Avoid the causes

 

  “Avoid the causes, what triggers sin. For example, if you have diabetes and you are supposed not to eat sweets, how can you stop them if all the time you are inside or around stores that sell sweets and pastries?

(Source: Dion. Tatsis, Outdoor Archontariki, Recorded teachings of St. Paisiou, Konitsa Feb. ’94, 32)

Translated by Dr. Nick Stergiou

http://www.orthodoxpath.org/spiritual-life/avoid-the-causes/

Ὁ Δεσπότης Θεός μᾶς δίδαξε πῶς νά παλεύουμε μέ τά πνεύματα τῆς πονηρίας

  Λόγος  που  ωφελεί  την  ψυχή  και  σώζει  

Μικρή Φιλοκαλία

(Κεφάλαια 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18,  από  τα 203 συνολικά)

                                                     Οσίου Ησυχίου του Πρεσβυτέρου

12.  Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ  μας που είναι και σαρκωμένος Θεός, τοποθέτησε μπροστά μας ως τύπο και υπόδειγμα κάθε αρετής του ανθρώπινου γένους και ως ανάκληση από την παλιά (την προπατορική) πτώση σαν σε ζωγραφιά τον γεμάτον (με) κάθε είδους αρετή ένσαρκο βίο του. Μαζί με όλα τα καλά που μας υπέδειξε, όταν μετά το βάπτισμα ανέβηκε στην έρημο είναι και ετούτο:

Ότι άρχισε τη νοητή πάλη με τον διάβολο που ήρθε κοντά του με νηστεία. Με τον τρόπο αυτόν της νίκης δίδαξε και εμάς τους άχρηστους ο Δεσπότης πώς να παλεύουμε με τα πνεύματα της πονηρίας δηλαδή:

με ταπείνωση, 

νηστεία, 

προσευχή και 

νήψη. 

Και το έκανε αυτό εκείνος που δεν έχει ανάγκη τέτοιων μέσων γιατί είναι Θεός και Θεός των θεών.

Ὁ γέρων Εὐθύμιος τῆς Καψάλας γράφει γιά τήν ἁγία μορφή τοῦ γέροντα Εὐσεβίου Γιαννακάκη

Ό ιερεύς π. Παναγιώτης Τ„ ό όποιος διετέλεσε και καθηγητής στην Άθωνιάδα Σχολή, σε ομιλία του στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Άγιου Ιωάννου του Θεολόγου, είχε πει μεταξύ άλλων:

«... Γνωρίζω πολλούς Άγιορείτας, φτασμένους στην αρετή ανθρώπους, πού το όνομα και μόνο του Γέροντα ακούνε, και κάνουν το σταυρό τους. Μιλούν με τά καλύτερα λόγια γι’ αυτόν και τον έχουν άγιο.

»Θα αναφέρω δύο περιστατικά, άγνωστα στους πολλούς, τά οποία γνωρίζω ο ίδιος από πρώτο χέρι: Κάποιος συμφοιτητής μου ήθελε να γίνει μοναχός. Εσκέπτετο να μεταβεί στο Άγιο Όρος... Τούς χρόνους των σπουδών του, ιδίως τούς δύο τελευταίους, είχε αυτόν τον προβληματισμό μέσα του. Ένα απόγευμα το εκμυστηρεύθηκε στον π. Ευσέβιο, αν και δεν ήταν πνευματικό του τέκνο, και εκείνος παραδόξως τον απέτρεψε. Του είπε: “Δεν κάνεις, παιδί μου, για μοναχός”.

»Το αψήφησε• δεν το έλαβε υπόψη του. Πήγε στη Μονή ... (μεγάλη κοινοβιακή Μονή του Άγιου Όρους), έβαλε μετάνοια στο Γέροντα και παρέμεινε δόκιμος. Κάτι δεν πήγαινε καλά, και αυτό ήταν η αιτία να μην προχωρήσει ο Γέροντας στην κουρά του. Ένα καλοκαίρι πού έτυχε να είμαι κι εγώ στη Μονή, ο δόκιμος ανέφερε στον Ηγούμενο αυτό πού του είχε πει ο π. Ευσέβιος.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΟΤΟΒΙΛΩΦ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ. ΠΩΣ ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΑΥΤΗ. «Αὐτά πού ἔτρωγα καί ἔπινα χάνονταν μέσα μου σάν μέσα στήν ἄβυσσο καί αἰσθανόμουν νηστικός».

 

«Αυτά πού έτρωγα και έπινα χάνονταν μέσα μου σαν μέσα στην άβυσσο και αισθανόμουν νηστικός».

Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψω και δεν μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου τα βάσανα που υπέφερα, πού ήταν σαν τα αιώνια βάσανα. Αυτά κράτησαν τρεις μέρες και τρεις νύχτες, και δεν θα τά άντεχα αν δεν μου έδινε δύναμη ο Θεός. Όλα αυτά τα τρία εικοσιτετράωρα δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι. ’Έπρεπε να τρώω και να πίνω λόγω της αδυναμίας της ανθρώπινης φύσης πού δεν μπορεί να ζει χωρίς τροφή και νερό. Όμως αυτά πού έτρωγα και έπινα χάνονταν μέσα μου σαν μέσα στην άβυσσο και αισθανόμουν νηστικός. Και όλο αυτό τον καιρό κάποιος αόρατος αλλά καλός και πολύ συμπαθητικός μου μιλούσε με τρυφερή και ήρεμη φωνή. 

Ψαλμός 14 – Πῶς πρέπει νά ἐμφανίζεται στόν Ναό ὁ πιστός (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

          ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

 

Ψαλμός 14

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΝΑΟ Ο ΠΙΣΤΟΣ

 

1. Στήν ἑρμηνεία τοῦ ἱεροῦ Ψαλτηρίου πού κάνουμε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, βρισκόμαστε στόν 14ο Ψαλμό, τόν ὁποῖο θά σᾶς ἑρμηνεύσω σήμερα. Παρακαλῶ προσέξτε τήν ἑρμηνεία του.

Ὑπῆρχε παλαιά συνήθεια ὁ ἱερεύς, στεκόμενος μπροστά στίς πύλες τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, νά ἐρωτᾶ τούς ἐρχομένους πιστούς, ἄν εἶναι καλά προετοιμασμένοι, γιά τήν προσευχή καί τήν θυσία πού θά προσφέρουν στόν Ναό (βλ. Α´ Βασ. 21,1. Ἀγγ. 2,11. Ζαχ. 7,1). Στόν Ψαλμό μας ὅμως ἐδῶ, ἀντίθετα πρός τήν πρώτη παλαιά συνήθεια, ὁ πιστός ἐρωτᾶ τόν ἱερέα καί ὄχι ὁ ἱερέας τόν πιστό, πῶς πρέπει νά εἶναι, γιά νά παρασταθεῖ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου στόν Ναό κατά τήν θεία λατρεία (στίχ. 1). Ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμη ὁ ἱερός Ναός ἐθεωρεῖτο ὡς τόπος παρουσίας τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ἁπλᾶ ὡς τόπος συγκεντρώσεως τῶν πιστῶν. Καί ἀφοῦ λοιπόν ὁ Ναός εἶναι τόπος παρουσίας τοῦ Θεοῦ, ὁ πιστός, πού ἐπισκέπτεται τόν Ναό, θεωρεῖται ἐκεῖ φιλοξενούμενος ἀπό τόν Θεό. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Ψαλμός μας ἐδῶ λέγει, «Κύριε τίς “παροικήσει” ἐν τῷ σκηνώματί σου» (στίχ. 1)

«Ὁ μοναχός πρέπει νά εἶναι μακρόθυμος πρός ὅσους τοῦ φταῖνε καί νά μήν πηγαίνει στό δικαστήριο ὅσους τόν ἀδικοῦν» μέρος α΄

ΥΠΟΘΕΣΗ ΛΖ΄ (37)

Τοῦ ἀββᾶ Μάρκου

... Ἀπαλλάσεται ἀπό ἁμαρτίες ἐκεῖνος πού ἀδικεῖται ἀπό ἀνθρώπους, καί βρίσκει βοήθεια ἀνάλογη μέ τή θλίψη.

Ὅποιος πιστεύει στόν Χριστό, ὅτι θά ἀνταποδώσει, ὑπομένει κάθε ἀδικία, ἀνάλογα μέ τήν πίστη του.

Αὐτός πού προσεύχεται θερμά γιά ἀνθρώπους πού τόν ἀδικοῦν, συντρίβει τούς δαίμονες· ὅποιος ὅμως ἀντιμάχεται τούς πρώτους, πληγώνεται ἀπό τούς δεύτερους.

Εἶναι καλύτερο νά σοῦ κάνουν κακό ἄνθρωποι παρά δαίμονες· ὡστόσο ἐκεῖνος πού εἶναι εὐάρεστος στόν Θεό νικᾶ στίς δύο περιπτώσεις.

Τά παιδιά μου εἶναι στό Χριστό ;

 Σε κάποιο αρχονταρίκι μιας μονής στο Άγιον Όρος ακολουθεί η παρακάτω συζήτηση

–          Καλησπέρα σας.

–          Καλησπέρα και σε σας.

–          Θα μείνετε μέρες στο μοναστήρι ;

–          Μόνο δύο μέρες.

–          Έχετε παιδιά;

–          Ναι, τρία.

–          Να σας ζήσουν. Στον Χριστό είναι τα παιδιά σας ;

Το κριτήριο είναι ο Χριστός αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει να είναι «καλά» τα παιδιά μας εξωτερικά˙ σπουδές, γάμοι, καλοπέραση, χρήμα, να κυλάει καλά η επίγεια ζωούλα μας. Για τη σωτηρία ούτε λόγος. Δεν με ενδιαφέρει αν τα παιδιά μου είναι στον Χριστό, με απασχολεί απλά να συμπληρώσουν τα κουτάκια της ζωής, αυτά για τα οποία παλεύει ο κόσμος. Δηλαδή : Να μεγαλώσεις, να σπουδάσεις, να βρεις δουλειά, να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και στο τέλος να δεις εγγόνια και να τα χαρείς. Αν συμπληρώσεις αυτά τα κουτάκια πέτυχες! Αυτές οι καταστάσεις όμως δεν σώζουν από μόνες τους , δηλαδή δεν αρκεί απλά να κάνω έναν γάμο αλλά το που θα πάω τον γάμο. Στον αγιασμό ή στον γκρεμό; 

Ἀνοχή, ἀγάπη καί ἀδιαφορία-Α'

 Νικηφόρου Θεοτόκη, Ἀρχιεπισκόπου Ἀστραχὰν καὶ Σταυρουπόλεως
ἀπόσπασμα ὁμιλίας στὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς εἰκοστῆς πέμπτης Κυριακῆς (Ἐφεσ. δ´ 1-7)
Α´
Ἠλ. στοιχειοθ. «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

.              […] Ἀκούσατε ὅμως, ἀδελφοί, πρᾶγμα παράδοξον καὶ ἀξιοσημείωτον· αἱ κακίαι κατοικοῦσι πολλὰ πλησίον, καὶ εἰς αὐτὰ τὰ πρόθυρα, ἵν’ οὕτως εἴπω, τῶν ἀρετῶν· ἔχει δὲ πᾶσα ἀρετὴ ἴδια ὁροθέσια· ὅθεν, ὅταν αὐτὰ ὑπερβῇς, πίπτεις εἰς τὴν κακίαν τὴν πλησίον τῆς ὑπὸ σοῦ κατορθουμένης ἀρετῆς· παραδείγματος χάριν, ὅταν μετὰ ὑπερβολικῆς αὐστηρότητος λεπτολογῇς τὴν δικαιοσύνην, εὔκολα πίπτεις εἰς τῆς ἀσπλαγχνίας τὸν βόθρον· διὰ τοῦτο δὲ εἶπεν ὁ Ἐκκλησιαστής· «Μὴ γίνου δίκαιος πολύ». Ὅταν δὲ ὑπερβαίνῃς τοὺς ὅρους τῆς εὐσπλαγχνίας, εὔκολα κρημνίζεσαι εἰς τῆς ἀδικοκρισίας τὸ βάραθρον· διὰ τοῦτο δὲ ὁ προφητάναξ συνάπτων τὴν δικαιοσύνην μετὰ τοῦ ἐλέους, ἔψαλλεν· «Ἔλεος καὶ κρίσιν ἄσομαί σοι, Κύριε». Τοῦτο συμβαίνει, φεῦ τῆς δυστυχίας, καὶ εἰς τὴν μεγάλην ἀρετὴν τῆς ἀνοχῆς· αὐτὴ ἔχει ὅρια· ὅθεν, ὅταν ὑπερπηδήσωμεν αὐτά, καταποντιζόμεθα εἰς τὴν ἄβυσσον τοῦ ὀλεθρίου τῆς ἀδιαφορίας ἁμαρτήματος.

Ἡ σιωπή σου νά εἶναι μυστική, στήν καρδιά σου..

«Η σιωπή σου να είναι μυστική, στην καρδιά σου. Εξωτερικά να μην φαίνεται ότι σιωπάς και το αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Ευθύς ως ειπείς δύο τρία λόγια, συνεχίζεις μέσα σου μυστικά να στέλνεις προσευχή για όλους στον Κύριο.