Ἡ ἐπίδραση τῆς ζωῆς τῶν γονέων στά παιδιά, ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ.Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 19-03-2011 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Τά γνωρίσματα τοῦ καλοῦ χριστιανοῦ.Ποῖος εἶναι ὁ καλός, ὁ ἀληθινός χριστιανός;

 

Ὁ ἀληθινός χριστιανός εἶναι ὁ Ἅγιος. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγὼ Ἅγιος εἰμί»[1]. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ὅλους τούς χριστιανούς τούς ὀνομάζει Ἁγίους δηλαδή ξεχωρισμένους ἀπό τόν κόσμο, τήν ἁμαρτία, τόν διάβολο καί ἀφιερωμένους στόν Θεό. Παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφερόμενος στόν Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο: «Ἁγίους δέ πιστούς καλεῖ πάντας» δηλαδή ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος «ἀποκαλεῖ ἁγίους ὅλους τούς πιστούς». Ὀφείλουμε λοιπόν ὅλοι νά γινόμαστε συνεχῶς Ἅγιοι.

 Ἑπομένως τά γνωρίσματα τῶν Ἁγίων θά πρέπει νά γίνουν καί δικά μας γνωρίσματα. Ἀποτελοῦν δέ τά γνωρίσματα τῶν Ἁγίων κριτήρια γιά τό κατά πόσο εἴμαστε ἀληθινοί χριστιανοί.

Πρώην ἀστρολόγος: Οἱ ἀστρολόγοι εἶναι ὄργανα τοῦ διαβόλου!

Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ εἶναι συνδυασµὸς δαιµονικῆς ἐνέργειας καὶ ἀπάτης. Καὶ τὰ δύο «προϊόντα» τοῦ διαβόλου. Οἱ πολυπληθεῖς ἀστρολόγοι εἶναι οἱ πλέον «συνεπεῖς» ὑπηρέτες τοῦ διαβόλου, οἱ ὁποῖοι µέσῳ τῆς ἀπάτης τῆς ἀστρολογίας, προωθοῦν τὸν ἀποκρυφισµό, δηλαδὴ τὴ λατρεία τοῦ διαβόλου, στὶς πλατιὲς µᾶζες. Ἡ ἀστρολογία εἶναι πιὰ «τρόπος ζωῆς» στὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν σηµερινῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ ἕνας πρώην ἀστρολόγος, εἶχε τὸ θάρρος καὶ τὴν παλληκαριὰ νὰ «ξεµπροστιάσει» τοὺς τέως συναδέλφους του. Πρόκειται γιὰ τὸν κ. Ἠλία Χατζηνικολάου, ὁ ὁποῖος ἔκανε µία ἀποκαλυπτικὴ εἰσήγηση, πρὶν λίγο καιρό, στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Γλυφάδας, µέσῳ τῆς ὁποίας ἀπόδειξε τὴν ἀπάτη τῆς ἀστρολογίας. ∆εῖτε πὼς ἔκλεισε τὴν εἰσήγησή του:

Ἡ φωτογραφία του

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ. ΠΑΤΗΡ ΙΑΚΩΒΟΣ ΒΑΛΟΔΗΜΟΣ. ΈΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΆΓΙΟΣ. 1870-1960.-

Δεν είχε φωτογραφηθεί ποτέ. Η δέ δημοσιευομένη φωτογραφία του ελήφθη εν αγνοία του. Κατέβηκε κάποτε από την Ήπειρο, πού είχε το ησυχαστήριό του, εις το Αγρίνιο, διότι είχε χαθεί το φως του. Η θλίψη του ήταν μεγάλη, διότι δεν θα έβλεπε πλέον να διαβάζει τις αγαπημένες του Ακολουθίες. Ο οφθαλμίατρος του είπε να επανέλθει μετά τρίμηνο, οπότε θα είχε χαθεί τελείως το φως του, για εγχείριση καταρράκτου. Παρήλθαν οι τρεις μήνες καί ο π. Ιάκωβος δεν επανήλθε, διότι ξαναβρήκε το φως του, αντί να χαθεί. Τις οίδε με πόσες προσευχές!

Ἡ θαυμαστή ἐμφάνιση τοῦ ἁγίου Λουκιλλιανοῦ στόν Γέροντα Παΐσιο (3 Ἰουνίου 1979)

Ήταν 2 Ιουνίου 1979 απόγευμα. Ο Γέροντας είχε μόλις μεταφέρει τα πράγματά του στο κελλί της Παναγούδας χωρίς να προλάβει να τα τακτοποιήσει. Ετοιμαζόταν για τον εσπερινό και ρώτησε τον μοναχό που τον βοηθούσε ποιος άγιος εόρταζε την επόμενη ,αλλά εκείνος δεν θυμόταν. Του είπε ότι αύριο που θα έρθει θα του πει και έφυγε βιαστικός, γιατί σουρούπωνε.

Την συνέχεια την διηγήθηκε ο γέροντας ως εξής: « Είχα τα Μηναία σε κιβώτια . Έψαχνα να βρω τα γυαλιά μου για να δω τον άγιο της ημέρας και δεν τα έβρισκα. Για να μην χάνω χρόνο, έκανα τον εσπερινό με το κομποσκοίνι λέγοντας: «Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών».

Όταν σηκώθηκα μετά τα μεσάνυχτα, πάλι προσπάθησα με τον φακό για μισή ώρα να βρω τον Άγιο, χωρίς αποτέλεσμα. Είπα: «Πάει το Μεσονυκτικό». Για να μην περάσει η νύχτα ψάχνοντας έλεγα πάλι στο κομποσκοίνι,  «Άγιοι του Θεού…» , χωρίς να αναφέρω τα ονόματα των αγίων της ημέρας.

Καθηγητής τοῦ πανεπιστημίου τῆς Κοπεγχάγης ἔγινε Ὀρθόδοξος

Σήμερα 31 Μαίου 2015 εορτή της Πεντηκοστής ο Ρουμάνος επίσκοπος Βορείου Ευρώπης
κ.κ.Μακάριος ετέλεσε την Θεία Λειτουργία στον Ναό της ρουμανικής κοινότητας στην Κοπεγχάγη.

«Τό προορατικό καί διορατικό του χάρισμα» μέρος α΄

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

“Ὁ Γέροντάς μου Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης”

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

Ὁ Γέροντας Ἰωσήφ ἦταν πολύ πεπεισμένος. Ὅταν τόν ἐπισκεπτόμασταν κατά τίς νύχτες γιά ἐξομολόγησι, πολλές φορές ἔπαιρνε αὐτός τήν πρωτοβουλία καί μᾶς ἐξηγοῦσε λεπτομερῶς τό πρόβλημά μας καί τήν λύσι του, προτοῦ νά τοῦ περιγράψουμε τί μᾶς ἀπασχολοῦσε! Δηλαδή, γνώριζε τήν ἐσωτερική μας κατάστασι καί μᾶς ἐξηγοῦσε σέ τί ὀφείλεται καί πῶς πρέπει νά τήν ἀντιμετωπίσουμε, εἴτε πρόκειται γιά λογισμούς εἴτε γιά πάθη εἴτε γιά ἐνέργειες τῆς Χάριτος.

Δέν εἶχε ἀνάγκη νά ἐρωτήσῃ γιά νά ἀναλύσῃ τά προβλήματα καί ν᾿ ἀπαντήσῃ. Μέ μία ἁπλῆ ματιά διάβαζε τούς λογισμούς μας. Διότι ἀφ᾿ ἑνός μέν εἶχε τεράστια ἀσκητική ἐμπειρία, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ εἶχε τήν Χάρι τῆς διοράσεως.

Θαυμάζαμε πῶς ἤξερε τόν ἐσωτερικό μας κόσμο τόσο καλά, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δυσκολευόμασταν νά τόν περιγράψουμε! Ὡς τόσον ὅμως, συνήθως δέν φανέρωνε ξεκάθαρα ὅτι διάβαζε τούς λογισμούς μας.

Ὅσιος Παΐσιος: Ὁ Ἀχάριστος εἶναι πάντα λυπημένος

-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ τα έχουν όλα ,νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.

Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα.
Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει …; Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.
-Γέροντα, τί θέλετε να πήτε μ’ αυτό;

Θαύματα Ἁγίου Νεκταρίου Μέρος 2ο

Μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν τη χάρη του Αγίου Νεκταρίου, οι οποίες καταγράφηκαν στο Χριστιανικό Ίδρυμα Χανίων “Άγιος Νεκτάριος”.

http://www.diakonima.gr/2015/05/25/%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82-2%CE%BF/

Τό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Λουκιλλιανοῦ, τῶν τεσσάρων παίδων καί τῆς ἁγίας Παύλης, τῆς παρθένου

῾῾Ο ἅγιος Λουκιλλιανός ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ βασιλιᾶ Αὐρηλιανοῦ. Πρίν γίνει χριστιανός ὑπῆρξε ἱερέας τῶν εἰδώλων, ἦταν προχωρημένης ἡλικίας μέ ἄσπρα μαλλιά καί γένια, ἐνῶ κατοικοῦσε ὄχι μακριά ἀπό τήν πόλη τῆς Νικομήδειας. Πίστεψε ὅμως στόν Χριστό, γι᾽ αὐτό καί ὁδηγήθηκε στόν ἄρχοντα Λιβάνιο, ὁ ὁποῖος ἐπειδή ὁ ἅγιος δέν πείσθηκε νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό καί νά ἐπανέλθει στήν προτέρα θρησκεία του, ἔδωσε ἐντολή νά σπάσουν τά σαγόνια του, νά κτυπηθεῖ μέ ράβδους καί νά κρεμαστεῖ ἀνάποδα. ῎Επειτα ρίχτηκε στήν φυλακή, ὅπου ἐκεῖ βρῆκε τέσσερα παιδιά πού ἐπίσης ἦταν φυλακισμένα γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Μαζί μέ αὐτά ὁδηγεῖται καί πάλι στόν ἄρχοντα. ᾽Επειδή ἐπέμενε στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, τόν ἔβαλαν μαζί μέ τά παιδιά σέ κάμινο πυρός. ῞Ομως ἦλθε βροχή ἀπό τόν οὐρανό καί ἔσβησε τήν φλόγα, ὁπότε βγῆκαν ὅλοι ἀβλαβεῖς.

«Ὅλα αὐτά τά χαρίσματα ἐνεργεῖ τό ἕνα καί τό αὐτό Πνεῦμα, τό Ὁποῖο τά διανέμει στόν καθένα ὅπως Αὐτό θέλει». Α΄ Κόρ. Ιβ΄: 11

«Τό Πνεῦμα τό ἁγιο, ἄν καί εἶναι Ἕνα, μονοειδές καί ἀδιαίρετο, στόν καθένα διανέμει τή Χάρη ὅπως θέλει καί δημιουργεῖ πολλές καί διάφορες ἀρετές. Καί ὅπως ἀκριβῶς τό ξερό ξύλο, ὅταν ποτιστεῖ, βγάζει βλαστούς, ἔτσι καί ἡ ψυχή πού εἶναι στήν ἁμαρτία, ἀφοῦ μέ τή μετάνοια καταξιωθεῖ νά λάβει Ἅγιο Πνεῦμα, ἀποδίδει καρπούς δικαιοσύνης».

Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων,

Κατήχηση Φωτιζομένων ΙΣΤ΄, σελ. 485

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

3 Ιουνίου Συναξαριστής. Λουκιλλιανού, Παύλης & των συν αυτώ νηπίων, Αθανασίου Θαυματουργού, Ιερίας Οσίας, Πάππου Οσίου, Ιωσήφ Ιερομ., Δωροθέου Μητροπ., Γρηγορίου Επισκ., Kevin, Καικίλιος, Ἀχιλλᾶς, Ἱλάριος, Γλοτίλδη ἐκ Γαλλίας, Λιφάρδος ὁ ἐν Ὀρλεάνῃ, Οὐρβίκιος, Κρονανός, Γενέσιος, Ἰσαὰκ ὁ Ὁσιομάρτυρας ἐξ Ἰσπανίας, Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Θαυματουργοῦ τοῦ πρίγκιπος, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου «τῶν Ἀδελφῶν τοῦ Κιέβου»,Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γλυκοφιλούσης ἐν Γιαροσλάβλ

Ο Άγιος Λουκιλλιανός, Παύλη και τα νήπια Κλαύδιος, Υπάτιος, Παύλος και Διονύσιος

Ο Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι "τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν". Δηλαδή, εκείνα που είναι αδύνατο να γίνουν με την ασθενική δύναμη και λογική του ανθρώπου, αυτά είναι κατορθωτά και δυνατά από το Θεό.
Πράγματι, ποιος θα περίμενε από έναν άνθρωπο που πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή μέσα στην ειδωλολατρία, της οποίας, μάλιστα, ήταν και Ιερέας, να γίνει χριστιανός;
Κι όμως. Αυτό συνέβη με το γέροντα ιερέα ειδωλολάτρη Λουκιλλιανό, που έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αυρηλιανού το 270 μ.Χ.. Όταν άκουσε για πρώτη φορά χριστιανικό κήρυγμα στην πατρίδα του Νικομήδεια, η θεία χάρη δημιούργησε μέσα του πραγματικό σεισμό.
Γκρεμίστηκαν σαν χάρτινοι πύργοι οι ειδωλολατρικές του πεποιθήσεις, που τόσο βαθειά ήταν ριζωμένες στην ψυχή του. Τα γεροντικά του μάτια άνοιξαν και με νεανική ζωηρότητα διακήρυξε την πίστη του στο Χριστό.
Προσπάθησε, μάλιστα , να φέρει με το κήρυγμα του και άλλες ψυχές σ' Αυτόν. Το γεγονός αυτό καταγγέλθηκε στον κόμη Λιβάνια. Με θάρρος ο Λουκιλλιανός ομολόγησε μπροστά του το Χριστό. Τότε ο κόμης, πιεζόμενος και από τους ειδωλολάτρες ιερείς, που θεώρησαν το Λουκιλλιανό λιποτάκτη της θρησκείας τους, διέταξε και τον βασάνισαν.