San Juan el Sinaita: Sobre la vanagloria y la soberbia u orgullo

San Juan el Sinaita: Sobre la vanagloria y la soberbia u orgullo

Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου: Περί κενοδοξίας καί περί υπερηφανείας

La Escalera: Logos vigésimo primero Κλίμαξ: Λογος εικοστός πρώτος

Sobre la Vanagloria Περί κενοδοξίας

1. Algunos cuando tratan de hablar sobre los pazos y los loyismí, suelen clasificar la vanagloria separada de la soberbia u orgullo. Por eso son ocho los capitales loyismí malignos. Pero san Gregorio el Teólogo y otros muchos maestros, nos describen siete.

1. Μερικοί συνηθίζουν, όταν ομιλούν περί των παθών και των λογισμών, να κατατάσσουν την κενοδοξία σε ιδιαίτερη τάξι, χωριστά από την υπερηφάνεια. Γι΄ αυτό και λέγουν ότι είναι οκτώ οι πρώτοι και κυρίαρχοι πονηροί λογισμοί. Αντιθέτως ο Θεολόγος Γρηγόριος και άλλοι από τους διδασκάλους τους εμέτρησαν επτά.

Yo también me inclino sobre estos siete. Porque, ¿quién puede tener soberbia u orgullo, si ha vencido la vanagloria? La diferencia que hay entre estos dos pazos, es la que hay entre un niño y un hombre, o entre el trigo y el pan; porque la vanagloria es el principio, y la soberbia es el fin. En esta ocasión, pues, hablaremos brevemente sobre el principio y final de la impía vanagloria (o arrogancia, engreimiento). Digo brevemente, porque el que quisiere filosofar sobre ella en extenso, se parece aquel que trata vanamente pesar el viento.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 01-03-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ια΄ 24 - 26 & 32 - 40  

ια΄ 24 - 26 & 32 - 40



Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Α΄ 44 - 52

Α΄ 44 - 52

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Περί διορθώσεως τῆς Φαντασίας. Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΠΕΡΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ 1.ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.
ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 03/04/2008

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ο ΘΥΜΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ (Ἡσυχασμὸς καὶ Ἰατρικὴ “συμφωνοῦν”)

«Ὅταν σοῦ ἔλθει θυμός,
κλεῖσε τὸ στόμα δυνατά». (Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστὴς)

(ἀποσπάσματα σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἔκφρασις Μοναχικῆς ἐμπειρίας», ἔκδ. Ἱ. Μ. Φιλοθέου, Ἅγ. Ὄρος)

.                  Γράφεις γιὰ τὸ θυμὸ στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνόητου. Ὁ θυμὸς ἀπὸ μόνος του, εἶναι φυσικός. Ὅπως τὰ νεῦρα στὸ σῶμα. Εἶναι καὶ αὐτὸς νεῦρο ψυχῆς. Καὶ ὀφείλει νὰ τὸν μεταχειρίζεται ὁ καθένας ἐναντίον τῶν δαιμόνων, ἀνθρώπων αἱρετικῶν, καὶ σὲ ὅσους τὸν ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν δὲ θυμώνεις κατὰ τῶν ὁμοψύχων ἀδελφῶν ἢ γίνεσαι ἐκτὸς ἑαυτοῦ, χαλᾶς τὰ ἔργα τῶν χεριῶν σου, γνώριζε ὅτι πάσχεις ἀπὸ κενοδοξία καὶ κάνεις παράχρηση τοῦ νεύρου τῆς ψυχῆς. Ἀπαλλάσσεσαι δὲ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους καὶ τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση.
.                  Γι’ αὐτό, ὅταν σοῦ ἔλθει θυμός, κλεῖσε τὸ στόμα δυνατὰ καὶ μὴ μιλήσεις σ’ αὐτὸν ποὺ σὲ βρίζει ἢ σὲ ἀτιμάζει ἢ σὲ ἐλέγχει ἢ μὲ πολλοὺς τρόπους καὶ χωρὶς λόγο σὲ πειράζει. Καὶ αὐτὸς σὰν τὸ φίδι θὰ στρίψει μέσα στὴν καρδιά, θὰ ἀνέβει μέχρι τὸ λαιμό, καὶ ἀφοῦ δὲν θὰ τοῦ δώσεις διέξοδο θὰ πνιγεῖ καὶ θὰ σκάσει. Καί, ὅταν αὐτὸ ἐπαναληφθεῖ λίγες φορές, θὰ λιγοστέψει καὶ θὰ πάψει τελείως.

Περί Νηστείας, Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου

Ὅλα τὰ πατερικὰ βιβλία μιλοῦν γιὰ τὴ νηστεία. 

Οἱ Πατέρες τονίζουν νὰ μὴν τρῶμε δυσκολοχώνευτα φαγητὰ ἢ λιπαρὰ καὶ παχιά, γιατὶ κάνουν κακὸ στὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχή... Γι’ αὐτὸ οἱ Πατέρες μιλοῦν γιὰ νηστεία καὶ κατακρίνουν τὴν πολυφαγία καὶ τὴν ἡδονὴ ποὺ αἰσθάνεται κανεὶς μὲ τὰ φαγητὰ τὰ πλούσια. Νὰ εἶναι πιὸ ἁπλὰ τὰ φαγητά μας. Νὰ μὴν ἀσχολούμαστε τόσο πολὺ μ’ αὐτά.    Δὲν εἶναι τὸ φαγητό, δὲν εἶναι οἱ καλὲς συνθῆκες διαβίωσης, ποὺ ἐξασφαλίζουν τὴν καλὴ ὑγεία. Εἶναι ἡ ἁγία ζωή, ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Ξέρω γιὰ ἀσκητὲς ποὺ νηστεύανε πολὺ καὶ δὲν εἴχανε καμιὰ ἀρρώστια. Δὲν κινδυνεύει νὰ πάθει κανεὶς τίποτε ἀπ’ τὴ νηστεία. Κανεὶς δὲν ἔχει ἀρρωστήσει ἀπ’ τὴ νηστεία...

Δύο συμβουλές, πού μοῦ ἔδωσε ὁ Ἅγιος Παΐσιος

του Πρωτοπρεσβυτέρου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡ. ΕΥΘΥΜΙΟΥ

Δύο συμβουλές, πού μοῦ ἔδωσε ὁ Γέροντας, ὅταν τόν ἐπεσκέφθηκα γιά τήν τελική ἐπιβεβαίωση τοῦ Θεοῦ, ὡς πρός τήν εἴσοδό μου στήν ἱερωσύνη.

Ἦταν ἡ 1η Νοεμβρίου 1986, ὁπού ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου Δαβίδ τοῦ Γέροντος. Μέσα στό ὑγρό φθινοπωρινό ἀπόγευμα κατέβαινα μέ λαχτάρα ἀπό τίς Καρυές πρός τό κελλί τοῦ Γέροντος, τήν Παναγούδα. Λίγο πιό κάτω ἀπό τήν μονή Κουτλουμουσίου, δύο σκυλιά ἔγιναν «συνοδοιπόροι» μου. Προπορεύονταν στό μονοπάτι, τό ὁποῖο δέν ἐγνώριζα καλά. Ὅταν μέ ὡδήγησαν μπροστά στήν ἐξώπορτα τῆς αὐλῆς τοῦ κελλιοῦ καί βγῆκε ὁ Γέροντας γιά νά μέ ὑποδεχθῆ, τούς εἶπε μέ νόημα· «ἄντε, πηγαίνετε τώρα». Καί ἐκεῖνοι, σάν καλοί «ὑποτακτικοί», ἔφυγαν ἀμέσως, ἀφοῦ εἶχαν ἐκπληρώσει τήν ἀποστολή τους. Αὐτή τήν φορά μέ δέχθηκε ὁ Γέροντας μέσα στό κελλί, ὅπου ἡ ξυλόσομπα ἔκαιγε. Μετά τό «κλασσικό» κέρασμα, περάσαμε στό ἐκκλησάκι τοῦ κελλιοῦ.

Ἡ «Ἡμέρα καί τήν Ὥρα» τῆς Δευτέρας Παρουσίας

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος
Ο χρόνος κατά τον οποίο θα συντελεσθεί αυτή η παλλιγγενεσία δεν είναι γνωστός. Ο Χριστός είπε πως δεν είναι δική μας δουλειά να γνωρίζουμε «χρόνους και καιρούς» (Πραξ. α’ 7)· κανείς, λέγει, δεν γνωρί­ζει «την ημέραν και την ώραν»· ούτε άγγελος. Θα συμβεί ξαφνικά, σαν τον κατακλυσμό. Ο Κύριος θα έλθει όπως ο κλέφτης, δηλαδή την ώρα που κανείς δεν το περιμένει, όπως έρχεται η αστραπή (Ματθ. κδ’ 27. 36-44. Β’ Πετρ. γ’ 10. Αποκ. ιστ’ 15).
«Να είσθε έτοιμοι, με τη μέση σας ζωσμένη και τα λυχνάρια σας αναμμένα. Και όμοιοι με ανθρώπους που αναμένουν τον Κύριο τους πό­τε θα επιστρέψη από τους γάμους για να τού ανοίξουν αμέσως μόλις έλθη και κτυπήση. Μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι που θα τους βρή ο Κύριος να είναι άγρυπνοι όταν έλθει» (Λουκ. ιβ’ 35-37). «Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν ξέρετε την ημέρα και την ώρα κατά την οποία έρχεται ο Υιός τού ανθρώπου» (Ματθ. κε’13. Λουκ. κα’ 34-36. Α’ Θεσ. ε’ 1-7).
Πριν από τη Δευτέρα Παρουσία θα συμβούν γεγονότα, τα οποία περιγράφονται στην Αγία Γραφή˙ θα είναι πόλεμοι (Ματθ. κδ’ 6. Λουκ. κα’ 9-10. Αποκ. στ’ 3-4), πείνα (Ματθ. κδ’ 7. Αποκ. στ’ 5-6), επιδημίες, σεισμοί (Ματθ. κδ’ 7. Λουκ. κα’ 11. Αποκ. στ’ 7-8), διάφορες φυσικές αναστατώσεις και καταστροφές (Ματθ. κδ’ 29. Αποκ. στ’ 12 14. η’ 6-9. Ης. ιγ’ 10-11. λδ’ 4. Ιωήλ β’ 31. Αμώς η’ 9), που θα οδηγήσουν σε αγωνία και τρόμο τους ασεβείς (Ησ. β’ 10. Ως. Γ 8. Αποκ. στ’ 15-17).

Ἡ ἰδεολογική ταυτότης τῆς Ἀριστεράς καί τά δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 26η  Φεβρουαρίου 2015.

 

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ.

 

  Οι εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου ε. ε. ανέδειξαν στη χώρα μας, για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση, η οποία όμως, επειδή δεν κατόρθωσε να έχει την αυτοδυναμία στη Βουλή, συγκυβερνά με ένα κόμμα της συντηρητικής παράταξης. Το ιδεολογικό «μανιφέστο» του συγκεκριμένου αριστερού κόμματος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπως και οι προεκλογικές του εξαγγελίες δείχνουν, ότι προβλέπονται βαθιές τομές και ριζικές αλλαγές, όχι μόνον στον οικονομικό τομέα, αλλά και στον κοινωνικό και στον εκκλησιαστικό, όσο φυσικά θα επιτρέψει το συντηρητικό κόμμα της συγκυβέρνησης των ΑΝ.ΕΛ. Ίσως να απορήσουν μερικοί, πως συμβαίνει ένα Γραφείο Αιρέσεων, το οποίο κινείται στη θεματολογία των δημοσιεύσεών του μέσα σε συγκεκριμένα εκκλησιολογικά πλαίσια, να καταπιάνεται με ένα θέμα, που κατ’ αρχήν δεν φαίνεται να ανήκει στα πλαίσια αυτά. Όντως είναι αρχή μας, να μην πολιτικολογούμε μέσω των ανακοινώσεών μας και στην παρούσα ανακοίνωσή μας δεν πρόκειται να πολιτικολογήσουμε, αλλά θα καταθέσουμε μόνο κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις μας από καθαρά πνευματική και εκκλησιαστική σκοπιά, πάνω σε κάποιο δημοσίευμα στην εφημερίδα των Αθηνών «ΕΘΝΟΣ», (φυλ.10.2.2015), του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και προέδρου του Ιδρύματος Τσάτσου κ. Ξενοφώντος Κοντιάδη με τίτλο: «Αριστερά χωρίς δικαιώματα;».

Ὁ γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ ὁμιλεῖ σέ προσκυνητές

 Ο ΓΕΡΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ ΟΜΙΛΕΙ ΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ
https://www.youtube.com/watch?v=-ybACws4ego

Ἡ Θεία Κοινωνία. Ἡ τροφή τῆς ἀθανασίας! Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου (Α΄)

Πώς πρέπει να προσερχόμαστε...
Γι'αυτό και εγώ από εδώ ήδη φωνάζω με δυνατή φωνή και διαμαρτύρομαι και ικετεύω και παρακαλώ, να μην προσέρχεσθε στην ιερή αυτή τράπεζα με λεκέδες, ούτε με συνείδηση πονηρή• γιατί αυτό δεν μπορεί να είναι όφελος ούτε κοινωνία και αν ακόμη χιλιάδες φορές δεχθούμε το Άγιο εκείνο Σώμα, αλλά καταδίκη και κόλασης και αύξησης της τιμωρίας. Κανένας αμαρτωλός λοιπόν ας μην προσέρχεται, ή καλύτερα, δεν λέω κανένας αμαρτωλός, γιατί πρώτα τον εαυτό μου αποκλείω από την θεία τράπεζα• αλλά κανένας να μη προσέρχεται εξακολουθώντας να παραμένει στην αμαρτία.
Γι'αυτό από τώρα ήδη το προλέγω, ώστε, όταν μας έλθουν τα βασιλικά δείπνα και φθάσει η ιερή εκείνη βραδιά, να μην μπορεί κανείς να πει, ήρθα απροετοίμαστος και έρημος και ότι αυτά έπρεπε να τα πεις πριν από καιρό. Γιατί, αν τα άκουγα από νωρίς, οπωσδήποτε θα άλλαζα, οπωσδήποτε θα προσερχόμουν, αφού πρώτα καθάριζα τον εαυτο μου. Για να μην μπορεί λοιπόν κανείς να προφασίζεται, διαμαρτύρομαι από τώρα και παρακαλώ να δείξετε πολλή μετάνοια.

«ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει» (Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ)

«ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει» (Ματθ., 12:30)

...Μεγάλη  ἡ  μετάνοια!...

«Χριστοῦ προφήτης τε καὶ Ἀπόστολος, Ἄγγελός τε καὶ Πρόδρομος τῆς θείας σαρκώσεως, Βαπτιστὴς καὶ Ἱερεὺς καὶ Μάρτυς πιστός, κήρυξ τε τοῖς ἐν ᾅδου, σὺ ἐχρημάτισας, καὶ τοῖς παρθενεύουσι κανών, καὶ τῆς ἐρήμου βλαστός.» (Τροπάριο θ’ὠδῆς, ΚΔ’Φεβρ.)  «Ἀπεστάλη βοῶντος φωνὴ ὁ Πρόδρομος, ταῖς ἐρήμοις καρδίαις, τὴν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πίστιν εὐσεβῆ, ἐγκεντρίζων τοῦ ὄντως Θεοῦ, ὅν ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας».

Μεγάλη ὄντως ἡ μετάνοια^[1]! Ἀρχή καί τέλος τῆς κατά Χριστόν διαγωγῆς εἶναι ἡ μετάνοια, γι’αὐτό καί ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου καί Βαπτιστής, ὡς ἀρχή τῆς κατά τόν Χριστό διαγωγῆς «κήρυττε μὲ τοὺς λόγους, μετανοεῖτε· γιατί πλησίασε ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ.,’κεφ.γ’,στ.2). Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἡ τελειότητα κάθε καλοῦ, ἔλεγε τό ἴδιο στό κήρυγμά Του (Ματθ., κεφ.θ’,στ.13). Μετάνοια δέ, εἶναι τό νά μισήσῃ κάποιος τήν ἁμαρτία καί ν’ἀγαπήσῃ τήν ἀρετή(τίς ἐντολές), νά ἐκκλίνῃ ἀπό τό κακό καί νά ἐκτελέσῃ τό ἀγαθό.

Προηγεῖται δέ αὐτῶν τό νά γνωρίσῃ κανείς τόν ἑαυτό του, νά μεταμελῆται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί νά καταφεύγει στό πέλαγος τῆς εὐσπλαχνίας Του. Διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά ἐπιστρέψει μέ συντετριμμένη καρδιά ὅπως ὁ ἄσωτος στήν Πατρική ἀγκαλιά καί οἰκία.

Κατήχησις περί ἐγκρατείας (καί περί τῆς ὁμολογίας τῶν ἁγίων εἰκόνων)

 

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ

  

Ἀδελφοί καί Πατέρες, τίς ἡμέρες αὐτές πού διερχόμαστε οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀνθρώπους τίς ὀνομάζουν ἑορτές ἐπειδή τρώγουν καί πίνουν κατ᾽ αὐτές ἀπρεπῶς καί μέ ἀκράτεια, μή γνωρίζοντας ὅτι ἀκριβῶς αὐτές τίς ἡμέρες μᾶς παραγγέλεται ἀποχή κρεάτων κι ὄχι νά καταγινώμαστε μέ μέθες κι ἀσωτεῖες πού εἶναι γνώρισμα εἰδωλολατρικῶν ἑορτῶν. Συνήθεια δέ καί γνώρισμα τῶν Χριστιανῶν εἶναι τό νά εἶναι ὀλιγαρκεῖς καί λιτοδίαιτοι, καί τῆς σαρκός πρόνοιαν μή ποιεῖσθαι εἰς ἐπιθυμίας (Ρωμ. ιγ’ 14), ὅπως διδάσκει ὁ Ἀπόστολος. Ἀλλ᾽ ὅμως τό κακό ἐπεκράτησε σάν νόμος, γι᾽ αὐτό ἄγει καί φέρει τόν κόσμο ὅπως θέλει.

 Ἐμεῖς ὅμως ἀδελφοί ἄς ἀποφύγουμε τήν ἀκράτεια καί σ᾽ αὐτά ἀκόμη πού μᾶς ἐπιτρέπεται νά καταλύουμε, ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι ἡ ἀκράτεια εἶναι μητέρα τῆς ἁμαρτίας.

Ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, λέγεται «Α´ Κυριακή τῶν Νηστειῶν». Ὅλες οἱ Κυριακές τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἔχουν τήν ὀνομασία αὐτή καί αὐτό σημαίνει ὅτι ὅλη τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή πρέπει νά νηστεύουμε. Ἡ νηστεία τήν περίοδο αὐτή εἶναι πολύ αὐστηρή. Ἐπειδή πρέπει νά δείχνω τήν ὑψηλή κορυφή, χωρίς νά κατεβάζω τά μέτρα, σᾶς λέγω ὅτι τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή τό λάδι καταλύεται μόνο Σάββατο καί Κυριακή. Ἀλλά ὁ καθένας ἄς νηστέψει ὅσο μπορεῖ. Ὅσο μπορεῖ, ξαναλέγω, κατά τήν δύναμή του καί κατά τήν πίστη του. Γιατί πραγματικά πρέπει νά ἔχει πίστη αὐτός πού νηστεύει, γιά νά τά καταφέρει.

2. Ἀλλά ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί χριστιανοί, ἔχει καί ἕνα ἄλλο ἰδιαίτερο ὄνομα. Λέγεται «Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας». Ὥστε λοιπόν, ἐπειδή ὅλοι ἐμεῖς εἴμαστε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, σήμερα γιορτάζουμε, γιατί γιορτάζει ἡ πίστη μας. Πρέπει νά χαιρόμαστε καί νά εὐφραινόμαστε, ἀδελφοί μου, γιατί εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἐπειδή ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή πίστη. Στό σημερινό μου σύντομο κήρυγμα θέλω νά σᾶς πῶ λίγα λόγια γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, γιά τήν ὁποία καυχόμαστε ὡς τήν μόνη ἀληθινή.

ρήματα Ζωῆς: Ποιός τόν καίει;

Το διάβολο μόνο η ευχή τον καίει και η νηστεία του κόβει τα νεύρα, τον ξενευρίζει.

 Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής

 http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-pios-ton-kei/

1 Μαρτίου Συναξαριστής. Εὐδοκίας Μάρτυρος, Ἀντωνίνης Μάρτυρος, Δομνίνης τῆς Νέας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀντωνίου, Μαρκέλλου, Σιλβέστρου καὶ Σωφρονίου, Νεστοριανοὺ Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀγαπίου, Νικηφόρου καὶ Χαρισίου, Γερβασίου καὶ Λέοντος αὐταδέλφων, Σιλβέστρου, Ἀγαπίου Ὁσίου, Συνεσίου Ὁσίου, Δαβὶδ Ἀρχιεπισκόπου, Λουκᾶ Ὁσίου, Μαρτυρίου Ὁσίου, Παρασκευᾶ Νεομάρτυρος, Μεθοδίου Ἱερομάρτυρος, Ἀντωνίνης Ὁσιομάρτυρος, Ἀναστασίας Νεομάρτυρος.

Ἡ Ἁγία Εὐδοκία ἡ Μάρτυς (Ἑορτὴ Εὐδοκία, Εὐδοξία)

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐδοκία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη, τῆς ἐπαρχίας Λιβανησίας Φοινίκης καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.). Στὸν πρότερό της βίο ζοῦσε ζωὴ ἀκόλαστη μέσα στὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὅμσυγχαίρουν, ἐνῷ τὴν ἴδια στιγμὴ κάποιος μαῦρος οὔρλιαζε καὶ ἔλεγε ὅτι ἀδικεῖται πάρα πολύ, ἐπειδὴ ἡ Εὐδοκία ἔγινε Χριστιανή.
Μετὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννησή της καὶ τὴν καλὴ ἀλλοίωσή της, διαμοίρασε τὰ πλούτη της στοὺς πτωχοὺς καὶ κατέφυγε σὲ μοναστῆρι, ὅπου σχόλαζε στὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς.