Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 15-03-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. δ΄ 14 - ε΄ 6  

δ΄ 14 - ε΄ 6



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Η΄ 34 - Θ΄ 1

Η΄ 34 - Θ΄ 1

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

PARADISE AND HELL IN THE ORTHODOX TRADITION.By Fr. George Metallinos, Dean of the Athens University School of Theology.

On Meatfare Sunday, as we prepare for the commencement of the Holy and Great Lent, we commemorate the Second and Incorruptible Coming of our Lord Jesus Christ. The expression "we commemorate" confirms that our Church, as the Body of Christ, re-enacts in its worship the Second Coming of our Lord as an event and not just something that is historically expected. The reason is that through the Divine Eucharist, we are transported to the celestial kingdom, to meta-history. It is in this Orthodox perspective that the subject of Paradise and hell is approached.

In the Gospels (Matthew, Ch. 5), mention is made of kingdom and eternal fire. In this excerpt, the kingdom is the divine destination of mankind. The fire is "prepared" for the devil and his "angels" (demons), not because God desired it, but because they are impenitent. The kingdom is prepared for those who remain faithful to the will of God.

Νά στηρίζουμε τήν ἐλπίδα μας στό Θεό. Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΘΕΟ.ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΣΤΙΣ 17/05/2009.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

«Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν…»

Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν. Μέ τόν Σταυρόν νά εὐλογοῦμεν καί τά Ἄχραντα Μυστήρια, μέ τόν Σταυρόν νά ἀνοίγωμεν καί τόν Παράδεισον, μέ τόν Σταυρόν νά κατακαίωμεν καί τούς δαίμονας, Πρῶτα ὅμωςκαί ἐμεῖς νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν ἀπό ἁμαρτίες καί ἀμόλυντο. Καί τότε, ὡσάν κάνωμεν τόν σταυρόν, κατα καίεται ὁ διάβολος καί φεύγει. Εἰδέ καί εἴμασθε μεμολυσμένοι μέ ἁμαρτίες, δέν πιάνεται ὁ σταυρός ὁπού κάνομεν. Ὅθεν ἀδελφοί μου, ἤ τρῶτε ἤ πίνετε κρασί ἤ νερόν ἤ περιπατεῖτε ἤ δουλεύετε νά μή σᾶς λείπει αὐτός ὁ λόγος ἀπό τό στόμα σας καί ὁ σταυρός ἀπό τό χέρι σας. Καί ἄν ἠμπορῆτε τό ἡμερόνυκτο νά κάμετε καί πενῆντα καί ἑκατό κομποσχοίνια, καλόν καί ἅγιον εἶναι ἔργον. Καί νά προσεύχεσθε πάντο τε τήν αὐγήν καί τό βράδυ καί μάλιστα τό μεσονύκτιον ὅλον ὁπού εἶναι ἡσυχία.

Τά ἐκκλησιαστικά σκάνδαλα ὡς ἀπαιτούμενο σημεῖο πρίν τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου

«…Να μη σκανδαλισθούμε και χάσουμε την ψυχή μας από την διαγωγή του Κλήρου αναλογιζόμενοι, ότι και μεταξύ των μαθητών του Χριστού βρέθηκε προδότης…»

 Άλλο χαρακτηριστικό σημάδι, που θα προμηνύει τον ερχομό του Αντιχρίστου, θα είναι η υποχώρηση της αγάπης και το φούντωμα του μίσους. «Τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί και αλλήλους παραδώσουσι και μισήσουσιν αλλήλους» (Ματθ. ΚΔ.10), είπε ο Κύριος. Ο σκανδαλισμός αυτός, το μίσος αυτό αναφέρεται μεταξύ των Χριστιανών. Ο Κύριλλος Ιεροσολύμων μάλιστα τονίζει, ότι το σημείο αυτό είναι «εκκλησιαστικό», εννοεί δηλαδή το κλίμα μίσους μεταξύ των κληρικών.

Όχι μόνο οι λαϊκοί θα κυριευθούν από μίσος, αλλά και οι Κληρικοί. Οι ποιμένες θα παρουσιάζουν αμέλεια για τα πρόβατά τους και αντί για ποιμένες θ’ αποδεικνύονται λύκοι και «το ψεύδος ασπάσονται». Από την διαγωγή τους ο λαός θα έχει προς τους Ιερείς ανυπότακτη διάθεση.

Πολλοί ἔκαναν θαύματα ἀλλά μετά δέν πρόσεξαν...

 Δύσκολο στον άνθρωπο να έχη δόξα και τιμή χωρίς ζημία στην ψυχή του. Δύσκολο όχι μόνο για τους εμπαθείς, εκείνους που αγωνίζονται να νικήσουν τα πάθη τους, αλλά και σ’ εκείνους που τα ενίκησαν, και στους αγίους. Γιατί, έστω και αν τους έδωκε ο Θεός την νίκη κατά της αμαρτίας, όμως δεν ξαναγυρίσουν στην αμαρτία και να ξαναϋποδουλωθούν στα πάθη, όπως έγινε με μερικούς, που δεν έδειξαν την απαιτούμενη νήψη και επαγρύπνηση, αλλά εθάρρησαν στον εαυτό τους, στην πνευματική τους κατάσταση!  Η ροπή στην υπερηφάνεια, λέγει ο άγιος Μακάριος, εξακολουθεί να υπάρχη ακόμη και στις πιο καθαρές ψυχές. 
 Η ροπή αυτή είναι η πρώτη αιτία, που σπρώχνει τον άνθρωπο να γοητευθή από την αμαρτία και να ξαναγυρίση σ’ αυτήν. Και γι’ αυτό και το χάρισμα των ιαμάτων και όλα τα άλλα αντιληπτά χαρίσματα, είναι πολύ επικίνδυνα σ’ εκείνους που τα έλαβαν,γιατί γίνονται αντικείμενα μεγάλης τιμής από τους ανθρώπους με σαρκικό φρόνημα.   Αντίθετα τα μη αντιληπτά χαρίσματα είναι σε ασύγκριτο βαθμό ανώτερα από εκείνα, που πέφτουν στην αντίληψή μας.

Ἡ Ἑλένη

 Τόν περασμένο Ιούλιο μιά μικρή ομάδα μαζί με τον Επίσκοπο, αφού ακούσαμε την διήγηση γιά την Ελένη, ψάλαμε ένα τρισάγιο γιά την ψυχή της,κοντά στην θάλασσα,κάτω από τα πεύκα, μέσα στα χαλάσματα ενός παλαιοχριστιανικού ναού με ωραία ψηφιδωτά πού μόλις τα σκουπίσαμε και τα θαυμάσαμε.

Ολα τα Μικρασιατικά παράλια μαρτυρούν ζωή αιώνων μέ τήν δική μας πίστη και γλώσσα. Εκεί η φίλη της Αννα μας διηγήθηκε τις τελευταίες ημέρες της. Αργότερα ο ιερέας πρόσθεσε καί αυτός την μαρτυρία του. Ας αποτελέσει η σύντομη διήγησή τους το Μνημόσυνο πού οφείλουμε αυτές τίς ημέρες στήν Ελένη.  Η Ελένη Μαχάνκοβα γεννήθηκε στην μεγαλούπολη Μπαρναούλ της Σιβηρίας στίς 18 Αυγούστου του 1977. Πήγε στην νότια Τουρκία να εργασθεί, όπως πολλοί συμπατριώτες της, στις τουριστικές εγκαταστάσεις πού εκατομμύρια ρώσοι επισκέπτονται κάθε χρόνο. Ηταν λογίστρια καί όμορφη. Εκεί γνωρίστηκε με έναν ντόπιο πού την παντρεύτηκε, κατά τα μουσουλμανικά έθιμα, στό τζαμί.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Μεταλλαγμένη καί ἀλλοιωμένη ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Δυσμενεῖς ἐξελίξεις κατὰ τὴν προετοιμασίαν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου 

ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΗ Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση,

Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

 

1.Ἡ οἰκουμενικότης τῆς Συνόδου

Εἶναι γνωστὸν ὅτι ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1960 ἀναζωπυρώθηκε τὸ ἐνδιαφέρον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιὰ τὴν σύγκληση καὶ προετοιμασία τῆς «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία κατενοεῖτο πάντοτε ὡς Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, μέλλουσα νὰ πληρώσει τὸ μεγάλο συνοδικὸ κενὸ δεκατριῶν (13) αἰώνων, ἐὰν ὡς τελευταία Οἰκουμενικὴ Σύνοδο θεωρήσουμε τὴν Ζ´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τοῦ 787, ἢ νὰ ἀναγνωρίσει ὡς Η´ καὶ Θ´ Οἰκουμενικὲς Συνόδους τὴν συγκληθεῖσα ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Φωτίου σύνοδο (879-880), μὲ τὴν συμμετοχὴ μάλιστα καὶ ἐκπροσώπων τοῦ πάπα, ὡς καὶ τὴν ἡσυχαστικὴ σύνοδο τοῦ 1351 στὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ ἐπεκύρωσε τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ.

Ὡς συνέχεια αὐτῶν τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων ἐθεωρεῖτο ἡ προετοιμαζόμενη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, σὺν τοῖς ἄλλοις, θὰ ἐθεράπευε καὶ δύο σημειούμενες καὶ ἐπισημαινόμενες ἐλλείψεις σὲ ἐκκλησιολογικὸ καὶ ποιμαντικὸ ἐπίπεδο κατὰ τὴν ἱστορικὴ πορεία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετὰ τὴν ἀπόσχιση τοῦ Παπισμοῦ. Πολλοὶ διηρωτῶντο πῶς ἡ αἱρετικὴ καὶ σχισματικὴ Ρώμη νομιμοποιεῖται νὰ συγκαλεῖ καὶ νὰ ἀριθμεῖ μετὰ τὴν Ζ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο δικές της συνόδους ὡς οἰκουμενικές, μὲ τελευταία τὴν γνωστὴ σύνοδο τῶν καιρῶν μας Β´ Βατικάνειο (1962- 1965), ἐνῶ διστάζει ἢ δὲν φροντίζει νὰ συγκαλέσει Οἰκουμενικὴ σύνοδο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ μόνη ἀληθὴς διάδοχος καὶ συνέχεια τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας;

Προϋποθέσεις γιά νά ἔχουν ἀποτέλεσμα οἱ προσευχές μας (Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης)

Επειδή μονάχα η κατάνυξη και τα δάκρυα δεν είναι αρκετά για να πείσουν τον Θεό να μας δώσει αυτά που του ζητούμε στις προσευχές μας, πρέπει να προσθέσουμε και κάποια άλλα στοιχεία που χρειάζονται ακόμη, για να έχουν θετικό αποτέλεσμα οι προσευχές μας. Ιδού μερικές από αυτές τις προϋποθέσεις στη συνέχεια, έξι τον αριθμό.

α) Όποιος θέλει να πάρει θετική απάντηση στο πρώτο του αίτημα, που είναι η συγχώρηση των αμαρτημάτων του, πρέπει κι αυτός ο ίδιος, όταν προσεύχεται, να συγχωρεί τ’ αμαρτήματα που διέπραξαν εις βάρος του οι άλλοι, καθώς μας δίδαξε ο Κύριος: «όταν στέκεστε σε προσευχή, ν’ αφήνετε ό,τι διαφορές έχετε με κάποιον, συγχωρώντας τον, κ’ έτσι να συγχωρήσει και ο Πατέρας μας ο ουράνιος και τα δικά σας παραπτώματα» (Μαρκ. ια’ 25).

β) Όποιος ζητάει να λάβει κάτι από τον Θεό, πρέπει να το ζητάει χωρίς διψυχία και δισταγμό, αλλά με στερεή και αδίσταχτη πίστη, όπως μας λέει πρώτα ο ίδιος ο Κύριος μας: «όλα όσα ζητάτε στην προσευχή σας με πίστη, θα τα λάβετε» (Ματθ. κα’ 22) και, κατόπιν, ο αδελφόθεος Ιάκωβος: «κι αν κάποιος από σας υστερεί σε σοφία, ας τη ζητήσει από τον Θεό, που τη χαρίζει με απλότητα σε όλους, χωρίς να περιφρονεί κανέναν αλλά που να τη ζητάει με πίστη, δίχως αμφιβολία, διότι όποιος έχει αμφιβολίες ομοιάζει με το κύμα της θάλασσας, που ο άνεμος το παρασέρνει και το πηγαίνει πότε εδώ και πότε εκεί· να μην ελπίζει ποτέ πως θα πάρει κάτι από τον Κύριο ένας τέτοιος άνθρωπος δίγνωμος και άστατος σ’ όλους τους τρόπους της ζωής του» (Ιακ. α΄ 5-7).

Γεώργιος Παπαζάχος. Συνέντευξη στὸν Κλεῖτο Ἰωαννίδη (Μέρος Δ΄)

 Σὲ μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐπισκέψεις μου στὸ Ἅγιον Ὄρος συνάντησα καὶ τὸν πατέρα Χριστοφόρο, ὁ ὁποῖος εἶχε τὴ συγκλονιστικότατη ἐμπειρία νὰ δεῖ ζωντανὸ μπροστά του τὸν Ἅγιο Γεώργιο καὶ νὰ μιλήσει μαζί του. Καθὼς τὸ ἀφηγούμην, λοιπόν, αὐτὸ στὸ Γέροντα Πορφύριο, ἄρχισε νὰ κλαίει. Τόσο πολὺ εἶχε συγκινηθεῖ, ποὺ σὲ μιὰ στιγμὴ μοῦ λέει: «Σταμάτα, Γιῶργο, δὲν ἀντέχω». Ὕστερα, ὅμως, σκούπισε τὰ δάκρυά του καὶ μοῦ εἶπε: «Ἄντε, μοῦ πέρασε τώρα. Πὲς κάτι ἀκόμη γιὰ τὸν πατέρα Χριστοφόρο». Αὐτὸς ἦταν ὁ Γέρων Πορφύριος. Κ. Ι.: Ὁ ἅγιος του εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα, ὅπως πολὺ εὔστοχα ἔχει λεχ­θεῖ. 

Γ.Π.: Θὰ σᾶς πῶ τώρα κάτι, ποὺ πρόσφατα μοῦ ἀφηγήθηκε ἕνας φίλος μου πολιτικὸς μηχανικός, ὁ ὁποῖος κτίζει πολυκατοικίες μαζὶ μὲ τὸν πατέρα του, ποὺ εἶναι ἀρχιτέκτονας. Ἔκανε τὴ γιορτὴ στὸ μοναστήρι τοῦ Καρέα. Ἦταν καθημερινὴ κι ἔτυχε νὰ εἶμαι κι ἐγὼ ἐκεῖ, ἐπειδὴ πηγαίνω συχνά. Τὸν ρώτησα, λοιπόν, τί γιόρταζε τὴν ἡμέρα ἐκείνη. Μοῦ ἀπάντησε ὅτι γιόρταζε τὴν ἐπέτειο τῆς ἡμέρας, ποὺ σώθηκε κι ἄρχισε νὰ μοῦ ἀφηγεῖται: «Σὲ μιὰ οἰκοδομή, ποὺ κτίζαμε, μοῦ τηλεφώνησαν οἱ ἐργάτες ὅτι εἶχε χαλάσει ὁ κομπρεσσόρος. Πῆγα – ἐπειδὴ κι ἄλλες φορὲς εἶχε συμβεῖ αὐτὸ κι εἶχα διορθώσει ἐγὼ ὁ ἴδιος τὸν κομπρεσσόρο – καὶ διαπίστωσα ὅτι ὑπῆρχε κάποια βλάβη στὸ σημεῖο ἐκεῖνο, ποὺ τὸ καλώδιο ἔμπαινε μέσα στὸ μηχάνημα. Ἀνοίγω, λοιπόν, τὸν κομπρεσσόρο κι ἀρχίζω νὰ τὸν ἐπιδιορθώνω.

Πῶς θά εἶναι ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη

Έρχεται η κάρτα του πολίτη. Πώς θα είναι. 

 

Ένα από τα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, το οποίο μάλιστα περιλαμβάνεται και στην επιστολή του υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη προς τον πρόεδρο του Eurogroup, είναι η και η ηλεκτρονική κάρτα του πολίτη. Το εν λόγω μέτρο βρίσκεται ήδη σε πορεία υλοποίησης και θα χρησιμοποιείται απο τους πολίτες ως κάρτα σίτισης. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Εθνος της Κυριακής» η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης έχει ξεκινήσει εδώ και μέρες επαφές με τους αρμόδιους φορείς, προκειμένου να συμφωνηθούν τα τεχνικά χαρακτηριστικά και με την κατασκευή της να αποφευχθεί η παραβίαση προσωπικών δεδομένων των χρηστών. 

Πώς θα είναι η κάρτα 

Η κάρτα θα μοιάζει με τις γνωστές κάρτες ανάληψης, θα έχει κάποιο κωδικό πρόσβασης προκειμένου να ταυτοποιείται ηλεκτρονικά ο κάτοχός της και θα περιλαμβάνει ένα τσιπάκι στο οποίο θα είναι περασμένοι τρεις βασικοί αριθμοί: 

Γιατί ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης ἔχει σήμερα πολλούς ὁπαδούς; Γιατί τήν προβάλλουν τόσο πολύ;

Αυτή τη θεωρία ασπάζονται κυρίως εκείνοι, που δε θέλουν να πιστεύουν στο Θεό. Με τη θεωρία της εξέλιξης, λένε, η ζωή προήλθε τυχαία και χωρίς τη μεσολάβηση του Θεού. Γι’ αυτούς ο άνθρωπος δεν είναι δημιούργημα του Θεού, αλλά είναι προϊόν εξελικτικής διαδικασίας στην απρόσωπη φύση και επομένως είναι ζώο χωρίς αιώνια ψυχή. Αυτή η πίστη τους είναι καρπός της επιθυμίας τους να μη δίνουν λόγο για τις πράξεις τους στο Θεό, αλλά να καθορίζουν μόνοι τη ζωή τους. Έχουν αυτή την πίστη και μετά προσπαθούν με τις αυθαίρετες και ανυπόστατες υποθέσεις της θεωρίας της εξέλιξης να τη στηρίξουν. Οι εξελικτικοί διέπονται από απολυταρχική νοοτροπία, είναι δογματικοί πιστεύοντας ότι αυτοί και μόνο αυτοί ερμηνεύουν σωστά τη ζωή.

Υπάρχει επίσης κι άλλη μία μερίδα υποστηρικτών της θεωρίας της εξέλιξης. Αυτοί είναι κάποιοι πολιτικοί που δέχονται τις κοινωνικές διαφορές στους ανθρώπους ως φυσικές. Αυτοί υποστηρίζουν την ανισότητα: Αφού στη φύση κυριαρχεί το ισχυρότερο, έτσι και στη ζωή των ανθρώπων καλώς κυριαρχούν οι ισχυροί.

Ἐρώτηση: Πάτερ Ραφαήλ Νόικα μερικοί ἱερεῖς λένε ὅτι δέν εἶναι σωστό νά κοινωνοῦμε συχνά. Τί ἔχετε νά μᾶς συμβουλέψετε σχετικά μέ τή θεία Κοινωνία;

Πάτερ Ραφαήλ, μερικοί ιερείς λένε ότι δεν είναι σωστό να κοινωνούμε συχνά. Τι έχετε να μας συμβουλέψετε σχετικά με τη θεία Κοινωνία;

Απάντηση: Σας συμβουλεύω να κοινωνάτε όσο συχνότερα γίνεται, όσο πιο συχνά σας επιτρέπουν οι πνευματικοί σας.

Και το λέω αυτό όχι για να έρθω σε αντιπαράθεση με τη γραμμή των πνευματικών σας, αλλά -και αυτό είναι το σημαντικό- διότι οι άνθρωποι δεν είναι άψυχα αντικείμενα για να υπόκεινται στον ίδιο νόμο ο κάθε άνθρωπος είναι μια εξαίρεση. Η κάθε ψυχή που έζησε και ζει πάνω στη γη είναι μία ατελεύτητη πορεία από την ανυπαρξία προς την αιώνια θέωση.

14 Μαρτίου Συναξαριστής. Βενεδίκτου Ὁσίου, Βασιλείου καὶ Εὐφρασίου Μαρτύρων, Φλωρεντίου Μάρτυρα, Εὐτυχίου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Μαρτύρων, Εὐσχήμονος Ὁμολογητοῦ, Ἀλεξάνδρου Μάρτυρος, Βονιφατίου Ἐπισκόπου, Πέτρου καὶ Ἀφροδισίου Μαρτύρων, Ροστισλάβου Πρίγκιπα, Θεογνώστου τοῦ Ἕλληνα, Ἰωάννου διὰ Χριστὸν Σαλοῦ, Ἀνδρέου Ὁσίου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Θεοδώρου

Ὁ Ὅσιος Βενέδικτος ὁ ἐκ Νουρσίας

Ὁ Ὅσιος Βενέδικτος γεννήθηκε τὸ ἔτος 480 μ.Χ. στὴν ἐπαρχία Νουρσίας τῆς Οὐμβρίας. Οἱ γονεῖς του τὸν ἔστειλαν νὰ σπουδάσει στὴ Ρώμη, ἀλλὰ ἡ χλιδὴ τῆς πρωτεύουσας εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ φουντώσει στὴν ψυχή του ἡ ἐπιθυμία τοῦ μοναχικοῦ βίου.
Ὅταν ἔχασε τοὺς γονεῖς του, ἡ τροφός του ἀνέλαβε τὴν κηδεμονία ἐκείνου καὶ τῆς ἀδελφῆς του Ἁγίας Σχολαστικῆς. Σὲ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν ἐγκατέλειψε τὴν οἰκογένειά του καὶ ἀφιερώθηκε στὸν Θεό.
Ἀρχικὰ ἀσκήτεψε στὸ Ἀφίλε, βορειοανατολικὰ τῆς Ρώμης καὶ κατόπιν σὲ δυσπρόσιτο σπήλαιο τοῦ Σουμπιάκο.
Ἐκεῖ ἔζησε τρία χρόνια αὐστηρῆς ἀσκήσεως καὶ μελέτης. Στὴν συνέχεια κλήθηκε ἡγούμενος τῆς γειτονικῆς μονῆς τοῦ Βικοβάρο, ἀλλὰ οἱ μοναχοὶ γρήγορα ἀντέδρασαν λόγω τῆς αὐστηρῆς ἀσκήσεως, στὴν ὁποία ὑπέβαλε αὐτοὺς ὁ νέος ἡγούμενος καὶ ζήτησαν νὰ τὸν δηλητηριάσουν.
Ὁ Ὅσιος, ἀφοῦ γλύτωσε μὲ θαυματουργικὸ τρόπο, ἐπέστρεψε στὸ ἐρημητήριό του στὸ Σουμπιάκο, ὅπου ἵδρυσε ἐπάνω στοὺς βράχους δώδεκα κοινόβια, τὸ καθένα μὲ δώδεκα μοναχούς, ἐκ τῶν ὁποίων προΐστατο ἕνας ὡς ἡγούμενος. Οἱ μαθητὲς γύρω του ἄρχισαν νὰ πληθαίνουν καὶ μεταξὺ αὐτῶν συγκαταλέγονταν καὶ νέοι εὐγενῶν οἰκογενειῶν.