Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 21-02-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. ε΄ 22 - στ΄ 2  

ε΄ 22 - στ΄ 2



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Στ΄ 1 - 13

Στ΄ 1 - 13

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Πῶς ἀποκτιοῦνται οἱ ἀρετές.Ἀόρατος Πόλεμος,Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΠΩΣ ΑΠΟΚΤΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 25/10/2009
http://www.hristospanagia.gr/ 

Ἡ ἀντιμετώπιση τῆς κατάθλιψης

Την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου, στις 6.00 μ.μ., μετά τον Εσπερινό της Συγχωρήσεως και στα πλαίσια των Εσπερινών Κηρυγμάτων που πραγματοποιούνται στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Γιαννιτσών θα ομιλήσει ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Σάββας Αγιορείτης με θέμα:

«Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ»

Ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ γιά τούς κεκοιμημένους-Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος

Παράλληλα μέ τά τρισάγια, τά μνημόσυνα, τά ὀνόματα πού δίνομε στήν Προσκομιδή γιά μνημόνευσι, μαζί μέ τά Σαρανταλείτουργα καί τίς ἐλεημοσύνες ὑπέρ τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων, παράλληλα μέ ὅλα αὐτά πού ἔχει θεσπίσει ἡ ἁγία μαςἘκκλησία, ἐπιβάλλεται νά λέμε, τό ''Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσον τούς δούλους σου''.

Αὐτή ἡ προσευχή ἐνδείκνυται περισσότερο γιά τούς κεκοιμημένους σέ σχέσι μέ τούς ζῶντας ἀδελφούς μας, ἐφ᾽ ὅσον οἱ κεκοιμημένοι δέν μποροῦν πλέον νά βοηθήσουν τόν ἑαυτό τους. Διότι ἔχει πλέον λήξει ἡ προθεσμία μετανοίας τους.

Ὁ πανάγαθος ὅμως Θεός, ἔστω καί τήν τελευταία στιγμή, θέλει ὅλους νά τούς σώση.

Ἐδῶ εἶναι ἕνα λεπτό σημεῖο, πού φαίνεται ἡ ἀρχοντιά τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ἀντί νά μᾶς συγκινῆ, πολλές φορές μᾶς σκανδαλίζει.

Ὁ Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης γιά τρεῖς μῆνες θά εἶναι ἐφημέριος στόν Ι.Ν. Ἁγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας

Με εντολή της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ο πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης αποσπάται για τρείς μήνες στον Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης όπου θα επιτελεί πλήρως τα εφημεριακά του καθήκοντα. Διατηρεί την οργανική του θέση στον Ιερό Βυζαντινό Ναό Προφήτου Ηλιού Θεσσαλονίκης, στον οποίο συν Θεώ θα επιστρέψει στα μέσα περίπου του Μαϊου 2015. Η απόσπασή του γίνεται στα πλαίσια της κάλυψης λατρευτικών αναγκών της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης.

Σε ερώτηση σχετική προς τον π. Νικόλαο, λάβαμε την εξής απάντηση:

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος γιά τήν Ὑγεία: Λόγοι καί πράξεις

ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ

Αν ξέραμε τι ωφέλεια έχουμε από τις αρρώστιες δεν θα θέλαμε να γίνουμε καλά, θα θέλαμε να υπομείνουμε για να πάρουμε μία καλύτερη θέση στον παράδεισο και δεν θα παρακαλούσαμε να κάνει προσευχή ο παπα-Στέφανος να γίνουμε καλά (γέλια). Γιατί παπα-Στέφανε μου τόκανες αυτό; Αφού ήξερες παπα-Στέφανε; Γιατί μου τόκανες αυτό; Ας μούλεγες καλά-καλά και ας μην έκανες προσευχή. Γιατί παπα-Στέφανε; (Γελούσε).

***

Μου κάνει εντύπωση με τον Ιπποκράτη, που βρήκε τόσα πράγματα, τόσες παρατηρήσεις, τόσες θεραπείες. Αυτό δεν ήταν τυχαίο,… είναι θείος φωτισμός. Ο άλλος από την μούχλα έφτιαξε την πενικιλίνη. Ένα γεροντάκι στο μοναστήρι τόχε παρατηρήσει αυτό και μούπε να τρώω μουχλιασμένο ψωμί, βοηθούσε, αλλά… πόσο ψωμί μπορεί να φάς; Ενώ ο άλλος έκανε το φάρμακο από τη μούχλα και έσωσε τόσους ανθρώπους. Δεν είναι για πέταμα αυτό!

Ὁ παπα Τύχων καί οἱ ἐπισκέπτες του

Ο Γέροντας την λέξη «ευλόγησον» την χρησιμοποιούσε πάντα και με τις πολλές καλογερικές έννοιες, όπως το «ευλογείτε» ή «ευλόγησον», όταν ζητούσε ταπεινά την ευλογία του άλλου, και μετά θα έδινε και αυτός την ευλογία του με την ευχή «Ο Κύριος να σε ευλόγηση». Μετά από τον συνηθισμένο χαιρετισμό οδηγούσε τους επισκέπτες στο Ναό και έψαλλαν μαζί το Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου και το Άξιον εστίν και, εάν ήταν καλός καιρός, έβγαιναν έξω, κάτω από την ελιά, και καθόταν μαζί τους πέντε λεπτά, μετά σηκωνόταν με χαρά και έλεγε:

- Εγώ τώρα κεράσματα.

Έβγαζε νερό από την στέρνα και γέμιζε ένα κύπελλο για τον επισκέπτη, έβαζε και στο δικό του τενεκάκι (κονσερβοκούτι, πού το χρησιμοποιούσε και για μπρίκι) και έψαχνε μετά να βρή κανένα λουκούμι, άλλοτε κατάξηρο και άλλοτε μυρμηγκοφαγωμένο, το όποιο, επειδή ήταν ευλογία του Παπα - Τύχωνα, δεν προξενούσε αηδία. Αφού τα ετοίμαζε, έκανε τον Σταυρό του ο Γέροντας, έπαιρνε το νερό και έλεγε:

Τό πένθος ὡς μέσο προσηλυτισμοῦ γιά τή Σκοπιά

Το πένθος ως μέσο προσηλυτισμού για τη Σκοπιά

Της Αλεξίας Κρηνίτη

Από τις πιο δύσκολες και καθοριστικές στιγμές στη ζωή μας είναι ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου. Όση παρηγοριά και αν μας προσφέρει η ελπίδα της Ανάστασης, δεν παύει η περίοδος πένθους να είναι δύσκολη και να μας καθιστά συναισθηματικά ευάλωτους. Επιπλέον, ως άνθρωποι έχουμε αδυναμίες, π.χ. μπορεί η απώλεια του αγαπημένου μας προσώπου να σταθεί αφορμή για ολιγοπιστία. Και ας μην ξεχνάμε ότι σημαντικός αριθμός συνανθρώπων μας δηλώνουν άθεοι και κατά συνέπεια, η Ανάσταση που προσδοκούμε οι Χριστιανοί δεν μπορεί να τους προσφέρει καμία παρηγοριά. 

Η Σκοπιά, μέσα από τα έντυπά της, δίνει συγκεκριμένες οδηγίες στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, για το πώς να προσεγγίσουν πενθούντες. Από τα αποσπάσματα που θα παραθέσουμε αμέσως, προκύπτει ότι απώτερος σκοπός είναι ο προσηλυτισμός και όχι η συμπαράσταση στο θλιμμένο συνάνθρωπό μας! Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας, καθώς και τα σχόλια μετά από κάθε παράγραφο του άρθρου.

Στη Σκοπιά, 1 Μαΐου 2003, σελίδες  19-24, διαβάζουμε:

Καρναβαλικὴ ἀντι-κανονικότητα

Γράφει ἡ Σοφία Τσέκου

Μία ἀπορία ἐτῶν, ποὺ ἐπὶ ἔτη παραμένει ἀπορία:

Γιατί καρναβαλίζουμε ὡς καρνάβαλοι, ἀποχαυνωμένοι μέσα στὸ πυκνὸ σκότος τῆς ἀγνοίας καὶ τῆς ἀσυνείδητης προσαρμογῆς μας σὲ ὅ,τι ἀνερυθρίαστα μᾶς πλασάρουν καὶ ἀνεμπόδιστα μᾶς πασάρουν;

Διάγουμε τίς  ἡμέρες τοῦ Τριωδίου καὶ ὁδεύουμε στὴν κατάνυξη τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὅπου, σὲ κανονικὲς συνθῆκες, ὁ νοῦς  συστέλλεται καὶ  ἡ διάνοια περιμαζεύεται. Ἐνσκήπτει ὁ ταλαίπωρος  ἄνθρωπος βαθύτερα στὰ ἐνδότερα τῆς ὕπαρξῆς του καὶ ὁδεύει ἀγωνιζόμενος σὲ ἀναβάσεις περισσότερο πνευματικές. Σὲ κανονικὲς συνθῆκες, τέτοιες ἡμέρες,  τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο ἀπεκδύεται τὰ προσωπεῖα καὶ χωρὶς τὶς μάσκες ποὺ παραποιοῦν, προσπαθεῖ νὰ δεῖ καὶ νὰ ἀντέξει τὴν ἀλήθειά του. Ἡ κανονικότητα ἀπαιτεῖ συστολή, σιωπὴ καὶ προσοχὴ προκειμένου  νὰ «εἰσέλθει εἰς ἑαυτόν». Σὲ κανονικὲς καὶ ἄρα ὁμαλὲς συνθῆκες κάτι τέτοιο θὰ ἤταν δεδομένο καὶ εὐκόλως ἐννοούμενο.

Ποιὸς εἶπε ὅμως ὅτι ζοῦμε  σὲ κανονικὲς συνθῆκες;

Γιά τό σεβασμό στίς πεποιθήσεις τῶν ἄλλων. Πῶς εἶναι δυνατόν νά γίνεται σεβαστό τό ψέμα;

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Στην αγορά της ζωής, μικρά μου μυρμηγκάκια, στέκονταν οι πωλητές του λόγου, οι υποκριτές με την κυρτή ράχη και τη δουλική μάσκα στο πρόσωπο, που έκρυβε αχόρταγη όρεξη για εξουσία.

-   Τι έχετε σήμερα στην ημερήσια διάταξη; Τους ρώτησα εγώ.

- Το σεβασμό στις πεποιθήσεις των άλλων, απάντησαν εκείνοι με υποκριτικό χαμόγελο, στο οποίο διαγράφονταν ολόκληρη η γατοφιλοσοφία τους.

-   Και πάνω σε τι βασίζετε αυτό το αστείο;

- Επάνω στην προαποφασισμένη θέση της ισότητας όλων. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, η πεποίθηση φτιάχνει την ουσία των ανθρώπων, άρα σ’ όλες τις πεποιθήσεις ανήκει ίσος σεβασμός. Αυτό είναι, έτσι δεν είναι; Τόσο προφανής συλλογισμός χωρίς αντιφάσεις, όπως κι εκείνος ο παλιός: όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί, ο Γάιος είναι άνθρωπος, άρα ο Γάιος είναι θνητός…

Ἀναζήτηση τῆς ἀρετῆς-Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος

Δέν ἔδωσε στόν Χριστό τίποτε ἐκεῖνος πού δέν τοῦ τά ἔδωσε ὅλα. Ἕνας Γέροντας ἀσκητής συνήθιζε νά λέη: «Ἄν ὁ Θεός μέ πρόσταζε νά περάσω διά μέσου ἑνός τοίχου, θά τό ἔκανα. Ἡ δική μου δουλειά θά ἦταν νά περάσω, ἡ δουλειά τοῦ Θεοῦ νά γκρεμίση τόν τοῖχο».

Πολλοί ἄνθρωποι καταναλώνουν τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς τους, γιά νά κάνουν ἄθλιο τό ὑπόλοιπο.

Νά ψάξουμε νά βροῦμε τό σφουγγάρι πού θά σβύση τίς ἀνορθογραφίες, πού γεμίζουν τόν μαυροπίνακα, πού ἔχουμε μέσα στήν ψυχή μας.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι σάν τό τζάκι.

Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχριδος Ἰωάννης σέ συνέντευξη ντοκουμέντο

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/02/blog-post_29.html

Προσευχητάριον ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων

11. Εὐχή εἰς κεκοιμημένους

Δέσποτα Κύριε ὁ Θεός, ὁ τῇ σοφίᾳ Σου κατασκευάσας αὐτόν καί θέμενος ἐν αὐτῷ πνοήν ζωῆς, καί εἰσαγαγών εἰς τόν κόσμον τοῦτον πολιτεύεσθαι ἐπ’ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου, ἁμαρτήσαντα δὲ αὐτόν, θανάτου ἐπαγαγών καί διαλύσας, καί ἀποστρέφων, τήν δέ ψυχήν εἰς ἑαυτόν προσκαλούμενος· Αὐτός ἀνάπαυσον τήν ψυχήν τοῦ δούλου Σου (τοῦδε), ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ἔνθα ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου Κύριε, ἐν κόλποις Ἀβραάμ καί Ἰσαάκ καί Ἰακώβ, μετά πάντων τῶν ἁγίων· καί εἴτι ἐπλημμέλησεν εἰς Σέ, ἐν πράξει ἤ λόγῳ ἤ κατά διάνοιαν, Αὐτός ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός, ἄνες, ἄφες, συγχώρησον, παριδών αὐτοῦ τε καί ἡμῶν τά ἀνομήματα· ἡμῶν δέ τά τέλη τῆς ζωῆς ἀνώδυνα καί ἀκαταίσχυντα καταξίωσον, ὅτε θέλεις καί ὅτε βούλῃ, μόνον ἄνευ αἰσχύνης καί παραπτωμάτων.

Σύ γάρ εἶ ἡ ἀνάστασις τοῦ Σοῦ δούλου καί Σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης, Περί τῆς ἐγκοσμίου ζωῆς

Ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης λέγει: 
“Υπάρχει μια αληθινή, πραγματική ζωή και μια φαινομενική, ψεύτικη ζωή. Το να ζείς για να τρως, να πίνεις, να ντύνεσαι, για να απολαμβάνης και να γίνεσαι πλούσιος, το να ζείς γενικά για εγκόσμιες χαρές και φροντίδες, αυτό είναι μια φαντασία.

20 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Λέοντος Ἐπισκόπου, Σαδὼκ Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ ἑκατὸν εἴκοσι ὀκτὼ Μάρτυρες, τῶν Ἁγίων Διδύμου, Νεμεσίου καὶ Ποταμίου ἐκ Κύπρου, Ἀνιανοῦ, Εὐτροπίου, Πλωτίνου Ὁσίου, Βησσαρίωνος Θαυματουργοῦ, Ἀγάθωνος Πάπα Ρώμης, Κινδέου Ἐπισκόπου, Μιλδρέδης Ὁσίας, Ἀγάθωνος Θαυματουργοῦ, Κορνηλίου Ἱερομάρτυρα, Μακαρίου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ ἀναιρεθέντων.

Ὁ Ἅγιος Λέων ὁ Θαυματουργὸς Ἐπίσκοπος Κατάνης

Ὁ Ἅγιος Λέων γεννήθηκε στὴ Ραβέννα τῆς Ἰταλίας ἀπὸ γονεῖς εὐλαβεῖς καὶ εὐγενεῖς. Ἀφοῦ σπούδασε, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στὴ Ραβέννα καὶ ἀργότερα ἐξελέγη γιὰ τὴν καθαρότητα καὶ πνευματικότητα τοῦ βίου αὐτοῦ Ἐπίσκοπος Κατάνης τῆς Σικαλίας.
Ἔγινε προστάτης τῶν ὀρφανῶν καὶ τῶν χηρῶν, δίδασκε καὶ νουθετοῦσε τὸ ποίμνιό του καὶ ἔκτισε τὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Λουκίας (τιμᾶται 13 Δεκεμβρίου). Ὁ Ἅγιος διακρίθηκε, ἐπίσης, γιὰ τοὺς ἀγῶνες του κατὰ τῶν αἱρετικῶν, τοὺς ὁποίους νίκησε καὶ ντρόπιασε ὄχι μόνο μὲ λόγια ἀλλὰ καὶ μὲ κείμενα.
Ὁ Ἄγιος Θεὸς τὸν προίκισε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Καὶ τὸν μάγο Ἠλιόδωρο ποὺ εἶχε πλανέψει πολλοὺς μὲ μαγεῖες, μετὰ ἀπὸ προσευχὴ τὸν κατέκαψε μὲ τὴ φωτιά, ἐπειδὴ καυχιόταν ὅτι μποροῦσε νὰ κάνει τὰ πάντα καὶ ὅτι δὲν φοβόταν τὴ φωτιά. Βλέποντας οἱ πιστοὶ τὸ θαῦμα αὐτὸ καταπλάγηκαν.
Ἀμέσως τὸ περιστατικὸ αὐτὸ διαδόθηκε στὴ Βασιλεύουσα. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ Ἅγιος προσκλήθηκε ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς Λέοντα Δ’ (775-780 μ.Χ.) καὶ Κωνσταντῖνο ΣΤ’ (780-798 μ.Χ.) στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἀξιώθηκε πολλῶν τιμῶν.
Ὁ Ἅγιος Λέων κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 785 μ.Χ. καὶ τὸ σεπτὸ λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Λουκίας.