Συμβουλές γιά κάθε πνευματικό ἀγωνιστή. Ἀνοιξιάτικοι κίνδυνοι.

ΤΗΝ προηγούμενη φορά σου έδωσα δυο-τρεις απλούς κανόνες . Θα προσθέσω τώρα και δυο-τρία προφυλακτικά μέτρα.

1)     Πρώτα απ’ όλα, μη νομίσεις ποτέ ότι πέτυχες κάτι. Είναι τόση η αδυναμία , μας, ώστε μόλις παρουσιαστεί μέσα μας ένα απειροελάχιστο καλό, αμέσως κραυγάζουμε με κενόδοξη αυτοϊκανοποίηση: “Να, το κατόρθωσα!”. Τέτοιους λογισμούς να τους διώχνεις. Γιατί το αγαθό ποτέ δεν έρχεται εύκολα και γρήγορα, όπως παραπλανητικά μας λέει ο εχθρός. Αν τον πιστέψεις, η ενεργητικότητά σου θα καταπέσει. Και τότε ο εσωτερικός διχασμός θα ξαναδημιουργηθεί. Για να μην υποκύψεις, λοιπόν, σ’ αυτόν τον ολέθριο λογισμό, κάθε πρωί, όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι, να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στην πρώτη μέρα του πνευματικού αγώνα.

Ἡ πράξη τοῦ κακοῦ τυφλώνει τόν ἄνθρωπο, ὥστε δέν βλέπει τόν Θεό καί συχνά ἰσχυρίζεται πῶς δέν ὑπάρχει Θεός.

 

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Πίσω από κάθε καλό στέκει ο Αγαθός, ο Πανάγαθος. Αυτός δίνει τις δυνάμεις, Αυτός ωθεί τον άνθρωπο να πράττει το καλό. Εάν κάνει ο άνθρωπος το καλό, είναι σημάδι ότι πνευματικά ενώθηκε με τον Μόνο Αγαθό, με τον Θεό, τόσο ενώθηκε, ώστε μέσα του όλες οι πνευματικές δυνάμεις γεννιούνται από τον Θεό, εκπορεύονται από τον Θεό.

Δεν υπάρχει καλό στον άνθρωπο που να μην είναι από τον Θεό. Αλλά το αυτό δεν υπάρχει κακό στον άνθρωπο που να μην είναι από τον διάβολο. Από την πράξη του κακού στην ψυχή σηκώνεται κάποια μαύρη ομίχλη, που επισκιάζει τον Θεό από την πνευματική όραση, ώστε ο άνθρωπος δεν βλέπει τον Θεό, ούτε στον εαυτό του ούτε επάνω απ’ τον εαυτό του, ούτε στον κόσμο ούτε επάνω από τον κόσμο.

Περί τοῦ ἀνθρώπου, Ἱερομονάχου Ραφαήλ Νόικα

Περί του ανθρώπου

Η ανθρωπολογία, για να γνωρίσει ποιος είναι ο άνθρωπος, μελετά τον άνθρωπο, εμείς όμως, για να δούμε ποιος είναι ο άνθρωπος, μελετάμε τον Χριστό. Ο Χριστός είναι Θεός, αλλά Θεός που πήρε τη φύση μας και έγινε άνθρωπος, για να μας δείξει ποιος είναι ο άνθρωπος όπως Αυτός τον σκέφτηκε και τον θέλησε από την αρχή. Ούτε ένας από τους απογόνους του Αδάμ δεν μπόρεσε να φτάσει στη δόξα που θα έπρεπε να έχει ένας τέλειος άνθρωπος. Και τότε ο Θεός, σαν ένας αρχιτεχνίτης, “σήκωσε τα μανίκια” και ήρθε στη θέση του μαθητευόμενου, για να του δείξει πώς να εργάζεται. Έγινε δηλαδή άνθρωπος, πήρε την ανθρώπινη φύση, που ο Ίδιος δημιούργησε, και μας έδειξε ποιος είναι ο Άνθρωπος.

Τι ήταν ο Αδάμ πριν την πτώση; Τι είναι η αμαρτία τελικά; Η αμαρτία δεν είναι απλώς η γνώση του καλού και του κακού, όπως είπε το φίδι: «διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί καί εσεσθε ως θεοί γινώσκοντες καλόν καί πονηρόν».  Δηλαδή ο Θεός, χωρίς να είναι ο ίδιος αμαρτωλός, γνωρίζει και διακρίνει το καλό και το κακό. Το φαγητό είναι μια κοινωνία: ο Αδάμ κοινώνησε το κακό. Φαγητό είναι το να λάβεις ζωή από αυτό που τρως, το να αφομοιώσεις• επομένως, η ζωή που έλαβε ο Αδάμ από την κοινωνία του με το κακό ήταν η φθαρτότητα, η δηλητηρίαση της ζωής του.

Ἡ μεταστροφή μίας βουδίστριας στήν Ὀρθοδοξία μετά ἀπό θαῦμα τοῦ Χριστοῦ

Ι. Μ. Αγίας Μαρίνης καί Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης, στήν Κωμόπολι Ξυλοτύμπου τής Ιεράς Μητροπόλεως Κιτίου.

Πήγα καί στήν Κύπρο. Οι αναμνήσεις μου πολλές, τά διδάγματά μου αρκετά, θά τά καταγράψω εν συντομία.

Πρώτον μέν, ένας κλέφτης μου έκλεψε τήν φωτογραφική μου μηχανή. Τήν είχα βάλει στίς αποσκευές πού έδωσα στό αεροπλάνο καί κάποιος υπάλληλος άνοιξε τό σακίδιό μου καί τήν πήρε. Εύχομαι νά φωτογραφίζει καλά τοπία καί καλές στιγμές τής ζωής του.

Τό δεύτερο δέ, πού θέλω νά καταγράψω είναι ότι ό κύριος πού κάθισε στό διπλανό κάθισμα στήν πτήση από Αθήνα γιά Λάρνακά μου εξομολογήθηκε δύο τινά: Όταν ήτο φοιτητής μέ αθέμιτο τρόπο έβαλε στό πορτοφόλι τού 500 δραχμές. Όμως τήν ίδια ήμερα έσπασε τό τζάμι από τήν πόρτα τού εξώστη τού διαμερίσματός του, τό όποιο στοίχισε 500 δραχμές.

Τό δεύτερο τό έπαθε όταν γέρασε. Υπηρέτησε γιά μία τριετία ως επίτροπος στόν ενοριακό του Ιερό Ναό.

Κάποια μέρα τον έστειλε ό εφημέριος στήν Ιερά Μονή τού Αγίου Γεωργίου γιά νά αγοράσει ένα κανδήλι, τό όποιο στοίχιζε 28ο ευρώ. Ό ηγούμενος τής εν λόγω Ιεράς Μονής τού δώρισε τό κανδήλι καί…

στόν επίτροπο τού ήλθε ό εξής λογισμός:

Ἡ εἰσήγηση γιά συζήτηση τοῦ θέματος τῆς νηστείας στήν ἁγία καί μεγάλη σύνοδο.

«Καθαρθώμεν και ημείς, νηστεία την καρδίαν και οψόμεθα Χριστόν», από την Υμνολογία της Εκκλησίας μας.

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

__________________

Γίνεται αναφορά σε προτεινόμενη θεματολογία, για συζήτηση στην  Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και για το θέμα νηστείας.  Είναι αυτονόητο ότι αυτό που  εξυπονοείται είναι ‘’ελάφρυνσή’’ της.  Ποία ανάγκη υποβολής θέματος για τη νηστεία υπάρχει;

Το προς  αποφυγή παράδειγμα των κακοδόξων στο θέμα της νηστείας, τόσο των Προτεσταντών όσο και των Παπικών, είναι χρήσιμο για οποιαδήποτε περί νηστείας συζήτηση.  Mετά που εξέπεσαν σε πλήθος κακοδοξιών, οι προαναφερθέντες αιρετικοί έχουν παραποιήσει την Πατροπαράδοτη νηστεία,.  Εφαρμόζουν οι αιρετικοί αυτοί τέτοια νηστεία, που εγγίζει μάλλον στα όρια δίαιτας, παρά νηστείας.

«Τον φωτεινόν της νηστείας, ενδυθέντες χιτώνα», ψάλλομε στην Εκκλησία μας, καταδεικνύοντας το μεγαλείο της άσκησης της αρετής τούτης.  Για ποιο λόγο να αλλοιωθούν οι Αγιοπατερικές υποδείξεις για την άσκηση της αρετής τούτης;  Οικονομία;  Μα τούτη μπορεί με άριστο τρόπο να ασκηθεί με διάκριση από τον κάθε πνευματικό. Προς τι οι λογισμοί ‘’ελάφρυνσής’’ της;

Ο Άγιος Πασιος έλεγε πως «στα Φάρασα, την Μεγάλη Σαρακοστή όλοι, μικροί-μεγάλοι έκαναν ενάτη» και «στις τρεις το απόγευμα που χτυπούσε η καμπάνα για Προηγιασμένη, πήγαιναν και κοινωνούσαν».

Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Βάτου, ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ.

Η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου τιμάται στη μονή του όρους Σινά.

Η εκ Πνεύματος Αγίου σύλληψη του Χριστού από την Αγία Παρθένο, αποτελεί υπόθεση που υπερβαίνει τα λεκτικά σχήματα, γι' αυτό το «σημεῖον» είναι αληθινά παράδοξο και υπερμεγέθες.

Το μυστήριο της άφθορης γεννήσεως του Χριστού από την Υπεραγία Θεοτόκο δεν νοείται ως μεμονωμένη και αποκομμένη πραγματικότητα της Καινής Διαθήκης.

 Αντίθετα, αποτελεί αποκάλυψη της αλήθειας του τύπου, στον οποίο πίστεψαν και πάνω στον οποίο στηρίχθηκαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, για να προδιατυπώσουν την ένσαρκη φανέρωση του Θεού Λόγου στην ιστορία.

Ἡ ἁγιασμένη ἐπανάσταση (Φ. Κόντογλου)

Η Ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στο κόσμο. Είναι αγιασμένη.
Η επανάσταση γίνεται τις περισσότερες φορές από κάποιες υλικές αιτίες, που είναι η σκλαβιά, η στέρηση, η κακοπέραση, τα βασανιστήρια, η περιφρόνηση. Η λευτεριά είναι η θεότητα που λατρεύει ο επαναστάτης, και γι’ αυτή χύνει το αίμα του. Μα τη λευτεριά, πολλές φορές, σαν την αποχτήσει ο επαναστάτης, δεν τη μεταχειρίζεται για πνευματικούς σκοπούς, αλλά για να χαρεί την υλική ζωή μονάχα. Κοντά στην υλική ζωή έρχεται κ’ η πνευματική, μα τις περισσότερες φορές για πνευματική ζωή θεωρούνε οι άνθρωποι κάποιες απολαύσεις που είναι κι αυτές υλικές, κι ας φαίνονται σαν πνευματικές. Ένας επαναστάτης της γαλλικής επανάστασης, να πούμε, θεωρούσε για πνευματικά κάποια πράγματα που, στ’ αλήθεια, δεν ήτανε πνευματικά. Αυτός ήθελε ν’ αποχτήσει τη λευτεριά, για να κάνει αυτά που νόμιζε πως είναι σωστά και δίκαια για τη ζωή των ανθρώπων σε τούτο τον κόσμο μοναχά, δηλαδή για την υλική ζωή τους, μη πιστεύοντας πως υπάρχει τίποτ’ άλλο για να το επιδιώξει ο άνθρωπος. Γι’ αυτό λέγω πως, για τις περισσότερες επαναστάσεις, οι αιτίες που τις κάνανε να ξεσπάσουνε σταθήκανε υλικές, και η ελευθερία που επιδιώξανε ήτανε προορισμένη να ικανοποιήσει μονάχα υλικές ανάγκες.

Ὁ σεσοφισμένος δισταγμός τῆς Παναγίας κατά τόν Εὐαγγελισμό της. Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος

Κατά τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου, ἀπό τήν πλευρά τῆς Παναγίας, δεσπόζει ὁ ἀρχικός θεοφιλής δισταγμός Της στά λόγια τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ. Ἡ ταραχή Της δέν ἦτο προϊόν ἀπιστίας, ἀλλά ὠφείλετο στόν φόβο μή τυχόν πλανηθῆ, ὅπως ἡ Εὔα παλαιότερα. Ἐάν ἀπιστοῦσε, δέν θά ἔλεγε μετά τό «νά, ἡ δούλη Κυρίου, ἄς μοῦ γίνη κατά τόν λόγο σου».

Ἦταν δέ τόσο μεγάλος ὁ συντελεστής ἀσφαλείας πού ἡ Παναγία ''ἀπαιτοῦσε'' διά τοῦ ἀγγέλου νά ἔχη ὁ ἑαυτός Της, ὥστε ἐρωτᾶ τόν ἄγγελο ''πῶς αὐτά θά μοῦ συμβοῦν;'' καί ὁ ἄγγελος, χαίρων, βλέποντας τήν σύνεσί Της, γιά νά τήν πείση καί ἑδραιώση μέσα Της τήν ἀλήθεια τῶν λόγων του, Τήν ἔστειλε στήν Ἐλισάβετ, τήν μητέρα τοῦ Τιμίου Προδρόμου πού ἦταν ἕξη μηνῶν ἔγκυος, στήν Ὀρεινή τῆς Ἰουδαίας.

Μοναχός Νικόλαος Ἁγιορείτης, Διακυβεύεται ἡ πίστις ἀπὸ τὴν λαίλαπα τοῦ οἰκουμενισμοῦ

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΩΜΕΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ 

 

Διακυβεύεται ἡ πίστις ἀπὸ τὴν λαίλαπα τοῦ οἰκουμενισμοῦ

 

Τοῦ μοναχοῦ Νικολάου, Ἁγιορείτου

 

Η ΕΙΣΟΔΟΣ στὴ Μ. Τεσσαρακοστή μᾶς καλεῖ ἐπάνω ἀπ᾽ ὅλα γιὰ ἐξομολόγηση καὶ μετάνοια. Ἀλλὰ ὅταν ἡ πίστη μας κινδυνεύει, ἀπὸ τὰ πυκνὰ καὶ μαῦρα οἰκουμενιστικὰ σύννεφα, ἡ ἐξομολόγηση ἀρχίζει ἀπὸ τὰ ὅσα παράνομα γίνονται στὸ χῶρο τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, ἀπὸ τὶς συχνὲς παράνομες καὶ προκλητικὲς συμπροσευχὲς τῶν οἰκουμενιστῶν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς. Σὰν ἐξομολόγηση ἀναφέρουμε ὅτι μικρὴ μερίδα ρασοφόρων πατέρων ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ συμπροσευχὲς αὐτὲς γίνονται, διότι ὁ Πατριάρχης δέχεται πιέσεις ἀπὸ τὸ παρασκήνιο, ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι τὶς κάνει γιὰ λόγους πολιτικῆς, καὶ ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτὰ ἐγίνοντο καὶ παλαιότερα.

Σὲ αὐτὲς τὶς προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις ἡ ἀπάντησή μας εἶναι ἡ ἑξῆς. Πρῶτον σὲ ὅλο τὸ διαρρεῦσαν χριστιανικὸ παρελθόν, οἱ Νεομάρτυρες, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὁμολογητές, οἱ Ἱεράρχες, οἱ Ὅσιοι, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Δίκαιοι καὶ οἱ Προφῆται, ἐδέχοντο ἀφόρητες πιέσεις, ἀπὸ τὸ προσκήνιο καὶ τὸ παρασκήνιο, ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῆς ἀνομίας καὶ τοῦ σκότους, ἀλλὰ δὲν ἐνέδιδαν σὲ ὅ,τι ἐπίστευαν στὰ βάθη τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καρδιᾶς τους, καὶ μᾶς ἄφησαν ὡς παρακαταθήκη τὴν ἁγία καὶ ἀμώμητο ὀρθόδοξο πίστη. «οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς πίστεως».

Κυριακή Ε' νηστειῶν: Ἀπόστολος -Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

 ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ (1865-1948)
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Θ´ 11 - 14

¹¹ Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ’ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, ¹² οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. ¹³ Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, ¹⁴ πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι; 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Θ´ 11 - 14

¹¹ Και πράγματι ο Χριστός, όταν ήλθεν ως Αρχιερεύς των αγαθών, τα οποία δια την Π. Διαθήκην ήσαν μέλλοντα, εισήλθε δια της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας σκηνής, που δεν είχε κατασκευασθή από ανθρώπινα χέρια, δηλαδή όχι δια μέσου των υλικών κτισμάτων, αλλά με το άγιον και τίμιον σώμα δια της αειπαρθένου Μαρίας.

ρήματα Ζωῆς: Τό δικό σου… Θυσιαστήριο

Δεν μπορείς την Κυριακή να πας Εκκλησία γιατί έχεις υπηρεσία; Μπορείς αυτήν την ώρα να κάνεις τον εαυτό σου Θυσιαστήριο λέγοντας προσευχή.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης      

 http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-to-diko-sou-thisiastirio/