Ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά ἀποφεύγει τίς ταραχές, Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ, ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 17/04/2008 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ὁ Xριστός ἰατρός, προσφέρει τό μόνο φάρμακο θεραπείας τῶν ἀνθρωπίνων νοσημάτων

 

ΣΥΜΦΩΝΑ  με παρατήρηση του Αγίου Ειρηναίου: "Ο Κύριος ήλθεν ιατρός των κακώς εχόντων". 

Δηλαδή ο Κύριος ήλθε ως ιατρός των ασθενών.

Πράγματι ο ίδιος ο Κύριος διακηρύσσει δημοσίως: "Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ΄ οι κακώς έχοντες".

Δηλαδή, δεν έχουν ανάγκη ιατρού οι υγιείς  αλλά οι άρρωστοι.

Ού γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν". 

Και "Πάντως ερείτε μοι την παραβολήν ταύτην · ιατρέ θεράπευσον σεαυτόν".

Δηλαδή, ασφαλώς  θα μου πείτε τη γνωστή παροιμία· ιατρέ θεράπευσε τον εαυτό σου.

Και ακόμη: "Πνεύμα Κυρίου επ΄εμέ ... απέσταλκέ με ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν.

Δηλαδή,  Πνεύμα Κυρίου σε μένα... με έχει στείλει για να θεραπεύσω αυτούς που η καρδιά τους έχει συντριβεί από το βάρος της αμαρτίας.

Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης, μία ἁγιασμένη μορφή († 27/2/1998)

Η μαθητεία του στον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή.

Ο Γέροντας Ιωσήφ έμενε τότε στον Άγιο Βασίλειο, το υψηλότερο ασκητικό μέρος πάνω από τα Κατουνάκια, παράλληλο σε υψόμετρο με την Κερασιά. Κυρίαρχος Μονή των ασκητικών αυτών περιοχών είναι η Μεγίστη Λαύρα. Σε αυτά τα ερημικά μέρη ησύχαζε ο Γέροντας μας. Εκεί τον γνώρισε ο αείμνηστος Γέροντας Εφραίμ.

Τον επισκέφθηκαν με τον Γέροντα Νικηφόρο, που είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στον Γέροντα Ιωσήφ. Όπως μας έλεγε ο ίδιος, του προκάλεσε συγκίνηση και θαυμασμό η ερώτηση του Γέροντος Ιωσήφ προς τον Γέροντά του, που έγινε κατά την πρώτη συνάντησή τους. Δεν αναφερόταν στο εργόχειρο ή την ικανότητα του υποτακτικού στις διάφορες εργασίες της καλύβης.

Ο Γέροντας ρώτησε: « Κάνει, παπά Νικηφόρε, ο Εφραίμ υπακοή;». Ο παπα Εφραίμ μας έλεγε γι’ αυτήν την ερώτηση κατά την πρώτη συνάντησή τους. « Αυτό με συγκλόνισε. Αισθάνθηκα ότι μέσα σε αυτόν τον Γέροντα υπάρχει ζωή και Χάρις, γιατί αυτή την ερώτηση από κανένα άλλον δεν την είχα ακούσει. Ευτυχώς που ο παπα Νικηφόρος δεν με εμπόδιζε να επισκέπτομαι και να διδάσκομαι από αυτόν την Πατερική παράδοση».

Προσκύνημα σέ μοναστήρι. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Α

ποφάσισε κάποτε ὁ μακάριος νά πάει γιά νά προσευχηθεῖ στόν παραθαλάσσιο ναό τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Φωκᾶ.  Μέ τήν εὐκαιρία ἐκείνη, θά ἔκανε κι ἕνα προσκύνημα στά μοναστήρια πού εἶν’ ἐκεῖ γύρω, καί θά ἔπαιρνε τίς εὐχές τῶν ἁγίων πατέρων πού ζοῦσαν σ’ αὐτά.

 Μέ πῆρε λοιπόν κι ἐμένα καί κατεβήκαμε μαζί στό λιμάνι του Βοσπόρου.  Μπῆκαμε σ’ ἕνα πλοῖο καί σέ λίγο σαλπάραμε.

Περνούσαμε ἀπ’ τά μέρη τῶν Καλῶν, ὅταν οἱ ναῦτες ἄρχισαν νά τραγοῦδᾶνε καί νά αἰσχρολογοῦν μεταξύ τους. Ἐγώ ταράχτηκα  πολύ ἀκούγοντάς του, μά ὁ ὅσιος ἦταν γυρισμένος στά δεξιά τοῦ πλοίου, ἀγνάντευε τή θάλασσα καί χαμογελοῦσε εὐχαριστημένα. Σ’ ὅλο τό ταξίδι δέν εἶπε κουβέντα, μόνο πού κουνοῦσε ἀδιόρατα τά χείλη του, σάν κάτι νά μουρμούριζε.

Ἡ νηστεία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καί ἡ ἐγωκεντρική δίαιτα τῆς ὁλιστικής πλάνης

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΙΤΑ ΤΗΣ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΛΑΝΗΣ

 

«Οι πνευματικοί άνθρωποι το κάνουνε για ψυχική ωφέλεια, για τον αληθινό Θεό» Άγιος Πορφύριος 

 

Του Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

   «Ίδε καιρός, ίδε ημέρα σωτήριος, η της Νηστείας είσοδος, ψυχή γρηγόρησον και παθών τας εισόδους, απόκλεισον Κυρίω, ενατενίζουσα», ψάλλομε στον Όρθρο της Δευτέρας της Α΄ Εβδομάδος. Σωτήριος καλείται  η της Νηστείας είσοδος, γιατί όντως εις σωτηρία άγει. 

Ενδεικτικό του μεγαλείου της νηστείας, που έχει θεσπίσει η Αγία μας Εκκλησία, είναι και αυτό που ψάλλομε : «Έφθασε νυν, εισήκται ο των αγώνων καιρός, το της νηστείας στάδιον, προθύμως άπαντες, απαρξώμεθα ταύτης, τας αρετάς Κυρίω, ως δώρα φέροντες».  Ο  Άγιος Πορφύριος συμβούλευε : «όλα να γίνονται με χαρά», «για τον αληθινό Θεό».

Παρατηρούμε δυστυχώς κάποιους Ορθόδοξους Χριστιανούς, που ενώ για την άσκηση της θεσπισθείσας από την Αγία μας Εκκλησία νηστείας, είναι πολύ επιεικείς με τον εαυτό τους,  για τις προτεινόμενες από τις ‘’ολιστικές θεωρήσεις’’ δίαιτες, η ακρίβεια των εγγίζει όρια που προξενούν απορία.

Γέροντας Ἐφραίμ Ἀριζόνας-Φιλοθεϊτης,Νῆψις-Προσευχή – Ἐξομολόγησις…

ΟΜΙΛΙΑ ΙΖ΄

Αγαπητά μου παιδιά, 

 Σήμερα θα πούμε ολίγα πράγματα για την μεγάλη αρετή της νήψεως.
Όπως θα γνωρίζετε, η νήψις είναι πατερική διδασκαλία, είναι βίωμα των μεγάλων νηπτικών πατέρων της Εκκλησίας και δη της ερήμου. Η λέξις «νήψις» προέρχεται εκ του «νήφω» , που σημαίνει αγρυπνώ, φρουρώ, επισκοπώ, παρατηρώ, επιβλέπω, παρακολουθώ. Αυτά όλα οι πατέρες τα συνοψίζουν σε μια αδιάλειπτη προσοχή του νοός. Η νήψις εικονίζεται με την αξίνα, η οποία καταρρίπτει τα μεγάλα δένδρα χτυπώντας την ρίζα τους. Κι όταν χτυπηθή η ρίζα, δεν ξαναφυτρώνουν. Έτσι και όταν ο νους του ανθρώπου, του χριστιανού, έχη την προσοχή αυτή της νήψεως, φρουρεί την καρδιά και τις πέντε αισθήσεις , τόσον τις πνευματικές, όσον και τις πνευματικές, της ψυχής. Όταν ο νους νήφη, όταν προσέχη, όταν φρουρή τα διανοήματα, τις σκέψεις, όταν ελέγχη την φαντασία ,τότε όλος ο άνθρωπος ψυχοσωματικά διατηρείται καθαρός. Και όταν ο άνθρωπος δια της νήψεως και της εργασίας της πνευματικής καθίσταται καθαρός, οι προσευχές του έχουν παρρησία προς τον Θεό, διασχίζουν τον αιθέρα, ξεπερνούν τους αστέρας, διέρχονται τους ουρανούς και πλησιάζουν στον Θείο Θρόνο της Χάριτος, όπου δέχονται τις ευλογίες του Θεού. Και ο άνθρωπος προσευχόμενος ούτως, πλουτίζει την κατά Θεόν χάριν.

Ἀπό τό Συναξάρι - Ἅγιος Ζαχαρίας, πατριάρχης Ἱεροσολύμων

21 Φεβρουαρίου 2014
Ο άγιος Ζαχαρίας χρημάτισε αρχικά εφημέριος και σκευοφύλαξ της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, και κατόπιν διαδέχθηκε τον πατριάρχη Ησύχιο στον θρόνο των Ιεροσολύμων (690). Κατά την τρα­γική άλωση της Αγίας Πόλεως από τους Πέρσες, στις 20 Μαΐου 614, ο άγιος Ζαχαρίας ματαίως προσπάθησε να μεσολαβήσει για να απο­φευχθεί η λεηλασία. Προτιμώντας να πεθάνει παρά να εγκαταλείψει τον Τίμιο Σταυρό στα βέβηλα χέρια των ειδωλολατρών, εξορίσθηκε στην Περσία, και σε όλη τη διάρκεια της πεζοπορίας έσφιγγε στην αγκαλιά του το ένδοξο Τρόπαιο της Σωτηρίας μας.
Όταν έφθασαν στο Όρος των Ελαιών, ο άγιος στράφηκε προς την Αγία Πόλη και με δάκρυα στα μάτια είπε στους χριστιανούς αιχμαλώτους οι οποίοι επρόκειτο να στα­λούν εξορία:

Ὁ γέροντας Γερβάσιος Παρασκευόπουλος ὡς παιδαγωγός

 Η καιόμενη αγάπη του σεβαστού Γέροντα προς τα αγαπημένα σχολεία των κατηχητοπαίδων είχε πολλές μαρτυρίες και άπειρες εκδηλώσεις και εκφράσεις περί της υπάρξεώς της. Χαρακτηριστικό είναι ότι αισθανόταν υπερβολικά χαρούμενος όταν βρισκόταν στο μικρό αλλά ταυτόχρονα και τρισμέγα βασιλειό του: το βασίλειο των παιδιών του Κυρίου Ιησού, με την παρουσία των οποίων απελευθερωνόταν από τις πολλές φροντίδες και αισθανόταν απαλλαγμένος από κάθε στεναχώρια, πιεστική μέριμνα, αγωνίες για τα προβλήματα και τις συκοφαντίες, τις οποίες υπέμενε με καρτερία.

Μεταμορφωνόταν κυριολεκτικά και αισθανόταν ως βασιλιάς. Καυχώμενος δε εν Κυρίω, χωρίς επιφυλάξεις και μετριοφροσύνη έλεγε:

Διδασκαλίες Ἁγίου Παϊσίου

https://www.youtube.com/watch?v=2rbv0QFN-OA#t=169

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Οἰκουμενισμός: Ἡ μεγάλη ἀπειλή

Οἰκουμενισμός: Ἡ μεγάλη ἀπειλή

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 

 

ΠΟΛΛΟΙ κοσμικοί καί ἄσχετοι περί τήν πίστη ἀγνοοῦν βασικές ἀλήθειες τῆς Ὀρθόδοξης διδασκαλίας καί σχολιάζουν μέ ἐπιπολαιότητα τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα, γεγονός πού ἀποκαλύπτει τήν ἔλλειψη στοιχειώδους πληροφόρησης. Εἶναι λοιπόν ἑπόμενο καί στό θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ νά ἔχουν ἀπόψεις, πού μειώνουν τήν λάμψη τῆς Μίας Ἐκκλησίας μέ τό νά τήν ἐξισώνουν μέ τίς ἄλλες ἑτερόδοξες «ἐκκλησίες». Εὔκολα ἀποδέχονται ὅτι ὁ οἰκουμενισμός εἶναι εὐλογία, γιατί θά ἑνώσει τούς χριστιανούς. Γι᾿ αὐτούς ἀγάπη καί οἰκουμενισμός ἔχουν στενότατη σχέση. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ μητέρα καί ὁ οἰκουμενισμός τό τέκνο! Τόση εἶναι ἡ πλάνη, πού οἱ πρωτεργάτες τοῦ οἰκουμενισμοῦ γίνονται δεκτοί μέ ἐνθουσιασμό ἀπό τήν κοσμική ἐξουσία, διευκολύνονται στίς δραστηριότητές τους καί προβάλλονται στό λαό ὡς σπουδαῖοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται γιά τό καλό τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί τήν προβολή τῆς Ὀρθοδοξίας!

Ἐνῶ συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ἡ ἀγάπη στήν περίπτωση τοῦ οἰκουμενισμοῦ εἶναι πρόσχημα. Στήν πραγματικότητα δέν ὑπάρχει. Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔλεγε σχετικά:

ρήματα Ζωῆς: Ἡ ἀθεράπευτη παραμόρφωση

Όσο και αν μορφωθεί ο άνθρωπος με ανθρώπινη σοφία, η παραμόρφωση δεν θεραπεύεται. Πρέπει να ξαναβρεί την αληθινή εικόνα του Θεού που είναι ο Χριστός, ώστε παίρνοντας την μορφή του Χριστού να θεραπευθεί από τις παραμορφώσεις των παθών και της αμαρτίας, να επιτύχει τον ύψιστο προορισμό του, το καθ’ ομοίωσιν, την θέωση.

 Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης)
 

 http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-i-atherapefti-paramorfosi/

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 28-02-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. β΄ 1 - 10  

β΄ 1 - 10



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Β΄ 23 & Γ΄ 5

Β΄ 23 & Γ΄ 5

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.