Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 18-09-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εφεσσίους κεφ. α΄ 7 - 17

α΄ 7 - 17



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Η΄ 1 - 10

Η΄ 1 - 10




Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

God always arrives (Blessed Joseph the Hesychast)

 

God always helps, He always arrives, but it needs patience.
When we cry out, He always hears immediately, but not in the way we think.
>Blessed Joseph the Hesychast
Source:  pemptousia.com
 http://www.diakonima.gr/2015/09/03/god-always-arrives-blessed-joseph-the-hesychast/

Περί περισπασμοῦ καί ἡσυχίας

ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΑΒΒΑ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΛΟΓΟΣ Α΄

Λέγει ὁ μέγας Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος: «Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀρετῆς. Γεννιέται ἀπό τήν πίστι. Σπέρνεται στήν καρδιά, ὅταν ἡ διάνοια ἀποχωρισθῇ ἀπό τόν περισπασμό τοῦ κόσμου καί συνάξει τίς σκέψεις της, πού μετεωρίζονται ἐδῶ καί ἐκεῖ καί ἀσχοληθεῖ μέ τήν μελλοντική ἀποκατάστασι».

Ἑρμηνεία: Ὅταν κάποιος φοβηθῇ, δηλαδή σταθῇ μέ σεβασμό ἀπέναντι στό Δημιουργό Του Θεό, τότε μπαίνει στόν δρόμο τῆς ἀρετῆς.

Ἡ ἀρχή τῆς ἀρετῆς εἶναι ὁ σεβασμός πρός τόν Θεό, ἡ σκέψι ὅτι ὑπάρχει ὁ αἰώνιος γλυκύτατος Παράδεισος καί ἡ ἐπίσης αἰώνια ἀλλά φοβερώτατη κόλασι.

Ἡ σκέψι ὅτι, ἄν κάποιος δέν ζήσει σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί δέν μετανοήσει γιά τά σφάλματά του, θά κολασθῇ αἰώνια.

Τότε εὑρισκόμενος ὁ ἄνθρωπος μπροστά σ’ αὐτό τό φοβερό ἐνδεχόμενο ἀρχίζει νά σκέπτεται πῶς θά τό ἀποφύγῃ.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς γιά τά βάσανα τῆς ζωῆς

Στον εφημεριδοπώλη Ιωάννη για τα βάσανα της ζωής.

Μην χάνεις το θάρρος σου. Μην σκέφτεσαι το κακό. Ο Δημιουργός σου βρίσκεται κοντά σου. Ο τα πάντα ορών βλέπει. Ο Παντελεήμων θα σε ελεήσει. Και τώρα είναι ελεήμων απέναντί σου αν και είσαι άρρωστος και σκυθρωπός. Αυτός δοκιμάζει τον ηρωισμό σου. Δοκιμάζει την πίστη και την ελπίδα σου. «Μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται» ( Εβρ. 12, 6 ) λέει ο Απόστολος , που έχει υποστεί πολλά χτυπήματα , όπως λέει αλλού: «ὑπὸ ᾿Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα» ( Β΄ Κορ. 11, 24-25 ) .

Τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Δύναμη, Σημασία καὶ Θαύματά του

«Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης της οἰκουμένης. Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας. Σταυρός, βασιλέων τὸ κραταίωμα. Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα. Σταυρός, ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα» (Ἐξαποστειλάριον)

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
2011

* * *

Εἰσαγωγικά

Πρὶν ἀπὸ εἴκοσι αἰῶνες ὁ σταυρὸς ἦταν ὄργανο ἀτιμωτικῆς τιμωρίας καὶ φρικτοῦ θανάτου. Οἱ Ρωμαῖοι καταδίκαζαν στὴν ποινὴ τῆς σταυρώσεως τοὺς πιὸ μεγάλους ἐγκληματίες.
Σήμερα ὁ σταυρὸς κυριαρχεῖ σ᾿ ὁλόκληρη τὴ ζωὴ τῶν πιστῶν χριστιανῶν, σ᾿ ὁλόκληρη τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὡς ὄργανο θυσίας, σωτηρίας, χαρᾶς, ἁγιασμοῦ καὶ χάριτος. Ὅπως γράφει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «αὐτὸ τὸ καταραμένο καὶ ἀποτρόπαιο σύμβολο τῆς χειρότερης τιμωρίας τώρα ἔχει γίνει ποθητὸ καὶ ἀξιαγάπητο». Παντοῦ τὸ βλέπεις. «Στὴν ἁγία Τράπεζα, στὶς χειροτονίες τῶν ἱερέων, στὴ θεία λειτουργία, στὰ σπίτια, στὶς ἀγορές, στὶς ἐρημιὲς καὶ στοὺς δρόμους, στὶς θάλασσες, στὰ πλοῖα καὶ στὰ νησιά, στὰ κρεββάτια καὶ στὰ ἐνδύματα, στοὺς γάμους, στὰ συμπόσια, στὰ χρυσὰ καὶ τ᾿ ἀσημένια σκεύη, στὰ κοσμήματα καὶ στὶς τοιχογραφίες... Τόσο περιπόθητο σ᾿ ὅλους ἔγινε τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ δῶρο, ἡ ἀνέκφραστη αὐτὴ χάρη.»
Πράγματι, ὅπου κι ἂν στρέψει κανεὶς τὸ βλέμμα του, μέσα κι ἔξω ἀπὸ τὸν ναό, θὰ δεῖ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Σὰν ὁρατό, σχηματικὸ σύμβολο, ἀλλὰ καὶ σὰν ἱερὴ χειρονομία. Τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ δεσπόζει στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Γιατί ὅμως;

Χρῆστος Σαλταούρας, Περί ἐξεικονισμένου ἤ μή ἐξεικονισμένου ἐμβρύου

ΠΕΡΙ ΕΞΕΙΚΟΝΙΣΜΕΝΟΥ Ή ΜΗ ΕΞΕΙΚΟΝΙΣΜΕΝΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ

 

Χρήστος Σαλταούρας

 

« ἐὰν δὲ μάχωνται δύο ἄνδρες καὶ πατάξωσι γυναῖκα ἐν γαστρὶ ἔχουσαν καὶ ἐξέλθῃ τὸ παιδίον αὐτῆς μὴ ἐξεικονισμένον, ἐπιζήμιον ζημιωθήσεται· καθότι ἂν ἐπιβάλῃ ὁ ἀνὴρ τῆς γυναικός, δώσει μετὰ ἀξιώματος· ἐὰν δὲ ἐξεικονισμένον ᾖ, δώσει ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς,  ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός,  κατάκαυμα ἀντὶ κατακαύματος, τραῦμα ἀντὶ τραύματος, μώλωπα ἀντὶ μώλωπος.» Έξοδος 21: 22- 25

Η παρούσα περικοπή από το κείμενο των Εβδομήκοντα έχει γίνει αφορμή ποικίλων παρερμηνειών εκ μέρους πολλών. Σύμφωνα με το εν λόγω χωρίο εάν μάχονται δύο άνδρες και χτυπήσουν έγκυο γυναίκα και αυτή αποβάλει το έμβρυο, τότε αναλόγως του αν το έμβρυο εξέλθει «ἐξεικονισμένον» ή «μὴ ἐξεικονισμένον», (σχηματισμένο δηλαδή ή ασχημάτιστο), υπάρχουν οι εξής συνέπειες:

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ διακηρύξη ὅτι ἐὰν ὑπάρχη κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ σώση τὴν Εὐρώπη σὲ αὐτὴ τὴν κρίσιμη φάσι τῆς ἱστορίας της, εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, καὶ ὄχι ὁ οἰκουμενισμός

Ὀρθοδοξία: Ἡ ἐλπίδα τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης

Γράφει ὁ Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους

Στὸ κείμενο αὐτὸ ἐπισημαίνεται ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος αὐτοσυνειδησία δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ παρακάμπτωμε τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἠμπορεῖ νὰ συναποτελῆ μαζὶ μὲ τὸν Δυτικὸ Χριστιανισμὸ μία ἑνιαία «χριστιανικὴ ταυτότητα», ἀλλὰ ἀντιθέτως μᾶς ὑποχρεώνει νὰ τονίσωμε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ λησμονημένη ἀπὸ τὴν Εὐρώπη πρωτογενής τῆς Πίστις, ἡ ὁποία πρέπει κάποτε νὰ ἀποτελέση ἐκ νέου τὴν χριστιανική της ταυτότητα.

Ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη τοῦ 21ου αἰῶνος ἀναζητεῖ τὴν ταυτότητά της. Ἡ «εὐρωπαϊκὴ ταυτότης» δὲν ἀποτελοῦσε ἀντικείμενο σοβαροῦ προβληματισμοῦ, ἐφ' ὅσον τὴν διεμόρφωναν μόνον οἰκονομικοὶ καὶ πολιτικοὶ παράγοντες. Ἀφ' ὅτου ὅμως πολιτισμικοὶ καὶ ἰδίως θρησκευτικοὶ παράγοντες ἔπρεπε νὰ ληφθοῦν ὑπ' ὄψιν κατὰ τὴν ἀναζήτησί της, ἀναπτύχθηκαν σοβαρὲς συζητήσεις, ἔντονες διαφωνίες καὶ ὀξεῖες διαμάχες γύρω ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ ἢ μὴ τοῦ «Εὐρωπαϊκοῦ Συντάγματος» στὴν χριστιανικὴ ταυτότητα τῆς Εὐρώπης.

Ὁ Ἀντίχριστος θά πηγαίνει στήν Ἐκκλησία.

''O Αντίχριστος θα πηγαίνει στήν Εκκλησία...''

π. Διονύσιος Ταμπάκης

Μα τώρα μας δουλεύεις; Θα είναι ο Αντίχριστος πιστός και θα πηγαίνει και στην Εκκλησία;
-Βεβαίως! Αφού είδε και αποείδε ότι με άμεσους διωγμούς τόσους αιώνες κατάφερε μια τρύπα στο νερό, τώρα προσπαθεί με πονηριά και υπουλότητα να βάλει τους χριστιανούς στο σακί του μέσα από την αλλοίωση της πίστης μας.
Ο Αντίχριστος δεν θα κλείσει τις Εκκλησιές, ούτε και θα τις κάψει κατά πως έκανε παλιά, αλλά θα τις γεμίσει κιόλας από χριστιανούς που θα βαπτίζονται θα εξομολογούνται, θα κοινωνούν, θα κάνουν ευλαβή έργα, 
μα στην ουσία δεν θα ξέρουν σε ποιον Θεόν πιστεύουν....
Εάν εστιάσουμε στη ετυμολογία της λεξης –Αντίχριστος- «αντι» δεν σημαίνει μόνο «αυτός που εναντιώνεται» αλλά και «αυτός που βρίσκεται στη θέση άλλου», δηλαδή ο άνομος που θα έρθει θα παραπλανήσει τον κόσμο προσποιούμενος τον Χριστό και προσπαθώντας να τον μιμηθεί σε όλα.

Ὁ Ὅσιος Γεράσιμος, κτήτωρ τῆς Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος Σουρβιᾶς(14-15/9)

Ο Όσιος Γεράσιμος, κτήτωρ της Ι. Μ. Αγίας Τριάδος

Σουρβιάς (14-15/9) 

 

Του Κων. Α. Οικονόμου δασκάλου   

Ο Γεράσιμος καταγόταν από το χωριό Λεοντάρι της Πελοποννήσου. Από την ηλικία των οκτώ ετών οι γονείς του τον έβαλαν σε Σχολείο για να μάθει τα ιερά γράμματα. Επειδή μάλιστα έδωσε ολόκληρο τον εαυτό του στην ανάγνωση των βίων των Αγίων και ιδιαίτερα των Οσίων Πατέρων, θέλησε να τους μιμηθεί. Έτσι, μόλις ενηλικιώθηκε, απέρριψε τις φροντίδες του κόσμου και έγινε μοναχός. Εν συνεχεία χειροτονήθηκε βαθμιαία αναγνώστης, διάκονος και πρεσβύτερος. Έπειτα αναχώρησε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους. Από εκεί επέστρεψε, μέσω ξηράς, στην Ελλάδα. Κατά την επιστροφή του φρόντιζε να κηρύσσει το λόγο του Θεού σε πολλές πόλεις και χωριά απ΄ όπου διερχόταν. Έτσι, από πόλη σε πόλη, έφτασε και στα μέρη της Μαγνησίας. Κοντά στη Μακρυνίτσα του Πηλίου υπήρχε ένα μοναστήρι, στο όνομα της Αγίας Τριάδας, που το είχε κτίσει ο Όσιος Διονύσιος (Σουρβιά). 

Ἡ Ἱερουσαλήμ στά χρόνια τοῦ Ἰησοῦ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/08/blog-post_89.html