴν εὐκαμψία τους· ὅταν διατη­ροῦν τὴ θερμοκρασία ζωντανοῦ σώματος· μᾶς μιλᾶνε μὲ τὰ πολλὰ καὶ ποικίλα θαύματα ποὺ ἐπιτελεῖ ἡ θεία χάρις μέσῳ αὐτῶν.

   Μᾶς μιλᾶνε· καὶ τί μᾶς λένε; Μᾶς λένε ὅτι ἡ πίστη μας εἶναι ἀληθινή, εἶναι ζωντανή. Δὲν εἶναι θεωρίες καὶ φιλοσοφίες. Διακηρύττουν ὅτι ὑπάρχει Θεός, ποὺ ἐνεργεῖ θαυμάσια καὶ λογικῶς ἀνεξήγητα.

   Τὰ ἱερὰ λείψανα μᾶς μιλᾶνε καὶ μᾶς λένε ὅτι ὁ Θεὸς τιμᾶ καὶ δοξάζει πλούσια αὐτοὺς ποὺ ἐφάρμοσαν τὸ θέλημά Του στὴ ζωή τους, ποὺ εὐαρέστησαν ἐνώπιόν Του. Αὐτοί, κατὰ τὴν ὑπόσχεσή Του, δὲν πεθαίνουν: «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα».

Ἡ πνευματικότητα καί ἡ ὁσιακή κοίμηση τοῦ γ. Ἰακώβου Βαλοδήμου († 15-2-1960)

Όταν έβλεπε κανείς για πρώτη φορά τον π. Ιάκωβο, δεν μπορούσε να του δώσει καμία σημασία. Ήταν ένα γεροντάκι, σχεδόν ατημέλητο. Όταν όμως το πλησίαζε καλά, διέκρινε, ότι μέσα σ’ αυτό το γεροντάκι ήταν πλούσια η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Ο άνθρωπος αυτός με τους αγώνες του και την χάρη του Θεού είχε φθάσει στην αναγέννηση. Ο νους του φυσικά και αβίαστα στρεφόταν πάντοτε προς τον Θεό. Ζούσε με Αυτόν.

Η πνευματικότητά του ήταν αποτέλεσμα, κατά πρώτον λόγο, της αδιάλειπτης προσευχής. Όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν έστηνε αμέσως τον ασύρματο της προσευχής και επικοινωνούσε με τον πνευματικό κόσμο. Το μυαλό του εντρυφούσε στη θεωρία των κριμάτων του Θεού. Ήταν και φιλακόλουθος. Ποτέ του δεν παρέλειπε την ακολουθία. Τη διάβαζε όχι μόνον, όταν έμενε στο Μοναστήρι του και είχε το πρόγραμμά του και την ησυχία του, αλλά και όταν ταξίδευε μακριά. Είχε πάντοτε μαζί του ένα ντορβά με κάτι μεγάλα βιβλία μέσα. Ήταν η Παρακλητική, το Τριώδιο, το Ωρολόγιο, τα Μηναία κ.λ.π.

Ὁ δύσπιστος γιατρός (Πραγματική Ἱστορία)

Ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος (1916-1982), ο θεοφώτιστος λαϊκός ιεροκήρυκας, κήρυσσε ακόμα και στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου άλλοι δεν πλησίαζαν από το φόβο της φυματίωσης.

Εκεί τον ακολουθούσε ο ιερέας π. Δημήτριος Παπαντώνης, που εξομολογούσε τους φυματικούς και τελούσε τη θεία λειτουργία.

Μια μέρα ένας γιατρός, που παρακολουθούσε τις ομιλίες προβληματισμένος, πλησιάζει τον ιεροκήρυκα και του λέει:

Μποροῦμε νά συμμετέχουμε στά καρναβαλικά ἔθιμα;

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΑ ΕΘΙΜΑ;

 

   Εισήλθαμε και εφέτος, με τη χάρη του Θεού στο Άγιο Τριώδιο, στην πιο κατανυκτική και αγιασμένη περίοδο του εορτολογικού κύκλου της Εκκλησίας μας. Ονομάζεται δε Τριώδιο, από το ομώνυμο λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας μας, που χρησιμοποιείται αυτή την περίοδο. Αυτές τις ημέρες μας καλεί η Αγία μας Εκκλησία να κάνουμε τη μέγιστη δυνατή πνευματική μας προετοιμασία, ώστε να τρέξουμε στο νοητό στάδιο των αρετών μας. Να καθαρίσουμε από τους ρίπους της αμαρτίας την ψυχής μας, να απαλλαγούμε από τα πάθη μας και να αγιαστούμε από τη χάρη του Θεού, ώστε να αξιωθούμε να εορτάσουμε καθαροί την αγιότατη εορτή του Πάσχα. 

    Αλλά αλίμονο! Για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, άνοιγμα του Τριωδίου σημαίνει το άνοιγμα του καρνάβαλου! Είσοδο στους ξέφρενους ρυθμούς της κραιπάλης, της ικανοποίησης των άγριων ενστίκτων και της χαλάρωσης κάθε ηθικής αναστολής! Αυτή την ιερή περίοδο νεκρανασταίνεται η πιο χυδαία μορφή του προχριστιανικού οργιαστικού παγανισμού, προκειμένου να επικαλυφτεί η ανάγκη του κόσμου για πνευματική αφύπνιση. 

Ἄσχετα ἄν ἡ τελική κρίση θά βραδύνει ἤ ὄχι, ὁ θάνατος τοῦ καθενός μας θά ἔλθει ἀφεύκτως ἔπειτα ἀπό τόσα ἤ τόσα χρόνια. Καί ὁ θάνατος θά σημάνει γιά τόν καθένα μας τήν πρώτη κρίση, πού θά προδικάσει καί τήν τελική…

«Μα αφού η κρίση θα αργήσει πολύ ακόμη», επιμένουν να ρωτούν. Αλλά το είπαμε, είναι πλάνη η σκέψη αυτή. Ο διάβολος προσπαθεί να μας ξεγελάσει και να μας πείσει ότι δεν είναι «εγγύς» ο Κύριος. Διότι, άσχετα αν η τελική κρίση θα βραδύνει ή όχι, ο θάνατος τους καθενός μας θα έλθει αφεύκτως έπειτα από τόσα ή τόσα χρόνια. Και ο θάνατος θα σημάνει για τον καθένα μας την πρώτη κρίση, που θα προδικάσει και την τελική.

Πόσο, λοιπόν, θα αργήσει ο θάνατος; Είναι τόσο σύντομη η ζωή μας. Πολλές φορές έρχεται ο θάνατος σε ώρες, που δεν το περιμένουμε ούτε είναι δυνατό να φαντασθούμε. Τον περίμενε ο άφρονας πλούσιος της παραβολής, εφόσον ετοίμαζε νέες αποθήκες, για να συγκεντρώσει τα αγαθά του, που θα του εξασφάλιζαν τέρψεις και απολαύσεις για χρόνια πολλά;

«Ο κίνδυνος τον οποίον διατρέχομεν», σημειώνει σχετικά με τα παραπάνω ο αείμνηστος Καθηγητής Π.Ν.Τρεμπέλας, «είναι η ημέρα του θανάτου και της κρίσεως να επέλθη εις ημάς αιφνιδίως, καταλαμβάνουσα ημάς αμερίμνους και απροετοιμάστους.

Συγκλονιστικό!!! Ράπισμα τό συγκεκριμένο θαῦμα στούς σύγχρονους ἐμπόρους ὀργάνων, ὅπου ἀκόμα καί μέ νόμο τοῦ κράτους μᾶς ἔκαναν ἐν δυνάμει δότες!!!

Αγρίνιο: Επανήλθε στη ζωή μετά από 45 μέρες – Εισακούστηκαν οι προσευχές των συγγενών του 30χρονου για ένα θαύμα!

Ακόμα και οι γιατροί που είχαν ενημερώσει τους γονείς του 30χρονου, πως το παιδί τους θεωρείται κλινικά νεκρό, μιλούν για ένα θαύμα…

Ένας νεαρός 30 ετών, με καταγωγή από τον Κυπάρισσο του Αγρινίου, επανήλθε μετά από 45 μέρες καταστολής στην εντατική μονάδα του Νοσοκομείου Αγρινίου και συνεχιζει να νοσηλεύεται σε δωμάτιο του νοσοκομείου.
Η κατάστασή του πριν από αρκετές μέρες κρίθηκε μη αναστρέψιμη από τους γιατρούς, που ενημέρωσαν τους συγγενείς του, πως είναι κλινικά νεκρός.

Γέροντας Ἀρσένιος Κατερέλος – Ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνθρωπολογία -Ἐκτρώσεις

 

(mp3)
Εσπερινή ομιλία εις την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος – Εκφ.: 23-02-2013 – Διάρκεια:00:59:37 – Μέγεθος: 54,5ΜΒ. (4/2/2015)
Για να ακούσετε πατήστε εδώ

Πηγή: impantokratoros.gr
 http://www.diakonima.gr/2015/02/09/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B7-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CF%8C%CE%B4%CE%BF/

Στὸ ξεκίνημα τῆς ἡμέρας

   Mιὰ καινούργια ἡμέρα ξημέρωσε. Ὁ ἥλιος ἀνέτειλε καὶ διέλυσε τὰ σκοτάδια τῆς νύχτας. Μᾶς ­χαρίζει ὁ Θεὸς παράταση ζωῆς, ἀκόμη μία μέρα. Μιὰ νέα εὐκαιρία μπροστὰ μας νὰ ἐργασθοῦμε, ν’ ἀγωνισθοῦμε, νὰ διορθώσουμε λάθη καὶ νὰ προοδεύσουμε.     

   Ὁ καθένας μας θὰ βρεθεῖ στὸ περιβάλλον τῆς οἰκογενείας του, τῆς ­ἐργασίας του, θὰ συναναστραφεῖ καὶ θὰ ­συνεργασθεῖ μὲ τοὺς ἄλλους, ἕτοιμος νὰ ἐπιτελέσει τὸ καθῆκον του. Ὁ χριστιανὸς ­ἀγωνιστής, ὅ­­­­πως λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, βγαίνει στὸν κάμπο ἕτοιμος νὰ πολεμήσει, νὰ νικήσει τὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ ὡς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι.

   Τί κρύβει ὅμως ἡ κάθε ἡμέρα; Τί γεγονότα θὰ παρουσιασθοῦν; Εὐχάριστα, δυσ­­άρεστα, εὔκολα, δύσκολα; Τί πειρα­σμοί; Ποιὲς δοκιμασίες; Κανεὶς δὲν τὸ γνωρίζει. Αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ στηρίξουμε τὸν ἀγώνα τῆς καινούργιας ἡμέρας μας. Ποῦ ὅμως; 

   Ὁ προφήτης καὶ βασιλιὰς Δαβὶδ θὰ μᾶς δώσει τὴν ἀπάντηση:

Παΐσιε , Ὅσιε τοῦ Θεοῦ

Παΐσιε Ὅσιε τοῦ Θεοῦ

Γνώρισα ἄνθρωπο στή γῆ

πού ζοῦσε στά οὐράνια,

τά πέλματα στήν ἄρουρα

ὁ νοῦς στήν φωτοφάνεια.

Μέ ὁδηγό του τόν Χριστό,

μέ βλέμμα ἀετήσιο

στήν ἔρημο ἐβάδιζε

μέ τοῦ σταυροῦ τόν ἴσκιο.

Περιπολοῦσε οὐρανούς

συνέκδημος ὁσίων,

ἁγνές ψυχές ὡδήγησε

εἰς Ἅγια τῶν Ἁγίων.

18 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Λέοντος πάπα Ρώμης, τῶν Ἅγιων Λέοντος καὶ Παρηγορίου Μαρτύρων, Ἀγαπητοῦ Ὁμολογητοῦ, τῶν Ἁγίων Ἀγρίππα, Βικτωρίνου, Δωροθέου καὶ Θεοδούλου Μαρτύρων, Πιουλίου Μάρτυρα, τῶν Ἁγίων Λουκῖου, Σιλβανοῦ, Ρουτουλίου, Κλασσικοῦ, Σεκουνδίνου, Φρουκτουλίου καὶ Μαξίμου Μαρτύρων, Κοσμᾶ Ὁσίου, Νικολάου Πατριάρχου.

O Ἅγιος Λέων

Ὁ Ἅγιος Λέων γεννήθηκε στὴ Ρώμη περὶ τὰ τέλη τοῦ 4ου αἰῶνος μ.Χ. καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας (450-457 μ.Χ.). Διετέλεσε διάκονος τῶν Ἐπισκόπων Ρώμης Καλλίστου καὶ Σίξτου (432-440 μ.Χ.) καὶ ἐξαιτίας τῆς πολλῆς ἀρετῆς, τῆς συνέσεως καὶ τῆς καθαρότητας τοῦ βίου του χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ρώμης στὶς 29 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 440 μ.Χ.
Κατὰ τὴν Δ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνῆλθε στὴ Χαλκηδόνα, τὸ ἔτος 451 μ.Χ., προσέφερε μεγάλη ὑπηρεσία στὴν ὀρθόδοξη ἀλήθεια διὰ τῆς ἐνεργοῦ καὶ φωτισμένης συμβολῆς του.
Ἀπέστειλε σὲ αὐτὴν τέσσερις ἀντιπροσώπους του, ἡ δὲ ἐπιστολὴ τὴν ὁποία ἀπηύθυνε πρὸς τὴ Σύνοδο καθόριζε μὲ ὅλη τὴν ἀκρίβεια καὶ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περὶ τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὶς δυὸ φύσεις τοῦ Κυρίου, τὴ θεία καὶ τὴν ἀνθρώπινη.
Ὁ Ἅγιος Λέων κοιμήθηκε σὲ βαθὺ γῆρας στὶς 10 Νοεμβρίου 460 μ.Χ. μὲ εἰρήνη καὶ ἡ Σύναξή του ἐτελεῖτο στὴ Μεγάλη Ἐκκλησία.