Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 31-07-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. ιδ΄ 26 - 40 

ιδ΄ 26 - 40



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Κα΄ 12 - 14 & 17 - 20

Κα΄ 12 - 14 & 17 - 20

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπό τόν Θεό καί γιά τόν Θεό. Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπό τόν Θεό καί γιά τόν Θεό. Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία στίς 3/10/2010 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου: Λόγος γιά τήν μετάνοια καί τήν κρίση καί τόν χωρισμό τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος

 ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ:

ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

[ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ]

Αγαπητοί, ποια ωφέλεια βρήκαμε σ' αυτή τη μάταια ζωή; Αλίμονο! Είναι μακάριος αυτός που βρήκε παρρησία κατά την ώρα του χωρισμού, όταν χωρίζεται η ψυχή από το σώμα της˙ διότι έρ­χονται οι Άγγελοι να πάρουν την ψυχή και να την χωρίσουν από το σώμα, για να την παρουσιάσουν στο φοβερό βήμα και στο φρικτό δι­καστήριο.

Μεγάλος φόβος, αδελφοί, θα μας κυριεύσει την ώρα του θανά­του, όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα με φόβο και οδύνες. Διότι την ώρα του χωρισμού στέκονται μπροστά στην ψυχή τα έργα της, όσα έκανε τη νύχτα και τη μέρα, καλά και κακά, και οι Άγγελοι σπεύδουν βιαστικά να την βγάλουν έξω από το σώμα˙ αλλά η ψυχή παρατηρώντας τα έργα της δειλιάζει να βγει. Η ψυχή μάλιστα του αμαρτωλού με φόβο χωρίζεται από το σώμα και με τρόμο αναχωρεί για να παρουσιασθεί στον αθάνατο Βασιλιά˙ και καθώς αναγκάζεται να βγει από το σώμα, βλέποντας τα έργα της, λέει σ' αυτά με φόβο˙ «Δώστε μου προθεσμία μια ώρα, να βγω». Απαντούν σ' αυτή τα έργα της· «Εσύ μας έκανες· γι’ αυτό ας πάμε εμείς στον Θεό μαζί μ' εσένα».

Ὁ ἐνθουσιασμός καί ὁ φανατισμός

Και ο ενθουσιασμός είναι φλόγα, και ο φανα­τισμός είναι φλόγα. Όμως το πρώτο είναι φλό­γα δίχως καπνό, το δεύτερο είναι κάψιμο με καπνό.

Ο ενθουσιασμός σημαίνει: ολόκληρος ο άνθρωπος συγκεντρωμένος και καθοδηγημένος προς μία κατεύθυνση και ένα στόχο. Όταν ο νους κρίνει και η καρδιά αγαπήσει και η ψυχή επιθυμήσει, τότε ο άνθρωπος ενώνεται και ως μία δύναμη ξεκινάει το μεγάλο έργο. Και ο συγκεντρωμένος και ενωμένος άνθρωπος είναι μεγάλη δύναμη σ’ αυτόν τον κόσμο, πράγματι μεγαλύτερη απ’ ό,τι και ο ίδιος το νομίζει για τον εαυτό του.

Ο ενθουσιασμένος είναι φιλάνθρωπος.

Ἐγκράτεια καί πάθη. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Π

ες μου, πάτερ, ρώτησε πάλι ὁ ἐπισκέπτης, πῶς μερικοί, ἄν καί λιώνουν τά σώματά τους ἀπό τήν ἐγκράτεια, κυριεύονται ὡστόσο ἀπό τά πάθη; Τήν ὀργή πρῶτα-πρῶτα, κι ἔπειτα τήν ἔχθρα, τή μνησικακία, τό φθόνο, τήν ἀσπλαχνία; Ἐνῶ ὑπάρχουν, ἀντίθετα, ἄνθρωποι, πού καί τρῶνε ἀπ’ ὅλα καί πίνουν κρασί, κι ὅμως εἶναι πολύ ἐνάρετοι καί δέν τούς βρίσκεις ψεγάδι. Πῶς γίνεται αὐτό;

-Νομίζω, παιδί μου, πώς ὅσοι δέν διορθώνονται, μολονότι νηστεύουν πολύ, εἶναι γαιτί δέν προσέχουν τή γλώσσα τους. Ὅποιος δέν κλείνει τό στόμα του, κι ἄν ἀκόμα νηστεύει ὅλο τό χρόνο, προκοπή δέν κάνει. Ἐνῶ ὅποιος ξέρει νά

σωπαίνει, μπορεῖ εὔκολα νά νικήσει ὅλα τά πάθη. Σέ κάνει λ.χ. ὁ διάβολος νά ὀργιστεῖς; Μή μιλήσεις, καί νίκησες. Σέ σπρώχνει σέ φθόνο; Μή κατακρίνεις, καί ντρόπιασε τόν πονηρό· γιατί ἡ κατάκριση γεννιέται ἀπ’ τό φθόνο. Ἄν πάλι ὁ ἐχθρός σέ ἀνάψει καί σέ σπρώχνει στή σαρκική ἁμαρτία, κλεῖσε γι’ ἄλλη μιά φορά τό στόμα σου.

Ἀφιλοπάτριδες οἱ Νεογραικοί-Ὁ Παλαμᾶς προεῖδε τήν Ρωμηοσύνην θριαμβεύτριαν

 

Κωστής Παλαμᾶς καί ρωμηοσύνη 

 Επομένως δεν είναι η “Ιστορία της Ρωμηοσύνης” του Εφταλιώτη που δείχνει έλλειψιν φιλοπατρίας, αλλά η εκ μέρους των Νεογραικών προδοσία της Ρωμηοσύνης.
Δεν γνωρίζω εάν σήμερον θα ημπορούσε κανείς να πη ότι το Ρωμηός έχει την “ονειδιστικήν σημασίαν” “ανθρώπου ευτελούς και χυδαίου” και ότι η Ελλάς ευρίσκεται “υπό τα ράκη της Ρωμηοσύνης”, χωρίς οι σημερινοί υπερήφανοι Ρωμηοί να τον σπάσουν στο ξύλο.

Ο Παλαμάς προείδε τήν Ρωμηοσύνην θριαμβεύτριαν
Το γεγονός ότι ο λαός, οι διανοούμενοι, ο κλήρος και οι καλλιτέχναι χρησιμοποιούν με τόσην υπερηφάνειαν και αγάπην τα εθνικά ονόματα της Ρωμηοσύνης μέχρι σήμερον είναι απόδειξις όχι μόνον ότι οι Νεογραικοί δεν γνωρίζουν τα πραγματικά αισθήματα του λαού, αλλά και ότι η προσπάθεια να σβήση η Ρωμηοσύνη απέτυχεν.

Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Παϊσίου (Μνήμη 12 Ιουλίου)

Παιδική ηλικία

Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.

Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα. Εκεί ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».

Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα

Συλλογή ἀναφορῶν 

τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα

«Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ἐκεῖνο πού στηρίζει τήν ἑνότητα ἑνός λαοῦ εἶναι ἡ γλῶσσα. Δέν διστάζω νά σᾶς πῶ ὅτι δέν εἶναι ἡ θρησκεία, εἶναι ἡ γλῶσσα».

(Πράξεις, ὁμιλία 244η)

«Ὅσο πλουσιοτέρα εἶναι ἡ γλῶσσα, τόσο περισσότερο ἔχομε πολιτισμό ψυχῆς!».

(Πρός Ρωμαίους, ὁμιλία 15η)

«Πόσες φορές ἔχω πεῖ καί ὅσο ἔχω τό μυαλό μου, μέχρι πού νά πεθάνω θά τό λέγω αὐτό: Τό μεγαλύτερο ἔγκλημα στή φυλή μας, ἡ βεβήλωση τῆς γλώσσας μας. Δέν μέ ἐνδιαφέρει αὐτή τή στιγμή τίποτε ἄλλο. Ἡ γλῶσσα, γιατί ὅλα ἄν χαθοῦν, ἡ γλῶσσα ἅμα μείνει, διατηρεῖ τήν αἴσθηση τοῦ ἔθνους. Ὅταν ἡ γλῶσσα χαθεῖ, τότε δέν ἔχομε τήν αἴσθηση τοῦ ἔθνους, τότε τό ἔθνος χάνεται. Ἐπιμένω καί θά ἐπιμένω μέχρι νά μέ βαρεθεῖτε».

(Πράξεις, ὁμιλία 87η)

«Ἀγαπητοί μου, μάθετε τά παιδιά σας ἑλληνικά, νά καταλαβαίνουν, κάθε φορά σᾶς τό λέω, εἶναι τό πάθος μου».

(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 88η)

Ἡ ἀξία τῆς βραδινῆς προσευχῆς τοῦ Ἀποδείπνου.

Aποφθέγματα του γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη

Έλεγε ότι το Απόδειπνο είναι μία ομπρέλα, η οποία ανοίγει και σκεπάζει όλη την οικογένεια... από τα κακά πνεύματα που υπάρχουν τη νύχτα, ότι απωθεί και τούς κλέφτες ακόμη, και σε θωρακίζει ο Θεός μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Σε μία γυναίκα, μάλιστα, είχε επιμείνει όχι μόνο στην πρωινή προσευχή, τότε που είμαστε ξεκούραστοι, Αλλά και στη βραδινή, παρά την κόπωση της ημέρας που προηγήθηκε. Της τόνισε:

ρήματα Ζωῆς: Πῶς εἶναι ἡ θεία Χάρις

Η θεία Χάρις είναι γλυκιά, ειρηνική, ταπεινή, ήσυχη, καθαρτική, φωτιστική, χαροποιός και δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι είναι η θεία Χάρις.

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής 

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-pos-ine-i-thia-charis/