Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Tρίτης 01-09-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Α΄ κεφ. β΄ 1 - 7

β΄ 1 - 7



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Δ΄ 16 - 22

Δ΄ 16 - 22



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Again, on sorrows and patience Saint – Dimitry of Rostov

 Patience in trials is a sure way of uniting ourselves to God.

Complaining separates us from God, so patience forges our union with Him. So if you suffer all your trials with patience and gratitude, for His sake, He will reward you with eternal bliss.

Through sorrows and patience, you enter the realm of real knowledge and are cleansed of the multitude of your sins. ‘I waited patiently for the Lord and He attended me and hearkened’ (Ps 39, 1).

Ἡ μετάνοια. Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων

 

Ἡ μετάνοια

Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων

 Φοβερό κακό καί ἐπικίνδυνη ἀρρώστια τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἁμαρτία. Τήν ἀπονευρώνει μέ δολιότητα καί τήν παραδίνει παράλυτη στήν αἰώνια κόλαση. Εἶναι ὅμως κακό πού ἐξαρτᾶται ἀπό τή δική μας θέληση. Εἶναι καρπός τῆς δικῆς μας προαιρέσεως.

Φοβερό κακό εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἀλλά ὄχι καί ἀθεράπευτο. Τό θεραπεύει εὔκολα ἡ μετάνοια. Ὅση ὥρα κρατάει κανείς στό χέρι του τή φωτιά, ὁπωσδήποτε καίγεται. Μόλις ὅμως τήν τινάξει, παύει νά καίγεται. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ἁμαρτία• γιατί εἶναι κι αὐτή μία φωτιά πού κατακαίει τόν ἄνθρωπο. Γιά ὅσους μάλιστα δέν αἰσθάνονται αὐτό τό κάψιμο, λέει ἡ Γραφή: «μπορεῖ κανείς νά βάλει φωτιά μέσα στόν κόρφο του, δίχως τά ροῦχα του νά κάψει;» (Παροιμ. 6:27).

Ἡ ἀνύστακτος μέριμνα τοῦ γέροντος Γεωργίου Γρηγοριάτη γιά τή Μονή καί τήν Ἱεραποστολή

Κάποτε ένας αδελφός εκ συνεργείας του διαβόλου έφυγε από την Μονή χωρίς ευλογία του Γέροντα. Ο Γέροντας κυριεύθηκε απο μεγάλη συντριβή και πόνο εσωτερικό, που ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του και τις πράξεις του. Έστειλε αμέσως κάποιους πατέρες να ψάξουν στα κοντινά μέρη γύρω απο την Μονή και άλλους μακρυά. Έβαλε να κάνουν Παρακλήσεις στην Παναγία την Γοργοεπήκοο.

Εκείνο το βράδυ έμεινε άυπνος. Έλεγε: «Το παιδί μπορεί να κινδυνεύη. Πως να κοιμηθώ εγώ;». Στην πρωινή ακολουθία δεν πήγε στο ηγουμενικό στασίδι, αλλά έμεινε στον Νάρθηκα. Κάλεσε τους μεγαλοσχήμους μοναχούς και τους είπε: «Περνάμε μεγάλη δοκιμασία. Πρέπει όλοι μας να προσέχουμε, διότι όλοι κινδυνεύουμε. Όταν έχετε λογισμούς, να τους λέτε αμέσως. Τώρα πρέπει όλοι μας να κάνουμε προσευχή για τον αδελφό. Μόλις τελειώνετε τον κανόνα σας, όλη η υπόλοιπη προσευχή σας να είναι για τον αδελφό».

Θά γίνει ἀνάσταση τῶν νεκρῶν; Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

A

ληθεια, γέροντα, ποτέ δέν ἔχω ἀκούσει τόσο σοφές διδαχές καί ἐξηγήσεις, εἶπε μέ ἔκπληξη ὁ ἄρχοντας. Θά ἤθελα λοιπόν νά σέ ρωτήσω καί κάτι τελευταῖο, ἀλλά, νά φοβᾶμαι μή σέ κουράσω...

-Ὄχι, παιδί μου, δέν εἶν’ αὐτό κόπος! Ρώτησέ με ὅ,τι θέλεις.

-Ἄκουσα δυό ἀνθρώπους νά συζητᾶνε γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ὁ ἕνας ἔλεγε ὅτι θ’ ἀναστηθοῦν κάποτε οἱ νεκροί ὅλων τῶν αἰώνων καί ὁ καθένας θά πάρει ἀμοιβή ἀνάλογη μέ τά ἔργα του. Ὁ ἄλλος ὅμως ἰσχυριζόταν τό ἀντίθετο, καί πειστικά μάλιστα. Σάν ἁγιογραφική μαρτυρία ἔφερε καί τό προφητικό χωρίο: «Οἱ δὲ νεκροὶ ζωὴν οὐ μὴ ἴδωσιν, οὐδὲ ἰατροὶ οὐ μὴ ἀναστήσουσι»¹⁷³. Τελικά ἔκανε καί τό συνομιλητή του ν’ ἀλλάζει γνώμη... Ἀπό τότε λοιπόν κλονίστηκε καί ἡ δική μου πίστη στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Γι’ αὐτό, σέ παρακαλῶ, νά μοῦ πεῖς κάτι, δοῦλε τοῦ Θεοῦ, πάνω σ’ αὐτό τό θέμα, γιά νά στηρίξεις τήν ψυχή μου, πού παραδέρνει μέσα στήν ταραχή τῶν λογισμῶν τῆς ὀλιγοπιστίας.

α.Δόγμα καί ἦθος_ β.Περί Θεοῦ_Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου_mp3

Π. Σάββας 2011-05-28_Α)ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΗΘΟΣ-Β)ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_4η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_1ο ΜΕΡΟΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-08-2010 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ: Ἀπόρριψη τῆς ἀπογνώσεως

Οσίου Πέτρου του Δαμασκηνού

Απόρριψη της απογνώσεως

Δεν πρέπει όμως ν’ απελπιζόμαστε, όταν δεν είμαστε όπως πρέπει να είμαστε. Κακό είναι βέβαια, άνθρωπε, που αμάρτησες.

Γιατί όμως αδικείς το Θεό και από άγνοιά σου τον νομίζεις αδύνατο; Μήπως δεν μπορεί να σώσει την ψυχή σου Εκείνος που έκανε για σένα αυτόν τον τόσο μεγάλο κόσμο που βλέπεις; Κι αν πεις ότι «αυτό μάλλον καταδίκη μου είναι, όπως και η συγκατάβασή Του», μετανόησε και δέχεται τη μετάνοιά σου, όπως του ασώτου και της πόρνης.

Αν ούτε αυτό δεν μπορείς να κάνεις, αλλά από συνήθεια αμαρτάνεις σ’ εκείνα που δεν θέλεις, έχε ταπείνωση σαν τον τελώνη και αυτό είναι αρκετό για τη σωτηρία σου. Γιατί εκείνος που αμαρτάνει χωρίς να μετανοεί, αλλά δεν απελπίζεται, εξ ανάγκης βάζει τον εαυτό του κάτω απ’ όλη την κτίση και δεν τολμά να κατακρίνει ή να κατηγορήσει κανένα άνθρωπο.

Ὅσο περισσότερο ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ μόνος του, μέ τίς δικές του δυνάμεις νά «ξεφορτώσει» τίς στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στά δίχτυα τους

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες.
Όσο το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ο πατέρας, που φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.

Τό ἄφθαρτο λείψανο τῆς Ἁγίας Χριστίνας

Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (περί το 200).

Ο πατέρας της, της έχτισε έναν πύργο και την έβαλε μέσα σ' αυτόν. Μάλιστα κατασκεύασε αγάλματα των ειδώλων και την διέταξε να θυσιάσει σ' αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Για αυτές της τις πράξεις, η αγία υποβλήθηκε σε βασανιστήρια από τον ίδιο της τον πατέρα και μετά φυλακίστηκε.
Στην φυλακή την άφησαν νηστική για να πεθάνει από την πείνα. Όμως, άγγελος Κυρίου της πήγαινε τροφή και της θεραπεύτηκαν όλες οι πληγές της.

ρήματα Ζωῆς: Τόν κάνει ἀπόμακρο

Αυτοί που κάνουν τα πάντα μόνο για τον εαυτόν τους, φροντίζουν για τη φιλαυτία, που είναι το μεγαλύτερο όλων των κακών. Αυτό κάνει τον άνθρωπο απόμακρο, ακοινώνητο, άφιλο, άδικο, ασεβή. Δεν αγαπά ούτε και φροντίζει κανένα.

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός 

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-ton-kani-apomakro/