Ποιό τρόπο χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος γιά νά μᾶς πλανήσει. Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΛΑΝΗΣΕΙ ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 04/09/2008

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Μετάνοια σημαίνει ἀνανέωση βαπτίσματος

Κλίμαξ, Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου

ΛΟΓΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ

«Περί  μετανοίας»

Ἀπόσπασμα ἀπό ἀπομαγνητοφωνημένη Ὁμιλία,

Ἀρχιμ.  Σάββα  Ἁγιορείτου

πού πραγματοποιήθηκε στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ

Ἰ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Νικαίας στίς 2 Ἀπριλίου 2011.

                       

Ι. Μετάνοια σημαίνει  ἀνανέωση  βαπτίσματος

Τί σημαίνει μετάνοια; Τί εἶναι ἡ μετάνοια; Νά δοῦμε τί λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης: Μετάνοια σημαίνει ἀνανέωση τοῦ βαπτίσματος. Ὅλοι εἴμαστε βαπτισμένοι. Ὅλοι ἔχουμε τήν ἄκτιστη, θεοποιό ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ μέσα μας, τήν ἄκτιστη, θεοποιό χάρη. Μέ ἁπλᾶ λόγια ἔχουμε τόν Θεό μέσα μας, τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ βεβαίως, ὄχι τήν οὐσία. Καί μέ αὐτή τήν ἐνέργεια μποροῦμε νά γίνουμε θεοί. Σέ αὐτό μᾶς ἔχει καλέσει ὁ Θεός. Στό ὕψος, ὅπου μπορεῖ νά φτάσει ὁ ἄνθρωπος. Ἀλλά δέν μπορεῖς νά τό κάνεις μόνος σου. Ἄν ἀξιοποιήσεις τή θεία χάρη, πού παίρνεις στό βάπτισμα, μπορεῖς νά γίνεις θεός, θεός κατά χάρη. Ὅμως τί ἔχει γίνει ἐν τῷ μεταξύ; Βαπτιστήκαμε ὅλοι στή νηπιακή μας ἡλικία καί ἀπό ἐκεῖ καί μετά αὐτή τή χάρη δέν τήν ἔχουμε χάσει ἀκριβῶς ἀλλά τί τήν ἔχουμε κάνει; Τήν ἔχουμε ἀπενεργοποιήσει.

   Ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ὅτι τήν ἔχουμε “μπαζώσει”. Τή συνήθιζε αὐτή τήν ἔκφραση. Ἔχουμε βάλει δηλαδή ἐπάνω στή θεία αὐτή φωτιά πάρα πολλή στάχτη, πάρα πολλά μπάζα, πάρα πολλά σκουπίδια, τά ὁποία δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά οἱ ἁμαρτίες καί οἱ ἐγκαταστημένες ἁμαρτίες, πού εἶναι πλέον κακές συνήθειες, τίς ὁποῖες ὀνομάζουμε πάθη.

Τό Μέγα Ἀπόδειπνο

«Κύριε των δυνάμεων μεθ’ ημών γενού, άλλον γαρ εκτός Σου βοηθόν εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των δυνάμεων ελέησον ημάς»

———————————————————————————————————

Απόδειπνο, ονομάζεται η προσευχή που τελείται μετά το δείπνο. Λόγω της μεγάλης του διάρκειας –από την συνεχή προσθήκη ευχών- περί τα μέσα περίπου του 14ου αιώνα, υπήρξε η ανάγκη συντόμευσης της ακολουθίας αυτής. Έτσι επικράτησε η Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου, το οποίο και διαβάζεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Η εκτενέστερη του μορφή, αυτή της μεγαλύτερης διάρκειας, επικράτησε τελικά να διαβάζεται κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ονομάζεται Μέγα Απόδειπνον.
Κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μέχρι και την Μεγάλη Τρίτη, κάθε βράδυ, της Δευτέρας της Τρίτης της Τετάρτης και της Πέμπτης αναγιγνώσκεται το Μέγα Απόδειπνο. (την Τετάρτη τελείται η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων και το Απόδειπνο συνήθως επισυνάπτεται μετά το τέλος της Λειτουργίας αυτής, ενώ την Παρασκευή μαζί με το Μικρό Απόδειπνο, ψάλλονται οι Χαιρετισμοί στην Υπεραγία Θεοτόκο. Το βράδυ του Σαββάτου τελείται το Μικρό Απόδειπνο)
Στα Μοναστήρια το Μικρό Απόδειπνο διαβάζεται στον νάρθηκα του Καθολικού. Το Μεγάλο Απόδειπνο σε όλη τη διάρκεια διαβάζεται στον κυρίως Ναό.

Σύντομη ὁμιλία περὶ νηστείας, ἐκ τοῦ Συναξαριστοῦ

Ἀπὸ δύο πράγματα εἶναι καὶ λέγεται ὁ ἄνθρωπος σύνθετος. Ἀπὸ ψυχὴν καὶ ἀπὸ σῶμα. Καὶ ἡ μὲν ψυχὴ εἶναι ἄϋλος καὶ ἀόρατος, τὸ δὲ σῶμα εἶναι ὑλικὸν καὶ ὁρατόν· καί, ἂν καὶ εἶναι καὶ τὰ δύο ταῦτα διαφορετικά, ὅμως, ἐν πρᾶγμᾳ δύναται νὰ συνδέση τὰ δύο ταῦτα. Ποῖον; Ἡ νηστεία καὶ ἄκουσον πῶς. Ἡ νηστεία καθαρίζει τὸ σῶμα, κόπτει τὰ πάθη, καθαίρει τὶς αἰσθήσεις, ἐλαφρύνει τὸ σῶμα. Ταῦτα δὲ πάντα εἰς τὴν ψυχὴν δίδουσιν ὄφελος, διότι ὅταν ἀποκτήσῃ τὸ σῶμα αὐτὰ τὰ ὁποῖα εἶπον, τότε φωτίζεται ὁ νοῦς, ὅστις εἶναι ὀφθαλμὸς τῆς ψυχῆς· τότε ὀρέγεται ἡ ψυχὴ τοῦ ἀθανάτου κάλλους, τότε συνομιλεῖ τῷ Θεῷ, τότε ἐλευθεροῦται τῶν κοσμικῶν φροντίδων καί, γενικῶς εἰπεῖν, τότε τὸ μὲν σῶμα γίνεται ὡς ἄϋλον, λεπτυνόμενον διὰ τῆς ἀποχῆς ἀπὸ τῶν τροφῶν, ἡ δὲ ψυχὴ περισσότερον ἀπολαμβάνει τῆς ἀΰλου μορφῆς της. 

Ἐπειδὴ λοιπὸν ταῦτα οὕτω γίνονται, ἂς τιμήσωμεν, ἀδελφοί, τὴν πρόξενον τῆς ἀϋλότητος, τὴν συνεργὸν τῆς σωφροσύνης, τὴν βοηθὸν τῆς ἀρετῆς, τὴν χαλιναγωγὸν τῶν παθῶν, τὴν μητέρα καὶ τροφὸν τῶν Ἁγίων. Ἂς ἀγαπήσωμεν τὴν ἐγκράτειαν, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ἵνα καὶ ἡμεῖς ἀγαπηθῶμεν παρὰ τῶν Ἀγγέλων, ἐπειδὴ καὶ αὐτοὶ εἶναι ἀμέτοχοι...

Οἱ Προϋποθέσεις τῆς προσευχῆς – ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΜΨΩΝ

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΤΕΚΝΑ

Διερωτηθήκατε ποτέ: «Γιατί σήμερα, μόλις σηκώθηκα από τον ύπνο, δεν είχα όρεξη να προσευχηθώ;

Το κεφάλι μου ήταν ήρεμο. Η σκέψη εντελώς διαυγής. Το σώμα μου ξεκούραστο. Τίποτε δεν με πονούσε!… Γιατί λοιπόν δεν είχα όρεξη για προσευχή; Γιατί μου ήταν βαρύ να κάτσω να προσευχηθώ; Γιατί μετά από εφτά και πλέον ώρες ύπνο, είναι ακόμη μέσα μου θρονιασμένη ή πολυαγαπημένη μου ακηδία, η ανορεξία για τα πνευματικά; Τι μου φταίει; Όχι η οκνηρία μου»;
Ασφαλώς όχι. Κάπου άλλου πρέπει να αναζητήσομε την αιτία!

Ερώτηση: Δηλαδή δεν είναι ζήτημα μόνο οκνηρίας και τεμπελιάς; Υπάρχει και κάτι άλλο;

Απάντηση: Στην περίπτωση αυτή η τεμπελιά δεν παίζει σημαντικό ρόλο. Κύρια σημασία έχουν οι νύξεις της συνείδησης. Φταίει το ότι δεν είναι καθαρή η καρδιά. Γιατί από αυτήν βγαίνουν όλα τα κακά. Με άλλα λόγια: Καλά θα κάμεις: Να κάτσεις στο τραπεζάκι σου. Να πάρεις χαρτί και μολύβι. Και να προσπαθήσεις να θυμηθείς, Τι σου συνέβη. Τι κακό είπες χθες, το πρωί ή το βράδυ. Τι κακό διανοήθηκες. Και πιο πολύ, Τι κακό εξακολουθεί να σε απασχολεί ακόμη. Άμα αυτό το κάμεις, θα το βρεις, Τι είναι εκείνο πού σε κάνει να χάνεις την ικανότητα και το δικαίωμα να προσευχηθείς! Μη το ξεχνάς αυτό ποτέ! Ικανότητα και δικαίωμα προσευχής! Έτσι; Γιατί πολλές φορές έχομε την ικανότητα, αλλά δεν έχομε το δικαίωμα!

Συνεχής καλλιέργεια (permaculture): Ἀσυμβίβαστη μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη (Ἱ.Μ. Γλυφάδας)

1. Τι είναι η permaculture
H permaculture, γνωστή και ως συνεχής/μόνιμη/διαρκής καλλιέργεια ή αεικαλλιέργεια, είναι μια «ολιστική προσέγγιση» παραγωγής τροφής, χρήσης της γης και σχεδιασμού κοινοτήτων, η οποία δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1970 από δύο Αυστραλούς οικολόγους, τον Bill Mollison και τον David Holmgren. «Παρότι ο όρος Συνεχής Καλλιέργεια (permaculture) πρωτοεμφανίστηκε ως “διαρκής γεωργία” (permanent agriculture), οι αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται μπορούν να εφαρμοστούν στην οποιαδήποτε ανθρώπινη ενέργεια με αποτέλεσμα η Συνεχής Καλλιέργεια να θεωρείται πλέον σαν η Συνεχής Κουλτούρα (permanent culture)».[1] Έτσι, η συνεχής καλλιέργεια είναι κυρίως μια φιλοσοφία που επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής, ή με τα λόγια των δασκάλων της, είναι μια «επανάσταση μεταμφιεσμένη σε κηπουρική»[2]. Κατά άλλους, η «permaculture αποτελεί μια γεωκεντρική έκφραση της πνευματικής πρακτικής της γιόγκα»[3], είναι μια «φιλοσοφία…που λαβαίνει έμπνευση από το Αϊκίντο»[4], «ένα παγκόσμιο κίνημα που στοχεύει στην πνευματική ευημερία». «Η permaculture είναι κάτι περισσότερο από καλλιέργεια και συγκομιδή τροφών. Πρόκειται για τη θεραπεία ενός ταραγμένου πλανήτη και αυτό σημαίνει την αλλαγή των αντιλήψεων για τη φύση και τη σχέση μας με αυτήν. Η γιόγκα, το τάι τσι και η βαθιά οικολογία[5] είναι μέρος του προγράμματος σπουδών της συνεχούς καλλιέργειας… Οι μαθητές και οι δάσκαλοι δοκιμάζουν ένα νέο μονοπάτι»[6], το οποίο οδηγεί σε «μυστικιστικές διαδικασίες»[7].

Ἡ Θεία Κοινωνία. Ἡ τροφή τῆς ἀθανασίας! Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου (Γ΄)

  "Αυτόν εσθίεις"

Πόσοι τώρα λέγουν - "Ήθελα να δω την μορφή Του, τα χαρακτηριστικά Του, τα ενδύματα, τα υποδήματα". Να, Τον Βλέπεις, Τον αγγίζεις, Τον τρώς. Και σύ μην επιθυμείς να δείς ενδύματα, ενώ Αυτός σου δίνει τον Εαυτό Του, όχι μόνο να τον δεις, αλλά και να τον πιάσεις και να τον φας και να τον πάρεις μέσα σου. Κανείς λοιπόν ας μη προσέρχεται κυριευμένος από ναυτία, κανείς διαλυμένος, όλοι θερμοί στην πίστη και ζωντανοί. Γιατί, εάν οι Ιουδαίοι έτρωγαν με βιασύνη όρθιοι, έχοντας στα χέρια τους τα υποδήματα και τις βακτηρίες (Εξ. 12,11), πόσο περισσότερο προσεκτικός πρέπει να είσαι εσύ. Γιατί εκείνοι επρόκειτο να μεταβούν στην Παλαιστίνη, γι` αυτό και είχαν εμφάνιση οδοιπόρων, εσύ όμως πρόκειται να αποδημήσεις στον ουρανό... Πως τιμάται η θυσία Κανείς λοιπόν Ιούδας ας μη πλησιάζει στην τράπεζα αυτή, κανείς Σίμων, γιατί και οι δύο χάθηκαν εξ αιτίας της φιλαργυρίας τους.

Ὁμιλία τοῦ π. Αρσενίου Βλιαγκόφτη γιά τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2015/02/blog-post_83.html

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας - Ἡ πανταχοῦ παρουσία τοῦ Θεοῦ (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Ἡ πανταχοῦ παρουσία τοῦ Θεοῦ

«Λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· Πόθεν με γινώσκεις;» (Ἰω. 1,49)

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ Πρώτη (Α΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἢ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ θ᾿ ἀπασχολήσω τὴν ἀγάπη σας μὲ ἕνα πρακτικὸ θέμα. Θέλω νὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας στὸ ἐρώτημα ἐκεῖνο ποὺ ἔθεσε ὁ Ναθαναὴλ στὸν Κύριο ὅταν τοῦ εἶπε· «Πόθεν με γινώσκεις;», ἀπὸ ποῦ μὲ γνωρίζεις;(Ἰω. 1,49). Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ τοῦ Ναθαναήλ, ὅπως καὶ στὴν ἀπάντησι τοῦ Κυρίου, ὑπάρχει κρυμμένη ὠφελιμωτάτη πνευματικὴ διδασκαλία.

Ὁ Ναθαναὴλ δὲν ἐγνώριζε τὸ Χριστό. Ὁ Χριστὸς τοῦ ἦταν ἄγνωστος. Εἶχε ὅμως ἕνα φίλο, τὸν Φίλιππο, ποὺ εἶχε γνωριστῆ μὲ τὸ Χριστό, καὶ ἀφ᾿ ὅτου πίστεψε σ᾿ αὐτὸν ἔπλεε σὲ ὠκεανὸ χαρᾶς. Θεώρησε λοιπὸν καθῆκον ὁ Φίλιππος νὰ καλέσῃ καὶ τὸ Ναθαναὴλ νὰ γνωρίσῃ τὸ Χριστό . Ὅταν μετὰ ἀπὸ κάποιο δισταγμὸ ὁ Ναθαναὴλ πείσθηκε νὰ πλησιάσῃ,πρὶν ἀκόμη μιλήσουν, ὁ Κύριος –ποὺ πρώτη φορὰ τὸν ἔβλεπε– λέει γι᾿ αὐτόν· «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι» , νά ἕνας ἄνθρωπος ποὺ μέσα του δὲν ἔχει ὑποκρισία (ἔ.ἀ. 1,48). 

Σύγχρονοι Γέροντες γιά τόν Παπισμό - Γέρων Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτης

Γέρων Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτης: Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενω­τικοί, Οικουμενισταί, και κάθε άλλη «ρίζα πικρίας», ό­λοι αυτοί «μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω Θηρίω διδόασιν. Ούτοι μετά του Αρ­νίου πολεμήσουσι, και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ' αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί» (Άποκ. 17, 13). Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ' αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων.