ON THE END TIMES From a Letter of the Optina Elder [and New Martyr] St. Anatoly the Younger (+1922).

ON THE END TIMES

From a Letter of the Optina Elder [and New Martyr] St. Anatoly the Younger (+1922).

Heresies will spread everywhere and deceive many people. The enemy of the human race will act with cunning in order to draw into heresy, if possible, even the elect.

He will not begin by crudely rejecting the dogmas of the Holy Trinity, the divinity of Jesus Christ and the virtue of the Theotokos, but he will begin imperceptibly to distort the teachings and statutes of the Church and their very spirit, handed down to us by the Holy Fathers through the Holy Spirit. Few will notice these wiles of the enemy, only those more experienced in the spiritual life. Heretics will seize power over the Church and will place their servants everywhere; the pious will be regarded with contempt. He (the Lord) said, by theirfruits ye shall know them, and so, by their fruits, as well as by the actions of the heretics, strive to distinguish them from the true pastors. These are spiritual thieves, plundering the spiritual flock, and they will enter the sheepfold (the Church), climbing up some other way, using force and trampling upon the divine statutes.

Ὁ ρόλος τοῦ πνευματικοῦ πατρός, Π. Σωφρονίου Σαχάρωφ, μέρος 3ο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΟΣ,Π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ, ΜΕΡΟΣ 3ο .Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτου
στίς 16-08-2009

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Γ. Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ

Ἐξομολόγηση μέ θάρρος, ἀπομακρύνοντας τήν δαιμονική ντροπή

Ἡ ἁμαρτία, ἔλεγε ὁ ἀγαπών τόν Θεό Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος, δέν πρέπει νά μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό. Ἀντίθετα, θά πρέπει νά προστρέχουμε μέ παρρησία, μέ οἰκειότητα, μέ ἐμπιστοσύνη. Δέν πρέπει νά «αἰσθανόμαστε ξένοι καί χωρισμένοι ἀπ' Αὐτόν οὔτε ὅταν ἁμαρτάνομε»[112].

Ὁ Θεός δέν ἀλλάζει ποτέ διαθέσεις ἀπέναντί μας. Ἐμεῖς ἀλλάζουμε. Ἐκεῖνος δέν παύει ποτέ νά μᾶς ἀγαπάει ὅ,τι καί ἄν Τοῦ κάνουμε. «Ἔχομε ἐξασφαλίσει τήν ἀγάπη Του καί, ὅπως καί νά φερθοῦμε, ξέρομε ὅτι μᾶς ἀγαπάει»[113].

Ὅταν ἁμαρτάνουμε νά μήν διστάζουμε, ἀλλά νά προσερχόμαστε λέγοντας: «Κύριε, τό ἔκανα, ἔπεσα, συγχώρεσέ με»[114].

Ὁ Χριστός μᾶς ἀγαπάει πάντα καί «εἶναι τό πᾶν»[115], διεκήρυττε ὁ Ὅσιος.

 Πῶς μποροῦμε νά νιώθουμε μόνοι, «πεταμένοι μέσα στό κρύο, ἀφιλόξενο καί ἀπρόσωπο σύμπαν»[116], μελαγχολικοί, ἐγκαταλελειμμένοι, ὀρφανοί, χωρίς πατέρα;  Κι ὅμως σήμερα, ἔλεγε ὁ Ὅσιος Γέροντας «ἀπό τήν ἀνθρωπότητα ἀπουσιάζει ὁ πατέρας. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν χάσει τήν αἴσθηση τῆς πατρότητας καί νιώθουν ὀρφανοί»[117]. Ἡ αἰτία βέβαια εἶναι ἡ ἀποστασία, ἡ ζωή ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἑρμηνεία Παλαιᾶς Διαθήκης (Η΄) – (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

          IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα, Δευτέρα 27 Ἀπριλίου 2015

 

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ 

 (Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)

Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.

Ὁ Ἰακώβ χωρίζεται ἀπό τόν Ἡσαῦ (33,12-17)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

Τέλος τῆς συνάντησης: Ὁ Ἡσαῦ ἐπέστρεψε στήν Σηείρ καί ὁ Ἰακώβ ἔφτασε στήν Σοκχώθ, μιά τοποθεσία νότια τοῦ παραπόταμου Ἰαβώκ, ἀριστερά τοῦ Ἰορδάνου. Ἐκεῖ ὁ Ἰακώβ «ἔκανε σκηνές γιά τά κτήνη του» (στίχ. 16.17), πράγμα πού σημαίνει μιά ἀρχή σταθερότητας στήν νομαδική ζωή τῶν πατριαρχῶν. Τά δύο ἀδέρφια ξανασυναντήθηκαν στήν Χεβρών, στήν κηδεία τοῦ πατέρα τους Ἰσαάκ (βλ. 35,27-29). Τελειώνει πλέον, ἀπ’ ἐδῶ καί πέρα, ἡ ἀναφορά στό πρόσωπο τοῦ Ἡσαῦ. Δέν ἀναφέρεται πλέον αὐτός στήν ἱστορία τῆς σωτηρίας.

(Μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς περικοπῆς,

τό ὁποῖο παραλείπουμε ἐδῶ πρός ἐξοικονόμηση χώρου)

33,12Καί εἶπε (ὁ Ἡσαῦ): «Ἄς συνεχίσουμε τόν δρόμο μας κατ’ εὐθεῖαν».α 13Ἐκεῖνος δέ (ὁ Ἰακώβ) ἀπάντησε: «Ὁ κύριός μου γνωρίζει ὅτι τά παιδιά εἶναι ἀδύνατα καί τά πρόβατά μου καί τά βόδια μου ἔχουν μικρά· ἄν τά ἐξαναγκάσω νά προχωρήσουν γρήγορα, ἔστω καί μία ἡμέρα, θά πεθάνει ὅλο τό ποίμνιό μου.

«Ἡ μνησικακία εἶναι ὀλέθρια, καί ὄχι μόνο καταστρέφει κάθε πνευματική ἐργασία, ἀλλά ἀπομακρύνει καί τή συμπάθεια τοῦ Θεοῦ. Πῶς πρέπει νά τήν καταπολεμοῦμε»

ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΒ΄ (42)

Ἀπό τό Γεροντικό

Ὁ ἀββάς Μακάριος εἶπε: «Ἄν θυμόμαστε τά κακά πού μᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, διώχνουμε ἀπό τόν ἑαυτό μας τή δύναμη τῆς μνήμης τοῦ Θεοῦ. Ἄν ὅμως δέν θυμόμαστε τά κακά πού παθαίνουμε, θά εἴμαστε ἄτρωτοι ἀπό τούς δαίμονες».

Κάποιος γέροντας εἶπε: «Ἐκεῖνος πού κλέβει ἤ λέει ψέματα ἤ κάνει κάποια ἄλλη ἁμαρτία, συχνά, μόλις διαπράξει τήν ἁμαρτία, ἀναστενάζει καί κατηγορεῖ τόν ἑαυτό του καί ἔρχεται σέ μετάνοια. Ὅποιος ὅμως ἔχει μνησικακία στήν ψυχή, εἴτε τρώει εἴτε κοιμᾶται εἴτε περπατᾶ, κατατρώγεται ἀπό αὐτήν σάν ἀπό δηλητήριο καί ἔχει τήν ἁμαρτία πάντοτε ἀχώριστη· ἡ προσευχή του γίνεται γι᾿ αὐτόν κατάρα, καί ὅλος ὁ κόπος του δέν γίνεται δεκτός, ἀκόμη καί ἄν χύσει τό αἷμα του γιά τόν Χριστό».

Ἕνας ἀδελφός πού βλάφτηκε ἀπό κάποιον πῆγε σέ ἕναν γέροντα στά Κελλία καί τοῦ εἶπε: «Πάτερ, κάποιος ἀδελφός μέ ἔβλαψε, καί ὁ δαίμονας μέ πιέζει νά τόν ἐκδικηθῶ». Ὁ γέροντας τοῦ ἀποκρίθηκε:

ΤΡΙΤΗ 5-5-15, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

 

ΤΡΙΤΗ 5-5-15, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

Εκπομπές Ημερήσιου Προγράμματος του Ραδιοφώνου

«ΑΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ» 8:00 - 24:00

8:00Έναρξη

Χριστός Ανέστη – Εθνικός Ύμνος

Θεία Λειτουργία

9:15 5 Ομιλία Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου: Περί υπερηφανείας και ταπεινοφροσύνης

Απολυτίκια των αγίων που εορτάζουν σήμερα: Ειρήνης και Εφραίμ των θαυματουργών

10:15 Ηχητικό Αγιολόγιο

10:30 Ομιλία Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου: Πώς βοηθάμε τους άλλους

Βίος Αγία Ειρήνης

11:40 Ομιλία π. Αθαν. Μυτιληναίου: Τι γίνεται όταν οι συγγενείς έχουν μαλώσει μεταξύ τους;

Βυζαντινοί ύμνοι

12:00 Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας_Επιστολές Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστού_ Μέρος 15ο η

Βυζαντινοί ύμνοι

Ἔντονη μυρωδιά – Ἅγιος Ἐφραίμ

Πολλές είναι οι μαρτυρίες που θέλουν μια εκπληκτική μυρωδιά γιασεμιού και μύρου να πλημμυριζουν το χώρο όπου ο Άγιος έχει δώσει το «παρών».

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ηθοποιού Νίκης Τριανταφυλλίδη, η οποία δήλωσε ευεργετημένη από τον Άγιο Εφραίμ. <<Το Μάρτιο του 1999 βρίσκομαι στο νοσοκομείο Ερυθρός και στις 6 το απόγευμα μπαίνω στο χειρουργείο, για μια απλή σχετικά αφαίρεση λάμας και 10 καρφιών από το σπασμένο εδώ και τρία χρόνια αστράγαλό μου. Μου κάνουν την ένεση της νάρκωσης και τότε νιώθω ένα βάρος στο στέρνο που μου κόβει την ανάσα, ένα πράγμα να ανεβαίνει προς το κεφάλι μου και να με πνίγει και βλέπω τους γιατρούς να τρέχουν να μου βάζουν οξυγόνο και να με τραντάζουν συνέχεια να μην κοιμηθώ.

Όταν συνήλθα όλοι ήταν χαρούμενοι, μου έδειξαν τη βίδα και τις λάμες και θαύμαζαν:

Χρῆστος Κ. Λιβανός, Ἔλεγχος τῆς ἐπισκοπικῆς ἀφωνίας καί ἀπραξίας ἕναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

EΛEΓXOΣ THΣ EΠIΣKOΠIKHΣ AΦΩNIAΣ KAI AΠPAΞIAΣ

ENANTI THΣ ΠANAIPEΣEΩΣ TOY OIKOYMENIΣMOY

 

Tοῦ κ. Xρήστου K. Λιβανοῦ

 

Ἔχει λεχθῆ, καὶ ὀρθῶς, ὅτι γιὰ πολλὰ δεινὰ αὐτοῦ τοῦ κόσμου δὲν φταῖνε τόσο οἱ πράξεις τῶν κακῶν, ὅσο ἡ ἀπραξία τῶν καλῶν. Tὸ ἀληθὲς αὐτοῦ τοῦ λόγου ἀποδεικνύεται καθημερινῶς σὲ πολλὲς περιπτώσεις, ἀποδεικνύεται δὲ καὶ ἀπὸ τὶς πρόσφατες δηλώσεις δύο μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὸν Oἰκουμενισμό.

Πιὸ συγκεκριμένα ὁ Σεβ. Mητροπολίτης Ἀργολίδος κ. Nεκτάριος ἀπαντώντας σὲ δίκαιες ἐπικρίσεις, ποὺ δέχθηκε γιὰ τὴν συμμετοχή του ὡς ὁμιλητοῦ σὲ παπικὴ ἐκδήλωσι παρουσιάσεως βιβλίου τοῦ Πάπα, ἔγραψε μεταξὺ ἄλλων ἀπαραδέκτων, ὅτι ἀπὸ τὸν Oἰκουμενισμὸ «κανεὶς δὲν κινδυνεύει, οὔτε τὸ θέμα αὐτὸ ἀγγίζει κανένα», καὶ πρόσθεσε: 

«Tὸ ξέρω, ἐσεῖς θὰ θέλατε σὲ ὅλα τὰ κηρύγματα νὰ κατακεραυνώνω τὸν πάπα καὶ τὸν οἰκουμενισμό, ὅμως σᾶς ἐρωτῶ καὶ πάλι: Aὐτὰ εἶναι τὰ θέματα, ποὺ ἀπασχολοῦν τὸ ποίμνιο τοῦ Xριστοῦ; Πέστε μου εἰλικρινά, πιστεύετε ὅτι τὸ μεγάλο πνευματικὸ πρόβλημα καὶ ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος στὴν Ἀργολίδα, ἀλλὰ καὶ σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα εἶναι ὁ πάπας; Kινδυνεύει κανεὶς νὰ προσηλυτιστεῖ στὸν παπισμό; Ἀκούσατε ἐσεῖς κανένα Ὀρθόδοξο χριστιανὸ νὰ ἀσπάστηκε τὸν παπισμό; Ὄχι… Ἄλλα εἶναι τὰ ποιμαντικὰ προβλήματα, ποὺ μὲ ἀπασχολοῦν ὡς ἐπίσκοπο».

Σοβαρολογεῖτε, Σεβασμιώτατε, ὅτι κανεὶς δὲν κινδυνεύει ἀπὸ τὸν Oἰκουμενισμὸ καὶ ὅτι τὸ θέμα δὲν ἀγγίζει κανέναν;

Περί τῶν ὀκτώ λογισμῶν τῆς κακίας.Περί τοῦ πνεύματος τῆς πορνείας καί τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας

 ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ
 τόμος Α'

ΑΓΙΟΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ
  περί των οκτώ λογισμών της κακίας 

 Δεῖτε ἐδῶ:Περί τῶν ὀκτώ λογισμῶν τῆς κακίας. Γιά τήν ἐγκράτεια τῆς κοιλίας

2. Περί του πνεύματος της πορνείας και της σαρκικής επιθυμίας 

     Δεύτερος αγώνας που έχομε να κάνομε είναι εναντίον του πνεύματος της πορνείας και της σαρκικής επιθυμίας, η οποία επιθυμία αρχίζει από τη μικρή ηλικία να ενοχλεί τον άνθρωπο. Ο αγώνας αυτός είναι μεγάλος και δύσκολος και έχει δύο μέτωπα. Γιατί ενώ τα άλλα ελαττώματα κάνουν τη μάχη μόνο μέσα στην ψυχή, ο σαρκικός πόλεμος είναι διπλός, και στην ψυχή και στο σώμα. Και γι' αυτό πρέπει να αναλάβομε διπλό πόλεμο. Γιατί δεν είναι αρκετή η σωματική νηστεία για να αποκτήσομε την τέλεια σωφροσύνη και αληθινή αγνεία, αν δεν ακολουθεί και συντριβή καρδιάς και πυκνή προσευχή προς τον Θεό και συχνή μελέτη των Γραφών και κόπος και εργασία των χεριών, τα οποία μπορούν να αναστέλλουν τις ακατάστατες ορμές της ψυχής και να ανακαλούν την ψυχή από τις αισχρές φαντασίες.

Τεχνικές τῆς Νέας Ἐποχῆς

π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

Οι διάφορες ομάδες της λεγόμενης «Νέας Επο­χής» και ιδιαίτερα οι «ψυχολατρείες», που υπόσχονται να «αναπτύξουν» ολόκληρο το «δυναμικό» τού «έσω ανθρώπου», τη διεύρυνση της συνείδησης πέρα από τα όρια τού συγκεκριμένου προσώπου και το «συντονισμό» της με την «Υπέρτατη Συνείδηση» ή «Υπερσυνειδητότητα» με στόχο τον «υπεράνθρωπο», χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους και τεχνικές.

Οι επί μέρους ομάδες εκφράζουν πολλές τάσεις και χρησιμοποιούν διάφορες τεχνικές αυτοεμπειρίας, διαλογισμού, αναγέννησης (Rebirthing), βοοενεργητική, μουσική, λαϊκή θεραπευτική, οικοδομική βιολογία, ηλιακή ενέργεια, προστασία του περιβάλλοντος, ραδιοαίσθηση, μεταβίβαση σκέψης κ.ο.κ. (New Age Forum – πρόγραμμα Sailbranz, σ. 2).

Στη «Νέα Εποχή» μπορεί κανείς να βρει όλες τις ανατολικές τεχνικές, που χρησιμοποιούνται για την α­πόκτηση τού «φωτισμού»: Το ζεν, τη γιόγκα, κινήσεις αναπνοής, χορού, μορφές θεραπευτικής της λεγόμενης «ανθρωπιστικής ψυχολογίας» και της «υπερπροσωπικής ψυχολογίας» (Transpersonale). Ακόμη χρησιμοποι­ούνται τεχνικές από το χώρο του αποκρυφισμού, που υπόσχονται να ανακαλύψουν τα μυστήρια της ύπαρξης του άνθρωπου και τις «απόκρυφες δυνάμεις».

Τί γίνεται ὅταν οἱ συγγενεῖς εἶναι μαλωμένοι μεταξύ τους;

https://www.youtube.com/watch?v=8tIejcQXXwQ

Ὁ Νεοφανής Ὁσιομάρτυς Ἐφραίμ [5 Μαϊου]

Ο Νεοφανής Οσιομάρτυς Εφραίμ [5 Μαϊου]

 

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου – συγγραφέα

 

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ: Ο Άγιος και Οσιομάρτυς Εφραίμ γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1384 στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας απο πολύτεκνους γονείς και είχε 7 αδέλφια. Το βαφτιστικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Μορφής1. Σε ηλικία 14 χρόνων, το 1398, με την προτροπή της μητέρας του, για να αποφύγει το παιδομάζωμα και την υποχρεωτική στράτευση απο τους Τούρκους πήγε στο Μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Όρος των Αμωμών της Αττικής, πρώτα ως μοναχός και μετά ως Ιερέας. Το 1416 οι Τούρκοι εισέβαλαν και λεηλάτησαν την Αττική και ανάγκασαν τον Δούκα των Αθηνών [Λατινοκρατία, τότε] να δηλώσει υποταγή στον Σουλτάνο.

Το 1424 οι άξεστοι Οθωμανοί εισέβαλαν βιαίως στην Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και έσφαξαν όλους τους Πατέρες της Μονής. Ο Άγιος απουσίαζε στην σπηλιά του, πάνω στο βουνό, για προσευχή και μόλις επέστρεψε, αντίκρυσε τα πτώματα των Πατέρων και αφού τους έθαψε, θρήνησε γοερώς. 

Τον επόμενο χρόνο, την 14η Σεπτεμβρίου 1425, επανήλθαν οι βάρβαροι και βρήκαν τον Άγιο. Τον συνέλαβαν και τον βασάνιζαν επι 8 1/2 μήνες με μεγάλη μανία και βαρβαρότητα, γιανα τους αποκαλύψει τους δήθεν θησαυρούς της Μονής. Στο τέλος τον κρέμασαν ανάποδα απο μία παλαιά μουριά που υπήρχε στον περίβολο του μοναστηριού και τον τρύπησαν με ένα μεγάλο αναμμένο ξύλο στην κοιλιά, στην περιοχή του αφαλού, μετά τον κάρφωσαν στο δέντρο με μεγάλα σουβλερά καρφιά. Ο Άγιος φλεγόμενος συνέχισε να προσεύχεται ώσπου τελείωσε μαρτυρικώς τη ζωή του από τους Τούρκους στις 5 Μαίου 1426, στις 9 η ώρα το πρωί… Ήταν μόλις 42ετών.

Ὁ Θεός εἶναι κοντά, μαζί μου· δέν θά μ’ ἀφήσει…(Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης)

 Η Χάρις του Θεού «η τα ασθενή θεραπεύουσα». Όταν εμείς αγωνιζόμαστε για αγνή και καθαρή ζωή, με προσευχή, Εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, τότε δίνει πλούσια τη Χάρη Του, που αρδεύει την ψυχή, όπως το νερο ζωογονεί τα πάντα.

5 Μαΐου Συναξαριστής. Εἰρήνης Μεγαλομάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Εἰρηναίου, Περεγρίνου καὶ Εἰρήνης, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Γαϊανοῦ, Γαΐου καὶ Νεοφύτου, Ἰλαρίου Ἐπισκόπου, Γεροντίου Ἐπισκόπου, Εὐθυμίου Ὁσίου τοῦ Μυροβλύτου, Ἐγκαίνια ναοῦ τῆς Θεοτόκου ἐν τοὶς Κύρου, Βαρλαὰμ καὶ Γεδεῶν Ὁσίων, Μιχαίου Ὁσίου, Ἐφραὶμ Ἱερομάρτυρα, Ἐφραὶμ Νεομάρτυρα τοῦ Προφητικοῦ, Ἀδριανοῦ Ὁσίου, Πλάτωνος Ἱερομάρτυρα, Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Σιέρπουχωφ.

Ἡ Ἁγία Εἰρήνη ἡ Μεγαλομάρτυρας (ἑορτὴ Εἰρήνη)

Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εἰρήνη ἄθλησε κατὰ τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ. Ἦταν θυγατέρα τοῦ Λικινίου, ποὺ ἦταν βασιλιὰς κάποιου μικροῦ βασιλείου, καὶ τῆς Λικινίας. Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Μαγεδῶν καὶ ἀρχικὰ ὀνομαζόταν Πηνελόπη.

Ὅταν ἡ Ἁγία ἔγινε ἕξι ἐτῶν, ὁ πατέρας της Λικίνιος τὴν ἔκλεισε σὲ ἕνα πύργο καὶ ἀνέθεσε τὴν διαπαιδαγώγησή της σὲ κάποιον γέροντα, ὀνόματι Ἀπελλιανό, ὁ ὁποῖος καὶ ἔγραψε τὰ ὑπομνήματα τοῦ μαρτυρίου αὐτῆς.

Μία νύχτα ἡ Εἰρήνη εἶδε τὸ ἑξῆς ὅραμα: μπῆκε στὸν πύργο ἕνα περιστέρι κρατώντας μὲ τὸ ράμφος του κλαδὶ ἐλιᾶς, τὸ ὁποῖο καὶ ἄφησε ἐπάνω στὸ τραπέζι. Ἐπίσης, μπῆκε καὶ ἕνας ἀετὸς μεταφέροντας στεφάνι ἀπὸ ἄνθη, τὸ ὁποῖο τοποθέτησε καὶ αὐτὸς ἐπάνω στὸ τραπέζι.

Ἔπειτα μπῆκε ἀπὸ ἄλλο παράθυρο ἕνας κόρακας, ὁ ὁποῖος ἔβαλε ἐπάνω στὸ τραπέζι ἕνα φίδι. Τὸ πρωὶ ποὺ ξύπνησε ἀποροῦσε καὶ σκεπτόταν τί ἄραγε νὰ σημαίνουν αὐτὰ ποὺ εἶδε. Τὰ διηγήθηκε λοιπὸν στὸν γέροντα Ἀπελλιανὸ καὶ ἐκεῖνος τὰ ἑρμήνευσε ὡς προάγγελμα τῶν στεφάνων τῆς δόξας καὶ τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους αὐτῆς μετὰ τὴ βάπτισή της.