Ἡ ἀγάπη γιά τόν πλησίον καί ἡ ἐσωτερική μας εἰρήνη. Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 

ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΣ ΕΙΡΗΝΗ.ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 08/11/2009

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Τί σημαίνει μετα-νοῶ; Ἀλλάζω νοῦν....

Από ομιλία του Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου 

στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Νικαίας, βασισμένη στον:

Λόγο πέμπτο

«Περί μετανοίας»

Τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος

 

"Πάθος εἶναι μία ἁμαρτία πού τήν κάνουμε συνέχεια, ὁπότε γίνεται κακή συνήθεια, κακή ἕξις.  Ἕνας πού θυμώνει συνέχεια ἀποκτάει τό πάθος τοῦ θυμοῦ. Γίνεται θυμώδης. Ἕνας πού ὑποκύπτει γιά μία, δύο, τρεῖς φορές στό πάθος τοῦ φθόνου καί τῆς ζήλιας, σιγά  σιγά ἀποκτάει αὐτόν τόν χαρακτήρα καί γίνεται φθονερός, γίνεται ζηλόφθονος καί βασανίζεται. Ἔτσι γίνεται μ’ ὅλα τά πάθη.  

Δέν ἔχουμε τά πάθη ἐγκατεστημένα ἐξ’ ἀρχῆς μέσα μας. Ἔχουμε κάποιες ροπές, τίς ὁποῖες  κληρονομοῦμε ἀπό τούς γονεῖς μας, ἀπό τούς προγόνους μας. Ἄν λοιπόν δέν ἀγωνιστοῦμε σωστά, δέν μᾶς δείξουν οἱ γονεῖς μας τόν δρόμο τόν σωστό, σιγά σιγά ἀρχίζουμε νά ἁμαρτάνουμε, ὑποκύπτουμε σ’ αὐτές τί ροπές καί ἀποκτοῦμε αὐτά τά πάθη.  Καί φτάνουμε σέ κάποια ἡλικία, πού καταλαβαίνουμε τί ἔχουμε κάνει: ὅτι ἔχουμε καταστρέψει τή ζωή μας καί ἔχουμε θάψει αὐτή τή Χάρη.  Καί τότε ἀποφασίζουμε νά μετανοήσουμε.

Ἀπό ποιά ἡλικία νά προσφέρουμε στά παιδιά μας τήν Ἁγία Γραφή πρός ἀνάγνωση;

Ο Παύλος έλεγε στον Τιμόθεο. «Από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν» (Β’ Τιμ. Γ’ 15). Από πού τα έμαθε; Από τη μάνα του την Ευνίκη και τη γιαγιά του τη Λωΐδα. Και συνεχίζει ο απ. Παύλος: «Όλη η Γραφή έχει εμπνευσθεί από τον Θεό και έχει συγγραφεί κάτω από τον άμεσο φωτισμό και την καθοδηγία του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό είναι και ωφέλιμη για να διδάσκει την αλήθεια, για να ελέγχει τις πλάνες και παρεκτροπές, για να διορθώνει εκείνους που αμαρτάνουν, για να παιδαγωγεί στην καθόλου αρετή. Και έτσι ο άνθρωπος να είναι τέλειος, καταρτισμένος σε κάθε έργο αγαθό» (Β’ Τιμ. Γ’ 16-17).

Αλήθεια, πόσα έχει να προσφέρει στους γονείς η Αγία Γραφή για την ανατροφή των παιδιών! Στους Ισραηλίτες έδωσε και ειδική εντολή ο Θεός περί αυτού: «Και έσται τα ρήματα ταύτα όσα εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον, εν τη καρδία σου και εν τη ψυχή σου. Και προβιβάσεις αυτά τους υιούς σου, και λαλήσεις εν αυτοίς καθήμενος εν οίκω και πορευόμενος εν οδώ και κοιταζόμενος και διανιστάμενος» (Δευτ. Στ’ 6-7).

Να το καθήκον των γονέων. Αλλά πόσοι γονείς το κάνουν αυτό; Πόσοι συμβουλεύουν τα παιδιά τους; Γνωρίζουν αυτοί να διδάξουν και τους άλλους; Τι να πει η μάνα εκείνη στο παιδί που δεν έπιασε Αγία Γραφή στο χέρι, που δεν άκουσε κήρυγμα, που δεν άνοιξε βιβλίο θρησκευτικό, αλλά από μικρή μέχρι μεγάλη κρατά στα χέρια της περιοδικά που μολύνουν τον άνθρωπο;

Ἕνας σύγχρονος Ἅγιος, ὁ π. Ἰάκωβος Βαλοδῆμος (1870-15/2/1960)

Η δική μας εποχή φαίνεται στείρα από αγίους. Ίσως, διότι εμέθυσε ο κόσμος σήμερα από τις ανακαλύψεις του και δεν βλέπει τον Θεό του: Ίσως και διότι τους αγίους που υπάρχουν ο κόσμος δεν τους γνωρίζει. Οι άγιοι δεν κάνουν θόρυβο, είναι ταπεινοί. Ίσως να φαίνεται στείρα από αγίους η εποχή μας, και διότι δεν βλέπουν οι άνθρωποι θαύματα. Νομίζουν, ότι άγιος είναι μόνον εκείνος, που κάνει θαύματα. Ενώ στον άγιο η αγία ζωή είναι το πάν. Το θαύμα δεν είναι απαραίτητο.

Ἡ Παναγία καί οἱ Ἁγιορεῖτες στήν Δευτέρα παρουσία.(Διήγηση Γέροντος Μαρκέλλου Καρακαληνοῦ)

Υπάρχει μία διήγηση για ένα συγκλονιστικό όραμα Σχετικά με τούς Αγιορείτες πατέρες και την Υπεραγία Θεοτόκον, η οποία εικονίζεται πολλές φορές και ως Ηγουμένη, ως Γερόντισσα του Αγίου Όρους, με την ράβδο και τον μανδύα Της. Αυτή επιστατεί, αυτή επαγρυπνεί, αυτή φροντίζει για τα παιδιά Της.  Είχε έλθει, λέει, η Δευτέρα Παρουσία, η Μέλλουσα κρίσις. Η Παναγία ως Ηγουμένη περνούσε από τα κοιμητήρια των ιερών μονών, από τις σκήτες, από τα ερημητήρια, απ’ όπου υπήρχαν τάφοι πατέρων. Καθώς περνούσε από τον τόπο της αναπαύσεως των πατέρων, κτυπούσε με την ράβδο Της τα μνήματα και ανασταίνονταν οι πατέρες! 

Συγκλονιστικό όραμα…

Ὁ Πατήρ ἀνέστησε τόν Χριστό ἤ ὁ Χριστός ἀνέστησε τόν Ἑαυτό Του;

«Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν…

εκείνος δε έλεγε περί τού ναού τού σώματος αυτού».  (Ιωαν. Β’ 19,21)

Ο Κύριος

Η Ανάσταση του Χριστού διαφέρει σαφώς από άλλες αναστάσεις, που έγιναν στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, στο ότι ο Χριστός, ως Θεός αληθινός, ανέστησε τον Εαυτό Του, δηλαδή η ανθρώπινη φύση αναστήθηκε από την θεία φύση, δυνάμει της υποστατικής ενώσεως, ενώ οι άλλες αναστάσεις έγιναν με την δύναμη και την ενέργεια του Θεού. Μπορεί κανείς να πη ότι, όπως ο Χριστός ποιεί την θέωση, ενώ οι άγιοι πάσχουν την θέωση, έτσι και ο Χριστός ποιεί την Ανάσταση, την έγερσή Του, ενώ οι άγιοι πάσχουν την ανάσταση. Το ρήμα “πάσχουν” δηλώνει ότι δέχονται μια έξωθεν ενέργεια, ενώ το Σώμα του Χριστού ήταν πηγή της ακτίστου Χάριτος.
Βέβαια, υπάρχουν μερικά χωρία στην Αγία Γραφή που κάνουν λόγο για το ότι ο Χριστός αναστήθηκε από τον Θεό·Πατέρα Του. Ο Απόστολος Πέτρος στην ομιλία του την ημέρα της Πεντηκοστής, αναφερόμενος στον Χριστό, είπε: “όν ο Θεός ανέστησε λύσας τας ωδίνας του θανάτου, καθότι ουκ ήν δυνατόν κρατείσθαι αυτόν υπ’ αυτού” (Πράξ. β’, 24).

Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο

26 01 2015 ΟΜΙΛΙΑ Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ.Π.ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/02/26-01-2015.html

Συνέντευξη τοῦ Ἱερομονάχου Λουκᾶ Γρηγοριάτη: «H μορφὴ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γεωργίου Καψάνη»

Ἡ «Πεμπτουσία» βρίσκεται στήν εὐχάριστη θέση νά συνομιλᾶ μέ τόν Ἱερομόναχο π. Λουκᾶ Γρηγοριάτη. Θέμα τῆς συζήτησης εἶναι ἡ μορφή τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα Γεωργίου Καψάνη.

Πεμπτουσία: Θά θέλαμε, πατέρα Λουκᾶ, νά σᾶς ρωτήσουμε γιά κάποιες πλευρές τῆς μορφῆς του. Ὁ Γέροντας Γεώργιος ἦταν ἐπί 40 χρόνια Ἠγούμενος σέ ἕνα μεγάλο Ἁγιορειτικό Κοινόβιο. Μπορεῖ νά πεῖ κανείς ὅτι καλλιέργησε ἕνα ἡσυχαστικό ἦθος, ἤ αὐτό δέν συμβαδίζει μέ τόν κοινοβιακό Μοναχισμό;

Iερομ. Λουκάς Γρηγοριάτης.: Εἶναι τιμή γιά μᾶς νά μιλᾶμε καί νά λέμε κάτι γι’ αὐτήν τήν σημαντική μορφή, τήν ὁποία χάρισε ὁ Θεός στό Μοναστήρι μας, στό Ἅγιον Ὄρος καί στήν Ἐκκλησία. Καί αὐτά πού θά σᾶς πῶ, θά σᾶς τά πῶ μέ τήν εὐλογία τοῦ σεβαστοῦ Καθηγουμένου μας, τοῦ π. Χριστοφόρου.

Στό ἐρώτημά σας τώρα: Σέ πολλά δημοσιευμένα κείμενά του καί σέ πολλές ὁμιλίες του ἔχει τονίσει ὁ Γέροντας, ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος Μοναχισμός εἶναι καί ὀφείλει νά εἶναι ἡσυχαστικός. Σέ ἀντιδιαστολή μέ τόν Δυτικό Μοναχισμό πού εἶναι ἀκτιβιστικός, δηλαδή σκοπό ἔχει τήν κοινωνική, ἐπιστημονική καί ἄλλη δραστηριότητα καί προσφορά.

Δεῖτε τὴν συνέχεια τῆς συνέντευξης ἀλλὰ καὶ πλούσιο φωτογραφικὸ ὑλικὸ 

ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Γέροντος Γεωργίου…

Εἰς κοιμηθέντας ἐν Χριστῷ άδελφούς λόγος (Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου, τῷ Σαββάτῳ τῶν Ψυχῶν)

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ Εἰς κοιμηθέντας ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς Λόγος τρίτος, ἀναγινωσκόμενος τῷ Σαββάτῳ τῶν Ψυχῶν

(ἐκ τοῦ Ἑλληνικοῦ Τυπογραφείου, ἐν Βενετίᾳ 1865)

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ:http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/02/blog-post_297.html

Δεύτερο Μέρος

.          Εὐλογητὸς ὁ μόνος ἀθάνατος καὶ αἰώνιος Βασιλεύς. Τί ἐστι πρὸς ταῦτα τὰ Βασίλεια, ἐπίγειος Βασιλεία; τί ἐστιν ἐξουσία τῶν ἀνθρώπων ἡ ματαία καὶ ἀπάνθρωπος; ἰδοὺ ἀληθῶς Στρατιαὶ αἱ Οὐράνιαι˙ ἰδοὺ μορφαὶ φοβεραὶ τοῦ μόνου φοβεροῦ˙ ἰδοὺ ὑπηρέται δυνατοὶ τοῦ μόνου δυνατοῦ Θεοῦ. Καὶ ταῦτα ὁ τότε φερόμενος βλέπων μόνον, πρὸς ἡμᾶς πλέον δὲν κυττάζει, ἀλλὰ πρὸς τὰς δυνάμεις, ὁποῦ τὸν κράζουσι βλέπει, καὶ ἐξίσταται˙ ἴσως δὲ καί τινας δεήσεις ὑποψιθυρίζων, καθὼς ἡ γλῶσσα δύναται, παρακαλεῖ αὐτούς˙ ἀπὸ τῶν ὁποίων λογίων καὶ σχημάτων πολλάκις οἱ παραστεκόμενοι νοοῦμεν, ὅτι τὰς δεσποτικὰς Δυνάμεις ὁρᾷ, καὶ ὅλοι σύντρομοι γενέμενοι φρίττομεν, καὶ πρὸς ἀλλήλους διανεύοντες, λέγομεν˙ ἡσυχάσατε δή, ἡσυχάσατε, καὶ τὸν κατακείμενον μὴ συγχύσετε˙ εἰρηνεύσατε καὶ σκοπήσατε, καὶ τὸν κατακείμενον μὴν ἐνοχλήσετε˙ σιωπήσατε καὶ μὴ λαλεῖτε, ἵνα μὴ αὐτὸν θορυβήσετε˙ μὴ θρηνήσετε, ἵνα μὴ αὐτὸν ταράξετε. Προσεύξασθε, ἵνα μετὰ εἰρήνης ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐξέλθῃ˙ δεήθητε, ἵνα τόπον ἀνέσεως λάβῃ˙ προσεύξασθε, ἵνα φιλανθρώπους Ἀγγέλους ἔχῃ˙ προσπέσατε, ἵνα ἐν ἡμερότητι τὸν Δεσπότην εὕρῃ˙ εὐωδίαν θυμιάσατε, ὅτι τὴν Ἀγγελικὴν παρουσίαν εἶδε˙ παρακαλέσατε, ὅτι εἰς μεγάλον κόπον τώρα παραστέκεται˙ σκοπήσατε, ὅτι καὶ ἐσεῖς τοῦτο παθεῖν ἔχετε˙ ἐμβλέψατε καὶ τοῦ Μυστηρίου τούτου μὴ ἀστοχήσετε, καὶ τῆς ὥρας ταύτης φροντίσατε.

«Στῶμεν καλῶς...»

«ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ...»

Ρίγη συγκινήσεως καί δέος καταλαμβάνει τούς πιστούς εἰς τήν ἀναφώνησιν τοῦ λειτουργοῦ: «Στῶμεν καλῶς· στῶμεν μετά φόβου...». Ὁ οὐρανός ἔχει ἤδη «κατέβη» εἰς τόν ναόν καί ἐντός ὀλίγου, ἐνώπιον τοῦ λατρευτικοῦ σώματος, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, θύτης καί θῦμα , θά προσφερθῇ πρός κοινωνίαν τῶν πιστῶν.

Ὅλοι  οἱ πιστοί καλούμεθα νά ἐπιδεικνύωμε προσοχήν καί νά καλλιεργοῦμε τήν συνείδησιν τῆς θεϊκῆς παρουσίας ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου. Ἡ Θεία Λειτουργία καί ἡ κοινωνία τοῦ Θεοῦ διά τόν πιστόν συνεχίζονται καί ἀφοῦ τελειώσῃ ἡ εὐλογημένη μας λατρεία.

Συνεχίζεται, πρέπει νά συνεχίζεται μυστικῶς εἰς τήν καθημερινότητα καί εἰς θυσιαστήριον πνευματικόν πρέπει νά λειτουργῇ αὕτη ἡ ὕπαρξίς μας.

Κυριακή τῆς Τυρινῆς-Ἀπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

Η τέταρτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο της τρυφής.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΓ´ 11 - 14

¹¹ Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ¹² ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ¹³ ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ¹⁴ ἀλλ’ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΔ´ 1 - 4

¹ Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. ² ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. ³ ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. ⁴ σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

¹¹ Και αυτά θα τα πράττωμεν, έχοντες υπ' όψιν μας την προσωρινότητα και βραχύτητα της παρούσης ζωής· και ότι ακόμη είναι πλέον ώρα να εξυπνήσωμεν από τον ύπνον της πνευματικής ραθυμίας, που μας κάνει νωθρούς δια τα καλά έργα.

Ἅγιε Ἄγγελε, ὁ ἐφεστώς τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς...

 Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαίπωρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ” εμού δια την ακρασίαν μου, μη δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος, κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησαν με εις οδόν σωτηρίας. 

22 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Εὕρεση Ἱερῶν Λειψάνων Ἀνδρονίκου καὶ Ἰουνίας Ἀποστόλων, Τελεσφόρου Ἱερομάρτυρα, Ἀνθούσης καὶ οἱ σὺν αὐτὴ δώδεκα Μάρτυρες, Συνετοῦ Μάρτυρος, Ἀρίστωνος Θαυματουργοῦ, τῶν Ἁγίων Ἐννέα Μαρτύρων τῆς Κολᾶ, Βαραδάτου Ὁσίου, Θαλασσίου καὶ Λιμναίου Ὁσίων, Βλασίου, Ἀθανασίου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Θεοκτίστης Νεομάρτυρος, Γερμανοῦ ἐκ Ρωσίας.

Εὕρεση τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἀνδρονίκου καὶ Ἰουνίας

Τὰ ἱερὰ λείψανα εὑρέθηκαν ἐπὶ βασιλείας τοῦ Ἡρακλείου (610-641 μ.Χ.) καὶ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Θωμὰ Α’ (607-610 μ.Χ.) κείμενα στὴ γῆ. Μετὰ δὲ ἀπὸ ἀρκετὸ χρόνο ἀποκαλύφθηκε μὲ θεία ἐπιφάνεια στὸν κληρικὸ Νικόλαο, ποὺ ἦταν καλλιγράφος, ὅτι τὰ ἱερὰ λείψανα ἀνῆκαν στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους Ἀνδρόνικο καὶ Ἰουνία, τοὺς ὁποίους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μνημονεύει στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Ὡς ρόδα νοητά, καὶ χαρίτων ταμεῖα, ἐφάνησαν ἐκ γῆς, τὰ σεπτὰ ὑμῶν σκηνή, πανένδοξοι Μάρτυρες, Ἐκκλησίας ἑδραίωμα, διαπνέοντα, τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν, καὶ παρέχοντα, ὀσμὴν ζωῆς τοὶς ἐκ πόθου, ὑμᾶς μακαρίζουσι.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐκ τῆς γῆς ἐκλάμψαντες, φωστῆρος δίκην, ἀσεβείας ἅπασαν, ἀπεμειώσατε ἀχλύν, καὶ τοὺς πιστοὺς ἐφωτίσατε, Μάρτυρες θεῖοι, Τριάδος ὑπέρμαχοι.