Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 05-04-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Φιλιπισσίους κεφ. δ΄ 4 - 9  

δ΄ 4 - 9 



Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Ιβ΄ 1 - 18

Ιβ΄ 1 - 18 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Περί Θείας Χάρης, 2ο μέρος, Ἁγίου Σιλουανοῦ. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Περί Θείας Χάρης,2o μέρος,Ἁγίου Σιλουανοῦ.Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-08-2012 (Συνάξη νέων)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ὁμιλία εἰς τά Βάϊα (Ἁγίου Ἐπιφανίου , ἐπισκόπου Κύπρου)

 

Χαῖρε μέ ἀσυγκράτητη χαρά, θυγατέρα τῆς Σιών. Ἀπόλαυσε βαθιά χαρά καί ἀναγάλλιασε, ὁλόκληρη τοῦ Χριστοῦ ἡ Ἐκκλησία. Ἔρχεται πάλι σέ σένα ὁ Βασιλιάς. Ὁ νυμφίος σου ἔρχεται καθισμένος στό πουλάρι, ὅπως σέ θρόνο. Ἄς βγοῦμε νά Τόν προϋπαντήσουμε. Ἄς βιαστοῦμε νά δοῦμε τή δόξα Του. Ἄς προλάβωμε νά τιμήσωμε τόν ἐρχομό Του μέ χαρά. Ἄλλη μιά φορά σωτηρία στόν κόσμο, πάλι ὁ Θεός ἔρχεται γιά νά σταυρωθῆ.

Ὁ Βασιλιάς τῆς Σιών, ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν, ξαναέρχεται σ᾽ αὐτήν καί χαρίζει πάλι τή σωτηρία στόν κόσμο. Τό φῶς ἄλλη μιά φορά μᾶς ἐπισκέπτεται καί ἡ πλάνη διαλύεται, ἡ ἀλήθεια λουλουδίζει, χορεύει ἡ Ἐκκλησία καί χηρεύει ἡ Συναγωγή. Πάλι ντροπιάζονται οἱ δαίμονες, σκορπίζει ἡ κατάρα, καί πάλι ταράζονται οἱ Ἑβραῖοι, συντρίβεται ὁ δράκοντας, χαίρονται τά Ἔθνη καί ἡ Σιών στολίζεται.

Οἱ ἅγιοι γέροντες τῆς Ῥουμανίας μιλοῦν γιὰ τὸν οἰκουμενισμὸ

Ἅγιοι ῾Ρουμᾶνοι γέροντες τῶν ἡμερῶν μας μιλοῦν γιὰ τὴν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Πρῶτος, ὁ πρύτανις τῶν ῾Ρουμάνων θεολόγων καὶ μεταφραστὴς τῆς Φιλοκαλίας στὴ ῥουμανικὴ π. Δημήτριος Στανιλοάε, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζει τὸν Οἰκουμενισμὸ παναίρεσι καὶ προϊὸν τῆς μασονίας. Ἀκολουθοῦν ἅγιοι γεροντάδες, ὁ π. Κλεόπας Ἠλίε, ὁ ὁμολογητὴς γέρων π. Γεώργιος Καλτσίου, ὁ γέρων Ἀρσένιος Πάπατσοκ, ὁ π. Ἀδριανὸς Φαγκετεάνου, ὁ γέρων Ἰουστῖνος Πάρβου, ὁ π. Ἀρσένιος Μπόκα. Ὅλοι τους μιλοῦν, ὁμοφώνως, γιὰ δαιμονικὲς φαντασιώσεις ἑνοποιήσεως τῶν θρησκειῶν στὸ κατώτερο δυνατὸ πνευματικὸ ἐπίπεδο. Ἄχ ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἀγράμματοι» καὶ «ἀγροῖκοι», ἡ «πλέμπα», οἱ «φανατικοὶ μελανοχίτωνες», ποὺ δὲν μποροῦν νὰ κατανοήσουν τὴν ἀξία τοῦ κοσμοπολιτισμοῦ καὶ τῆς ὑψηλῆς θεολογίας τῶν σαλονιῶν τοῦ Βατικανοῦ καὶ τοῦ Φαναρίου!...

Ἡ πνευματική δράση τῆς καθαρῆς ψυχῆς ( Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος )

Οι ψυχές των ανθρώπων, όσο είναι μολυσμένες από την αμαρτία, και σκοτεινές από τα πάθη, δεν μπορούν να δουν ούτε ή μία την άλλη, ούτε τον εαυτό τους. Εάν όμως μετανοήσουν και γίνουν καθαρές και γίνουν όπως πλάσθηκαν από το Θεό κατά τη δημιουργία του κόσμου, τότε βλέπουν από μακριά και πολύ καθαρά τις τρεις τάξεις που αμέσως τώρα αναφέρω: δηλ. την τάξη των δαιμόνων, που είναι κατώτερη τους, την ανώτερη, των αγγέλων, και την ανθρώπινη, αφού οι ψυχές βλέπουν η μια την άλλη. Και μη νομίσεις ότι αλλοιώνονται οί ψυχές, και ότι παίρνουν σωματική μορφή, και τότε μόνο μπορούν και βλέπουν είτε τους αγγέλους, είτε τους δαίμονες, είτε η μια την άλλη, αλλά βλέπουν με την εξαγνισμένη φυσική τους ιδιότητα και σύμφωνα με τον πνευματικό νόμο του Θεού.

Ἰωάννης Ἀργυροῦ:Ὁ εὐκατάνυκτος προσκυνητής

Ο Ιωάννης Αργυρού Ρουσιούνης εγεννήθη το 1839 στο χωριό Ακουρδάλια. Μικρόν τον πήρε ο κύρης του Χατζη-Αργυρός στον Άγιον Τάφο και έτσι παιδιόθεν εκλήθη προσκυνητής. Τόσο μάλιστα εγράφη όμορφα τούτο το προσκύνημα στην παιδική ψυχή ώστε μέχρι τα βαθιά γεράματά του ο Ιωάννης τίποτε άλλο δεν εθεωρούσε σπουδαιότερο, στον παρόντα βίο, από την προσκύνηση των αρχάντων απί της γης ιχνών του Ιησού Χριστού. Κι όσοι τον ενθυμούνται, ως την σήμερον, λέγουν πως έλεγεν όλο ένα: «την ευχή μου νάχετε και να σας καταξιώσει ο Θεός να προσκυνήσετε τον Άγιον Τάφο».
Μια φορά ενώ ο Γιάννης ευρίσκετο σε νεαρή ηλικία τον έστειλε ο πατέρας του να κτίσει το χαλασμένο πετρότοιχο της φρακτής τους. Η φρακτή συνόρευε με την αυλή του παρεκκλησιού της Παναγίας.
Έκτισε, λοιπόν τον πετρότοιχο, μαζεύοντας πέτρες που ήσαν ερριμμένες χαμαί γύρωθεν. Τη νύχτα ήρθε η Παναγία στον ύπνο του και του λέγει: «όταν έχτισες τον τοίχον επήρες κι πέτρες της εκκλησίας μου. Σήκου τώρα να πάμε να σου δείξω τες πέτρες μου». Και τον επήρε στον τόπο και του έδειξε τις πέτρες, λέγοντάς του: «Τούτη εν δική μου, τούτη εν δική σου, τούτη εν δική μου...». Κι εξεχώρισέν τες μια-μια και τις έβγαλε από τον κτισμένο τοίχο.

Τό ἐπικίνδυνο τῆς ἐπιλογῆς τῶν μεικτῶν κατασκηνώσεων

ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΜΕΙΚΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΩΝ

 

«Παιδί μου, βάζεις φωτιά με τη φωτιά;», μου είπε με ερωτηματικό τρόπο ένας γέροντας ιερεύς, που είχαμε μιλήσει για τις μεικτές κατασκηνώσεις.

 

Του   Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

 

Η περίοδος αυτή ίσως είναι η καταλληλότερη για τον προγραμματισμό των Καλοκαιρινών Κατασκηνώσεων.  Κάποιοι επιλέγουν τις μεικτές κατασκηνώσεις και  κάποιοι κάνουν σκέψεις για να δοκιμάσουν το είδος τούτο. Στην Κύπρο κάποιοι εφαρμόζουν το είδος αυτό και κάποιοι προβληματίζονται για εφαρμογή των.  

Οι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους στις κατασκηνώσεις και μάλιστα στις Εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις.  Είναι λοιπόν φρονιμότερο να γίνεται δεύτερη σκέψη, όταν πρόκειται να επιλεγεί το είδος της μεικτής κατασκήνωσης, καθότι καραδοκούν σοβαροί κίνδυνοι, ιδιαιτέρως μάλιστα σε κατασκηνώσεις με παιδιά του Λυκείου.

Είναι πολύ δύσκολο να αποφεύγονται τα έκτροπα, τα συναφή με τη μορφή των μεικτών κατασκηνώσεων.  Ας μην υποτιμούνται λοιπόν οι κίνδυνοι που καραδοκούν και να θεωρούνται οι εκφράζοντες την αντίθετη περί τούτου άποψη, ως διακατεχόμενοι  από πουριτανισμό ή νοσηρό συντηρητισμό.

Συμμετοχή στήν Θεία Λειτουργία μέ τήν εὐλαβική παρασκευή τοῦ προσφόρου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Από το βιβλίο ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Η λειτουργιά ή πρόσφορο, που θα γίνει Σώμα του Χριστού πρέπει να παρασκευάζεται με πολλή προσοχή και ευλάβεια από τους ευλαβείς ενορίτες και όχι από τον φούρνο βιομηχανικά και τυποποιημένα. Για το λόγο αυτό παραθέτουμε τη μαρτυρία ευλαβούς γυναίκας, όπως μας την διέσωσε ο αγαπητός εν Χριστώ αδελφός και καθηγητής της Φιλοσοφίας Λάμπρος Σιάσος στο βιβλίο του: Από την εκκλησιαστική στη λαϊκή ευσέβεια, Εκδ. Πουρναρά Θεσσαλονίκη 1994 και αναδημοσίευσε ο π. Αθανάσιος Κατζιγκάς  στο βιβλίο του: Ακολουθία της Ιεράς Προθέσεως ή Προσκομιδής, Εκδ. Μυγδονία, απ΄όπου και λάβαμε το κείμενο.

Η προετοιμασία για τις λειτουργιές -

Αληθινό αφήγημα από την Δυτική Στερεά

"-Πες μου, γιαγιά Μαρία, σε παρακαλώ, πώς έφτιαχναν στα χρόνια σου τις λειτουργιές.

- Η μάννα μου, παιδί μου, ήταν Χριστιανή...πάντοτε έκανε αυτή την ετοιμασία. Τ΄αλεύρι το είχε χώρια. Όταν θα ήταν καθαρή θα το συμμάζευε το αλεύρι μην πάει ακάθαρτη κι απλώσει μέσα.

- Χώρια λοιπόν τ΄αλεύρι για τις λειτουργιές.

- Τότε εμείς είχαμε την αλισσίβα. Έβανε μια κατσαρόλα στην φωτιά με νερό και πέταγε μέσα στάχτη. Έβραζε τη στάχτη με το νερό και αυτή ήταν η αλισσίβα. Έπαιρνε ύστερα μικρό κατσαρολάκι, το έβραζε το έβγαζε το έτριβε με την αλισσίβα το έφτιαχνε με άμμο και έφεγγε. Μετά έπλενε τα σαγάνια, τα χαλκοματένια.

Ταπεινοφροσύνη ἤ σύμπλεγμα κατωτερότητας;Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

 

Κάποια βραδιὰ εἴχαμε συγκεντρωθεῖ μιὰ ὁμάδα μαζὶ μὲ ἕναν Ἁγιορείτη. Νύχτωσε. Ὁ καιρὸς ἦταν ἀνταριασμένος καὶ ἀπειλητικός. Ὅμως, κοντὰ στὸν Γέροντα καὶ γιὰ ὅσους ἀκόμη δὲν ἦταν μαθημένοι στὴ σκοτεινὴ νύχτα τῆς φύσης, δὲν ταραζότανε ἡ γαλήνη. Ὁ Γέροντας μιλοῦσε γιὰ τὴ διαφορὰ τῆς ταπεινοφροσύνης ἀπὸ τὸ σύμπλεγμα τῆς κατωτερότητας.
Ὁ ταπεινός, ἔλεγε, δὲν εἶναι μιὰ προσωπικότητα διαλυμένη. Ἔχει συνείδηση τῆς κατάστασής του, ἀλλὰ δὲν ἔχει χάσει τὸ κέντρο τῆς προσωπικότητάς του. Ξέρει τὴν ἁμαρτωλότητά του, τὴ μικρότητά του καὶ δέχεται τὶς παρατηρήσεις τοῦ πνευματικοῦ του, τῶν ἀδελφῶν του. Λυπᾶται, ἀλλὰ δὲν ἀπελπίζεται. Θλίβεται, ἀλλὰ δὲν ἐξουθενώνεται καὶ δὲν ὀργίζεται.

ΣΠΑΝΙΟ ΒΙΝΤΕΟ τοῦ μακαριστοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Χοζεβᾶ στά Ἱεροσόλυμα, ἀρχ. Αντωνίου

http://www.agiosnektarios-monastery.gr/?p=4500

Τό ἱστορικό μοναστήρι τοῦ Νοβοντέβιτσι -(Φωτογραφίες)

Η Μονή Νοβοντέβιτσι έχει διασωθεί μέχρι τις μέρες μας σχεδόν άθικτη. Το 2004, όταν η Μονή Νοβοντέβιτσι έκλεινε τα 480 χρόνια συμπεριελήφθη στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.-Φωτο: Αντόν Ζελενόφ

ρήματα Ζωῆς: Πού θά πρέπει νά στέκεσαι;

Εσύ να διορθώσεις τον εαυτό σου, όχι να περιμένεις τους άλλους. Εσύ να σταθείς από κάτω, να σε πατούν οι άλλοι. Τότε είσαι εντάξει.

 Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης   

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-pou-tha-prepi-na-stekese/   

4 Απριλίου Συναξαριστής. Γεωργίου ἐν Μαλέῳ, Θεοδούλου καὶ Ἀγαθόποδος Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φερφούθης, τῆς ἀδελφῆς της καὶ τῆς παιδίσκης αὐτῆς, Ποπλίου τοῦ Αἰγυπτίου, Ζωσιμᾶ Ὁσίου, τῶν Ὁσίων Θεωνᾶ, Συμεὼν καὶ Φερβίνου, Ἰσιδώρου Ἐπισκόπου, Πλάτωνος Ὁσίου, Ἰωσὴφ Πολυάθλου, Ζωσιμᾶ ἐκ Ρωσίας, Θεωνᾶ Ἀρχιεπισκόπου, Νικήτα Ἱερομάρτυρα, Ἰωσὴφ Ἀσκητοῦ, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γεροντίσσης.

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ὁ ἐν Μαλεῷ

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ἀγάπησε ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁλόψυχα τὸν Χριστὸ καὶ ἀκολούθησε τὴν ὁδὸ τῆς μοναχικῆς πολιτείας, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ γονεῖς του ἐπιθυμοῦσαν νὰ νυμφευθεῖ. Ἔτσι ἐπιδόθηκε σὲ κάθε εἴδους ἄσκηση καὶ ἐγκράτεια, νηστεία καὶ σκληραγωγία, προσευχή, δάκρυα, μελέτη τῶν θείων Γραφῶν καὶ κάθε ἄλλη ἀρετή, γιὰ νὰ εὐαρεστήσει τὸν Θεό.
Οἱ Χριστιανοὶ προσέτρεχαν πρὸς αὐτὸν γιὰ νά φωτισθοῦν καὶ νὰ κατανοήσουν τὰ ἀγαθὰ τῆς πίστεως. Βλέποντας, ὅμως, ὁ Ὅσιος ὅτι ἐρχόταν πρὸς αὐτὸν πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων καὶ δὲν τὸν ἄφηναν ἥσυχο στὸ ἔργο τῆς προσευχῆς, κατέφυγε στὸ ὄρος Μαλεβό, στὴ νότια Λακωνία. Ἐκεῖ, ἀφοῦ συγκέντρωσε γύρω του πλῆθος μοναχῶν, ἀσκοῦνταν στὴν ἡσυχία γενόμενος σκεῦος ἐκλογῆς καὶ φωτίζοντας ὅλους στὴν ἄσκηση καὶ τὴν προσευχή.
 Μάλιστα ἔδινε στὸν καθένα χωριστὰ τοὺς ὅρους καὶ τοὺς κανόνες τοὺς ὁποίους ἔπρεπε νὰ ἐκδουλεύει. Ὁ Ὅσιος Γεώργιος πρόκοψε τόσο πολὺ στὴν ἀρετή, ὥστε ἔγινε ξακουστὸς καὶ θαυμαστὸς στοὺς ἄρχοντες, ἀκόμα καὶ στοὺς βασιλεῖς, πρὸς τοὺς ὁποίους ἔγραψε πολλὲς ἐπιστολὲς ἀπαντώντας σὲ πνευματικὰ θέματα καὶ νουθετώντας αὐτοὺς νὰ κυβερνοῦν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ μὲ δικαιοσύνη, ἀγαθότητα καὶ ἐλεημοσύνη.