Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τετάρτης 22-07-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. θ΄ 2 - 12 

θ΄ 2 - 12



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Η΄ 1 - 3

Η΄ 1 - 3

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

«Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέν κερδίζεται μέ τήν ἀργία καί τήν ἄνεση, ἀλλά μέ τόν κόπο καί τή βία»

«Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ»
Ἀπό τό βιβλίο «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ»
Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Δέν ὑπάρχουν ἰσχυρότεροι μαγνῆτες καί ἑλκτικότεροι ἐξουσιαστές καί ποθεινότερες ἁλυσίδες γιά τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, ἀπό τίς ἡδονές τῶν πέντε αἰσθήσεων. Πόσο ἀρεστές καί πόσο βλαβερές εἶναι! Καί ὁ καλύτερος  ρήτορας δέν θά μποροῦσε νά παρουσιάσῃ ποτέ τήν κακία τους καί τή βλάβη πού προξενοῦν στήν ψυχή. Ἄν ὁ διάβολος μᾶς ἔδινε τό φαρμάκι του μέ κάποιο πικρό βότανο, δέν θά τό πίναμε. Ἐπειδή ὅμως μᾶς τό δίνει μέ τό μέλι τῶν ἡδονῶν, τό παίρνουμε εὐχάριστα.
Ἀπό τίς ἡδόνες, οἱ σαρκικές – δηλαδή ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία καί ὅλα τά σχετικά πάθη – τυφλώνουν τό νοῦ καί κολλᾶνε τήν καρδιά μας στά παρόντα πράγματα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἁμαρτία, γι’ αὐτό εἶναι ἀπό τά μεγαλύτερα ἐμπόδια τῆς σωτηρίας μας.

Ἡ παρουσία τῶν ἁγίων. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Καί ὁ Γρηγόριος συνέχισε:

-Σέ παρακαλῶ λοιπόν, πές μου καί κάτι ἀκόμα: Γιατί στήν ἐποχή μας φανερώθηκαν τόσοι ἅγιοι σ’ ὅλο τόν κόσμο; Πολλοί λάμπουνε σήμερα σάν τόν ἥλιο καί τά ὀνόματά τους διαλαλοῦνται παντοῦ. Καί πρῶτα-πρῶτα ὁ Ἀντώνιος, ὁ Ἱλαρίων, ὁ Συμεών, ὁ Παῦλος ὁ ἁπλούστατος καί τόσοι ἄλλοι, πού τούς ξέρει ὁ Κύριος...

-Πρέπει νά ξέρεις, ἀδελφέ μου, ὅτι μέχρι τή συντέλεια τοῦ  κόσμου δέν θά λείψουν οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, ὅπως δέν θά λείψουν, βέβαια, καί οἱ ἐργάτες τοῦ σατανᾶ. Στίς ἔσχατες ἡμέρες, ὡστόσο, ὅσοι θά εἶναι ἀληθινά εὐάρεστοι στόν Κύριο, θά κρύβονται ἔξυπνα ἀπό τούς ἀνθρώπους Δέν θά κάνουν σημεῖα καί τέρατα, ὅπως οἱ σημερινοί, ἀλλά θά βαδίζουν στό δρόμο τῶν πρακτικῶν

ἀρετῶν μέ πολλή ταπείνωση. Ἔ, λοιπόν, αὐτοί θά δοξαστοῦν στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν πιό πολύ κι ἀπ’ τούς θαυματουργούς ἁγίους!  Καί ξέρεις γιατί;

Γέροντας Ἀμβρόσιος Λάζαρης - Θαυμαστά γεγονότα

1) Κάποια φορά, ένας νέος Ιερέας πού πολύ ευλαβείτο τον Γέροντα Αμβρόσιο, όπως και τη Γερόντισσα Παρθενία, τον πήρε και επισκέφθηκαν το Μοναστήρι του Όσιου Λουκά στο Στείριο Βοιωτίας. Αφού ευχαριστήθηκαν στο προσκύνημα, ξεκίνησαν χαρούμενοι να επιστρέψουν στο Μοναστήρι του Δαδιού, ανεβαίνοντας πάλι στο βουνό ψηλά, με την προοπτική να κατεβούν στη Δαύλεια.
Στα ενδιάμεσα της διαδρομής, τούς σταμάτησε ένας γέροντας πολύ καλά ντυμένος και σεβάσμιος:
--Με συγχωρείτε πάρα πολύ, μπορείτε να με πάρετε ως τη Δαύλεια; τους ρώτησε,
--Γέροντα, τί λέτε, να τον πάρω; ρώτησε σιγά ό ιερέας τον Γέροντα.
--Μα, βέβαια, συμφώνησε αυτός.
Μπήκε μέσα ό άνθρωπος, κάθισε σεμνά στο πίσω κάθισμα και ξεκίνησαν. Στο μισό περίπου της διαδρομής, πριν φτάσουν μέχρι κάτω, ρώτησε ό Γέροντας τον ξένο:
--Δεν μου λες, γεροντάκι, έχεις ανέβει ποτέ εσύ στα βουνά εδώ πάνω;
--Πώς, βεβαίως, τα έχω επισκεφθεί, του απάντησε ό άλλος. 
Όταν έφτασαν στο σημείο πού τους ζήτησε, ό ξένος άνοιξε την πόρτα, γύρισε και τους είπε:
--Να είναι ευλογημένη ή ώρα του ταξιδιού σας! Κι έφυγε.
Λίγο πιο κάτω, στράφηκε παραξενεμένος ό νέος ιερέας και είπε:
--Γέροντα, να σε ρωτήσω κάτι; 

Συμμαχία Κομιτατζήδων καί Νεογραικῶν.Διάλυσις τῆς Ρωμηοσύνης τοῦ Ρήγα τοῦ Βελεστινλῆ

Κωστής Παλαμάς και Ρωμηοσύνη

Υπό την ηγεσίαν του ρωσικού πανσλαυϊσμού οι Σλαύοι έκαμαν μέγαν αγώνα να σταματήσουν την χρήσιν του ονόματος Ρωμαίος μεταξύ του πληθυσμού της Μεγάλης Βαλκανικής Ρούμελης, δια να αποδείξουν ότι το όνομα Ρούμελη, το οποίον σημαίνει η χώρα των Ρωμαίων, δεν αντιστοιχεί προς την πραγματικήν σύνθεσιν της Μεγάλης ταύτης Ρούμελης.  Εξαιρετικήν προς τούτο δραστηριότητα επέδειξαν οι Κομιτατζήδες του εκ Ρωμαίων και υπό Ρώσων δημιουργηθέντος νέου έθνους των Βουλγάρων.
Παραδόξως όμως οι εχθροί της Ρωμηοσύνης εκαλλιέργησαν εν Ελλάδι ένα αφελή και ανόητον σύμμαχον, το δουλοπρεπές εις την Φραγκιάν και Ρωσίαν νεογραικικόν πνεύμα το οποίον εκυριάρχησεν από το 1822. 

Ἔχεις πονηρές σκέψεις;

(Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

1. Έχεις πονηρές σκέψεις; Μην τις προφέρεις με λόγια· άφησέ τις να ησυχάζουν μέσα σου και γρήγορα εξαφανίζονται. Είμαστε άνθρωποι και πολλές φορές κάνουμε πολλές πονηρές, απρεπείς και αισχρές σκέψεις. Αλλά ας μην αφήνουμε να γίνονται οι σκέψεις λόγια, ώστε, πιεζόμενες προς τα κάτω, να εξασθενίζουν και να χάνονται.

Γιατί, όπως ακριβώς όταν ρίξει κανείς μέσα σε λάκκο διάφορα άγρια θηρία και τον φράξει από πά­νω, τα πνίγει εύκολα, ενώ αν αφήσει κάποιο άνοιγμα, για να αναπνέουν λίγο, τα ανακουφίζει πολύ και δεν τα αφήνει να χαθούν, αλλ’ αντίθετα τα εξαγριώνει περισσότερο, έτσι γίνεται και με τις πονηρές σκέψεις. Όταν γεννηθούν μέσα μας, αν φράξουμε το δρόμο τους προς τα έξω, τις εξαφανίζουμε γρήγορα. Αν όμως τις εξωτερικεύσουμε με λόγια, και αυτές τις κάνουμε πιο δυνατές, αφού επιτρέψαμε να αναπνεύσουν με τη γλώσσα, και γρήγορα πέφτουμε από τη συνήθεια των αισχρών λόγων στα βάραθρα των παράλογων πρά­ξεων.

Πῶς ἡ ἁμαρτία ἐξαπατᾶ τόν ἄνθρωπο.

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Τι σημαίνει να είσαι χριστιανός; «Περιπατών εν αληθεία», να είσαι όλος εν τη Αληθεία και εκ της Αληθείας. Αυτό εξασφαλίζει στον άνθρωπο την αθανασία και την αιώνια ζωή, επειδή τον σώζει από την αμαρτία, απ’ αυτό το βασικό και κύριο ψέμα.

Η αμαρτία σ’ όλες τις αμέτρητες μορφές της μόνο ένα κάνει: ψεύδεται. Λέει στον άνθρωπο ότι μπορεί να του δώσει ζωή, ενώ τον καταποντίζει στο θάνατο, υπόσχεται ότι μπορεί να του δώσει παράδεισο, ενώ τον οδηγεί στην κόλαση, λέει ότι μπορεί να τον κάνει Θεό, ενώ τον μεταμορφώνει σε διάβολο. Ποια αμαρτία δεν είναι ψέμα; Με ποια αμαρτία ο άνθρωπος δεν αυτοεξαπατάται;

Ιδού η υπερηφάνεια! Δεν αυτοεξαπατάται με την υπερηφάνεια ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί τον εαυτό του μεγάλο, ενώ στην πραγματικότητα είναι σκόνη και στάχτη;

Ἡ ἀρετή τῆς μετανοίας δέν ἔχει τέλος (Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης)

Το να πέσωμεν και να τραυματισθώμεν, τούτο έξεστι τοις ανθρώποις, εφ’ όσον και αν μία ημέρα εστίν η ζωή του ανθρώπου επί της γης, έγκειται η διάνοια αυτού επί τα πονηρά εκ γεννήσεως αυτού, αλλά το να πέσωμεν και να μείνωμεν εν τω πτώματι, τούτο ουχί ανθρώπινον.

Η μετάνοια αναδημιουργεί τον άνθρωπον, αύτη εδόθη, ίνα θεραπεύη την ψυχήν μετά το βάπτισμα, και εάν αύτη έλειπεν, σπανίως θα εσώζετο άνθρωπος.

Ἐλεημοσύνη.....

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/06/blog-post_70.html