Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 11-12-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τίτον κεφ. α΄ 15 - β΄ 10

α΄ 15 - β΄ 10





Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Κα΄ 37 - Κβ΄ 8

ΙΣτ΄ 1 - Κβ΄ 8






Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Οἰκογενιακή ζωή & ἀγωγή παιδιῶν. Ὁμιλίες. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ & ΑΓΩΓΗ ΠΑΙΔΙΩΝ.ΟΜΙΛΙΕΣ

 Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

 

Ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν ἀπό τόν Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο

Μακαρισμός πρῶτος (Μέρος Β΄)

  Ὁ μέ­γας Βα­σί­λει­ος λέ­ει ὅτι τα­πεί­νω­ση εἶναι: «Ἡ ἀ­πό­θε­σις τοῦ μα­ταί­ου φρο­νή­μα­τος καὶ ἡ ἀ­πὸ τοῦ ἐπάρ­μα­τος καὶ ὕ­ψους ἀ­λα­ζο­νι­κοῦ καὶ οἰ­ή­μα­τος δι­α­κέ­νου πρὸς τὴν οἰ­κεί­αν ἀ­ξί­αν ἐ­πά­νο­δος»^[1], δη­λα­δή νά ἀ­πο­θέ­σεις τό μά­ται­ο φρό­νη­μα , νά φύ­γεις ἀ­πό ἐκεί­νη τήν ἀ­λα­ζο­νι­κή ἔ­παρ­ση , τήν οἴ­η­ση , τήν κού­φια ὑ­πε­ρη­φά­νεια , καί νά γυ­ρί­σεις σ’ ἐ­κεῖ­νο πού εἶ­σαι, ἐκεῖ­νο πού ἀ­ξί­ζεις.

Ἐ­κεῖ­νο πού θά ἤθε­λα νά θυ­μᾶστε εἶναι οἱ τε­λευ­ταῖ­ες λέ­ξεις: Τα­πεί­νω­ση εἶ­ναι ἡ «πρὸς τὴν οἰ­κεί­αν ἀ­ξί­αν ἐ­πά­νο­δος», τό νά γυ­ρί­σεις πί­σω στόν πραγ­μα­τι­κό ἑ­αυ­τό σου, καί νά πεῖς ″εἶ­μαι αὐ­τό ″. Νά ἔ­χεις ἀ­κρι­βῆ γνώ­ση τοῦ ἑ­αυ­τοῦ σου. Ἄν σοῦ ζητήσουν νά κάνεις κάτι καί τό μπο­ρεῖς, τότε νά πεῖς ″ναί , θά τό κά­νω ″. Δέν εἶ­ναι ὑ­πε­ρη­φά­νεια, ἀ­φοῦ ξέ­ρεις ὅ­τι μπο­ρεῖς νά τό κά­νεις. Ἄν πεῖς στόν ἑ­αυ­τό σου ″μπο­ρῶ ″ καί στούς ἄλ­λους πεῖς ″δέν μπο­ρῶ ″, αὐ­τό πολ­λές φο­ρές δέν εἶ­ναι τα­πεί­νω­ση, ἀλ­λά αἴ­σθη­μα μει­ο­νε­κτι­κό­τη­τος, εἶναι ψευ­το­τα­πεί­νω­ση!

«Ἄς εἶναι λοιπόν σ᾿ ἐμᾶς παντοτινό καύχημα καυχημάτων, πρῶτα ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καί ἔπειτα ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τῆς τελειότητας πού νομοθετεῖ ὁ Χριστός»

Ἁγίου Διαδόχου Φωτικῆς

Τά 100 πρακτικά κεφάλαια

Τά σωματικά τραύματα, ὅταν μένουν ἀπεριποίητα καί σκληρυνθοῦν, δέν αἰσθάνονται τά φάρμακα τῶν γιατρῶν, ἐνῶ ὅταν καθαριστοῦν, ἐπηρεάζονται ἀπό τήν ἐνέργεια τοῦ φαρμάκου καί θεραπεύονται γρήγορα. Ἔτσι καί ἡ ψυχή, ὅσο δέν τήν ἐπιμελεῖται κανείς καί εἶναι ὁλόκληρη σκεπασμένη ἀπό τή λέπρα τῆς φιληδονίας, δέν μπορεῖ νά αἰσθανθεῖ τό φόβο τοῦ Θεοῦ, καί ἄν ἀκόμη κανείς ἀκατάπαυστα τῆς μιλάει γιά τό φοβερό δικαστήριο τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως ἀρχίσει μέ τή μεγάλη προσοχή καί ἐπιμέλεια νά καθαρίζεται, τότε αἰσθἀνεται σάν ζωοποιό φάρμακο τό φόβο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τήν καίει μέ τούς ἐλέγχους τῆς συνειδήσεως στή φωτιά τῆς ἀπάθειας.

Ἡ συμφιλίωση ἑνὸς ζευγαριοῦ (Ὅπως μοῦ τὸ διηγήθηκε ὁ κ. Παντ. Πάσχος*)

Ὁ Γέροντας ἦταν στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου στὴν ὁδὸ Σωκράτους καὶ ὅταν τελείωσε τὴν Θεία Λειτουργία, ἔφυγε γιὰ νὰ πάει στὸ σπίτι του, στὸ Πολύγωνο. Βρῆκε στὴν πλατεία Ὁμονοίας ἕνα ταξὶ καὶ μπῆκε μέσα. Ὅταν προχώρησε λίγο τὸ ταξί, λέει στὸν ὁδηγό: Γιατί, παιδί μου, ἄφησες τὴν γυναίκα σου στὴν Καλαμάτα νὰ κλαίει συνέχεια καὶ συζεῖς μὲ φιλενάδα; Τότε ὁ ταξιτζῆς τοῦ λέει ἀναστατωμένος: Καὶ πῶς τὸ ξέρεις ἐσὺ αὐτό, πάτερ; Μὲ γνωρίζεις ποιὸς εἶμαι;

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Γένεσις καί ἐξέλιξις τῆς πατρομαχικῆς μεταπατερικότητας (1ον)

Αναδημοσιεύουμε από τον Ορθόδοξο Τύπο του 1ο μέρος της βαρυσήμαντης εισήγησης του π. Θεοδώρου Ζήση με θέμα «Γένεσις και εξέλιξις της πατρομαχικής μεταπατερικότητας». Μεταξύ των άλλων ο π. Θεόδωρος αναφέρει: 

«Θά χρειαζόταν πολύς χρόνος, γιά νά παρουσιάσω τήν πατερικότητα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τήν ἐκτίμηση καί ἀξία πού δίδει στούς Ἁγίους Πατέρες. Ἀπό τά πολλά πού ἐσταχολόγησα ἐλάχιστα μόνο θά παρουσιάσω ἐνδεικτικά, γιά νά φανῆ πόσο λάθος κάνουν καί πόσο ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως εὑρίσκονται ὅσοι, κληρικοί καί θεολόγοι, ἀντί νά καθιστοῦν ἀντικείμενο σπουδῆς στίς ἀκαδημίες, στίς θεολογικές σχολές καί στά σχολεῖα τούς πνευματοκινήτους καί θεοφωτίστους Ἁγίους Πατέρες, πού μᾶς καθιστοῦν προσιτό τόν ἀπέραντο ἄκτιστο κόσμο τῆς θείας μεγαλειότητος, μᾶς κατεβάζουν στά κτιστά καί μικρά τῶν ἀνθρωπίνων στοχασμῶν και φιλοσοφιῶν, καί πολλές φορές μᾶς μυοῦν στά βαθέα τοῦ Σατανᾶ, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος• ἐξοβελίζουν π.χ. ἀπό τά σχολεῖα το ὁμολογιακό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τήν κατήχηση, τήν δογματική, τήν λειτουργική, τήν ἱστορία, τίς ἀναφορές στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί στούς Ἁγίους, αὐτήν την Ἁγία Γραφή, τήν Παλαιά καί Καινή Διαθήκη, καί εἰσάγουν τόν μασωνικό σατανικό συγκρητισμό μέ τό μάθημα τῆς Θρησκειολογίας».

2 Δεκεμβρίου 1991: ἡ ὁσία ψυχὴ τοῦ πατρός Πορφυρίου, πορεύθηκε στὸν οὐρανό... (φωτό ἀπὸ Μήλεσι)

Δεῖτε ἀποκλειστικὲς φωτογραφίες τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ» ἀπὸ τὸ κελὶ 

τοῦ Ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὸ Μήλεσι

Ἦταν ἡ ὥρα ποὺ ὁ οὐρανὸς ρόδιζε στὴν ἀνατολὴ ἀπὸ τὴν ἀνταύγεια τῆς ἡμέρας ποὺ ἐρχόταν, σύμβολο, γιὰ μερικὲς ψυχές, τῆς ἀπὸ τὸν θάνατο στὸ φῶς καὶ τὴ ζωὴ μεταβάσεως τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος. Ὁ ἀγαθὸς Θεός, ὁ τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων Αὐτὸν ποιῶν, ἐξεπλήρωσε καὶ αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου. Τὸν ἀξίωσε νὰ ἔχει ἕνα ὁσιακὸ τέλος, μέσα σὲ ἀκρότατη ταπείνωση καὶ ἀφάνεια, περιστοιχιζόμενος μόνο ἀπὸ τοὺς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ὑποτακτικούς του καὶ προσευχόμενος μαζί τους. Ἐξομολογήθηκε καὶ πάλι τὴν τελευταία νύχτα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του καὶ προσηύχετο νοερά, ἐνῶ οἱ ὑποτακτικοί του διάβαζαν δίπλα του, σύμφωνα μὲ τὶς ὁδηγίες του, τὸν πεντηκοστὸν καὶ ἄλλους ψαλμούς, καὶ τὴν Ἀκολουθία εἰς Ψυχορραγοῦντα, καὶ ἐνῶ ἔλεγαν τὴ μονολόγιστη εὐχή, τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», μέχρις ὅτου συμπληρωθεῖ ὁ κανόνας τοῦ μεγαλόσχημου μοναχοῦ.

Οἱ ἀγριόχηνες.

 

ΟΙ ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ

π. Δημητρίου Μπόκου 

Τὸ φθι­νό­πω­ρο εἶ­ναι ἡ ἐ­πο­χὴ ποὺ τὰ ἀ­πο­δη­μη­τι­κὰ που­λιὰ πε­τοῦν γιὰ τοὺς τό­πους τῆς χει­με­ρι­νῆς τους δι­α­βί­ω­σης. Οἱ ἀ­γρι­ό­χη­νες δὲν ἑ­ξαι­ροῦν­ται ἀ­πὸ τὸν κα­νό­να αὐ­τόν. Μα­ζεύ­ον­ται λοι­πὸν κι αὐ­τὲς καὶ πε­τοῦν σὲ με­γά­λους σχη­μα­τι­σμοὺς σχή­μα­τος V. Για­τί γί­νε­ται αὐ­τὸ καὶ δὲν πε­τοῦν ἐ­λεύ­θε­ρα, ἡ κα­θε­μιὰ ὅ­πως τύ­χει;

Λέ­νε οἱ ἐ­πι­στή­μο­νες πὼς ὁ συγ­κε­κρι­μέ­νος σχη­μα­τι­σμὸς ἔ­χει ἕ­να με­γά­λο πλε­ο­νέ­κτη­μα. Ὅ­ταν μιὰ χή­να χτυ­πά­ει τὰ φτε­ρά της, δη­μι­ουρ­γεῖ­ται ἀ­νο­δι­κὸ ρεῦ­μα ἀ­έ­ρος, ποὺ δι­ευ­κο­λύ­νει τὴ χή­να ποὺ ἀ­κο­λου­θεῖ.  Ὅ­ταν τὸ σμῆ­νος πε­τά­ει σὲ σχη­μα­τι­σμὸ V, αὐ­ξά­νε­ται κα­τὰ 71% ἡ πτη­τι­κή του ἐμ­βέ­λεια, δι­α­νύ­ει δη­λα­δὴ μὲ τὴν ἴ­δια ἐ­νέρ­γεια 71% πε­ρισ­σό­τε­ρη ἀ­πό­στα­ση, ἀ­πὸ τὸ ἂν πε­τοῦ­σε ἡ κά­θε χή­να μό­νη της. Τὰ που­λιὰ ποὺ θὰ ξε­φύ­γουν ἀ­πὸ τὸν σχη­μα­τι­σμὸ δυ­σκο­λεύ­ον­ται καὶ κα­τα­πο­νοῦν­ται πε­ρισ­σό­τε­ρο στὴν πτή­ση.

Ὅ­ταν κου­ρα­στοῦν οἱ χῆ­νες ποὺ βρί­σκον­ται στὴν αἰχ­μὴ τοῦ δό­ρα­τος, με­τα­το­πί­ζον­ται στὸ πί­σω μέ­ρος τοῦ σχη­μα­τι­σμοῦ, ὅ­που λό­γῳ τοῦ ἀ­νο­δι­κοῦ ρεύ­μα­τος τὸ πέ­ταγ­μα γί­νε­ται πιὸ εὔ­κο­λα. Οἱ πί­σω χῆ­νες τό­τε προ­ω­θοῦν­ται μπρο­στὰ καὶ ἔ­τσι ὅ­λες μὲ τὴ σει­ρά τους περ­νοῦν δι­α­δο­χι­κὰ ἀ­πὸ τὴν κά­θε θέ­ση. Μὲ τὸν τρό­πο αὐ­τὸν μοι­ρά­ζον­ται ὅ­λες ἐ­ξί­σου τὴν κού­ρα­ση. Τέ­λεια αἴ­σθη­ση, ὁ­μα­δι­κή!  

Περί τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης (π. Παΐσιος)

Η αληθινή αγάπη

- Η αγάπη με την ταπείνωση, η απλότητα και η διάκριση είναι τα γνωρίσματα των Αγίων.
- Όσοι έχουν κοσμική αγάπη μαλώνουν ποιος να αρπάξει περισσότερη αγάπη για τον εαυτό τους. Όσοι όμως έχουν την πνευματική, την ακριβή αγάπη, μαλώνουν ποιος θα δώσει περισσότερη αγάπη στον άλλον.

«Τὴν θεοπρεπῆ καὶ σεβάσμιον Κόρην τιμήσωμεν, τὴν ὑπέρτιμον τῶν Χερουβίμ·...»

 Θεοτοκίον Δογματικόν.

Ἦχος πλ. α'

Τὴν θεοπρεπῆ καὶ σεβάσμιον Κόρην τιμήσωμεν, τὴν ὑπέρτιμον τῶν Χερουβίμ·
ὁ γὰρ δημιουργὸς τῶν ὅλων ἐνανθρωπῆσαι βουληθείς, ἐν αὐτῇ ᾤκησεν ἀφράστως. Ὢ ξένων πραγμάτων, καὶ παραδόξων μυστηρίων! τίς οὐκ ἐκπλαγῇ, τοῦτο ἀκουτισθείς; ὅτι Θεὸς ἄνθρωπος γέγονε, καὶ τροπὴ ἐν αὐτῷ οὐχ ὑπῆρξε, καὶ τῆς παρθενίας πύλας διῆλθε, καὶ μείωσις ἐν αὐτῇ οὐχ ὑπελείφθη, καθὼς ὁ Προφήτης λέγει· Ἀνθρωπος ταύτην οὐ διοδεύσει ποτέ, εἰμὴ μόνος Κύριος, ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, ὁ ἔχων τὸ μέγα ἔλεος.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.