Πῶς ἡ ἐξομολόγηση θεραπεύει τήν ψυχή. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΠΩΣ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτου στίς 27-08-2011
(Συνάξεις νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἐφημερεῦον Πνευματικό νοσοκομεῖο-μοναστῆρι (Ὅσιος Πορφύριος )

Α. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Ἐφημερεῦον Πνευματικό νοσοκομεῖο-μοναστῆρι

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος σχετικά μέ τό ἱερό Μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης ὁραματιζόταν κάτι μεγαλειῶδες:

Ἀρχιμανδρίτης Κύριλλος Γεραντώνης, Καθηγούμενος Ἱ.Μ. Ὁσίου Δαυΐδ τοῦ Γέροντος (30.10.1938 - 30.03.2012)

ΤΡΙΑ χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὴν εἰς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος καὶ Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Δαυΐδ Κυρίλλου Γεραντώνη. Ἦταν ἡ τριακοστὴ Μαρτίου τοῦ ἔτους 2012, ὅταν ὁ μακαριστὸς π. Κύριλλος ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ στὸ Ναυτικὸ Νοσοκομεῖο.
Ἄξιος διάδοχος τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος π. Ἰακώβου Τσαλίκη ὑπηρέτησε ὡς ἡγούμενος πάνω ἀπὸ 20 χρόνια. Μετὰ τὴν στρατιωτική του θητεία προσῆλθε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Δαυΐδ, ὅπου καὶ ἐκάρη Μοναχὸς τὴν 1η Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1965 ἀπὸ τὸν τότε μακαριστὸ ἡγούμενο Ἀρχιμανδρίτη Νικόδημο Θωμᾶ († 1977), λαβών τὸ ὄνομα Κυπριανός. Στὶς 27 Μαρτίου 1971 χειροτονήθηκε
Διάκονος στὸν Ἱ. Ν. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Λίμνης, λαβών τὸ ὄνομα Κύριλλος. Στὶς 28 Μαΐου 1971 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στὴν Ἱ. Μ. Ὁσίου Δαυὶδ ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο († 1975).

Ἐρώτηση: Πάτερ Ραφαήλ, Νόικα πῶς μπορῶ νά φυλάγομαι ἀπό τούς κακούς λογισμούς πού μοῦ ἔρχονται στόν νοῦ;

Ερώτηση: Πάτερ Ραφαήλ, πώς μπορώ να φυλάγομαι από τους κακούς λογισμούς που μου έρχονται στον νου;

Απάντηση: Δεν μπορείς να φυλάγεσαι! Όλα αυτά που αποκαλούμε εντολές του Θεού, όλα όσα μας φαίνονται φοβερά δύσκολα, δεν είναι απλώς δύσκολα: είναι αδύνατα! Όταν αισθάνεσαι απελπισμένος, όταν φτάνεις στο σημείο να πεις: «Θα μπορέσω άραγε κάποτε εγώ να πετύχω το τάδε;», η φύση σου ομολογεί ότι εκείνο το τάδε δεν είναι δικό μας, δεν ανήκει στη βιολογική μας φύση. Όμως, από τον Θεό να μην περιμένετε κάτι λιγότερο από εκείνο που πραγματικά είναι αδύνατο! Ο Θεός μόνο στα αδύνατα εργάζεται, διότι αυτά που μας είναι δυνατά μπορούμε να τα κάνουμε και εμείς. Δεν θα σου ανακατέψει ο Θεός τον τραχανά! Όταν όμως πρόκειται για τις εντολές του Θεού, τότε μόνο το Πνεύμα του Θεού μπορεί να τις εργαστεί μέσα σου.

Οἱ συμπροσευχές πληγώνουν τό Ὀρθόδοξο αἴσθημα καί προκαλοῦν σύγχυση

[ΑΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΑΙ] ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΝ ΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΥΓΧΥΣΙΝ

Ἐπιστολή Ἱ. Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη

Καρυαί τῇ 18ῃ/31ῃ Δεκεμβρίου 2014

Ἀριθ. Πρωτ. Φ. 2/7/3012

Τῇ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ Παναγιότητι

Τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ

Κυρίῳ κῳ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙῼ

Πανσεβάστῳ Πατρί ἡμῶν καί Δεσπότῃ

Εἰς Φανάριον

 

Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

 Τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα βαθυσεβάστως ἐν Κυρίῳ προσαγορεύομεν, ὑποβάλλοντες τό υἱϊκόν ἡμῶν σέβας και τάς ταπεινάς εὐχάς διά τήν ἐπί θύραις ἐπιτολήν τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, νυχθημερόν μνημονεύοντες τοῦ σεπτοῦ Ὑμῶν ὀνόματος ἐν ταῖς πρός Κύριον ταπειναῖς δεήσεσιν ἡμῶν.

Οἱ «μικρές» καί οἱ «μεγάλες» ἁμαρτίες

 ( † Μητροπ. Αντωνίου Μπλούμ) 

Ιδού και ένα τρίτο σημείο που αφορά στην αμαρτία: δεν πρέπει να μας παραπλανά η ιδέα ότι υπάρχουν βαριά και ελαφριά αμαρτήματα. Ασφαλώς και δεν πρέπει να τα βάζουμε όλα στο ίδιο σακί. Όμως ακόμη και μία συγγνωστή αμαρ­τία, αν διαπράττεται με τη θέλησή μας, εν πλήρει συνειδήσει, και έχει προμελετηθεί με κυνισμό, είναι δυνατόν να παρασύρει την ψυχή στον θάνατο.

Στη διάρκεια του πολέμου ήμουν γιατρός. Μια νύχτα μεταφέρουν από το μέτωπο στον τομέα ευθύνης μας έναν αξιωματικό βαριά πληγωμένο, διάτρητο παντού από τις ριπές ενός μυδραλιοβό­λου. Θα μπορούσαμε να καθίσουμε με σταυρω­μένα χέρια και να περιμένουμε το αναπόφευκτο.Κι όμως σ' αυτον τον άνθρωπο δεν είχε πειραχτεί κανένα από τα ζωτικά του όργα­να.

Τελικά τον εγχειρήσαμε, τον περιθάλψαμε και επέζησε. Την ίδια εκείνη νύχτα, με κάλεσαν για έναν άλλο νεαρό στρατιώτη που είχε εμπλακεί σε φασαρία μ’ ένα συμφαντάρο του.

Πόσα χρόνια πρέπει νά περάσουν γιά νά κάνουμε ἐκταφή τοῦ νεκροῦ μας;

Ο τότε πρωτοσύγκελος Ιωαννίνων Θεόκλητος (+) Κατά την ανακομιδή των λειψάνων του Νεομάρτυρος Γεωργίου Ιωαννίνων, ασπαζόμενος την κάρα του Αγίου.

 Κανονικά, εκταφή του νεκρού ΔΕΝ γίνεται, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος…(μεταφορά οστών στην πατρίδα του νεκρού, ταφή μέλους ίδιας οικογένειας στον ίδιο τάφο κλπ). Εκταφή δεν γινότανε ούτε παλιά και αυτό πιστοποιείται από τις αρχαιολογικές ανασκαφές που ακόμα και σήμερα φέρνουν στο φως χριστιανικούς τάφους πολλών αιώνων που ουδέποτε ανοίχτηκαν. Ακόμα από ορισμένους κανόνες που τιμωρούν την τυμβωρυχία (όπως ο ζ’ κανόνας του Γρηγορίου Νύσσης) φαίνεται ότι υπονοούν ότι δεν επέτρεπε η τότε συνήθεια να μετακινούνται από τους τάφους τα οστά. Δεν θα υπήρχε βέβαια ωραιότερο πράγμα από το να αναπαύεται κανείς «μέχρι της κοινής αναστάσεως» στον τάφο του, προσβλέποντας κατά τον ωραίο συμβολισμό προς την ανατολή και περιμένοντας την έσχατη σάλπιγγα. (Ι.Μ.Φουντούλης)
Αν πρέπει όμως για κάποιους λόγους να γίνει εκταφή, καλό είναι να έχουν περάσει τουλάχιστον 3 χρόνια, ή τέλος πάντων διάστημα αρκετό ώστε να έχει γίνει πλήρης αποσύνθεση του σώματος και σε καμία περίπτωση χρονικό διάστημα μικρότερο των 2 ετών.

Μάρθα καί Μαρία στό σήμερα

Και οι δύο μανάδες:  Τρία παιδιά η Μάρθα, 

άλλα τόσα η Μαρία  Οι σύζυγοι απ το πρωί ως το σούρουπο στη δουλειά …επιστατούμενοι …

Όλα τα υπόλοιπα λοιπόν περνούν από το χέρι των δυο γυναικών …

Πρόγραμμα καθημερινό: 
Στο πόδι απ τις έξι …Δύσκολο το ξύπνημα των παιδιών …Ετοιμασίες, ντύσιμο, πλύσιμο, πρωινό … Η Μαρία πριν καθίσουν στο τραπέζι τους δίνει να πιούν αγιασμό στο όνομα της Αγίας Τριάδος … Η Μάρθα τους βάζει ν ακούσουν μουσική για να χαλαρώσουν πριν φύγουν όλοι μαζί για το σχολείο …Το ίδιο και έπειτα στο αυτοκίνητο, φρεσκάροντας και λίγο τα μαθήματα της πρώτης ώρας …

Ἀπό τήν ζωή στά φρικτά Καρούλια

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τρεῖς φίλους…

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τρεῖς φίλους…

Ὁ ἕνας τὸν ἐγκαταλείπει κατὰ τὴν ὥραν τοῦ θανάτου, ὁ ἄλλος κατὰ τὸν ἐνταφιασμὸν καὶ ὁ τρίτος τὸν συνοδεύει πέραν τοῦ τάφου.

31 Μαρτίου Συναξαριστής. Ὑπατίου Ἱερομάρτυρα, Ἀκακίου Ὁμολογητή, Θεοφίλου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ μαρτυρησάντων, Μενάνδρου καὶ Σαβίνου Μαρτύρων, Βλασίου Ὁσίου, Στεφάνου Θαυματουργοῦ, Ἰωάννου πρίγκιπα, Ἰωνὰ Μητροπολίτου, Ἰννοκεντίου Μητροπολίτου.

Ὁ Ἅγιος Ὑπάτιος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Γαγγρῶν

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ὑπάτιος ἦταν Ἐπίσκοπος Γαγγρῶν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ ἔλαβε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ ἔτος 325 μ.Χ., στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Διακρίθηκε γιὰ τὴν πιστότητά του στὰ ὀρθόδοξα δόγματα καὶ τὴν σφοδρὴ πολεμική του κατὰ τῶν δυσσεβῶν αἱρετικῶν καὶ μάλιστα τῶν Ἀρειανῶν.

Ἡ στάση του αὐτὴ ἐξήγειρε τοὺς πληγέντες Νοβατιανούς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν μὲ κάθε τόπο τὴν ἐξόντωσή του. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτόν, τὸ ἔτος 326 μ.Χ. πλήρωσαν κάποιους εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι σὲ κρημνώδη περιοχὴ ἐπιτέθηκαν κατὰ τοῦ Ἁγίου μὲ ξύλα καὶ πέτρες καὶ τὸν ἄφησαν μισοπεθαμένο. Πρὶν ξεψυχήσει, μία ἐκ τῶν φανατικῶν αἱρετικῶν γυναικῶν τὸν θανάτωσε διὰ λίθου.

Ἔτσι ὁ Ἅγιος Ὑπάτιος μαρτύρησε καὶ κληρονόμησε τὴν Βασιλεία τῆς Τριαδικῆς Θεότητος.